บทที่ 175 คุณเล่นเอ้อหูได้ด้วยหรือ?
ดอกไม้ในมือของหวังหนานเจีย ไม่ใช่ดอกไม้จริงๆ แต่เป็นกะหล่ำดอกแทน
ดูจากสภาพกะหล่ำดอก ยังดูสดใหม่อยู่มาก
สวี่เย่พูดอย่างจริงจังว่า “กะหล่ำดอกไม่ใช่ดอกไม้เหรอ?”
หวังหนานเจียถึงกับอึ้ง
กะหล่ำดอกเป็นดอกไม้หรือเปล่า?
ถ้าจะบอกว่าไม่ใช่ ก็ชื่อมันก็บอกว่า “ดอก”
แต่ถ้าบอกว่าเป็นดอกไม้ มันก็ดูไม่สมเหตุสมผล
“แต่ใครจะให้กะหล่ำดอกเป็นของขวัญให้ผู้หญิงกันล่ะ”
หวังหนานเจียหาคำโต้เถียงไม่ได้ จึงบ่นออกมาเบาๆ
“ตอนนี้เธอเห็นแล้วไงล่ะ” สวี่เย่ตอบ
กะหล่ำดอกช่อนี้ เขาไปซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อน แล้วนำไปห่ออย่างประณีตจากร้านดอกไม้
ต้องบอกเลยว่า ถ้ามองจากภายนอกไม่เห็นของข้างใน การห่อกะหล่ำดอกนี้ดูประณีตมาก
ผู้ช่วยของหวังหนานเจียเดินเข้ามาพร้อมแก้วน้ำ เมื่อเธอเห็นกะหล่ำดอกบนโต๊ะ สีหน้าของเธอก็แสดงความตกใจ
แต่พอมองไปที่สวี่เย่ สีหน้าก็กลับมาเป็นปกติ
นี่เป็นเรื่องที่สวี่เย่ทำได้จริงๆ
ให้กะหล่ำดอกเป็นของขวัญให้สวี่หนานเจีย ช่างกล้าจริงๆ!
ผู้ช่วยวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะแล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้สวี่เย่และหวังหนานเจียอยู่ด้วยกันตามลำพัง
เมื่อผู้ช่วยเดินออกไป หวังหนานเจียถามว่า “ในเน็ตบอกว่าคุณถูกผู้อำนวยการฉีดุจริงไหม?”
“แน่นอนว่าไม่จริง” สวี่เย่ตอบ
หวังหนานเจียถอนหายใจด้วยความโล่งอก ใบหน้าของเธอยิ้มออกมาอย่างน่ารัก มีลักยิ้มเล็กๆ สองข้าง
“แบบนี้ฉันก็สบายใจแล้ว ฉันก็บอกแล้วว่าการเขียนนิยายคงไม่เป็นปัญหาอะไร”
ในห้องที่มีเพียงพวกเขาสองคน หวังหนานเจียรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ต่างจากการเจอกันครั้งก่อน ที่มักจะมีคนอื่นอยู่ด้วย หรือเป็นการเจอกันในที่สาธารณะ
ครั้งนี้มันต่างออกไป
หวังหนานเจียรู้สึกได้ว่าสายตาของสวี่เย่มองมาที่เธอตลอดเวลา
แม้ว่าเธอจะพยายามเลี่ยง แต่สวี่เย่ก็ยังจ้องมองอยู่โดยไม่รู้สึกเก้อเขินเลย
หวังหนานเจียเริ่มรู้สึกว่าหน้าเธอเริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย
“ทำไมคุณถึง... จ้องมองฉันแบบนั้นล่ะ?”
เธอพูดเสียงเบา
เสียงของสวี่เย่ดังขึ้นมา
“ตอนนี้เรามาคุยเรื่องที่อ่อนไหวหน่อยได้ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามนี้ หวังหนานเจียรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
เธอพูดเสียงเบาๆ ว่า “ได้...ได้สิ”
บางคำอาจถือว่าเป็นการล่วงเกินผู้หญิงบางคน แต่สำหรับผู้หญิงบางคนมันอาจกลายเป็นความโรแมนติก
หวังหนานเจียสนิทกับสวี่เย่มากแล้ว เธอไม่ถือสาเรื่องการคุยหัวข้อที่อ่อนไหวกับเขา
เธอยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเสียอีก
จากนั้นสวี่เย่ก็พูดขึ้น
“คุณคิดอย่างไรกับสถานการณ์ในตะวันออกกลางตอนนี้?”
หวังหนานเจียถึงกับอึ้งไปทันที
ใบหน้าที่เคยรู้สึกตื่นเต้นเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าโมโหในทันที
เธอคว้าหมอนบนโซฟาแล้วขว้างใส่สวี่เย่
“คุณเรียกนี่ว่าหัวข้ออ่อนไหวเหรอ!?”
หมอนนุ่มๆ ไม่ทำให้เจ็บอะไร
สวี่เย่ยกแขนป้องเล็กน้อยเพื่อให้หวังหนานเจียระบายอารมณ์ออกมา
จากนั้นเขาก็จับมือของหวังหนานเจียขึ้นมา
“หมุนวงล้อโชคดีสิ” สวี่เย่พูดในใจ
เขามาหา “เทพีแห่งโชคลาภ” เพื่อหมุนวงล้อโชคดีนั่นเอง
ครั้งนี้ สวี่เย่เลือกหมุนวงล้อ 5 ครั้ง
ผลการหมุนก็ออกมาอย่างรวดเร็ว
จากทั้งหมด 5 ครั้ง เขาถูกรางวัลไป 3 ครั้ง อัตราการถูกรางวัลยังคงสูงเหมือนเดิม
ไม่ผิดหวังเลยที่มาหา "เทพีแห่งโชคดี" คนนี้
สวี่เย่ยิ้มกว้าง มองไปที่หวังหนานเจียด้วยความสุขใจ “นี่มันยังไม่พออ่อนไหวอีกเหรอ? แล้วคุณอยากคุยเรื่องอะไรล่ะ?”
“คุณจะ...”
หวังหนานเจียหยุดกลางประโยค
เธอเข้าใจความหมายของคำว่าอ่อนไหว แต่พอเห็นว่าเป็นสวี่เย่ เธอก็ไม่กล้าพูดออกไป
หวังหนานเจียนั่งลงบนโซฟาด้วยความโมโห แก้มทั้งสองข้างพองขึ้นอย่างน่ารัก
“คุณมาที่นี่เพื่อแกล้งฉันโดยเฉพาะใช่ไหมเนี่ย!”
“คุณจะมาดู The Wandering Music ในวันพรุ่งนี้ไหม?” สวี่เย่ถาม
ดวงตาของหวังหนานเจียสว่างขึ้นทันที
“ฉันไปดูที่สถานที่ถ่ายทำได้เหรอ?”
“แน่นอนสิ”
ทีมงานจัดที่นั่งสำหรับเชิญครอบครัวหรือคนสนิทของนักร้องที่เข้าร่วมรายการได้อยู่แล้ว การเชิญหวังหนานเจียก็แค่บอกกับอวี๋เวยเท่านั้น
“ไปคนเดียวมันคงน่าเบื่อ ฉันชวนเซี่ยฉงไปด้วยได้ไหม?” หวังหนานเจียถาม
“ได้สิ”
นับตั้งแต่ที่รู้ว่าสวี่เย่เข้าร่วมรายการ The Wandering Music หวังหนานเจียก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
การได้ไปดูการแสดงสดของสวี่เย่คงจะยอดเยี่ยมมาก
หวังหนานเจียบอกว่าเธอไม่โกรธแล้ว
“ในเมื่อคุณเชิญฉัน ฉันก็จะยกโทษให้”
“งั้นฉันคงต้องไปก่อนแล้วล่ะ”
สวี่เย่ลุกขึ้นเตรียมจะออกไป
หวังหนานเจียตกใจ “รีบไปขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่ทานข้าวด้วยกันก่อนล่ะ?”
“ฉันต้องกลับไปเตรียมตัวสำหรับรายการวันพรุ่งนี้”
“โอเค... โอเค”
หวังหนานเจียส่งสวี่เย่ออกไป จากนั้นก็กลับมานั่งบนโซฟา
เธอมองไปที่กะหล่ำดอกบนโซฟา แล้วรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอ แต่สวี่เย่ไม่เคยพูดคำว่า "สุขสันต์วันเกิด" เลยสักครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอก สวี่เย่ชวนฉันไปดูเขาแสดง นั่นก็นับว่าเป็นของขวัญวันเกิดแล้ว!”
หวังหนานเจียพยายามหาข้อแก้ตัวให้สวี่เย่ในใจ และอารมณ์ของเธอก็ดีขึ้น
ในขณะเดียวกัน สวี่เย่ก็เปิดดูรางวัลที่ได้จากการหมุนวงล้อ
【หนังสือทักษะดนตรีเครื่องดนตรีเปล่า (ระดับ A) *3】
【สามารถแปลงหนังสือทักษะนี้ให้เป็นหนังสือทักษะของเครื่องดนตรีใดๆ ก็ได้ เมื่อเรียนรู้แล้วจะเชี่ยวชาญการเล่นเครื่องดนตรีนั้น】
ของรางวัลครั้งนี้ค่อนข้างเหมือนกันหมด
สวี่เย่เลือกหนังสือทักษะสองเล่มมาแปลง
เล่มหนึ่งแปลงเป็นหนังสือทักษะเอ้อหู และอีกเล่มหนึ่งแปลงเป็นหนังสือทักษะเปียโน
ทักษะเปียโนเป็นทักษะที่สวี่เย่ต้องการอยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ดาราจะเล่นเปียโนไม่เป็น
โดยเฉพาะเวลาร้องเพลงเด็ก การเล่นเปียโนควบคู่ไปด้วยเป็นสิ่งที่จำเป็น
ส่วนเอ้อหูนั้นเกี่ยวข้องกับเพลงที่เขาจะร้องในครั้งต่อไป
ที่จริงแล้ว สวี่เย่เตรียมการแสดงไว้แล้ว แต่ในเมื่อมีหนังสือทักษะอยู่ ก็เลยจะเพิ่มความสนุกเข้าไปในเวทีนี้อีกนิด
คราวก่อนเขาเป่าสุหนาก ในครั้งนี้เขาจะเล่นเอ้อหู
ระหว่างทางกลับ สวี่เย่ส่งข้อความหาเจิ้งอวี้ ให้เขาเตรียมเอ้อหูไว้ให้ด้วย
ก่อนการซ้อมใหญ่ในวันพรุ่งนี้ สวี่เย่จะต้องทำความคุ้นเคยกับการแสดงทั้งหมดก่อน
เจิ้งอวี้ทำหน้าสงสัยทันที
“นายเล่นเอ้อหูเป็นด้วยเหรอ?”
“ใช่แล้ว”
“นายไปเรียนเอ้อหูตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เจิ้งอวี้ยังคงไม่เข้าใจ
“ฉันเรียนในฝัน”
“โอ้”
เจิ้งอวี้เลิกคิดถึงเรื่องนี้
ในเมื่อสั่งให้ซื้อ ก็ไปซื้อมาให้ก็จบ
เช้าวันรุ่งขึ้น สวี่เย่มาถึงสถานที่ถ่ายทำรายการที่กรุงปักกิ่ง
การจัดถ่ายทำ The Wandering Music ครั้งนี้แสดงถึงความสามารถของอวี๋เวยอย่างมาก เพราะทุกครั้งที่ไปสถานที่ใหม่ จะต้องหาสตูดิโอถ่ายทำใหม่เสมอ
ถ้าไม่มีเครือข่ายหรือเงินทุนมากพอ เรื่องนี้ทำไม่ได้แน่นอน
สตูดิโอที่ปักกิ่งมีอุปกรณ์ที่ทันสมัยมากกว่า และมาตรฐานก็สูงกว่า
ครั้งนี้ ห้องพักผ่อนมีสวี่เย่คนเดียว
เมื่อพนักงานสาวของรายการเปิดประตูเข้ามา และเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน เธอถึงกับตกใจ
สวี่เย่สวมสูทลำลองเต็มยศ ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาและสง่างาม
แต่ในเวลานั้น เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ มือจับเอ้อหู เตรียมพร้อมที่จะเล่น ท่ามกลางใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกใดๆ
ถ้าไม่ได้มีแสงไฟเต็มห้องนี้ พนักงานสาวคงคิดว่าเธอเห็นผี
“คุณสวี่เย่ ถึงเวลาซ้อมแล้วค่ะ” เธอพูดด้วยเสียงเบาๆ
สวี่เย่ค่อยๆ ลุกขึ้น ใบหน้ายังนิ่งเฉยเหมือนเดิม
พนักงานสาวอดไม่ได้ที่จะถาม “คุณสวี่เย่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”
สวี่เย่กัดฟัน แล้วพูดออกมาเบาๆ
“น้ำผลไม้ที่สปอนเซอร์ให้มานี่มันเปรี้ยวมาก”
พนักงานสาวถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
น้ำผลไม้ที่เธอลองแล้วก็เปรี้ยวมากเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะขายได้ไหม
การซ้อมของนักร้องแต่ละคนเป็นความลับระหว่างกัน เมื่อสวี่เย่เดินมาถึงสถานที่ซ้อม มีเพียงอวี๋เวยและทีมงานไม่กี่คนเท่านั้นที่อยู่ที่นั่น
เมื่ออวี๋เวยเห็นเอ้อหูในมือของสวี่เย่ เธอประหลาดใจ
“คุณเล่นเอ้อหูเป็นด้วยเหรอ?”
สวี่เย่พยักหน้า
อวี๋เวยรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นกับการแสดงของสวี่เย่
แม้สุหนากจะไม่ค่อยถูกใช้ในเพลงป๊อปมากนัก แต่เอ้อหูนั้นต่างออกไป
มีการใช้เอ้อหูในเพลงหลายเพลง โดยเฉพาะเพลงที่มีกลิ่นอายจีนโบราณ
แต่ถึงแม้จะใช้อยู่บ่อยๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะเล่นได้ดีเสมอไป
“เพลงของสวี่เย่เป็นเพลงที่มีกลิ่นอายจีนหรือเปล่า?” อวี๋เวยคิด
สวี่เย่ไม่เคยแต่งเพลงแนวนี้มาก่อน
ถ้ามีการแสดงแบบนี้ใน The Wandering Music ผลลัพธ์จะดีมากๆ
นี่จะเป็นครั้งแรกที่สวี่เย่แสดงเพลงแนวจีนโบราณ!
หลังจากการซ้อมของสวี่เย่จบลง อวี๋เวยก็ประหลาดใจมาก
ยอดเยี่ยม!
มันยอดเยี่ยมมาก!
ทีมงานคนอื่นๆ ต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน
เพลงของสวี่เย่ครั้งนี้ต่างจากสไตล์เดิมของเขามาก
แต่เพราะมันไพเราะมาก!
ในฐานะที่ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาได้แต่บอกว่า เพลงนี้ดีมาก!
หลังจากการซ้อมของนักร้องทั้งหมดเสร็จสิ้น การถ่ายทำรายการก็เริ่มขึ้น
ในห้องพิเศษบนอัฒจันทร์ หวังหนานเจียและเซี่ยฉงนั่งอยู่ในนั้น
ทั้งสองเป็นดาราดัง อวี๋เวยจึงให้พวกเธอนั่งในห้องพิเศษเพื่อไม่ให้รบกวนการถ่ายทำรายการ
ส่วนจะให้พวกเธอออกกล้องหรือไม่ ขึ้นอยู่กับความเห็นของทั้งสอง
เซี่ยฉงและหวังหนานเจียหยิบขนมและเครื่องดื่มที่ทีมงานเตรียมไว้มาเตรียมรับประทาน
เซี่ยฉงหัวเราะ “ขนมและเครื่องดื่มเยอะแบบนี้ ไม่เสียเที่ยวแล้ว! ขอบคุณสวี่เย่!”
หวังหนานเจียหยิบถุงมันฝรั่งขึ้นมากินแล้วพึมพำ “สรรเสริญสวี่เย่!”
ทั้งสองมีความสุขมากที่ได้มาที่นี่ การได้ดูนักร้องมืออาชีพหลายคนแสดง และที่สำคัญที่สุด พวกเธอจะได้ฟังเพลงใหม่ของสวี่เย่
ผู้ชมและคณะกรรมการต่างก็ทยอยเข้ามาในห้อง
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว การถ่ายทำรายการก็เริ่มต้นขึ้น
แต่คราวนี้ พิธีกรไม่ใช่อวี๋เวย แต่เป็นพิธีกรหญิงรุ่นเยาว์ที่สวมชุดเดรสที่มีกลิ่นอายโบราณ รัดรูปพอดีตัวเผยให้เห็นรูปร่างงดงาม
หลังจากพิธีกรหญิงขึ้นเวที เธอก็ทำตามขั้นตอนปกติ และเริ่มอ่านโฆษณา
คณะกรรมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเบาๆ
“ได้ข่าวว่าครั้งนี้เฉิงเทียนเล่ยได้โจวเมิ่งหยูมาช่วยแต่งเพลงให้”
“โจวเมิ่งหยูลงมาช่วยเพื่อแข่งกับสวี่เย่โดยเฉพาะ ยิ่งใหญ่จริงๆ!”
“โจวเมิ่งหยูมีฝีมือยอดเยี่ยมในเพลงแนวจีนโบราณอยู่แล้ว เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย แต่ไม่รู้ว่าสวี่เย่จะรับมือยังไง”
กรรมการแต่ละคนเป็นมืออาชีพ ไม่มีใครดูถูกสวี่เย่
เพราะตอนนี้ความสามารถในการแต่งเพลงของสวี่เย่พิสูจน์ตัวเองแล้ว
สิ่งที่พวกเขาสงสัยคือ สวี่เย่จะสามารถแต่งเพลงที่เกี่ยวกับหัวข้อ “ร่องรอยประวัติศาสตร์” ออกมาเป็นอย่างไร
