บทที่ 126 ข้าชอบเจ้า (2)
มุมปากเสิ่นเยว่ยกขึ้นเล็กน้อย จัวหย่วนหันมาพอดี "ยิ้มอะไร?" "เปล่าเจ้าค่ะ..." เสิ่นเยว่เงยหน้ามองเขา "แค่คิดว่าหากผู้ใดพูดเช่นนี้ คงเพราะสนิทกับท่านลุงเถามาก" เสิ่นเยว่พูดจบ จัวหย่วนจึงยิ้มตาม จูงมือนางพลางเดินไปยังสวนด้านข้างบนภูเขาต่อ แล้วกล่าว "ตั้งแต่ที่ข้าจำความได้ ลุงเถาก็อยู่ในเรือนแล้ว ไม่ต่...