ตอนที่ 46 : แฟลชไดรฟ์ ยูเอสบี

.

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดเฉินหลิงก็สงบลง เขาพูดอย่างเย็นชา

.

"ผู้บัญชาการหานเหมิง ถ้าคำถามของคุณจบแล้ว...โปรดออกจากบ้านของผม"

หานเหมิงไม่ได้พูดอะไรอีก เขายืนขึ้นด้วยสีหน้าเงียบขรึม แล้วเดินไปทางประตู

เขาผลักประตูเปิด หิมะปลิวว่อนลอยเข้ามาในบ้าน เสื้อกันลมสีดำที่มีแถบสี่แถบกระพือเล็กน้อย...เขาหยุดครู่หนึ่งแล้วมองกลับไปยังเฉินหลิง

“ไม่ว่านายจะเชื่อฉันมั้ย ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่…ถ้านายรู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีความยุติธรรม นายก็สามารถเปลี่ยนแปลงโลกด้วยตัวนายเองได้”

“นายสอบผ่านการทดสอบศิลปะการต่อสู้ในฐานะที่นั่งสำรองอันดับหนึ่ง ตอนนี้นายก็เป็นผู้คุมกฎอย่างเป็นทางการ พรุ่งนี้ไปรายงานตัวที่สำนักงานใหญ่”

"แล้ว..."

"นายก็มีคุณสมบัติในการเข้าคลังโบราณ"

หลังจากพูดจบ เขาก็ก้าวเข้าสู่หิมะที่ตกหนัก เสื้อกันลมสีดำของเขาค่อยๆ จางหายไปปลายสุดถนน

ดวงตาของเฉินหลิงกวาดไปทั่วห้องอันว่างด้วยสีหน้าซับซ้อน...เมื่อหานเหมิงจากไป เขาก็ออกจากห้องและเดินไปที่ภูเขาด้านหลัง

.

........

.

หลุมศพหมู่

.

ท่ามกลางหิมะเฉินหลิงถือกล่องเค้กที่ไม่ได้ตัดนั่งลงช้าๆ

“อาเยี่ยน ฉันอยู่นี่แล้ว” เขามองไปยังหลุมซึ่งอยู่ตรงหน้า ที่เขาขุดขึ้นมาเองแล้วพูดเบาๆ

หิมะตกลงมาติดอยู่ข้างขมับของเด็กหนุ่มราวกับผมสีขาว เขานำเทียนบนเค้กออกทีละเล่มแล้ววางไว้บนหิมะ

"นายขอพรไปแล้ว ดังนั้นฉันจะไม่จุดเทียน…ฉันจะตัดเค้กให้นาย”

เฉินหลิงหยิบมีดพลาสติกออกจากกล่องบรรจุภัณฑ์ แล้วตัดเค้กออกเป็นสองส่วน ซึ่งชิ้นค่อนข้างเล็กชิ้นหนึ่งวางไว้หน้าหลุมอย่างเรียบร้อย จากนั้นหยิบส่วนของตนเองออกจากกล่อง

น้ำแข็งและหิมะปกคลุมผิวของเค้ก เมื่อเฉินหลิงกัดเข้าไป เขาก็ไม่รู้ว่ามันเป็นครีมหรือน้ำแข็งไสกันแน่

ในขณะที่กำลังเคี้ยวเขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

"อาเยี่ยน นายรู้มั้ย"

"โลกนี้ช่างวุ่นวายจริงๆ ...เค้กชิ้นนี้ก็แย่มาก แต่กลับมีราคาถึงสองร้อยเหรียญทองแดง ในสถานที่เดิมของฉัน ร้อยหยวนสามารถซื้อเค้กที่ใหญ่กว่านี้ได้แถมยังอร่อยกว่ามาก"

"ถ้าฉันมีโอกาส ฉันอยากพานายกลับมาจริงๆ แม้ว่าฉันกับพี่ชายของนายจะเป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง แต่ฉันก็ยังหาเงินได้เพียงพอ ให้นายกินดื่มได้"

"ถ้านายกลับไปกับฉัน นายจะต้องมีชีวิตที่ดีกว่าฉันแน่นอน…นายหน้าตาดี ร้องเพลงงิ้วเก่ง หากนายเป็นบล็อกเกอร์วิดีโอสั้นๆ นายจะมีแฟนคลับหลายร้อยล้านคน และเป็นผู้สืบสานวัฒนธรรมอย่างแท้จริง”

ใบหน้าของเฉินหลิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะลมหนาว เขากัดเค้กไปสองสามคำแล้วมองไปบนท้องฟ้า

“แต่ที่นี่ก็มีสิ่งดี ๆ เหมือนกัน...”

“แสงออโรร่าที่นี่สวยงาม ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน”

"แต่สวยแล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?”

"ฉันต้องมีชีวิตอยู่ ฉันต้องทำให้ดีที่สุด..."

"เส้นทางที่นายให้ฉันดูมีพลังมาก แต่ดูเหมือนว่ามันจะส่งผลต่อจิตใจของฉันด้วย...นี่คือถนนที่ขรุขระเต็มไปด้วยหลุมบ่อ มันคือสิ่งที่นายกำลังพูดถึงหรือเปล่า?"

"หานเหมิงขอให้ฉันเข้าเป็นผู้คุมกฎ แต่ว่าฉันมีภัยพิบัติระดับ 'ทำลายล้างโลก' ในตัวฉัน นั่นคือระเบิดเวลา พอมันระเบิดออกมา ฉันจะกลายเป็นเป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์...จากมุมมองนี้ ถ้าฉันเข้าร่วมสมาคมนั่น มันจะถือว่าดีกว่ามั้ย"

"แทนที่จะปล่อยให้พวกเขาตามหาแล้วถูกจับ ทำไมไม่ไปฝั่งตรงข้ามตั้งแต่ต้นล่ะ?"

"อาเยี่ยน...นายช่วยบอกฉันที ต่อไปควรเดินไปทางไหน?"

เฉินหลิงพึมพำกับตัวเองโดยหันหน้าไปทางหลุม

ทันใดนั้น มีบางอย่างหล่นออกมาจากกระเป๋าของเขา ตกลงไปบนหิมะ

เฉินหลิงหยิบมันขึ้นมา นั่นคือสิ่งที่ฉู่มู่อวิ๋นเคยมอบให้เขา ลูกบาศก์สีเงินเล็กๆ ภายใต้ลมหนาวที่พัดแรงเมื่อสัมผัสก็รู้สึกหนาวถึงกระดูก

เฉินหลิงจำได้ว่าฉู่มู่อวิ๋นบอกกับเขาว่า บางทีเขาอาจจะสามารถเข้าใจพวกเขาได้ดีขึ้นผ่านสิ่งนี้...แต่มันใช้ยังไง?

เขาเล่นกับลูกบาศก์เงินเล็กๆ ในมือด้วยการใช้ปลายนิ้วกดเบาๆ เป็นเวลานาน ฝาครอบสีเงินก็เลื่อนแยกออกจากตัวเครื่อง โลหะรูปสี่เหลี่ยมบางๆ ขนาดมาตรฐาน มองยังไงมันก็ดูเหมือนกับ...

"แฟลชไดร์ฟ ยูเอสบี?"

เฉินหลิงมองดูแฟลชไดรฟ์ ยูเอสบี ในมือด้วยความประหลาดใจ และรู้สึกสับสน

นับตั้งแต่เขามายังโลกนี้ เฉินหลิงคิดมาโดยตลอดว่าระดับเทคโนโลยีของมันน่าจะอยู่ในระดับของสาธารณรัฐจีนในโลกก่อน ด้วยตะเกียงน้ำมันก๊าด รถลาก เกลือและการละลายหิมะ ปืนพกสมัยเก่า...แต่เมื่อเขาเห็นแฟลชไดรฟ์ ยูเอสบีนี้ เฉินหลิงก็รู้สึกสับสนในทันที

ของสิ่งนี้…ควรจะปรากฏในโลกนี้มั้ย?

งั้นคอมพิวเตอร์ของโลกนี้อยู่ที่ไหน?

ถ้าไม่มีคอมพิวเตอร์ แล้วจะเสียบมันกับอะไรล่ะ?

คำถามแล้วคำถามเล่าผุดขึ้นมาในหัวของเฉินหลิง เขาหยิบแฟลชไดร์ฟ ยูเอสบีขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เสียบมันลงไปบนพื้นหิมะ...

.

รหัสสีเขียวเข้มปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติบนหิมะ

.

[หมายเลข 129439]

.

.

[กำลังอ่านข้อมูล...]

.

[อ่านเสร็จสมบูรณ์ ]

.

เฉินหลิงกลอกตา และหมดสติไปตรงนั้น

.

.....

.

.

โครกกก-

.

เสียงน้ำไหลดังก้องในหูของเขา

เฉินหลิงพลันลืมตาขึ้น เหมือนว่าเขาเพิ่งตื่นจากฝันร้ายแผ่นหลังจึงมีเหงื่อเปียกชุ่ม

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่เขาออกจากหลุมศพหมู่ และมาถึงพื้นที่เล็กๆ รูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส เสียงกดชักโครกค่อยๆ หายไปแทนที่ด้วยเสียงเคาะประตู

“พี่ชายนายเสร็จหรือยัง? ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว...”

เฉินหลิงกลับมามีสติสัมปชัญญะแล้วมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว...

"...ห้องน้ำเหรอ?" ดวงตาของเฉินหลิงเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

มันไม่ใช่ห้องน้ำโทรมๆ บนถนนหานซวง แต่เป็นห้องน้ำสมัยใหม่ที่สะอาดและสว่างสดใส ไม่ว่าจะเป็นแสงเซ็นเซอร์เหนือศีรษะห้องน้ำคำว่า "โตโต้" ที่อยู่ด้านหลังเขา เฉินหลิงรู้สึกถึงความรู้สึกคุ้นเคย

“ฉัน...กลับมาแล้วเหรอ?” ดวงตาของเฉินหลิงเต็มไปด้วยความสับสน

“พี่ชาย ถ้านายจะใส่กางเกงก็รีบใส่ซะ ถ้าไม่ใส่ ฉันก็ทนไม่ไหวแล้ว…” เสียงของชายคนนั้นพูดหลังประตู น้ำเสียงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

เฉินหลิงรีบผลักประตูห้องน้ำออก และเห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อเชิ้ตเปาโลยืนอยู่ที่หน้าประตู สีหน้าเขาปรากฏความยินดีอย่างมาก...

เฉินหลิงกวาดตามองไปรอบๆ ขาเร่งความเร็วออกจากห้องน้ำโดยไม่รู้ตัว

สิ่งแรกที่สะดุดตาฉัน ก็คือ 'สี่ฉา'*

ข้างๆ ยังมีเคเอฟซี  มูจิ  โจวเฮยยา  ต้าเหนียงสุยเจี่ยว....

เมื่อมองดูแบรนด์ที่คุ้นเคยเหล่านี้ ผู้คนที่เดินไปมาในห้างสรรพสินค้า ดวงตาของเฉินหลิงก็หดตัวลงเล็กน้อย...ดูเหมือนเขาคิดอะไรบางอย่างได้ เขาเดินอย่างรีบร้อนฝ่าฝูงชน เขารีบออกจากห้างสรรพสินค้า ท่ามกลางสายตาแปลกประหลาดนับไม่ถ้วน

ทันทีที่เขาได้เห็นตึกสูงระฟ้าด้วยตาของตัวเอง มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นที่เหลืออยู่ในใจของเฉินหลิง...

เขากลับมาแล้วจริงๆ

"ฉัน...ฉันฝันไปหรือเปล่า?" เฉินหลิงเอามือกุมหัวแล้วพึมพำกับตัวเอง "ไม่ ถ้ามันเป็นความฝัน...ทำไมฉันถึงตื่นขึ้นมาในห้องน้ำ?"

เมื่อกี้ฉันอยู่ที่หลุมศพหมู่ กำลังพูดกับอาเยี่ยน...แล้วเสียบแฟลชไดรฟ์ ยูเอสบีเข้าไปในหิมะ จากนั้น..."

"เป็นเพราะแฟลชไดรฟ์นั่นหรือเปล่า?"

ขณะที่เฉินหลิงกำลังพูดกับตัวเอง หน้าจอขนาดใหญ่ในอาคารฝั่งตรงข้ามก็สว่างวาบขึ้น

"รายงานข่าวด่วน"

"เก้าโมงเช้าวันนี้ มีเหตุอุกกาบาตสีแดงเคลื่อนผ่านพื้นโลก ขณะเดียวกันก็เกิดแผ่นดินไหวขนาดเล็กจำนวนมากเกิดขึ้นทั่วทั้งประเทศ..."

"ในเวลาเพียงสามนาที อาคารหลายร้อยหลังก็ถล่มลงมา รวมทั้งเมอร์แชนท์ โฮเต็ล สนามฟุตบอลเจียงโข่ว โรงละครปักกิ่ง...จากสถิติที่ยังไม่สมบูรณ์ มียอดผู้เสียชีวิตในปัจจุบันเกิน 2,000..."

_______________

สี่ฉา* ชื่อร้านชานมไข่มุกในจีน