เล่มที่ 1: ถิ่นทุรกันดาร – บทที่ 28: คุณสมบัติ [อ่านฟรี]

เม่นพ่นอะไรออกมาน่ะ? มีวัตถุบางอย่างสีน้ำตาลกระแทกลงกับพื้น หนักเสียจนพื้นตรงนั้นยุบลงอย่างผิดปกติ จากนั้นมันก็สลายกลายเป็นหมอกอย่างรวดเร็ว และควบแน่นเป็นอากาศเหนือบริเวณนั้น ไม่นานอากาศที่ควบแน่นก็กลายเป็นหอกเล่มหนึ่ง เศษดินที่อยู่ข้างล่างถูกดึงเข้าไปผสมรวมกับอากาศจากนั้นก็ร่วงลงพื้น

อเล็กซ์แทบไม่อยากจะเชื่อสายตา มันคือยอดแหลมไร้ตัวตนอีกแท่งหนึ่ง! ซึ่งคล้ายกันมากในความคิดเขา ถ้าหมึกสร้างยอดแหลมที่ไร้ตัวตนได้ ก็แล้วทำไมเม่นถึงจะสร้างบ้างไม่ได้ล่ะ?

จากสิ่งที่เขาเป็น ยอดแหลมที่ไร้ตัวตนของหมึกยักษ์นั่นเป็นธาตุน้ำแข็ง ส่วนของเม่นนั้นชัดเจนว่าเป็นธาตุดิน เขาจะเก็บทั้งสองไว้กับตัวเลยได้ไหม?

อเล็กซ์เดินไปยังยอดแหลมที่กำลังค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมาจากผืนดินตรงนั้น ‘งั้นก็ลองด้วยแขนขวาก่อน’ เขาคิด ‘เพราะไม่รู้ว่ายอดแหลมต่างธาตุที่อยู่ในร่างเดียวคน ๆ เดียวกันจะตีกันหรือเปล่า แค่หวังว่ามันจะไม่ระเบิดตัวฉันแตกก็แล้วกันนะ’

อเล็กซ์วางดาบลงข้าง ๆ แล้วใช้มือขวาจับยอดแหลม มันค่อย ๆ พันรอบแขนขวาและถูกกลืนหายเข้าไปในร่างกายเขา จากนั้นก็รู้สึกถึงการเคลื่อนที่ของมันไปทั่วร่างกายในทันที เริ่มจากแขนขวาไปยังศีรษะ ดูเหมือนจะไม่ได้แทรกเข้าไปยังจิตใจเขาเช่นเดียวกับยอดแหลมก่อนหน้า เหมือนกับมีอะไรบางอย่างมาขวางไว้ไม่ให้เข้าไปได้ หลังจากนั้นก็เคลื่อนมาที่แขนซ้ายจนเขาเริ่มวิตกกังวลว่ายอดแหลมทั้งสองจะมีปฏิกิริยาต่อกันอย่างไร

อเล็กซ์สัมผัสได้ว่ามันเข้าไปที่เขาซ้ายแล้ว จากนั้นก็... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ครู่เดียว มันก็ออกมาจากแขนซ้ายและวิ่งที่ยังขาทั้งสอง ลำตัว และกลับมายังศีรษะอีกครั้ง

“อั้กกก!”

อเล็กซ์รู้สึกเหมือนถูกแทงและยอดแหลมก็ออกมาจากร่างของเขาผ่านทางปาก หล่นอยู่ตรงหน้า นิ่ง ๆ อยู่เช่นนั้น

อเล็กซ์กระพริบตามองอยู่สองสามครั้งขณะมองยอดแหลมตรงหน้า ‘คงใช้การไม่ได้สินะ พระเจ้าได้บอกวิธีใช้กับฉันไว้หรือเปล่านะ จำไม่ได้แล้วสิ’ เขาคิด

จากนั้นอเล็กซ์ก็มองแขนซ้าย ‘ฉันมีคุณสมบัติน้ำแข็งหรือเปล่า?’ เขาคิด ‘เอาจริงจะไปรู้ได้ยังไง พระเจ้าบอกแค่คุณสมบัติของฉันจะพิเศษมาก และถ้ามีคุณสมบัติน้ำแข็งจริง ตอนใช้ยอดแหลมแขนจะต้องไม่ร้อนขึ้น ไม่อยากจะนึกภาพเลยถ้าเป็นงั้นจริงทุกครั้งที่จอมเวทย์น้ำแข็งใช้คาถาแขนคงลุกเป็นไฟ’

อเล็กซ์เกาศีรษะ ‘คิดชัดเจนว่าคุณสมบัติของฉันมีบางอย่างเกี่ยวกับน้ำแข็งนี่แหละ แต่อาจจะไม่ใช่น้ำแข็งบริสุทธิ์ ขณะเดียวกัน ธาตุดินคงไม่ใช่ ถ้างั้นแล้วคืออะไรล่ะ?’ เขาคิด

อเล็กซ์มองเม่นด้วยสีหน้าที่งุนงงซับซ้อน “นี่ ฉันใช้มันไม่ได้เหรอ!” เขาตะโกน

เม่นมองอเล็กซ์อีกครั้ง

อเล็กซ์ถอยออกมาจากยอดแหลมที่ไร้ตัวตนสีน้ำตาลสองก้าว

แผล่บ!

เม่นกลืนยอดแหลมเข้าไปทันที พฤติกรมมมันสื่อชัดว่าไม่เต็มนักที่จะมอบของแบบนี้ให้กับเขา อาจเป็นเหตุผลที่ก่อนหน้านี้มันคร่ำครวญก่อนจะตัดสินใจอยู่นาน จากนั้นมันก็เดินห่างหมึกไปและแผ่นดินก็เริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้ง

ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง!

ผลไม้กว่าร้อยชนิดร่วงลงมาจากเข็มบนหลังของมันจนหมด

ดวงตาอเล็กซ์เบิกโพลง เขารู้ดีว่าผลไม้พวกนี้ให้พลังมหาศาลเพียงใด! แต่ทั้งหมดนี้ก็เทียบไม่ได้เลยกับหนวดหมึกเส้นเดียว หรือจะเป็นยอดแหลมที่ไร้ตัวตนสักเล่ม

ที่มากกว่านั้นคือ เจ้าเม่นตัวนั้นดูพอใจกับการแลกเปลี่ยนครั้งนี้ด้วย เพิ่มความยุติธรรมขึ้นอีกกับการทิ้งหนวดหมึกให้ไว้

ชัดเจนว่ามันไม่ได้เต็มใจมอบยอดแหลมที่ไร้ตัวตนให้อเล็กซ์เท่าไรนัก เลิกสนใจทุกอย่างรอบ ๆ หลังได้ยอดแหลมคืนและทิ้งผลไม้ทุกชนิดจนเกลี้ยงหลัง

ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่า ยอดแหลมที่ไร้ตัวตนคือสิ่งสำคัญสุด ต่อมาคือหนวดหมึก และผลไม้

‘แต่อย่างน้อยก็ได้ขโมยยอดแหลมน้ำแข็งมาอย่างเงียบ ๆ แหละนะ’ เขาคิด ‘ว่าแต่... จะขนผลไม้ทั้งหมดนี่ไปยังไงล่ะเนี่ย?’ เขาคิดพลางลูบคาง

พวกนี้คือผลไม้ที่อยู่บนภูเขาสูงกว่าหลายร้อยเมตร

อเล็กซ์ถอนหายใจ ‘เอาไปหมดไม่ได้ งั้นก็คงกลับที่พักไม่ได้แล้วสินะ ฝึกมันที่นี่เลยก็แล้วกัน’ เขาคิดพลางมองพายุหิมะที่หมุนวนอยู่รอบ ๆ ตัว ‘อีกอย่าง ทักษะใหม่ที่เพิ่งได้จะทำให้คุมอุณหภูมิร่างกายให้อุ่นได้ พอเลือดไหลไปที่แขนซ้าย อุณหภูมิตรงนั้นก็จะกระจายไปทั่วร่างกาย ตราบใดถ้าข้างนอกไม่เย็นไปมากกว่านี้มันก็จะช่วยคงความอบอุ่นให้ร่างกายต่อไปได้ ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วมันก็ไม่ต่างจากที่ร่างกายปรับให้เองตามธรรมชาติหรอก’

ครืน!

อเล็กซ์มองไปยังเขาลูกหนึ่งและพบสัตว์ตัวที่คุ้นเคย “แหงสิ พอรู้ว่าปลอดภัยแล้วก็โผล่หน้ามาเลยนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงประชดขณะมองกิ้งก่า

กิ้งก่ากลับมาและกินผลไม้ไปลูกหนึ่ง “ฉันให้สองสามลูกแล้วกันนะ ในฐานะที่แกช่วยฉันจัดการหมี” เขาพูด มันไม่ได้สนใจอเล็กซ์เลยแม้แต่น้อย หลังจากกินผลไม้เสร็จก็ปีนขึ้นต้นไม้และนอนอยู่บนนั้น

อเล็กซ์เดินไปตรงนั้นและกินผลไม้เข้าไปหนึ่งลูก ตอนนี้ เขาต้องกินสองผลสำหรับการฝึก “พยายามฆ่าตัวตาย” แต่กลับเลือกกินเพียงแค่ลูกเดียว

ซ่า!

อเล็กซ์มองแขนซ้ายเมื่อมันเริ่มปล่อยเสียงที่ร้อนผ่าวออกมา มันคือเสียงจากการที่แขนของเขาถูกรักษาด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง

ชั่วขณะหนึ่งที่อเล็กซ์คิดว่าเขาโชคดีมาก ถ้าเขาเลือกที่จะไม่หยิบยอกแหลมและใช้มัน แขนของเขาคงจะกลายเป็นเสี่ยง ๆ และสลายไปในที่สุด เขาคงไม่อยากให้มันเกิดขึ้นและถึงขั้นต้องมานั่งคิดหาวิธีทำให้มันงอกใหม่

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้แขนซ้ายยังติดอยู่กับตัวเขา ไม่แข็งตาย มันยังรับสารอาหารและมานาจากผลไม้ได้อยู่และรักษาตัวเอง

หลังจากนั้นอเล็กซ์ก็ขยับแขนไปรอบ ๆ ผ่านการฝึกขยับง่าย ๆ ในที่สุดเขาก็ขยับแขนซ้ายได้อีกครั้ง!

อเล็กซ์มองผลไม้ที่กองตรงหน้าและเม่นที่กำลังเคี้ยวหมึกอย่างอร่อย ท้องของมันขยายจนเหมือนจะระเบิดออก ‘แถวนี้คงจะไม่อันตรายเท่าไร ค่อนข้างมั่นใจว่าไม่สัตว์ตัวไหนกล้าเข้าใกล้อาหารของเม่น มีแค่กิ้งก่าเพราะมันเจอกับเม่นมาหลายครั้งแล้วตอนเราแลกเปลี่ยนของกัน’ เขามองกลับไปยังผลไม้ ‘ถึงเวลาอันแสนเจ็บปวดแล้วสินะ’

อเล็กซ์กินผลไม้เข้าไปสองลูก ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ และกระโดดลงมาด้วยพลังที่มี เขากระโดดสูงขึ้นไปในอากาศและตีลังกาสองสามครั้งจนลงมากระแทกกับพื้นน้ำแข็ง เขารู้อยู่ว่าต้นไม้นั้นไม่ได้สูงมากพอ ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาจะต้องหาวิธีอื่นให้กับการฝึกทั้งร่างกาย

พอเม่นได้ยินเสียงกระแทกจากกระตกลงพื้นของอเล็กซ์ มันก็หันมามองด้วยท่าทีสงสัยราวกับกำลังถามว่ามนุษย์คนนี้ทำอะไรอยู่?

อเล็กซ์ชักกระตุกอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดไม่รู้จบ และเม่นก็ยังจ้องเขาอยู่แบบนั้น ครู่หนึ่ง เขาลุกขึ้น กินผลไม้เข้าไปอีก และทำแบบเดิมวนซ้ำ

หลังจากเม่นมองดูอเล็กซ์ทำเช่นนั้นวนอยู่แบบเดิมอีกสองสามครั้ง มันก็กลับไปกินหมึกต่อด้วยท่าทีที่สื่อออกมาว่ามนุษย์คนนี้บ้าไปแล้ว