บทที่ 868: หนูทดลองผู้หลบหนี – เรือประจัญบานยักษ์ ซานจวน วูฟ
[\แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร\มาติดตามในแฟนเพจ\เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ\]
[\Thai-novel \ลงไวกว่าที่อื่น\ทุกที่ 5 ตอน\แต่จะราคาแพงที่สุด\]
[\หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง จะแก้ไขแบบเทียบคำต่อคำให้ตรงตามหลักไวยากรณ์ อ่านแบบเทียบภาษาต้นฉบับคำต่อคำ ซึ่งถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ\100คน\ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ซึ่งถ้ารู้ว่าหลุดจากที่ไหนก็จะไม่แก้ไขตรงเว็บนั้นครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ\]
บทที่ 868: หนูทดลองผู้หลบหนี – เรือประจัญบานยักษ์ ซานจวน วูฟ
ฝูงคุยทาแรนและมดผู้บุกรุกเหล่านี้ได้ก่อเกิดสมดุลทางชีวภาพขึ้นใหม่ ในขณะเดียวกัน ณ นอกเขตประเทศวาโนะ ฮิโดอิเดะก็กำลังนำเหล่าโดฮิโดอิเดะทำความสะอาดปะการังที่เพิ่งเติบโตขึ้น
ปะการังบางส่วนที่มีรูปร่างสวยงามจะถูกเก็บไว้ เพื่อใช้เป็นเครื่องประดับตกแต่งพิเศษ ในท้องทะเลอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยสัตว์ทะเลขนาดมหึมาแห่งนี้ จำนวนของแนวปะการังนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน ดังนั้นผลิตภัณฑ์จากปะการังจึงแทบจะขายไม่ได้ราคาสูง
มันก็ไม่ต่างอะไรกับงานฝีมือทั่วๆไป
ในขณะที่เหล่าฮิโดอิเดะกำลังเกาะอยู่บนชั้นหินนั้นเอง กระแสน้ำในทะเลอันไกลโพ้นก็พัดพาวาฬตัวหนึ่งเข้ามาใกล้ บนหลังของมันมีมานาฟีกำลังนอนอาบแดดอย่างสบายอารมณ์
ในบรรดาโปเกมอนมายา มานาฟีเป็นหนึ่งในโปเกมอนที่มีระยะเวลาการปฏิบัติภารกิจภายนอกยาวนานที่สุด
เซราโอร่าผู้มีพลังแห่งความเร็ว ทำหน้าที่เป็นเหมือนนักดับเพลิง แม้ว่าปกติจะอยู่ที่เกาะโอนิงะชิมะ แต่เมื่อใดที่เกิดเหตุฉุกเฉิน ก็สามารถไปถึงที่หมายได้อย่างรวดเร็ว ดาร์คไรบินท่องเที่ยวไปทั่วโลก เหล่าเกโนเซ็กท์ประจำการอยู่ตามเกาะต่างๆ
ส่วนเดียนซีกับเชมินมักจะอยู่แต่บ้าน ไม่ค่อยออกไปไหน มานาฟีประจำการอยู่ที่บริษัทเหมืองแร่เป็นเวลานาน การกลับมาครั้งนี้ถือเป็นการพักผ่อน
มานาฟีสามารถเลือกที่จะว่ายน้ำกลับมาเอง หรือจะนั่งเรือกลับมาก็ได้ แต่สุดท้ายก็เลือกวิธีที่แสนสบายที่สุด
"เอาล่ะ เจ้าตัวใหญ่ อยู่แถวๆนี้นะ อย่าไปไหนไกลล่ะ แล้วก็พวกเธอด้วย ห้ามรังแกเพื่อนนะ!"
ในโลกอื่น วาฬอาจเป็นราชาแห่งท้องทะเล ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่โตทำให้พวกมันแทบจะไม่เจอคู่ต่อสู้ แต่ในโลกใหม่อันตรายแห่งนี้ สัตว์ร้ายและสัตว์ทะเลนั้นเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงกว่าวาฬมาก
ด้วยเหตุนี้ มานาฟีจึงกำชับวาฬไม่ให้ออกไปไหนไกล และบอกความต้องการนี้กับเหล่าเกียราดอสที่อยู่ใกล้เคียง
ส่วนสาเหตุที่มานาฟีเลือกที่จะนั่งบนหลังวาฬกลับมาก็เพราะว่า หลังของวาฬนั้นนั่งสบายที่สุด
เสียงร้องของวาฬดังกึกก้อง มานาฟีเดินผ่านน้ำตก กลับเข้ามายังประเทศวาโนะ
......
"นายท่าน ไม่ได้เจอกันนานเลย นี่คือของฝากที่ผมนำมาครับ"
มานาฟียื่นพวงองุ่นรูปร่างประหลาดออกมา แม้ว่ามานาฟีจะรับผิดชอบบริษัทเหมืองแร่ แต่ก็ยังทำงานเสริมเป็นนักงมสมบัติใต้ทะเลลึก ในยุคสมัยแห่งโจรสลัดเช่นนี้ นอกจากจะมีโจรสลัดหน้าใหม่มากมายออกทะเลแล้ว ยังมีเรืออีกนับไม่ถ้วนที่จมลงสู่ก้นบึ้ง
สมบัติที่หลงเหลืออยู่บนเรือก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายของพวกเขา ผลปีศาจที่มีรูปร่างคล้ายองุ่นนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
แม้ว่าผลปีศาจจะมีรสชาติแย่ แต่ก็มีคุณสมบัติพิเศษคือ ไม่เน่าเสีย และไม่ดึงดูดแมลง ไม่เช่นนั้นโลกนี้อาจเต็มไปด้วยแมลงวันที่กินผลปีศาจเข้าไป
รสชาติที่แย่ของมันเป็นรสชาติในเชิงนามธรรม ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตใด ผลปีศาจก็เป็นสิ่งที่รสชาติแย่ที่สุดสำหรับพวกมัน แม้แต่แมลงวันก็ไม่เว้น
"เรื่องที่เกาะมนุษย์เงือกจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?"
"เรียบร้อยแล้วครับ ช่วงนี้ไม่พบแหล่งแร่ใหม่ๆเลย แล้วก็เตโซโรตัดสินใจให้พนักงานบริษัทเหมืองแร่หยุดยาว เลยไม่มีอะไรทำก็เลยกลับมาครับ"
"งั้นก็พักผ่อนให้เต็มที่นะ ให้เดียนซีพาเจ้าเที่ยวรอบๆ ที่นี่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยล่ะ"
แต่ในเวลานี้ บริเวณทะเลของเกาะมนุษย์เงือกใหม่ก็เกิดเรื่องขึ้น พวกเขาพบกับผู้บุกรุกที่ไม่ควรปรากฏตัวขึ้นที่นี่
......
เบื้องหน้าเหล่ามนุษย์เงือกคือร่างกายอันใหญ่โตมโหฬารของยักษ์ แม้ส่วนหนึ่งของร่างจะจมอยู่ใต้น้ำ แต่ส่วนที่โผล่พ้นน้ำก็ใหญ่โตราวกับภูเขาขนาดย่อม
ขณะนี้ ยักษ์กำลังเคลื่อนตัวเข้าใกล้เกาะมนุษย์เงือกแห่งใหม่ทีละน้อย ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่โตมหึมาเช่นนี้ หากเข้าใกล้เกาะได้ ย่อมสร้างความเสียหายที่ไม่อาจกู้คืนได้อย่างแน่นอน
เหล่ามนุษย์เงือกพยายามโจมตีร่างกายของยักษ์จากใต้น้ำ ทว่าด้วยความแตกต่างของขนาดตัว แม้จะอยู่ในน้ำ มนุษย์เงือกก็ไม่อาจสร้างความเสียหายแก่ยักษ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในทางกลับกัน เพียงแค่ยักษ์ขยับตัวเล็กน้อย ก็สร้างความลำบากให้กับมนุษย์เงือกอย่างมาก
“โจมตี! ห้ามปล่อยให้มันเข้าใกล้เกาะได้เด็ดขาด!”
“บ้าเอ๊ย! ทำไมถึงมียักษ์ตัวใหญ่ขนาดนี้อยู่ได้?!”
“มันเข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้ได้ยังไง?! พวกหน่วยลาดตระเวนตาบอดกันหมดรึไง ถึงปล่อยให้สิ่งนี้เข้ามาใกล้เกาะได้!”
โดยรอบเกาะมนุษย์เงือกแห่งใหม่มีหน่วยลาดตระเวนคอยเฝ้าระวัง เพื่อป้องกันการบุกรุกของศัตรู ปกติแล้วแม้แต่เรือลำเล็กๆก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของพวกเขาไปได้ แต่ยักษ์ตนนี้กลับเข้ามาใกล้เกาะได้อย่างเงียบเชียบ
ยิ่งไปกว่านั้น มันยังโจมตีเรือขนส่งของเกาะมนุษย์เงือกโดยตรง โชคดีที่คนบนเรือเป็นมนุษย์เงือกทั้งหมด จึงหนีลงทะเลได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงถูกยักษ์เขมือบพร้อมกับสินค้าบนเรือไปแล้ว
บัดนี้ ยักษ์กำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าด้วยท่าทางเหม่อลอย น้ำลายไหลยืด เหล่ามนุษย์เงือกไม่กล้าปล่อยให้มันเข้าใกล้เกาะเด็ดขาด
“มันเป็นใครกัน? ดูจากเสื้อผ้าแล้วน่าจะเป็นนักโทษ ไม่เคยได้ยินว่ามียักษ์แบบนี้มาก่อนเลยนี่?”
“ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือ หยุดมันให้ได้!”
“พี่จินเบ! ในที่สุดพี่ก็มา!”
เมื่อเห็นจินเบปรากฏตัว เหล่ามนุษย์เงือกที่กำลังตื่นตระหนกก็รู้สึกโล่งใจ ราวกับได้พบที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ
ฝูงแซนด์แพนเธอร์บินมาพร้อมกับจินเบ พวกมันกำลังโจมตียักษ์จากบนฟ้า แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลนัก ยักษ์ตนนี้มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ ประกอบกับความแตกต่างของขนาดตัว การโจมตีของแซนด์แพนเธอร์จึงแทบไม่ต่างจากประทัด
แม้โปเกมอนจะมีความสามารถในการไดแม็กซ์ แต่แซนด์แพนเธอร์เหล่านี้ไม่สามารถใช้ไดแม็กซ์ได้ จึงได้แต่พยายามขัดขวางยักษ์ด้วยวิธีของตนเอง
“พี่จินเบจะทำยังไงดีครับ? แบบนี้อีกไม่เกินสามนาที มันก็จะเข้าใกล้เกาะแล้ว!”
“จะทำยังไงได้ ก็ต้องสละชีวิตปกป้องเกาะ กว่าคนบนเกาะจะอพยพหมดก็คงไม่ทัน ฉันติดต่อขอความช่วยเหลือไปแล้ว น่าจะมาถึงในเร็วๆนี้แหละ”
แม้แต่จินเบก็ไม่รู้ว่ายักษ์ตนนี้เป็นใครมาจากไหน แท้จริงแล้ว ต้นตอของเรื่องทั้งหมด เป็นเพราะยักษ์ตนนี้คืออาชญากรขั้นร้ายแรงที่รัฐบาลโลกต้องการลบตัวตน ซานจวน วูฟ
โดยทั่วไป ยักษ์ที่โตเต็มวัยจะมีความสูงเกินสิบสองเมตร แต่ซานจวน วูฟมีความสูงถึง 180 เมตร จึงได้รับฉายาว่าเรือรบยักษ์ เพียงแค่เขาคนเดียวก็มีพลังทำลายล้างเทียบเท่ากองเรือขนาดใหญ่
เดิมทีเขาถูกคุมขังอยู่ในคุกอิมเพลดาวน์ชั้นหก เป็นหนึ่งในอาชญากรระดับตำนาน ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตโดยรัฐบาลโลก เนื่องจากความโหดเหี้ยมเกินกว่าจะรับได้ จึงต้องถูกลบออกจากประวัติศาสตร์
สาเหตุที่เขาออกมาอยู่ข้างนอก เป็นเพราะรัฐบาลโลกต้องการทำการทดลองบางอย่าง จึงนำตัวเขาออกมาจากอิมเพลดาวน์
พวกเขาเชื่อว่าความล้มเหลวของการทดลองบางอย่างเกิดจากตัวอย่างทดลองยังไม่แข็งแกร่งพอ จึงต้องการใช้ 'ซานจวน วูฟ' ในการทดลองครั้งใหม่
แต่น่าเสียดาย...เขาพลาดท่าปล่อยให้วูฟหลุดมือไป
เรื่องแบบนี้ควรจะแจ้งเตือนภัยและส่งคนออกตามล่าตัวโดยทันที แต่ด้วยศักดิ์ศรีของตัวเอง บวกกับไม่อยากก่อให้เกิดความตื่นตระหนกโดยไม่จำเป็น รัฐบาลโลกจึงปิดเรื่องนี้เป็นความลับ
มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ว่าซานจวน วูฟหลบหนีไปได้สำเร็จ ส่วนข้อมูลอื่นๆเกี่ยวกับเขายิ่งไม่มีใครล่วงรู้เลย
