บทที่ 58 เปิดใจคุยกับเถาต้าเฉียง
แสงแดดในตอนบ่ายไม่แรงมากนัก หลี่หลงลากเลื่อนแบบง่ายๆ เดินกลับบ้านโดยไม่รู้สึกเหนื่อยมากนัก เขายังมีอารมณ์ฮัมเพลงไปด้วย “หิมะแรกของปี 2002 มาช้ากว่าปีก่อนๆ...” “...ฉันยอมรับว่าฉันคือหมาป่าที่สวมหนังแกะ และเธอคือเหยื่อของฉัน เป็นลูกแกะที่อยู่ในปากฉัน ฉันละทิ้งเพื่อนร่วมทางและเดินทางเพียงลำพัง เ...