ทุกคนเปลี่ยนอาชีพ : แต่นักฝึกมังกรกากสุดงั้นเหรอ? ตอนที่ 23 ค่าความแกร่งสูงเหรอ? ผมคิดว่างั้นนะ

“ทำอะไรของนายน่ะ? ศัตรูเป็นมอนสเตอร์ชั้นสูงเลเวล 15 กับ 20 นะ ค่าสถานะความแกร่งของมันไม่ได้น้อยไปกว่าชั้นเลย ทำไมถึงไปอยู่ตรงนั้น…”

ซุนเก้อตื่นตระหนก แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็ตัวแข็งทื่อในวินาทีต่อมา

ลู่ฟานถือดาบใหญ่เกล็ดมังกรดำอย่างง่ายดายราวกับว่ามันเป็นดาบเบาแทนที่จะเป็นดาบหนัก

จากนั้นเขาก็ฟันในแนวราบอย่างสบาย ๆ

“ฉั่วะ!”

ซอมบี้สี่ตัวโดนฟันขาดท่อนด้วยดาบใหญ่ราวกับเป็นกระดาษ

ซอมบี้โลหิตตัวหนึ่งกระโดดใส่ลู่ฟาน เขาไม่แม้แต่จะใช้ดาบ เขาก้าวไปข้างหน้าและเตะซอมบี้โลหิตใส่อกของมัน

เสียงดัง ‘ปัง’ สะท้านหู ลู่ฟานไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย ส่วนซอมบี้โลหิตกระเด็นไปข้างหลังเป็นสิบเมตร

ทุกคนในทีมตัวแข็งทื่อ

โดยเฉพาะซุนเก้อ

ในฐานะนักรบ เขารู้ดีถึงความสำคัญของค่าสถานะความแกร่งในการต่อสู้ระยะประชิด

อย่างลู่ฟานที่เตะซอมบี้โลหิตกระเด็นในทีเดียว นั่นหมายความว่าค่าความแกร่งของลู่ฟานนั้นเหนือกว่าซอมบี้โลหิตเป็นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น มันอาจจะมากกว่าของซุนเก้อด้วย

เพราะซุนเก้อไม่คิดว่าเขาจะต่อสู้กับซอมบี้โลหิตและแตะมันกระเด็นไปไกลโดยที่เขาไม่ต้องขยับตัวเลย

แต่นั่นมันไม่น่าเชื่อ!

ลู่ฟานได้เปิดเผยเลเวลของตัวเอง และเขาเป็นเลเวล 14 จริง ๆ

ผู้เปลี่ยนอาชีพเลเวล 14 จะมีค่าความแกร่งมากกว่านักดาบเลเวล 27 ได้ยังไง?!

“พวกมันค่าความแกร่งสูงใช่ไหม? ผมรู้สึกแบบนั้นน่ะ”

ลู่ฟานรู้สึกถึงพลังของซอมบี้โลหิตและพูดเบา ๆฃ

คำพูดของเขาทำให้ซุนเก้อพูดไม่ออก เขามองลู่ฟานอีกครั้งราวกับมองสัตว์ประหลาด เขาถึงกับลืมเรื่องที่ว่าเขาควรจะอยู่ในแนวหน้า

แต่ความตกใจที่ลู่ฟานมอบให้เขาและคนอื่นนั้นทำให้พวกเขาลืมเรื่องทั้งหมดไปชั่วขณะ

ซอมบี้โลหิตที่โดนลู่ฟานเตะกระเด็นไปนั้นคลานลุกขึ้นมา มันใช้สกิลโลหิตคลั่งทันทีราวกับว่าลูกเตะของลู่ฟานเป็นการดูถูกมัน พลังความแกร่งและความคล่องแคล่วของมันสูงขึ้นเป็นอย่างมากและกระโดดใส่ลู่ฟานอีกครั้ง

ลู่ฟานยิ้มเบา ๆ เขาแสดงออกให้เห็นถึงการเหยียดหยาม

ความแกร่งของซอมบี้โลหิตอยู่ที่ 71 และเมื่อใช้สกิลโลหิตคลั่งแล้วมันจะมีค่าประมาณ 100

ค่าความแกร่งเดิมของลู่ฟานนั้นสูงถึง 145 และมีค่าความแกร่งเพิ่มขึ้น 65 หน่วยจากดาบใหญ่เกล็ดมังกรดำ มันทะยานมาถึง 210 หน่วยซึ่งสูงกว่าซอมบี้โลหิตสองเท่า!

ลู่ฟานไม่แม้แต่ต้องใช้สกิลบัฟของมังกรเพื่อเอาชนะซอมบี้โลหิต

เมื่อเห็นซอมบี้โลหิตพุ่งมาทางเขา ลู่ฟานซึ่งลงมืออย่างเด็ดขาด เขายกดาบขึ้นและฟันซอมบี้โลหิตขาดท่อนในทีเดียว

ซอมบี้โลหิตตายไป และฝูงซอมบี้มหาศาลก็กรูกันเข้ามาจากด้านหลัง

ลู่ฟานไม่พูดพร่ำทำเพลง เขายกดาบใหญ่มังกรดำขึ้นสูง และจากนั้นก็มีเงาหัวมังกรปรากฏเหนือศีรษะของเขา

“ดาบเขี้ยวมังกร!”

ลู่ฟานทะยานขึ้นไป ดาบใหญ่ซัดลงมาพร้อมกับเงาหัวมังกรที่ตามลงมาด้วย ราวกับว่าหัวมังกรนั้นได้อ้าปากเปิดนรกที่อยู่ข้างในนั้น

“ตู้ม”

เสียงดังสนั่น สายลมจากคลื่นกระแทกกระจายออกมาทำให้ฉินฉิวและคนอื่น ๆ ในแนวหลังยืนไม่มั่นคง

ฝุ่นควันกระจัดกระจายไปทุกหนแห่ง

การโจมตีอย่างมีประสิทธิภาพในดาบเขี้ยวมังกรของลู่ฟานสร้างระยะโจมตี 10 * 10 เมตรที่ด้านหน้า ซึ่งไม่นับว่าเล็กหรือใหญ่

ฝูงซอมบี้ที่กรูเข้าใส่ลู่ฟานพร้อมกันแบบนั้น มันไม่ต่างจากค่าประสบการณ์ฟรี ๆ หรอกหรือ?

ดังนั้น ด้วยดาบเขี้ยวมังกรครั้งเดียว ลู่ฟานจึงฆ่าซอมบี้ไปถึง 80% ของรอบนี้

ซอมบี้ที่เหลือโชคดีหนีรอดเพราะไม่อยากจะเข้าระยะโจมตีของ [ดาบเขี้ยวมังกร] แต่ลู่ฟานไม่คิดจะปล่อยให้พวกมันรอดไปได้

ด้วยค่าความคล่องแคล่วและความแกร่งที่ได้มา ลู่ฟานถือดาบใหญ่เกล็ดมังกรดำราวกับถือมีดปอกผลไม้ เขาถือมันอย่างใจเย็นและง่ายดาย จากนั้นจึงวิ่งใส่ซอมบี้ที่เหลือรอดในก้าวเดียว จากนั้นจึงเริ่มฆ่ามันทีละตัว เปลี่ยนพวกมันเป็นค่าประสบการณ์เก็บใส่กระเป๋า

ไม่ว่าจะเป็นซอมบี้โลหิตหรือซอมบี้กลายพันธุ์ พวกมันล้วนไม่ต่างกันต่อหน้าความต่างระหว่างค่าความแกร่งของลู่ฟาน พวกมันโดนสังหารในทันที!

ใช้เวลาเพียงหนึ่งนาทีเท่านั้นในการกำจัดซอมบี้ทั้งฝูง

และความเสียหายทั้งหมดแทบจะเกิดจากลู่ฟานคนเดียว ความเสียหายที่ลู่ฟานสร้างในรอบนี้จึงเลยอันดับสุดท้ายและกลายเป็นที่หนึ่ง ทิ้งห่างจากซุนเก้อผู้เป็นที่หนึ่งเป็นสามสี่เท่า

มันไม่มีทางที่จะเป็นแบบนี้ไปได้ ตั้งแต่ที่ลู่ฟานลงมือ ทุกคนก็ตกตะลึง พวกเขายืนนิ่งราวกับโดนผีหลอก พวกเขาลืมไปเลยว่ายังต้องต่อสู้อยู่

ในตอนนี้ มอนสเตอร์ฝูงที่สองโดนลู่ฟานกำจัดแต่เพียงผู้เดียวโดยไม่แม้แต่เหนื่อยหอบหรือหน้าแดง ลู่ฟานเพียงแค่แทงดาบใหญ่เกล็ดมังกรดำบนพื้น เขามองทุกคนที่ยืนนิ่งราวกับรูปปั้นหินและถาม

“เราไปต่อกันดีไหม?”