ตอนที่ 1405 สมดุลแห่งสวรรค์และโลก (ฟรี)
ตอนที่ 1405 สมดุลแห่งสวรรค์และโลก
‘นี่มันตัวอะไรกัน?’ นี่คือสิ่งแรกที่ลู่โจวคิด
หมอกนั้นเป็นสีดำ ทำให้ยากที่จะแยกแยะปีกออกจากหมอก
ฟิ้ว!
ในขณะที่ปีกคู่นั้นกำลังจะโจมตีลู่โจว เสียงดังหวีดหวิวก็ดังขึ้น มันขยายใหญ่ขึ้นอีก 100 ฟุต ขนบนปีกของมันเปล่งประกายแสงสีเงิน
ลู่โจวหยิบอาวุธนิรนามออกมาก่อนจะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นโล่
ปัง!
พลังงานสีทองแผ่ขยายออกไปในหมอกสีดำ
ลู่โจวใช้พลังของมหาปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติหยุดปีกสีดำคู่นั้นเอาไว้ จากนั้นเขาก็คว้าโอกาสนี้บินสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ยิ่งเขาบินสูงขึ้นเท่าไหร่ พลังชีวิตก็ยิ่งน้อยลง อากาศก็ยิ่งเบาบาง แรงกดดันมากมายโจมตีเขามาจากทุกทิศทุกทาง มันเหมือนกับว่าเขากำลังดิ่งลงไปยังก้นทะเล
โชคดีที่ปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติไม่จำเป็นต้องหายใจ และพลังของพวกเขาก็ยังคงมากพอที่จะต้านทานแรงกดดันได้
ลู่โจวยังคงบินขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับดาวตก พลังงานสีทองทิ้งรอยเอาไว้ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นภาพที่งดงามนี้ได้เพราะหมอกสีดำ
ฟิ้ว!
ปีกที่ดูเหมือนกับใบมีดคมๆ พุ่งเข้าหาลู่โจวจากมุมที่แปลกประหลาด
ลู่โจวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เขาอยากจะใช้พลังแห่งเต๋าจากไป แต่การที่พลังชีวิตมีน้อยนิดและอากาศเบาบางทำให้ปฏิกิริยาของเขาล่าช้าลง
“อาวุธนิรนาม!”
วู้!
อาวุธนิรนามปกป้องลู่โจวไว้
ปัง!
ลู่โจวกระเด็นถอยหลัง
‘แข็งแกร่งมาก!’ แค่การโจมตีเพียงครั้งเดียว ลู่โจวก็ได้เรียนรู้ถึงความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายในหมอก จากการต่อสู้กับวิหคเพลิงแล้ว เขาบอกได้เลยว่าสัตว์ร้ายตัวนี้แข็งแกร่งกว่าวิหคเพลิง
การที่เขาถูกผลักจนกระเด็นถอยหลังพร้อมกับอาวุธนิรนามนั้นอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเขา มันมากเกินไป ในขณะที่เขากำลังคิดหาวิธีหนี เขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างมาจากด้านหลัง
ปีกอีกข้างหนึ่งพุ่งเข้ามาหา
ลู่โจวไม่ได้ใช้ดวงตา เขากำลังใช้ประสาทสัมผัสอื่นๆ เขารีบหายตัวไป แต่อย่างไรก็ตามเพราะแรงกดดัน ทำให้ความเร็วของเขาลดลง
เห็นได้ชัดว่าสัตว์ร้ายตัวนี้นั้นฉลาดมาก มันเหมือนกับว่ามันจะคาดการณ์การเคลื่อนไหวของลู่โจวได้ มันขยับปีกขึ้น
ปัง!
ลู่โจวรีบเปิดใช้งานพลังป้องกัน แต่มันก็ยังคงอยู่ได้ไม่กี่วินาทีก่อนจะแตกสลาย พลังงานอันมหาศาลโจมตีด้านหลังของเขา
“ฝ่ามือไร้ที่ติ!” ลู่โจวสะอื้น เลือดลมของเขาปั่นป่วน เขารู้สึกเจ็บปวดที่จุดพลังลมปราณ
ตอนนี้ข้อดีของการผ่านบททดสอบพลังผังก่อเกิดครั้งที่สามก็ได้แสดงออกมา เพราะรากฐานที่มั่นคงของจุดพลังลมปราณ ทำให้ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกเจ็บปวด แต่เขาก็ยังคงสามารถระดมพลังลมปราณได้ เขารีบหันหลังกลับไปก่อนจะปลดปล่อยพลังฝ่ามือออกมาหลายฝ่ามือ
พลังฝ่ามือเหล่านั้นเปล่งประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน พวกมันโจมตีปีกของสัตว์ร้าย แต่มันกลับไม่ได้รับความเสียหายใดๆ
“ดี! ดูกันว่าปีกของแกจะทำอะไรข้าได้!” ลู่โจวโกรธมาก เขารีบบดขยี้การ์ดโจมตีของเพชฌฆาต
กระแสน้ำวนขนาดเล็กปรากฏขึ้นในฝ่ามือของเขาก่อนที่พลังฝ่ามือจะปรากฏขึ้น มันขยายใหญ่ขึ้น 1,000 เท่า และ 10,000 เท่า แสงสีทองส่องสว่าง มันพุ่งเข้าหาปีก
ตูม!
พลังฝ่ามือโจมตีปีกสีดำ หมอกสีดำสลายไป
จากนั้น เสียงร้องอันแหลมคมก็ดังมาจากใต้ปีกสีดำ เสียงร้องนั้นดังก้องไปทั่วท้องฟ้า มันเหมือนกับว่าดินแดนที่ไม่รู้จักทั้งหมดจะต้องได้ยินเสียงร้องที่น่าเศร้านี้
สัตว์ร้ายที่อยู่ใกล้ๆ ต่างก็หนีเอาชีวิตรอด ส่วนสัตว์ร้ายบินได้ก็รีบบินต่ำลง
คลื่นเสียงแผ่ขยายลงสู่พื้นดิน ต้นไม้สูงใหญ่สั่นสะเทือน
‘การ์ดโจมตีของเพชฌฆาตใช้ได้ผล’
ลู่โจวมั่นใจว่าสัตว์ร้ายตัวนี้คือสัตว์เทพที่มีหัวใจมากกว่าหนึ่งดวง
สัตว์เทพบินหนีไปด้วยความเจ็บปวด มันหายตัวไปในหมอก
หมอกสีดำพวยพุ่ง
ลู่โจวมองดูท้องฟ้า แรงกดดันนั้นรุนแรงมากขึ้น
“ไปกันเถอะ!” ในขณะที่ลู่โจวกำลังตัดสินใจว่าควรจะหันหลังกลับรึเปล่า เฉินฟูก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เขา
เฉินฟูคว้าข้อมือของลู่โจวเอาไว้ ด้วยพลังที่เหนือความเข้าใจของลู่โจว เขาฉีกกระชากความว่างเปล่า ก้าวเข้าไปในกระแสน้ำวน ขับไล่ความมืดมิด
ฟิ้ว!
เพียงพริบตาเดียว พวกเขาก็มาถึงภูเขาใกล้ๆ
“นั่นมันมังกรทมิฬเก้ากรงเล็บ” เฉินฟูถอนหายใจ เขามองดูเงาขนาดใหญ่ที่กำลังถอยห่างไป
ตอนนี้ลู่โจวไม่ได้อยู่บนท้องฟ้าที่สูงมากนักแล้ว แรงกดดันหายไป พลังชีวิตของเขากลับคืนมา การหายใจนั้นง่ายขึ้น เขาเคยคิดว่าสภาพแวดล้อมในดินแดนที่ไม่รู้จักนั้นโหดร้าย แต่เมื่อเทียบกับสภาพแวดล้อมในหมอกสีดำแล้ว ดินแดนที่ไม่รู้จักก็เหมือนกับแดนสวรรค์
“มังกรทมิฬเก้ากรงเล็บ?”
“มันคือสัตว์ร้ายแข็งแกร่งที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่าเลี้ยงดูเอาไว้ มันแข็งแกร่งมาก มันมาจากยุคโบราณ ว่ากันว่าเดิมทีมันเป็นเพียงแค่หนอน แต่มันงอกปีกและกลายเป็นมังกรทมิฬ”
“มังกร?” ลู่โจวนึกถึงมังกรที่เขารู้จักบนโลกมนุษย์ สิ่งที่เขาเห็นและสิ่งที่เขาจินตนาการนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าการเรียกสิ่งที่เขาเห็นว่ามังกรทมิฬนั้นเป็นเพียงแค่การทำให้มันฟังดูดีขึ้นเท่านั้น
“มังกรทมิฬนั้นแข็งแกร่งมาก หน้าที่ของมันคือการป้องกันไม่ให้มนุษย์และสัตว์ร้ายที่อยู่ใต้หมอกเข้าใกล้ดินแดนแห่งความว่างเปล่า ก่อนหน้านี้ท่านตกอยู่ในอันตราย” เฉินฟูกล่าว
“มันมีหัวใจกี่ดวง?” ลู่โจวถาม
“ประมาณหกดวง” เฉินฟูตอบ
การที่มีหัวใจหกดวงหมายความว่ามันต้องมีหัวใจชีวิตมากมายเช่นกัน
“มันแข็งแกร่งจริงๆ นั่นแหละ” ลู่โจวนึกถึงหัวใจชีวิตเหล่านั้น
“ท่านจะประมาทเกินไปแล้ว” เฉินฟูกล่าว
ลู่โจวรู้ตัวว่าเขาประมาท แต่การกระทำของเขานั้นขึ้นอยู่กับการที่เขามีแต้มบุญ 1,000,000 แต้ม และการ์ดโจมตีของเพชฌฆาตสี่ใบ “บางที...ข้าน่าจะฆ่ามันซะตั้งแต่ตอนนั้น”
“อะไรนะ?”
“ไม่มีอะไรหรอก” ลู่โจวตอบ หากเขาพูดซ้ำอีกครั้ง มันคงจะฟังดูเหมือนกับว่าเขากำลังโอ้อวด
“หากข้าเดาไม่ผิด ท่านคงจะซ่อนพลังฝึกฝนของท่านเอาไว้?” เฉินฟูมองดูลู่โจว
“???”
“ตอนที่พวกเราอยู่ที่ภูเขาชิวลู่ ข้าสัมผัสได้ถึงพลังฝึกฝนของท่าน มีบางเรื่องที่ท่านไม่อาจปิดบังได้” เฉินฟูกล่าว
‘นี่มัน...’ ลู่โจวไม่รู้จะอธิบายยังไง สุดท้ายแล้วเขาจึงได้แต่ยกเลิกผลของการ์ดปลอมตัว
เฉินฟูไม่ได้ตกใจ เขามั่นใจในสิ่งที่เขาสงสัยมากยิ่งขึ้น “นานแล้วนะที่ไม่ได้มียอดฝีมือแบบนี้ปรากฏตัวขึ้น หลายปีมานี้ ยอดฝีมือที่มีพรสวรรค์ต่างก็ถูกพาตัวไปยังดินแดนแห่งความว่างเปล่า”
“ทำไมดินแดนแห่งความว่างเปล่าถึงได้ทำแบบนั้น?”
“เพื่อที่จะรักษาสมดุล...ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ เซียนที่ชาญฉลาดได้พูดถึงกฎมากมาย อย่าง กฎแห่งการอนุรักษ์ กฎแห่งป่า กฎแห่งอวกาศ กฎแห่งเวลา และกฎแห่งสมดุลที่น่าขัน” เฉินฟูตอบ
“กฎแห่งสมดุลงั้นเหรอ?” ลู่โจวงุนงง
“ดินแดนแห่งความว่างเปล่ายึดมั่นในหลักการแห่งความยุติธรรมและความสมดุล พวกเขาไม่อาจทนต่อความไม่สมดุลได้ หากตาชั่งเอนเอียง พวกเขาจะส่งคนไปกำจัดสาเหตุของความไม่สมดุล หากมันเอนเอียงมาก พวกเขาก็จะมองดูมนุษย์และสัตว์ร้ายต่อสู้กัน เพื่อที่จะฟื้นฟูสมดุล” เฉินฟูกล่าว
“ช่างน่าขันจริงๆ” ลู่โจวส่ายหัว
“นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ดินแดนแห่งความว่างเปล่าคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นๆ เพื่อที่จะรักษาสมดุล พวกเขาปฏิบัติต่อสิ่งมีชีวิตในเก้าดินแดนราวกับพวกเขาเป็นต้นหญ้า ตอนนี้ความไม่สมดุลนั้นรุนแรงมากขึ้น พวกเขาอาจจะใช้โอกาสนี้เผาผลาญทุกอย่าง” เฉินฟูกล่าว
“แล้วทำไมพวกเขาไม่มาจัดการกับเจ้าล่ะ?” ลู่โจวขมวดคิ้ว
เพราะยังไงซะเฉินฟูก็เป็นถึงมหาเซียน ตามหลักเหตุผลแล้วดินแดนแห่งความว่างเปล่าควรจะมองว่าเฉินฟูนั่นแหละที่เป็นตัวแปรที่อันตรายที่สุด
