【เรือนจำเซลล์พิศวง】บทที่ 58 กองกำลังของคาร์ส

 

ปาช่ารู้สึกประหลาดใจในตอนแรก แต่เมื่อสังเกตอย่างละเอียดก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"เจ้าหนุ่มคนนี้ยังไม่ได้พัฒนา 'คุณสมบัติโรคระบาด' อย่างสมบูรณ์ เขาเพียงแค่ใช้แขนของมนุษย์กินศพนี้ในการควบคุมโรคระบาดเท่านั้น

ก็สมเหตุสมผล ในเวลาเพียงสองสัปดาห์ การพัฒนา 'คุณสมบัติโรคระบาด' อย่างสมบูรณ์และเชี่ยวชาญในการควบคุมโรคระบาดนั้นเป็นไปไม่ได้เลย

เหมือนที่ท่านแบล็กไวท์กล่าวไว้ ให้เน้นไปที่แขนข้างนี้ของเขา และฝึกฝนอย่างเฉพาะเจาะจงก็พอ"

หลังจากรอประมาณครึ่งชั่วโมง

เชื้อราต่างๆ ค่อยๆ หายไปจากร่างของฮั่นตง

ช่วงเวลานี้สำหรับฮั่นตงที่จมดิ่งอยู่กับ 'การควบคุมโรคระบาด' แล้ว ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับพริบตา

ปาช่าถือขวดเหล้าด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือโบกเรียกฮั่นตง "ไม่เลวเลยนะ เรียนรู้การควบคุมโรคระบาดขั้นพื้นฐานได้ด้วยตัวเอง! มานี่สิ ให้ฉัน 'ตรวจสอบ' แขนของเธออย่างละเอียดอีกครั้ง"

"ได้"

............

ในเวลาต่อมา

ฮั่นตงได้เรียนรู้ความรู้เกี่ยวกับโรคระบาดและการประยุกต์ใช้จากปาช่า... มุมมองพิเศษของปาช่าเกี่ยวกับ 'การควบคุมโรคระบาด' นั้นไม่มีในตำรา

หลังจากการสอนตัวต่อตัวหนึ่งวัน แม้แต่ปาช่าเองก็รู้สึกเหนื่อยล้า

ห้องทำงานใต้ดินนี้ได้ถูกปาช่าดัดแปลงให้เป็น 'พื้นที่ส่วนตัว' มีแม้กระทั่งห้องอาบน้ำที่ต่อท่อน้ำมาจากภายในหอคอย

"เธอไม่พักหรอ?!"

อาจารย์ปาช่าไม่ค่อยระมัดระวังอะไรนัก

เธอเดินออกมาจากห้องอาบน้ำโดยมีเพียงผ้าขนหนูพันร่าง มือหนึ่งถือขวดเหล้า

เมื่อเดินไปที่ห้องนอน เธอพบว่าฮั่นตงไม่มีท่าทีจะนอนเลย กำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างจริงจังที่โต๊ะทำงาน มือขวายังจดบันทึกอย่างรวดเร็วไปด้วย

แม้แต่เมื่อเผชิญหน้ากับ 'ทัศนียภาพ' อันงดงามเช่นนี้ ฮั่นตงก็ไม่ได้เหลียวมองแม้แต่ครั้งเดียว

"อืม... อาจารย์ปาช่าไปนอนก่อนเถอะครับ ผมชินกับการแก้ 'ปัญหา' ให้เสร็จก่อนนอนน่ะ"

ปั้ก!

ทันใดนั้น

ขวดไวน์แดงตกลงบนโต๊ะ ทำให้ความคิดของฮั่นตงสะดุด

"ไวน์องุ่นแอลกอฮอล์ต่ำ ร่างกายเธอน่าจะไม่มีปัญหา... เธอเป็นลูกศิษย์ฉัน ต้องหัดดื่มเหล้าด้วย ไม่งั้นการอยู่ร่วมกันในอีกสองสามปีข้างหน้าจะน่าเบื่อแย่!

ดื่มนิดหน่อยตอนอ่านหนังสือ จะช่วยให้ตื่นตัวด้วยนะ"

"เอ่อ... ได้"

ความคิดของฮั่นตงถูกขัดจังหวะ เขาจึงเหลียวไปมองหนึ่งครั้ง

สายตาพอดีอยู่ในระดับเดียวกับส่วนที่อยู่ต่ำกว่าลำคอลงไป ซึ่งไม่สามารถบรรยายได้

ผ้าขนหนูผืนเดียวจะปกปิดได้มากแค่ไหน? ยิ่งไปกว่านั้น ฮั่นตงไม่เคยอยู่ใกล้ผู้หญิงในระยะใกล้ขนาดนี้มาก่อนในชีวิต 30 ปี ไม่ต้องพูดถึงอาจารย์สาวที่ทั้งรูปร่างและหน้าตาดี ที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกาย

ในชั่วขณะนั้น สมองของฮั่นตงมึนงง เลือดในร่างกายพลุ่งพล่าน

ร่างกายของนิโคลัสนี้ เกือบจะเป็นลมเพราะมองเห็น 'ภาพที่ไม่อาจบรรยาย' นี้... เขารีบหันหน้าหนีทันที

"ฮ่าๆ... ที่แท้ก็ตั้งใจอ่านหนังสือ ไม่ใช่ 'ไม่มีความสามารถ' นี่เอง! อย่าลืมดื่มเหล้านะ ฉันไปนอนก่อนล่ะ"

เมื่อเห็นปฏิกิริยา 'เขินอาย' ของฮั่นตง ปาช่าก็พอใจที่ได้สมใจและจากไป

ภาพงดงามที่ไม่อาจบรรยายได้นั้นฝังลึกในความทรงจำของฮั่นตง ยากที่จะลบเลือน ส่งผลกระทบต่อความคิดของเขา

ทันใดนั้น ฮั่นตงใช้ 'วิธีทดแทน' เพื่อเปลี่ยนสภาพความคิด

"อย่าคิดฟุ้งซ่าน... เดี๋ยวก่อน! เส้นโค้งเมื่อกี้ไม่ใช่เลข '3' หรอกหรือ? พารามิเตอร์ของการได้รับ 'คุณสมบัติโรคระบาด' คือ 300 งั้น..."

ฮั่นตงเปลี่ยนความคิดสำเร็จ และกลับไปจมดิ่งในมหาสมุทรแห่งความรู้ต่อ

"เจ้าหนุ่มนี่"

อาจารย์ปาช่าพิงประตูห้องนอน ดื่มเหล้าไปพลางแอบมองฮั่นตงไปพลาง

"บางที เขาอาจจะแตกต่างจริงๆ..."

ฮั่นตงเป็นหนอนหนังสืออยู่แล้ว เมื่อเริ่มเรียนขึ้นมา การอดหลับอดนอนเป็นเรื่องปกติ การทำงานดึกไม่ใช่เรื่องใหญ่

เมื่อรู้สึกว่าสภาพจิตใจตามไม่ทัน รู้สึกว่าทำงานได้น้อยลงแต่ใช้เวลามากขึ้น ก็จะนอนทันที การควบคุมการเรียนรู้นั้นแม่นยำมาก

รักษาการเรียนรู้และการฝึกฝนที่เข้มข้นไว้

ชีวิตใน【ท่อระบายน้ำเก่า】ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์อย่างรวดเร็ว

............

【สถาบันอัศวินหลวงแห่งชาติ-สมาคมนักผจญภัย】

ทุกวันจะมีอัศวินฝึกหัดมาที่นี่อย่างไม่ขาดสาย

ส่วนใหญ่เป็นระดับสองดาวขึ้นไป (สองดาว หมายถึงได้รับการจัดสรรคะแนนโชคชะตาสองคะแนน ต่อไปนี้จะใช้คำย่อแบบนี้) มาดูว่ามีภารกิจที่เหมาะสมกับตนเองหรือไม่

ภารกิจแบ่งออกเป็นสองประเภทใหญ่ๆ

ประเภทแรกคือ 'ประเภทชัดเจนสมบูรณ์' มีผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบสถานที่ปฏิบัติภารกิจอย่างละเอียดแล้ว รายละเอียดทั้งหมดของภารกิจจะเขียนไว้ในใบประกาศ จะไม่มีความคลาดเคลื่อนมากนัก

ภารกิจประเภทนี้มีจำนวนน้อย เมื่อประกาศออกมาจะถูกจองหมดในทันที

ประเภทที่สองคือ 'ประเภทไม่ชัดเจน' ส่วนใหญ่เป็นเหตุการณ์ฉุกเฉินที่เกิดขึ้นกะทันหัน มีเพียงข้อมูลผิวเผินที่ส่งมาจากสถานีตำรวจในท้องที่ ร่างเป็นใบประกาศชั่วคราว มักจะมีความคลาดเคลื่อนค่อนข้างมาก

ภารกิจประเภทนี้มีจำนวนมาก แต่เนื่องจากระดับความยากอาจเปลี่ยนแปลงได้มาก จึงมีผู้รับงานค่อนข้างน้อย

ภารกิจที่อัศวินคาร์สและฮั่นตงร่วมมือกันทำสำเร็จครั้งที่แล้ว จัดอยู่ในประเภทที่สอง

วันนี้ คาร์ส มาลตินี่ อัศวินระดับสามดาว【นักรบศักดิ์สิทธิ์】มาที่นี่อีกครั้ง

เกราะเงินบนตัวเขาได้รับการซ่อมแซมจนสมบูรณ์แล้ว

อย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ของการมาครั้งนี้ไม่ใช่แค่ดูว่ามีภารกิจที่เหมาะสมหรือไม่ แต่เขายังมานัดพบกับเพื่อนๆ ด้วย... เพราะว่า【ห้วงมิติแห่งโชคชะตา】ครั้งต่อไปจะเปิดในอีกหนึ่งสัปดาห์

คาร์สเป็นอัศวินฝึกหัดที่มีชื่อเสียงพอสมควร ในฐานะ【นักรบศักดิ์สิทธิ์】ระดับสามดาว นักผจญภัยระดับเงิน

เขาจองห้องรับรองชั่วคราวบนชั้นสองของสมาคมนักผจญภัย รอการมาถึงของเพื่อนๆ

"พี่คาร์ส"

ไม่นาน

สาวผมทองหยิกเป็นลอนเคาะประตูเข้ามา เธอแบกไม้เท้าคริสตัลศักดิ์สิทธิ์ที่สูงกว่าตัวเธอเองไว้ด้านหลัง

เธอเป็น【นักเวท】ระดับสามดาว เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์แสงศักดิ์สิทธิ์ เคยผ่านห้วงมิติแห่งโชคชะตามาด้วยกันกับคาร์สหนึ่งครั้ง... เห็นได้ชัดว่าสาวคนนี้มีแนวโน้มไปทางสนับสนุนและรักษา

เมื่อเห็นอัศวินผมทองหล่อเหลาอย่างคาร์ส แก้มของเธอก็แดงระเรื่อทันที

"โซเฟีย... คุ้นเคยกับอาวุธแห่งโชคชะตาแล้วหรือ?"

โซเฟียแลบลิ้นน้อยๆ "แน่นอนสิ ตอนนี้ฉันสามารถทำ 'สามจุดหนึ่งเส้น' ใช้ไม้เท้าเสริมพลังในการร่ายเวทมนตร์แสงศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว"

จากนั้น โซเฟียก็นั่งลงข้างๆ คาร์สอย่างเขินอาย

พวกเขาทั้งสองเคยร่วมมือกันในเหตุการณ์แห่งโชคชะตามาแล้วสองครั้ง ไว้ใจกันและกันอย่างสมบูรณ์...

ขณะที่โซเฟียกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเบาๆ

ก็อก ก็อก ก็อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ตามด้วยเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล สวมแว่นตาป้องกันสุดเท่โผล่หัวเข้ามา

บนตัวเขาประดับด้วยเครื่องประดับโลหะที่ค่อนข้างฟุ่มเฟือยและอุปกรณ์ป้องกันโลหะต่างๆ

แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือปืนสไนเปอร์ที่ผลิตขึ้นเอง กล้องเล็งสามารถขยายได้ถึง 4 เท่า ความแม่นยำผ่านการปรับแต่งและแก้ไขอย่างละเอียด

ชายหนุ่มตัวไม่สูงนัก สูงประมาณ 165 เซนติเมตรเท่านั้น

เขาเป็น【ผู้ใช้กลไก】ระดับสามดาว เชี่ยวชาญด้านการผลิตอาวุธปืนและการยิงระยะไกล

"หัวหน้าคาร์ส พี่โซเฟีย!"

"คอสลิน ไม่ได้เจอกันนาน!" คาร์สรีบลุกขึ้นต้อนรับ

คอสลินเป็นอัจฉริยะ คาร์สเห็นได้ตั้งแต่ร่วมงานกันครั้งแรก... คอสลินสามารถผลิตอุปกรณ์กลไกที่ละเอียดอ่อนเพื่อรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ในทุกโอกาส เพิ่ม 'ความสามารถในการปรับตัว' ของทีมได้อย่างมาก

"หัวหน้า คุณไม่ได้เรียกคนอื่นมาหรอ?"

"ฉันเพิ่งรู้จักเพื่อนคนหนึ่งในเหตุการณ์มนุษย์กินศพครั้งก่อน เขามีแค่สองดาว ฉันอยากขอความเห็นพวกคุณว่า ในเหตุการณ์แห่งโชคชะตาครั้งนี้ เราควรชวนเขาเข้าร่วมทีมไหม"

"สองดาว? เรียนสาขาหลักอะไร?"

"วิทยาการลึกลับครับ"

พอได้ยินคำนี้ แม้แต่โซเฟียที่มีใจให้คาร์สก็ยังรู้สึกสงสัย

วิทยาการลึกลับมีขอบเขตกว้างมาก และนักวิทยาการลึกลับที่ยังไม่ได้เป็นอัศวินจริงๆ ก็มีประโยชน์ไม่มากนัก

คอสลินคำนึงถึงว่านี่เป็นข้อเสนอของหัวหน้า จึงพูดอย่างนุ่มนวล "คุณคาร์ส... วิทยาการลึกลับสองดาว ก็แค่แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาในด้านการรับรู้นิดหน่อยเท่านั้นนะ

ฉันคิดว่าเราควรเรียกเขามาทำความรู้จักกันก่อน... ก่อนจะไป【ห้วงมิติแห่งโชคชะตา】 เราค่อยทำความเข้าใจความสามารถที่แท้จริงของเขาผ่านภารกิจต่างๆ

ถ้าเขามีความสามารถจริง ก็ให้เขาเข้าร่วมทีมได้"