บทที่152: น้องชายทึ่มๆของฉัน พี่ชายมาหาแกแล้ว..
แชงคส์นอนอยู่ในหลุมขนาดใหญ่ ร่างกายบอบช้ำไปหมด เขาจ้องมองโลแลนที่เดินเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าเจ็บปวด ก่อนจะพูดออกมาอย่างยากลำบาก “ถ้าฉันรู้ว่านายมีพรสวรรค์ขนาดนี้ ฉันน่าจะเลือกนายแต่แรก...” "เหอะ!" โลแลนเบ้ปาก "นายหลอกลวงน้องชายโง่ๆ ของฉันได้ แต่คิดจะหลอกฉันงั้นเหรอ? คิดว่าไหวมั้ย?" พูดจบ โลแลนต่อยแชงคส...
