บทที่ 865 รอจนกว่าจะตัดสินใจได้ ลูกเขาอาจโตแล้ว

หอหวังเจียงที่หวันถาน ถังหยวนเคยมากับเฉียนเฉิงและเพื่อนๆ ครั้งหนึ่ง ที่นี่ตั้งอยู่ในตึกยุโรปเก่าสไตล์วินเทจที่หวันถาน เป็นร้านอาหารกลางแจ้ง ซึ่งมีวิวตรงข้ามกับตึกสูงสามแห่งที่ลู่เจียจุ่ย และหอไข่มุกตะวันออกของเมืองจงไห่ จุดขายหลักของร้านนี้คือวิวที่สวยงามไร้เทียมทาน

ด้วยสไตล์การตกแต่งที่ออกแบบมาเพื่อกลุ่มคนรุ่นใหม่ ทำให้ร้านนี้มักถูกจองโดยเหล่าทายาทเศรษฐีชั้นนำของเมือง ไม่ว่าจะเป็นการจัดงานเลี้ยงวันเกิด งานขอแต่งงาน หรืองานสังสรรค์ของกลุ่มต่างๆ

เมื่อถังหยวนและพรรคพวกมาถึงที่อาคารที่ 3 ของหวันถาน ท้องฟ้าก็มืดลงไปหมดแล้ว ทั้งสองฝั่งของแม่น้ำหวงผู่ก็สว่างไสวขึ้น เปลี่ยนบรรยากาศจากเมืองจงไห่สู่บรรยากาศของเมืองใหญ่ในพริบตา

หลังจากลงจากรถ ถังหยวนเดินนำหน้าสองสาวที่เดินตามหลังอย่างสวยงาม ทันทีที่เห็นว่าพวกเขามาเป็นกลุ่มคนที่ดูรวยและมีอำนาจ บริกรที่ประตูจึงรีบเข้ามาต้อนรับ และพาพวกเขาไปยังลิฟต์

เมื่อพวกเขาใช้ลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น 7 ประตูเปิดออกสู่โถงต้อนรับของหอหวังเจียง ที่นั่นมีพนักงานต้อนรับหลายคนรออยู่ รวมถึงซุนซวี่ เลขาของเฉียนเฉิงก็ยืนรออยู่ที่โถงทางเข้าเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าหน้าที่ของซุนซวี่ในงานเลี้ยงวันเกิดของเฉียนเฉิงวันนี้คือดูแลการต้อนรับแขก ซึ่งนอกจากจะมีเพื่อนสนิทของเฉียนเฉิงแล้ว ยังมีเพื่อนจากคณะกรรมการคลับด้วย แม้ว่าทุกคนจะเป็นคนสนิท แต่ก็ไม่มีใครที่สามารถละเลยได้

ขณะที่ซุนซวี่คิดว่าแขกที่มาวันนี้น่าจะมาครบแล้ว เขากลับเห็นถังหยวนพร้อมซูเสี่ยวเสี่ยวและเวินมู่เสวี่ยเดินออกมาจากลิฟต์ สายตาของซุนซวี่เบิกกว้างขึ้นทันที ก่อนจะก้มตัวลงประมาณสามสิบองศาโดยไม่รู้ตัว แล้วรีบเดินเข้ามาต้อนรับถังหยวน

“ประธานถัง ท่านกลับมาจากไทยแล้วเหรอครับ!”

ถังหยวนรู้จักซุนซวี่จากการพบกันไม่กี่ครั้ง เขาจึงยิ้มและพยักหน้าตอบ “พึ่งกลับมาได้สองวัน ยุ่งอยู่หลายเรื่อง เกือบจะลืมวันเกิดของคุณเฉียนไปแล้ว”

“ประธานถัง เชิญข้างในเลยครับ”

ซุนซวี่รีบกลายเป็นพนักงานต้อนรับทันที เขาเดินนำทางถังหยวนเข้าไปข้างใน “ตอนบ่ายคุณเฉียนยังพูดถึงคุณอยู่เลย คิดจะส่งข้อความหาแต่กลัวว่าจะรบกวนคุณ”

พนักงานต้อนรับที่ยืนอยู่ที่โถงมองซุนซวี่ด้วยความแปลกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขามีท่าทางอ่อนน้อมเช่นนี้

ภายใต้การนำทางของซุนซวี่ ถังหยวนและสองสาวเดินผ่านโถงต้อนรับไป สิ่งที่เห็นต่อหน้าคือวิวเมืองที่กว้างใหญ่ไพศาล

ภายในร้านอาหารกลางแจ้ง แขกมากมายยืนอยู่เพราะงานเลี้ยงคืนนี้จัดในรูปแบบค็อกเทลปาร์ตี้ บริเวณรอบนอกของฝูงชนค่อนข้างห่างกัน แต่ยิ่งเข้าไปกลางงาน ฝูงชนก็ยิ่งแน่นขึ้น และบริเวณกลางงานก็ดูคึกคักมากที่สุด

เห็นได้ชัดว่าเจ้าของวันเกิดคืนนี้อยู่ตรงกลาง

“ขอรบกวนทุกท่าน ช่วยขยับหน่อยนะครับ!”

“ขอทางด้วยครับ ขอบคุณครับ!”

ซุนซวี่รู้ดีว่าถังหยวนมีสถานะสำคัญเพียงใดในสายตาของเฉียนเฉิง เขาจึงนำทางถังหยวนผ่านฝูงชนไปยังจุดศูนย์กลาง

แรกๆ คนที่ถูกซุนซวี่เบียดอาจจะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าถังหยวนอยู่ข้างหลังซุนซวี่ พวกเขาก็อุทานด้วยความประหลาดใจ

“ประธานถังกลับมาแล้ว!”

“ประธานถังกลับจากไทยเมื่อไหร่กัน!”

“เร็วเข้า ให้ทางหน่อย ประธานถังมาแล้ว!”

“ประธานถัง คิดถึงคุณแทบแย่!”

เนื่องจากแขกจำนวนมากในงานเป็นสมาชิกของคลับ SSTP ทุกคนจึงรู้จักถังหยวน เมื่อเห็นเขา พวกเขาทั้งประหลาดใจและดีใจมาก

ถังหยวนยิ้มและพยักหน้าให้กับทุกคนที่เข้ามาทักทาย

ความวุ่นวายนี้ทำให้เฉียนเฉิงและเพื่อนๆ ในบริเวณกลางงานสังเกตเห็น พอรู้ว่าเป็นถังหยวน ทุกคนก็ดีใจมาก

“ต้าหยวนกลับมาแบบเงียบๆ เลย!”

“เขากลับมาตอนไหน ไม่เห็นบอกอะไรสักคำ!”

หลินจื่อหยางตะโกนอย่างตกใจ โดยไม่รู้ว่าถังหยวนกลับมาพร้อมกับคุณตาของเขาเอง

“เจ้านี่แอบมาให้เซอร์ไพรส์ด้วย!” เฉียนเฉิงยิ้มดีใจและรีบเดินตรงไปหาถังหยวน ส่วนหวังหยาหยวน เหยาเล่ย หวังหลงเจ๋อ และคนอื่นๆ ก็ตามไปด้วย

แน่นอน...

ในกลุ่มนี้ย่อมไม่พลาดที่จะมีจางเก๋อเก๋อและหยูซินซีอยู่ด้วย

“หืม?”

“เมื่อกี้ยังดูซึมๆ บอกว่าเบื่ออยู่เลย”

“ทำไมอยู่ดีๆ ถึงกลับมาดูสดใสขนาดนี้ได้ล่ะ?”

จางเก๋อเก๋อมองไปที่ใบหน้าของหยูซินซีซึ่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ เธออดที่จะหยอกล้อไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเหนื่อยใจเล็กน้อย ตั้งแต่หยูซินซีทราบข่าวว่าถังหยวนมีปัญหาในประเทศไทย เธอก็เหม่อลอย ไม่มีสมาธิทำอะไรเลย

“จริงเหรอ?” หยูซินซีพูดด้วยความดีใจ พร้อมกับรีบหันมาถามว่า “ช่วยดูหน่อยว่าหน้าฉันมีอะไรผิดปกติไหม ลิปสติกยังอยู่ดีหรือเปล่า? ผมยุ่งหรือเปล่า?”

จางเก๋อเก๋อได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มตอบอย่างมีความสุข “เจ้าหญิงของฉัน การแต่งหน้าของเธอไม่มีปัญหาอะไรเลย ปากสีแดงสดของเธอน่ารักมาก ผมของเธอก็ยังเป็นระเบียบ เธอไปพบเจ้าชายของเธอได้เลย!”

พูดจบ สีหน้าของจางเก๋อเก๋อกลับแสดงความเบื่อหน่ายขึ้นมาอีกครั้ง

“หยูซินซี เธอคิดว่าชีวิตเธอไม่วุ่นวายพอหรือไง ถ้าเธอชอบเขาจริงๆ ก็อย่าไปกังวลอะไรอีกเลย”

“ฉันบอกเธอมาเป็นร้อยครั้งแล้วนะ ว่าที่ถังหยวนเธอไม่มีทางได้ทุกอย่าง ถ้าเธอยังมัวแต่ลังเล พอเธอคิดได้ทีหลัง บางทีเขาอาจมีลูกไปแล้ว ตอนนั้นเธอจะเสียใจไม่ทัน”

จางเก๋อเก๋อรู้สึกว่าเธอเป็นเหมือนแม่ของหยูซินซีเสียมากกว่าที่จะเป็นเพื่อน เรื่องความรัก เธอไม่อยากให้หยูซินซีต้องทุกข์ใจแบบนี้อีกต่อไป

“อืมๆ ฉันรู้แล้ว!” หยูซินซีตอบรับด้วยท่าทางสดใส แต่จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ฟังสักคำ ความรู้สึกนี้ทำให้จางเก๋อเก๋อรู้สึกหงุดหงิด ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย เธอคงอยากจะตีก้นหยูซินซีสักทีสองที

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่จางเก๋อเก๋อกำลังรู้สึกโมโห เธอสังเกตว่าหยูซินซีที่เดินตามเธอมาตลอด อยู่ๆ ก็หยุดเดิน และแววตาที่เคยสดใสกลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าที่แสดงความเศร้าสร้อย ทำให้จางเก๋อเก๋อรู้สึกเจ็บในใจ

เกิดอะไรขึ้น?

หยูซินซีเป็นอะไรไป?

จางเก๋อเก๋อรู้สึกสับสนและมองตามสายตาของหยูซินซีไป...