บทที่ 32 มานวดขาให้ฉันหน่อย ไอ้ตัวแสบ เจ้าตั้งใจทำแบบนี้แน่ๆ!
รายการทักษะอันยาวเหยียดเต็มไปหมดบนหน้าต่างข้อมูล
ชินลั่วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
ดีมาก
นี่ดีกว่าตอนที่เขาเพิ่งได้รับระบบมากมายนัก
ไม่นึกเลยว่าเพียงแค่ติดตามสาวน้อยจอมวายร้ายคนนี้ไม่กี่วัน ก็ได้รับทักษะมากมายขนาดนี้
จริงๆ แล้วมันเกินความคาดหมายของชินลั่วไปมาก
ส่วนระดับพลัง ดูเหมือนจะเป็นเพราะการเพิ่มคะแนนคุณสมบัติ
ดังนั้นระดับพลังจึงเพิ่มขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ
ตอนนี้เขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับขั้นก้าวหน้าตอนต้นแล้ว!
คิดแล้ว
เขาปิดหน้าต่างข้อมูลแล้วลุกขึ้นยืน หยิบอาหารทะเลที่สั่งมาจากร้านนอกเดินไปทางห้องครัว
อืม ตักใส่จาน ใส่ผลไม้สองสามชิ้น แล้วก็เอาไปเป็นอาหารเที่ยงของซูมู่วั่นเถอะ!
อ้อใช่แล้ว หน้าร้อนแบบนี้ เตรียมเครื่องดื่มเย็นๆ สักแก้วให้เธอด้วยดีกว่า
ฮึๆ ซูมู่วั่นเอ๋ยซูมู่วั่น บอกมาสิว่าเธอไปหาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์แบบฉันมาจากไหนกัน?
ห้องนอนชั้นสาม
"ฟู่ฮ่าฟู่ฮ่า~"
"โอ้โห~ อ่านมาหลายปีแล้ว ยังคงเป็นเล่มที่เร้าใจที่สุด"
ซูมู่วั่นนอนอยู่บนเตียง เท้าขาวนวลราวหยกขยับไปมา เธอสวมเสื้อนอนบางเบา
เธอพลิกหน้าหนังสือไปพลางส่งเสียงหัวเราะคิกคักแปลกๆ ออกมา
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ บางครั้งก็แดงระเรื่อเพราะอ่านถึงฉากเร่าร้อน
เมื่อเจอฉากที่น่าสนใจก็หัวเราะฮ่าๆ
บางครั้งก็กัดริมฝีปากเบาๆ ใบหน้าแดงก่ำพลางบีบหน้าหนังสือแน่น
ช่าง...ช่างเร้าใจจริงๆ...
ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งก็รู้สึกว่าฉากนี้ช่างเร่าร้อนเกินไป...
เป็นคุณหนูกลับถูกลูกน้องเล่นงานจนหมดท่า...
ฮึ ไอ้หมาน้อยนี่ก็ช่างร้ายกาจเหลือเกิน!
ช่วงแรกทำเป็นชอบคุณหนู แต่จริงๆ แล้วลับหลังกลับต้องการใช้คุณหนูเพื่อแก้แค้น!
เพราะว่าบริษัทของพ่อแม่ตัวเองถูกพ่อแม่ของคุณหนูจอมวายร้ายกดดันจนล้มละลาย
ทันใดนั้น
ซูมู่วั่นสะดุ้ง ในสมองของเธอผุดภาพของชินลั่วขึ้นมา
อ๊ะ ไม่ถูก
ใบหน้าของเธอแดงซ่าน
ฉันนึกถึงชินลั่วทำไมกัน
ฉันไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย เขาก็แค่ชอบฉันแบบลูกน้องกับนายจ้างเท่านั้น
ดังนั้น มันไม่เกี่ยวกับเนื้อหาในหนังสือนี้หรอก!
ทันใดนั้น!
ก๊อกๆ~
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"คุณหนู ได้เวลาทานอาหารเที่ยงแล้วครับ"
"ผมเข้าไปนะครับ"
พูดจบ
ซูมู่วั่นตกใจราวกับนกที่ถูกตกใจ ความคิดลามกในใจหายวับไปในทันที
แทนที่ด้วยความรู้สึกสับสนวุ่นวายที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
เธอมองดูหนังสือที่กองอยู่เต็มพื้นซึ่งต้องใช้เวลาเก็บนานกว่าจะเสร็จ
แย่แล้ว! ของพวกนี้ต้องไม่ให้ชินลั่วเห็นเด็ดขาด!
ซูมู่วั่นรีบตะโกนออกไปข้างนอก "เดี๋ยวก่อน!!!"
พูดพลางกระโดดลงจากเตียงอย่างรีบร้อน เก็บหนังสือยัดลงกล่องเซฟแล้วลากไปใต้เตียง
หน้าประตู
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
ชินลั่วได้ยินเสียงแจ้งเตือนของระบบก็ตกใจ
ทุกคนรู้กันดีว่าวิธีได้รับค่าความซื่อสัตย์คือการให้บริการที่มีคุณค่าแก่ซูมู่วั่น
แต่...
ชินลั่วรู้สึกงงงวย ตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่เคาะประตูเท่านั้น ทำไมถึงทำให้คุณหนูคนนี้มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงมากขนาดนี้?
ขณะที่เขากำลังจะเคาะประตูถามต่อ
โครม!
ประตูเปิดออก
ซูมู่วั่นที่เพิ่งจัดการสถานการณ์เสร็จเปิดประตูออกมาด้วยลมหายใจหอบแฮ่กๆ เนื่องจากอยู่บ้าน
เธอจึงแต่งตัวตามสบาย ขาขาวยาวสองข้างสะท้อนเข้าตาชินลั่ว
ซูมู่วั่นจ้องชินลั่วด้วยสายตาดุดัน
แล้วมองไปที่อาหารทะเลที่เขาถือมา ก็ไม่อยากจะต่อว่า จึงได้แต่พูดว่า "คราวหน้าไม่ต้องเอามาส่งถึงห้องหรอก..."
"ฉันจะลงไปกินเอง"
"จำไว้นะ!"
ชินลั่วพยักหน้า
แล้วมองดูซูมู่วั่นที่ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างแปลกใจ
หน้าผากของเธอมีเหงื่อผุดขึ้นมา ดูเหมือนจะร้อน
ชินลั่วจึงพูดด้วยความเป็นห่วงว่า "คุณหนูครับ เปิดแอร์ด้วยสิครับ ไม่งั้นจะร้อนนะ"
พอได้ยินคำพูดนี้
ซูมู่วั่นรู้สึกใจเต้นแรง เธอรีบพูดด้วยเสียงดังกว่าปกติเพื่อปิดบังความเขินอาย "ไม่! ไม่ต้องให้นายมายุ่ง! อย่ามายุ่งกับฉัน!"
พูดจบ เธอก็ผลักชินลั่วออกไป พูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง "ไป ไป ลงไปข้างล่างเลย!"
"โอเค"
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
ชินลั่วมีสีหน้างงงวย
คุณหนูคนนี้เป็นอะไรไป?
ทำไมอารมณ์ถึงเปลี่ยนแปลงมากขนาดนี้?
.....
....
ชั้นล่าง
หลังจากดื่มเหล้าและอิ่มท้องแล้ว
ซูมู่วั่นนอนเอกเขนกอย่างขี้เกียจบนโซฟาในห้องรับแขก
เธอยืดขาขาวยาวสองข้างไขว้กันบนโซฟา
เพื่อลงโทษชินลั่วที่ทำให้เธอเสียสมาธิ
เธอจึงตัดสินใจให้ชินลั่วทำงานที่คนเป็นลูกน้องควรทำบ้าง
ดังนั้น เธอจึงเรียกชินลั่วที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่ "ชินลั่ว ขาฉันเมื่อย มานวดให้ฉันหน่อย"
ขาเมื่อย?
ชินลั่วมองดูขายาวของซูมู่วั่นที่โผล่พ้นออกมา
เขายิ้มเล็กน้อย "ฮึ~"
พูดจบก็นั่งลงข้างๆ ซูมู่วั่น แล้วยื่นมือออกไปวางขาของเธอบนขาของตัวเอง
[ทักษะนวดระดับต้น] เริ่มทำงาน!
พร้อมกับที่ชินลั่วลงมือนวด
ซูมู่วั่นรู้สึกแปลกๆ ในใจทันที
โดยเฉพาะคำตอบของชินลั่ว ทำให้เธออดขำไม่ได้ "หึๆ อะไรกัน นายคิดว่าตัวเองเป็นจักรพรรดิหรือไง?"
ชินลั่วรู้สึกถึงความนุ่มนิ่มในมือ ยิ้มตอบว่า "คุณหนูในใจผมก็เปรียบเสมือนเจ้าหญิงในยุคโบราณนะครับ"
"หึ! ปากหวานจริง แล้วนายรู้จักนวดด้วยเหรอ? ถึงฝีมือจะธรรมดา แต่นายต้องเคยเรียนมาแน่ๆ"
"เอ่อ อันนี้..."
"มีคนสูงศักดิ์สอนนายตอนเด็กเหรอ?"
"ไม่ใช่หรอกครับ ผมเรียนรู้ด้วยตัวเอง เพื่อคุณหนูโดยเฉพาะ"
"หึ! นายนี่มันเก่งจริงๆ!"
ซูมู่วั่นรู้สึกพอใจมากในใจ
จากนั้นก็ไม่สนใจชินลั่วอีก เอนตัวพิงโซฟา
เปิดหน้าต่างแชทในแอพ VX คุยกับคนที่มีชื่อว่า [ดาราใหญ่]
"ดาราใหญ่ ดาราใหญ่ ยุ่งอยู่หรือเปล่า?"
ไม่กี่วินาทีต่อมา
สติกเกอร์รูปตัวการ์ตูนสีเหลืองทำจมูกย่นก็ปรากฏขึ้นมา
[อะไรเหรอ? ฉันกำลังแต่งหน้าอยู่]
เห็นคำตอบแล้ว ซูมู่วั่นก็ยิ้มมุมปาก "ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดถึงเธอน่ะแม่คู่หู"
[อ๋อ? ไม่มีเรื่องอะไรก็มาคุยเล่น เธอคุณหนูนี่จะทำอะไรกันแน่?]
"แม่คู่หูช่างฉลาดจริงๆ อะไรก็หนีไม่พ้นเธอ ฉันแค่อยากถามว่าช่วงนี้พ่อแม่เธอมีพูดถึงเรื่องการแต่งงานอะไรกับเธอบ้างไหม?"
[แต่งงาน?? ไม่มีนะ? โอ้โห ซูมู่วั่น! ฉันกำลังยุ่งกับธุรกิจอยู่นะ เธอจะให้ฉันแต่งงานตอนนี้ได้ยังไง!]
[โอ๊ะโอ๊ะโอ๊ะ ถ้าฉันแต่งงาน เธอก็จะกลายเป็นสาวโสดแล้วนะ]
เห็นคำพูดที่ไม่เป็นทางการนี้ ซูมู่วั่นก็กลอกตาใส่ เธอพิมพ์ตอบอย่างขัดใจ "ไม่ใช่หรอก! ไม่มีก็ไม่เป็นไร!"
พูดจบ เธอก็ปิดหน้าต่างแชท ในใจถอนหายใจโล่งอก
ฮู่ ดูเหมือนว่าคนแห่งโชคชะตานั่นยังไม่ปรากฏตัว
ในชาติก่อน
มีคนจากตระกูลใหญ่คนหนึ่งมาขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ
เพื่อนสนิทรีบวิ่งมาหาเธอร้องไห้ฟูมฟาย
ตอนนั้นเธอก็ตบอกรับปาก พูดว่าจะจัดการเรื่องนี้เอง
ดังนั้น...
เธอก็พาผู้แข็งแกร่งระดับขั้นก้าวหน้ากลุ่มหนึ่งไปช่วยเพื่อนสนิทยกเลิกการแต่งงาน
ภายใต้การกดดันอย่างหนัก
ในวันที่ยกเลิกการแต่งงาน คนที่ถูกยกเลิกการแต่งงานทิ้งสัญญาแต่งงานไว้ พร้อมตะโกนด้วยความโกรธแค้น
[สามสิบปีทางตะวันออก สามสิบปีทางตะวันตก อย่าดูถูกคนจน!]
[วันนี้ตระกูลซูและตระกูลเสิ่นดูถูกตระกูลของข้า วันหน้าข้าจะต้องตอบแทนร้อยเท่า!]
และแล้ว...ก็รู้กันว่าเกิดอะไรขึ้น
สรุปแล้ว ชาตินี้เธอต้องไม่เดินตามรอยเดิมอีกแล้ว!!
แต่เพื่อนสนิทก็ยืนยันว่าไม่อยากแต่งงาน ดูเหมือนว่าเธอต้องหาวิธีที่นุ่มนวลกว่านี้
ตอนนี้
ติ๊ง~
เสียงโทรศัพท์ของซูมู่วั่นดังขึ้นทันใด
เธอเห็นชื่อผู้โทรเข้าก็ยิ้มมุมปาก
รับสายแล้วถามว่า "ว่าไง?"
พูดไป เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก
เงยหน้าขึ้นมอง
ใบหน้าก็แดงขึ้นทันที
เพราะว่า
ชินลั่วยื่นมือมาจับเท้าของเธอและนวดอย่างตั้งใจ
สีหน้าของเขาดูจริงจัง ดูเหมือนจะจมอยู่ในงานนั้น
ปลายสายโทรศัพท์
เสียงที่คุ้นเคยและน่ารำคาญดังมาจากปลายสาย "พี่ซูคะ ช่วงนี้สบายดีไหมคะ?"
"หนู...หนูคิดถึงพี่จังเลยค่ะ พอดีคุณปู่อาการดีขึ้นบ้างแล้ว เลยคิดจะจัดงานเลี้ยงครอบครัวอีกสามวันเพื่อฉลอง"
"ช่วงนี้มีหลายอย่างต้องจัดเตรียม พี่อยากมาช่วยไหมคะ?"
เสียงของซูไป๋เหลียนดังมาจากปลายสาย
งานเลี้ยง?
อ้อใช่
ในชาติก่อน คุณปู่ของเธอ หรือก็คือคุณลุงซูอาการดีขึ้น และจัดงานเลี้ยงจริงๆ
แต่ตอนนั้นเธอหนีไปเที่ยวต่างประเทศ จึงไม่มีใครแจ้งเธอ
คราวนี้...ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปแน่
ซูมู่วั่นกำลังจะตอบ แต่เสียงที่หลุดออกมากลับแปลกประหลาด "อ้อ...รู้แล้ว..."
พูดจบก็มองชินลั่วด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว
ไอ้ตัวแสบนี่!
คงไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้หรอกนะ? ทำไมถึงได้ออกแรงมากตอนที่ฉันกำลังคุยโทรศัพท์!
[ค่าความซื่อสัตย์ +2]
ชินลั่วรู้สึกตัว มองดูซูมู่วั่นที่กำลังโกรธด้วยความแปลกใจ
คุณหนูเป็นอะไรไป ทักษะการนวดของผมไม่มีปัญหานี่นา
อืม...หรือว่าเธอคิดว่าฝีมือผมไม่ดีพอ?
อ้า ช่างยากเย็นจริงๆ งั้นผมต้องทำให้เธอพอใจให้ได้!
ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะเพิ่มค่าความซื่อสัตย์!
ดังนั้น! ชินลั่วส่งสายตาให้ซูมู่วั่นว่าไม่ต้องกังวล แล้วก็คว้าเท้าที่ว่างของซูมู่วั่นมาอีกข้าง
ซูมู่วั่นเห็นท่าไม่ดีก็สะดุ้ง ?! นายจะทำอะไรน่ะ?!
ทางฝั่งซูไป๋เหลียน เธอรู้สึกกลัวเรื่องการที่เสี่ยจวินและคนอื่นๆ เข้าคุกจริงๆ
เธอกลัวว่าคนพวกนั้นจะทนไม่ไหวแล้วเอาเธอไปขายด้วย
เธอถึงได้โทรมาบอกซูมู่วั่นเรื่องงานเลี้ยงและลองสำรวจท่าทีไปด้วย
แต่พอได้ยินน้ำเสียงของซูมู่วั่นทางนี้ ซูไป๋เหลียนกลับรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
เธอแค่พูดต่อไปว่า "อ้อ อีกอย่างนะคะพี่ซู คุณพ่อคุณแม่บอกว่าอยากเจอบอดี้การ์ดคนใหม่ที่พี่จ้างมาด้วย พี่มาตอนไหนก็พาเขามาด้วยนะคะ!"
"บอ...บอดี้การ์ด? อ๋อ...เขานั่นเอง..."
"ได้สิ จะไปแน่นอน! ไปละนะ!"
ปิ๊ด!
โทรศัพท์ถูกวางสายอย่างรุนแรง
ซูมู่วั่นมีสีหน้าโกรธเกรี้ยว จ้องมองชินลั่วที่ทำหน้าตาซื่อบื้ออย่างแน่วแน่
เธอกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วดึงเท้าออกมาอย่างแรง พุ่งไปข้างหน้า
ตุบ!
"โอ๊ย!"
เท้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเตะเข้าที่หน้าของชินลั่ว เธอตวาดด้วยความโมโห "ชินลั่ว! นายนี่มันตั้งใจแน่ๆ!"
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
[ค่าความซื่อสัตย์ +1]
[...]
(จบบทที่ 32)
