บทที่ 31 อย่าให้ฉันรู้ว่าผู้มีอำนาจของเจ้าคือใคร ต่อไปนี้เรียกฉันว่านาย

ประเทศตะวันออก

ในป่าแห่งหนึ่ง

โครม!!

ปัง!

ร่างอันน่าสังเวชร่างหนึ่งล้มพิงลำต้นไม้ มุมปากไอเป็นเลือดสด

บนหน้าอกของเขามีรอยหมัดที่กดลึกลงไปอย่างชัดเจน

เขาเงยหน้าขึ้น มองชายหนุ่มที่มีใบหน้าเย็นชาที่เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มเยาะ "ฮ่าๆๆ...ขั้นสูงสุดแห่งการบรรลุ สมกับที่ได้รับฉายาว่าเทพสงคราม...แต่น่าเสียดาย แค่แรงเดียวก็พิสูจน์สมมติฐานของท่านผู้มีอำนาจของข้าแล้ว...ตราเทพสงคราม...เจ้าซ่อนมันไว้ที่อื่นจริงๆ!"

(ระดับขั้น: ขั้นเริ่มต้น, ขั้นก้าวหน้า, ขั้นชำนาญ, ขั้นสุดยอด, ขั้นคืนสู่ความจริง!)

ชายหนุ่มได้ยินคำพูดนั้นก็นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ในความทรงจำของเขาผุดภาพร่างที่ถูกตนทรยศเมื่อสิบปีก่อน

ดวงตาของเขาวาบไปด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่นานความเจ็บปวดนั้นก็ถูกซ่อนไว้ในดวงตา

เขาก้าวเข้าไปใกล้ เอ่ยเสียงเย็น "ผู้มีอำนาจของเจ้าคือใคร?"

ชายร่างน่าสังเวชได้ยินก็ยิ้มพลางส่ายหน้า "ฮะ ว่าผู้มีอำนาจของข้าเป็นใครเจ้าไม่มีทางรู้หรอก แต่สิ่งสำคัญคือ..."

เขากล่าวอย่างเย้ยหยัน "ผู้มีอำนาจของข้ากำลังตามหาภรรยาของเจ้า...รวมถึงลูกสาวของเจ้าด้วย"

"คงอีกไม่นานก็คงจะหาเจอแล้วลงมือแน่"

"ส่วนเจ้า...เทพสงครามหลิงอ่าว ตอนนี้เจ้าวิ่งหนีไปช่วยครอบครัวของเจ้าได้หรือไม่?"

พอได้ยินคำพูดนี้

สีหน้าของหลิงอ่าวก็เปลี่ยนไป ดวงตาของเขาฉายแววตกตะลึง เสียงแฝงความไม่อยากเชื่อ "เจ้าหมายความว่า...ภรรยาของข้า...และลูกสาว?"

เหวินอวี้นาง...ตั้งครรภ์?

ข้ามีลูกสาว? ข้ามีลูกสาวแล้ว!

ร่างของหลิงอ่าวสั่นเทา น้ำตาร้อนๆ ไหลลงมาจากดวงตา

ตื่นเต้น ดีใจ ยินดี มีความสุข เร่าร้อน

ภรรยาของตนยังปลอดภัยดี! แถมตนยังมีลูกสาวด้วย!

นี่มันเรื่องที่น่ายินดีที่สุดในชีวิตของเขาเลย!

แต่

สีหน้าของหลิงอ่าวเปลี่ยนไป เขายื่นมือไปบีบคอของชายหนุ่มตรงหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความมุ่งมั่นที่จะฆ่า "พูดมา! ผู้มีอำนาจของเจ้าคือใคร?!"

"เขาจะทำอะไรกับภรรยาและลูกสาวของข้า?!!"

ชายร่างน่าสังเวชรู้ว่าตนไม่มีทางรอดแล้ว จึงเยาะเย้ยว่า "เจ้าอย่าคิดอยากรู้เลย ท่านผู้มีอำนาจนั้นสักวันจะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกใบนี้! เหนือกว่าผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด! ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของศาสตร์การต่อสู้!!"

"ตายซะ!"

ปัง!

โครม!

พร้อมกับเสียงตะโกนด้วยความโกรธแค้นของหลิงอ่าว ศีรษะของชายร่างน่าสังเวชก็ถูกบดขยี้จนแตก

หยดๆ

เลือดสดไหลลงมาจากนิ้วมือของหลิงอ่าว เขาเงยหน้าขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความหวาดกลัว

ตนเองมีภรรยา และยังมีลูก แต่ตนเองกลับไม่รู้ว่าแม่ลูกทั้งสองอยู่ที่ไหน

คงต้องขอร้องเพื่อน "แฮกเกอร์" ของตนให้ช่วยตามหาพวกนางสักหน่อยแล้ว

ตอนนี้ตนยังมีภารกิจของวังราชามังกรอยู่ ดังนั้นจึงไม่สามารถกลับไปได้

ขอโทษด้วยเหวินอวี้

รอให้ข้าทำภารกิจเสร็จ ข้าจะรีบกลับไปหาพวกเจ้าทันที!

และ...เขาบีบหมัดแน่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

คนที่หมายปองภรรยาและลูกสาวของข้า...ผู้มีอำนาจที่ว่านั่น...เขาเป็นใครกัน?

อย่าให้ข้าตามหาเจ้าเจอ ไม่งั้นข้าจะทำให้เจ้าแหลกเป็นจุณแน่!

ความจริงแล้วหลิงอ่าวก็แอบกังวลอยู่ในใจ กังวลว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าตนเองเอาตราเทพสงครามไปไว้ที่เหวินอวี้

ถึงได้อยากตามหาพวกนาง

หากตราเทพสงครามตกไปอยู่ในมือของผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องหลังพวกนี้....

น่ากลัวว่า...ตนเองคงจะมีปัญหาใหญ่แน่

ผู้มีอำนาจนั่น...เขาเป็นใครกันนะ?

....

....

ภายในบ้านพักตากอากาศของซูมู่วั่น

"โอ้ย~ ร้อนจะตายแล้ว!"

ซูมู่วั่นเปิดแอร์แล้วทิ้งตัวลงบนเตียง เริ่มผ่อนคลายตัวเองอย่างขี้เกียจ

บนใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มที่พึงพอใจ

ฮิฮิฮิ~~ หลังจากสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่ลูกถังเหวินอวี้แล้ว ทางฝั่งเทพสงครามหลิงอ่าวก็คงไม่มีปัญหาอะไร

คนนี้ช่างฉลาดจริงๆ รีบวิ่งไปห้ามพวกนั้นไม่ให้ทำร้ายแม่ลูกทันทีที่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ยิ่งได้รับความช่วยเหลือจากชินลั่วด้วย ตอนนี้!

ตนเองถือว่าหลีกเลี่ยงการเป็นตัวละครเอกแห่งโชคชะตาได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว!

กลุ่มบริษัทซูค่อยๆ เดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง โครงการก่อสร้างต่างๆ ก็เริ่มกลับมาดำเนินการอีกครั้ง

จะไม่มีทางเกิดเหตุการณ์อาคารผีเหมือนชาติก่อนอีกแล้ว!

เรื่องราวดำเนินมาได้สักพัก ต่อไปก็....

ซูมู่วั่นกระโดดลงจากเตียงในทันใด จากนั้นก็ก้มลงไปลากกล่องเซฟหนักๆ ออกมาจากใต้เตียง

"ฮิฮิ ลองดูสมบัติของฉันหน่อยว่ายังอยู่ครบไหม"

ซูมู่วั่นเม้มริมฝีปาก ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

จากนั้นก็ป้อนรหัสเปิดกล่องเซฟ

ทันใดนั้น

เนื้อหาที่อัดแน่นอยู่ข้างในก็ปรากฏต่อหน้าซูมู่วั่น

มันคือ...นิยายรักต้องห้ามที่กองสุมอยู่อย่างเต็มไปหมด!!

เธอหยิบเล่มหนึ่งขึ้นมา 'หัวหน้าแก๊งสุดโหดกับชายหนุ่มของเขา'

พลิกอ่านสองสามหน้าก็หน้าแดงหัวใจเต้นรัว เธอกัดริมฝีปาก ดวงตาเป็นประกาย "โอ้โห!! ยังคงเป็นรสชาติเดิม!! เด็ดมาก!!"

ในชาติก่อน ตระกูลซูถูกทำลาย พร้อมกับหนังสือเหล่านี้ก็ถูกเผาทำลายจนหมดสิ้น

นี่เป็นความเสียใจครั้งใหญ่ของเธอ!

แต่ว่า!

ซูมู่วั่นกอดกล่องเซฟไว้ คราวนี้จะปกป้องพวกเธออย่างดีเลย!

อ๋อใช่...

ซูมู่วั่นนึกขึ้นได้ว่ายังมีหนังสืออีกเล่มที่ค่อนข้างพิเศษ

ดังนั้นเธอจึงค้นหาสักครู่

ไม่นานนัก

"เจอแล้ว"

เธอหยิบหนังสือขึ้นมา ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความลังเลและความขบขันเล็กน้อย

เพราะว่า บนปกหนังสือเขียนไว้ว่า

'หัวหน้าแก๊งผู้ชั่วร้ายกับลูกหมาน้อยหัวใจดำของเขา'

ความจริงแล้วหนังสือเล่มนี้มีอิทธิพลต่อเธออย่างมาก เปิดประตูสู่เส้นทางการเป็นสาวจอมวายร้ายของเธอโดยตรง

ไม่รู้ทำไม พอมองชินลั่ว เธอก็นึกถึงหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา

สรุปแล้ว!

เธอหยิบหนังสือขึ้นมา หมุนตัวขึ้นเตียง จากนั้นก็เริ่มอ่านพร้อมกับสูดกลิ่นแอร์อย่างเพลิดเพลิน

"อ่านทบทวนอีกรอบดีกว่า!"

.....

.....

ชั้นล่าง

ห้องรับแขก

ในฐานะบอดี้การ์ดส่วนตัว ชินลั่วย่อมไม่สามารถเดินไปไหนมาไหนตามใจชอบได้ จำเป็นต้องอยู่ในตำแหน่งที่ซูมู่วั่นสามารถเรียกใช้งานได้ตลอดเวลา

ดังนั้นเขาจึงนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟา ยกขาทั้งสองข้างวางบนโต๊ะกาแฟ

เปิดแอร์กลาง เปิดทีวี

"พี่ลั่ว นี่คือหอยทะเลที่คุณให้ผมไปซื้อมาครับ"

"อืม วางตรงนั้นแหละ"

ชินลั่วพูดพลางอมลูกอมในปาก

ใบหน้าเผยความผ่อนคลาย ซ่าส์~

ช่วงหน้าร้อนแบบนี้ต้องอยู่ในห้องแอร์ถึงจะถูก!

ไม่นานก่อนหน้านี้พวกเขากลับมาที่บ้านพัก ซูมู่วั่นบอกว่าเธอต้องทำธุระสำคัญในห้อง ดังนั้นจึงไม่ให้พวกเขาไปรบกวน

ถ้าอย่างนั้น เพื่อฆ่าเวลา ชินลั่วก็ทำตัวสบายๆ ตามที่ตนเองชอบ

เขามองดูรายการวาไรตี้ในทีวีไปพลางๆ พลางเรียกระบบ "หมาน้อยออกมา"

[ได้ครับ คุณชินลั่ว(^¤^)]

เนื่องจากเป็นระบบสุนัข ชินลั่วจึงตั้งชื่อให้อีกฝ่ายอย่างเหมาะสม

เขาพูดต่อ "เปิดหน้าต่างส่วนตัว และอีกอย่าง..."

อ้าว~

ชินลั่วดึงลูกอมออกจากปาก สีหน้าเคร่งขรึมพูดว่า "ต่อไปต้องเรียกฉันว่านายท่าน"

ช่วงนี้ทำภารกิจไปมากมาย

ถึงเวลาดูผลงานของตัวเองแล้ว

[ได้ครับ นายท่าน!]

เอ๊ะ เสียงระบบนี้ฟังดูใสซื่อดีนะ

แต่นายยังเปลี่ยนคำเรียกได้ด้วยเหรอ?

แต่การแกล้งเล่นกับระบบทำให้ชินลั่วรู้สึกผิดเล็กน้อย

การหยอกล้อกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์มันคืออะไรกัน?

เขาคิดสักครู่แล้วพูดว่า "ต่อไปเรียกฉันว่านายก็พอ"

[ได้ครับนาย(V'¤'V)]

ในวินาถัดมา

หน้าต่างข้อมูลปรากฏขึ้นตรงหน้าชินลั่ว

[ชื่อ: ชินลั่ว]

[ระดับพลัง: ขั้นก้าวหน้าระยะต้น]

[พลัง: 2 คะแนน]

[ป้องกัน: 8 คะแนน]

[ความทนทาน: 1 คะแนน]

[ความว่องไว: 1 คะแนน]

[ความดุดัน: 1 คะแนน]

[คะแนนที่สามารถเพิ่มได้: 0 คะแนน]

[ค่าความซื่อสัตย์: 85]

[ฉายา: หัวหน้าสุนัขรับใช้------มีกลิ่นอายของสุนัขรับใช้ติดตัวมาแต่กำเนิด ทุกการกระทำของสุนัขรับใช้จะถูกคนเกลียดชังส่งผลย้อนกลับไปยังผู้อยู่เบื้องหลังเจ้า!]

[วิชา: คัมภีร์หัวใจสุนัขรับใช้]

[ทักษะ: ร่างปีศาจสุนัขรับใช้, ฝ่ามือปีศาจสุนัขรับใช้, สะท้อนกลับอัตโนมัติ, ตำราเข็มทะลวงสวรรค์สิบสาม, เทคนิคแฮกเกอร์ระดับเทพ, ความเป็นมิตรโดยกำเนิด, ศิลปะการต่อสู้ระดับต้น, ศิลปะการทำอาหารระดับต้น...... (ทักษะทั่วไปอีกมากมาย)]

[ไอเทม: ชุดเข็มเงินเหล็กกล้า 1 ชุด, ตราเทพสงคราม 1 อัน]

(จบบทที่ 31)