บทที่ 215 ทะลวงกำแพงกั้นโลก ง่ายดายเหมือนรูดซิป
[\แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร\มาติดตามในแฟนเพจ\เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ\]
[\Thai-novel \ลงไวกว่าที่อื่น\ทุกที่ 5 ตอน\แต่จะราคาแพงที่สุด\]
[\หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง จะแก้ไขแบบเทียบคำต่อคำให้ตรงตามหลักไวยากรณ์ อ่านแบบเทียบภาษาต้นฉบับคำต่อคำ ซึ่งถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ\100คน\ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ซึ่งถ้ารู้ว่าหลุดจากที่ไหนก็จะไม่แก้ไขตรงเว็บนั้นครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ\]
บทที่ 215 ทะลวงกำแพงกั้นโลก ง่ายดายเหมือนรูดซิป
เย่เหรินอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งให้ เทวทูตตกสวรรค์ช่างไว้ใจได้ แถมยังเสนอว่าถ้าส่งรากฐานเขตแดนกลับสู่โลกชั้นในได้ล่ะก็...
ถ้าอย่างนั้น เธออาจจะลองชำระล้างรากฐานเขตแดนดู!
หากชำระล้างรากฐานเขตแดนทั้งหมดในโลกชั้นในได้สำเร็จ โลกชั้นในก็อาจจะกลับคืนสู่สภาพดั้งเดิม ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เคยเป็น!
“ความคิดนี้น่าสนใจ...”
“ลองดูสักตั้ง!”
เย่เหรินสูดลมหายใจลึก ดวงตาเป็นประกาย ทว่า เทวทูตตกสวรรค์กลับส่ายหน้าพลางยิ้มแห้งๆ
“ถึงแม้จะเป็นความคิดที่ดี แต่การจะทะลวงกำแพงกั้นโลกนั้นยากเย็นนัก”
เย่เหรินหันไปหาแอตลาส “อลาสก้า ทำได้ไหม?”
แอตลาส “?”
แอตลาสพิมพ์เครื่องหมายคำถามออกมาอย่างเชื่องช้า ยังต้องถามอีกเหรอ!?
“แน่นอนว่าทำไม่ได้!”
หากเป็นร่างที่สมบูรณ์แบบ บางทีอาจจะลองดูสักตั้ง แต่ตอนนี้เป็นเพียงชิ้นส่วนเทพเจ้าที่ถูกโซ่ตรวนแห่งห้วงลึกพันธนาการ กลายเป็นเสาหลักค้ำจุนรากฐานเขตแดนไปแล้ว
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะ...?”
“อืมมม——”
ขณะที่เย่เหรินกำลังครุ่นคิด ลักษณะเฉพาะของยูลีซิสที่อยู่ด้านหลังก็สั่นสะเทือนขึ้นเล็กน้อย ที่แท้เย่เหรินเผลอเรียกใช้พลังแห่งเทพของยูลีซิสโดยไม่รู้ตัว นั่นคือ พลังลอกเลียน!
“หืม?”
ทันใดนั้น พลังที่มองไม่เห็นก็แผ่ออกมาจากด้านหลังของเย่เหริน
“เคร้ง!”
เสียงแตกดังกรอบแว่วมาเข้าหู ในชั่วพริบตาเบื้องหน้าก็ปรากฏรอยร้าวราวกับกระจกที่แตกละเอียด!
เผยให้เห็นภาพเบื้องหลังอันแสนวุ่นวาย!
เทวทูตตกสวรรค์ “(ΩДΩ)?”
เมื่อเห็นภาพนี้ เทวทูตตกสวรรค์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ!
นี่เจ้าเล่นอะไรเนี่ย?
ทำไมไม่พูดไม่จา!
กำแพงกั้นโลก...
แบบนี้ก็ถูกฉีกออกได้ง่ายๆงั้นเหรอ?!
พระเจ้าช่วย!
รู้ไหมว่า ในอดีต นางทุ่มเทให้กับแผนการแหกคุกมากแค่ไหน
ถึงขั้นรวบรวมจ้าวแห่งห้วงลึกแทบทั้งหมด เสียสละมากมายมหาศาล
กว่าจะสามารถฉีกช่องว่างเล็กๆบนกำแพงกั้นโลกได้!
แล้วเย่เหรินล่ะ?
เขาแค่เผลอทำ ก็กะเทาะกำแพงกั้นโลกออกเป็นช่องโหว่ได้แล้ว!
ความต่างนี้...
จะให้อธิบายเป็นคำพูดได้ง่ายๆงั้นเหรอ?
สิ่งที่ทำให้เทวทูตตกสวรรค์ตกใจที่สุดก็คือ...
วิธีที่เย่เหรินฉีกกำแพงกั้นโลก มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!
เขาไม่ได้ใช้พลังงานมหาศาล หรือวิธีการอื่นใดเลยด้วยซ้ำ แถมยังทำแบบไม่ตั้งใจอีกต่างหาก!
"นี่..."
เทวทูตตกสวรรค์อ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก
ช่องว่างระหว่างคนเรามันต่างกันเกินไปแล้ว
สมองหล่อนขาวโพลนไปหมด
"..."
ส่วนแอตลาสที่อยู่ข้างๆก็อดสูดหายใจลึกไม่ได้
ในฐานะที่เคยเป็นเทพมาก่อน แน่นอนว่าย่อมรู้ดีว่าการจะฉีกกำแพงกั้นโลกได้นั้นยากเย็นเพียงใด!
แม้แต่ในช่วงพลังสูงสุดของตนเอง ก็ไม่อาจทำได้ง่ายดายเหมือนเย่เหรินแน่นอน!
แต่เจ้าหมอนี่...
ดูเขาสิ ตาโต ปากอ้า หน้าตาตื่นเต้นแบบนั้น
"เอ้า! เปิดแล้วๆ! โอ้โห! ฉันเปิดกำแพงกั้นโลกได้แล้วเหรอเนี่ย?"
จ้าวแห่งห้วงลึกสองตน บวกกับชิ้นส่วนเทพเจ้า ตกอยู่ในความเงียบ
ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา
เทวทูตตกสวรรค์สูดหายใจเข้าลึกๆ
"คนใช้สูตรโกงก็แบบนี้แหละ อย่างข้าเมื่อก่อนต้องรวบรวมจ้าวแห่งห้วงลึกมากมายมาช่วยกันแทบตาย ถึงจะพอเทียบได้ คนโกงนี่ไม่ต้องคิดเยอะจริงๆ..."
แต่นี่ยังไม่จบ
เพราะหลังจากที่เย่เหรินฉีกกำแพงกั้นโลกได้แล้ว คงรู้สึกว่าท่าฉีกมันไม่สวยถูกใจ
เลยปิดกำแพงกั้นโลกกลับคืน!
เทวทูตตกสวรรค์ "(ΩДΩ)?"
ผู้สร้างภาพลวงตา "Σ(°△°|||)︴?"
แอตลาส "Σ(っ°Д°;)っ?"
นี่เจ้า ไม่ใช่ว่าเจ้าปิดกำแพงกั้นโลกได้ด้วยเหรอ!?
"สนุกดีนี่นา"
ใบหน้าของเย่เหรินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เขากำลังดึงรอยแยกของกำแพงกั้นโลกอย่างสบายๆ ราวกับกำลังเล่นของเล่นชิ้นใหม่
รอยแยกของกำแพงกั้นโลกก็ขยายและหดตัว เปิดและปิด ตามการเคลื่อนไหวของเขา
"..."
ยังจะเล่นอีก!
ดวงตาคู่สวยของเทวทูตตกสวรรค์ฉายแววตกตะลึงและสับสนอย่างรุนแรง!
เป็นที่รู้กันดีว่ากำแพงกั้นโลกนั้นมีพลังในการซ่อมแซมตัวเอง
แต่การซ่อมแซมนั้นเป็นไปอย่างเชื่องช้าและถูกกระตุ้นจากปัจจัยภายนอก
เหมือนกับบาดแผลของมนุษย์ที่ค่อยๆสมานกัน
ต้องใช้เวลาและพลังงาน
แต่การที่จะซ่อมแซมกำแพงกั้นโลกด้วยตัวเอง...
ในสายตาของเทวทูตตกสวรรค์นั้น เป็นไปไม่ได้เลย!
แม้แต่เทพเจ้าในอดีตก็ไม่อาจฝืนกฎของโลกและซ่อมแซมกำแพงกั้นโลกได้!
แต่ตอนนี้...
เย่เหรินกลับทำได้!
เขาสามารถควบคุมการซ่อมแซมกำแพงกั้นโลกได้ตามใจชอบ?!
แบบนี้...
ยังมีที่ให้คนอื่นยืนบ้างไหม?
"เจ้า... เจ้าคือ..."
ในวินาทีนี้เอง ความคิดที่แสนบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเทวทูตตกสวรรค์!
ความคิดนั้นก่อให้เกิดคลื่นพายุในหัวของเธอ
หรือว่า...
เย่เหริน คือเทพเจ้าองค์นั้น ที่เคยรวมเหล่าทวยเทพสร้างโลกชั้นใน?!
เมื่อความคิดนี้ปรากฏขึ้น ก็เหมือนต้นหญ้าที่งอกงามอย่างบ้าคลั่งในหัวของเทวทูตตกสวรรค์!
ยิ่งคิด เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้!
นอกจากเทพเจ้าองค์นั้นแล้ว ใครกันจะมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ สามารถควบคุมกำแพงกั้นโลกได้ตามใจชอบ?!
เมื่อคิดได้ดังนั้น ดวงตาคู่สวยของเทวทูตตกสวรรค์ก็ฉายแววความรู้สึกที่ซับซ้อน
เธอจ้องมองเย่เหรินอย่างไม่วางตา แต่ไม่ได้เอ่ยความคิดนั้นออกมา เพราะเธอยังไม่แน่ใจ
ในขณะเดียวกัน เย่เหรินไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเทวทูตตกสวรรค์
เขากำลังจดจ่ออยู่กับการฉีกกำแพงกั้นโลกต่อไป
"อื้ม—"
รอยแยกของกำแพงกั้นโลกค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นตามการควบคุมของเย่เหริน
ในที่สุด ก็กลายเป็นรอยแยกขนาดมหึมาที่สามารถรองรับพื้นที่ฐานทั้งหมดได้!
"เอาล่ะ!"
ใกล้สำเร็จแล้ว!
เย่เหริน บังคับให้รอยแยกค่อยๆเคลื่อนตัวไปยังฐานราก ใกล้จะส่งฐานรากกลับสู่โลกชั้นในได้แล้ว
ทันใดนั้นเอง!
"ตู้ม!!!"
คลื่นพลังน่าสะพรึงกลัว พุ่งออกมาจากรอยแยกของกำแพงกั้นโลก!
คลื่นพลังนั้น กว้างใหญ่ไพศาล น่ากลัวราวกับฝันร้าย!
ราวกับว่า เป็นพลังจากห้วงลึกของจักรวาล สิ่งมีชีวิตอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้!
"นี่...นี่มัน?!"
สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังนี้ ใบหน้าของแอตลาสพลันซีดเผือด!
ร่างกายของแอตลาสสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง!
นั่นคือ...
ความกลัว!
ความกลัวจากส่วนลึกของวิญญาณ!
ในช่วงเวลาหนึ่ง แอตลาสรู้สึกราวกับได้ย้อนเวลากลับไป ตอนที่ตัวเองล่มสลายเมื่อหลายล้านปีก่อน!
แอตลาสได้เห็นกับตา จักรวาลที่อยู่ในสายตา ถูกบีบอัดเป็นสองมิติ!
ความรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ความสิ้นหวัง ความกลัวที่ฝังลึกในกระดูกดำ...
แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใด ก็ยังคงตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของวิญญาณ!
และในตอนนี้ คลื่นพลังที่ส่งออกมาจากรอยแยกของกำแพงกั้นโลก...
กลับทำให้แอตลาส ระลึกถึงความกลัวนั้นอีกครั้ง!
"แย่แล้ว!"
"รีบปิดรอยแยกเร็ว!"
แอตลาสส่งเสียงกรีดร้องแหลมสูง เสียงนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนก!
