บทที่ 15 จางเหล่าซือลงมือ!

เมื่อทุกคนหันไปมองยังที่ที่จินห่าวล้มลง ก็ไม่พบความเคลื่อนไหวหรือพลังชีวิตใดๆ "ท่านนายน้อย!" ชายชราผู้ติดตามร้องเสียงโหยหวน เขากระโจนไปยังซากปรักหักพังและดึงร่างของจินห่าวออกมา ทุกคนต่างพากันหดตาเข้าด้วยความตกใจ เพราะจินฮ่าวผู้สูงส่งที่หยิ่งทะนง ตอนนี้ร่างกายกลับถูกเผาจนกลายเป็นถ่านไหม้เกรียม ไม่มีพลังชีวิตเหลืออยู่เลย! ถ้าไม่มีใครบอกว่าเป็นจินฮ่าว คงไม่มีใครรู้ว่าร่างที่เหมือนศพขอทานนี้คือเขา!

"ตายแล้ว? จินฮ่าวตายแล้วงั้นหรือ?" ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองต่างตกใจจนหน้าซีดพลางหันมามองมู่เหลยผู้ที่ยังคงมีสีหน้าสงบนิ่ง มู่เหลยในตอนนี้ดูสะอาดสะอ้าน ไม่มีแม้แต่รอยเปื้อนใดๆ แต่กลับแสดงออกถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งต่างกับจินห่าวที่ถูกเผาจนไม่เหลือซาก ทุกคนไม่อยากเชื่อเลยว่า เด็กหนุ่มที่เคยถูกเรียกว่าไร้ค่า บัดนี้กลับสามารถโค่นจินห่าว อัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักจินอวี้ได้ด้วยเพียงแค่การโจมตีครั้งเดียว! พลังของเขาช่างน่าหวาดกลัวเหลือเกิน! แล้วเมื่อไหร่กันที่เขาแข็งแกร่งถึงเพียงนี้?

มู่เหลยในตอนนี้ แม้แต่พ่อของเขายังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เขาเคยคิดว่าลูกชายของเขาพึ่งเข้าสู่ขั้นสร้างฐานเท่านั้น ไม่อาจเทียบกับจินห่าวที่อยู่ขั้นหลอมรวมได้ แต่สิ่งที่มู่เหลยแสดงให้เห็นกลับทำให้เขาต้องยอมรับโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ!

ความภูมิใจและความสุขอันใหญ่หลวงพลันเอ่อล้นในใจ มู่เหลยไม่เพียงไม่ใช่คนไร้ค่า แต่กลับเป็นคนที่สามารถเอาชนะอัจฉริยะของสำนักจินอวี้ได้อย่างง่ายดาย! ตอนนี้ใครจะกล้าดูถูกลูกชายของเขาอีก? ลองดูจินห่าวสิ นี่แหละคือชะตากรรมของผู้ที่ดูหมิ่นมู่เหลย!

มู่คุนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาไม่คาดคิดว่าจินห่าวที่แข็งแกร่งขนาดนี้จะพ่ายแพ้ต่อมู่เหลยได้ และยังถูกมู่เหลยสังหารอีกด้วย! "ให้ตายเถอะ! อัจฉริยะของสำนักจินอวี้ มันช่างไร้ค่าจริงๆ!" เขายอมรับไม่ได้กับผลลัพธ์นี้ สิ่งที่เขาหวังคือการเห็นมู่เหลยถูกจินห่าวสังหารอย่างไร้ปรานี นั่นต่างหากที่จะทำให้เขาพอใจ!

ส่วนมู่ถิงถิงก็ได้แต่มองมู่เหลยด้วยสายตาว่างเปล่า ความรู้สึกขมขื่นและความเสียใจพลันผุดขึ้นในใจ "การตัดสินใจของฉันมันผิดพลาดหรือเปล่า? ถ้าฉันยืนหยัดในความคิดของตัวเองตั้งแต่แรก บางทีฉันอาจจะยังคงเป็นเด็กน้อยที่คอยอยู่เคียงข้างพี่มู่เหลย" เมื่อคิดเช่นนั้น มู่ถิงถิงก็อยากจะร้องไห้ออกมา เธอเสียใจจริงๆ!

มู่เหลยยืนอยู่กลางสนามราวกับราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่ แม้จะไม่ได้ขยับก้าวเดินเลย แต่ก็สามารถสังหารจินห่าวได้ด้วยเพียงการโจมตีครั้งเดียว ความยิ่งใหญ่ของเขาทำให้กู่อิงลั่วที่ยืนมองด้วยความตื่นตะลึงจนลืมหายใจ

"พี่มู่เหลย..." กู่อิงลั่วพึมพำเบาๆ ก่อนจะรู้สึกตัวและดีใจอย่างสุดขีด เธอตะโกนออกมาด้วยความยินดี "เยี่ยมมาก! พี่มู่เหลย!" ในความคิดของเธอ จินห่าวนั้นแข็งแกร่งมาก แม้แต่ในสมัยก่อนที่มู่เหลยเป็นคนมีพรสวรรค์ ก็อาจไม่สามารถเทียบกับจินห่าวได้ แต่ตอนนี้จินห่าวกลับถูกมู่เหลยสังหารด้วยเพียงการโจมตีเดียว ทำให้เธอทั้งตื่นเต้นและดีใจ! ที่แท้ พี่มู่เหลยของเธอไม่ใช่คนไร้ค่าเลย!

ทว่าชายชราผู้ที่กำลังอุ้มร่างของจินห่าวกลับเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เขาสั่นไปทั้งร่างด้วยความโกรธ แววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างล้นหลามจนกลายเป็นสีแดงก่ำ เขาหันกลับมาอย่างช้าๆ จ้องมองมู่เหลยอย่างดุดัน ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเย็นเยียบ "เจ้ากล้าฆ่านายน้อยของข้า? ข้าจะไม่เพียงฆ่าเจ้า แต่จะทำลายทั้งตระกูลมู่ให้สิ้นซาก!"

ทันทีที่เสียงของเขาดังขึ้น ความรู้สึกหนาวเย็นและความมุ่งร้ายอันรุนแรงก็แผ่ขยายไปทั่วตระกูลมู่ ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มด้วยกลุ่มเมฆดำ และทั่วทั้งดินแดนราวกับหยุดนิ่ง พลังอันน่ากลัวแผ่ออกมาจากตัวชายชรา ปกคลุมไปทั่วทุกมุมของตระกูลมู่ ทุกคนรู้สึกเหมือนมีงูพิษเลื้อยอยู่ทั่วร่างกาย!

"พลังนี้... จะไม่ใช่ว่าเป็นระดับผู้ก้าวข้ามงั้นหรือ?"

เมื่อผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลมู่ ผู้มีพลังในระดับขั้นหลอมรวม พยายามรับรู้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่แผ่ออกมาจากชายชรา ร่างกายของเขาถึงกับสั่นสะท้าน ความรู้สึกบอกกับตัวเองว่า หากชายชราผู้นี้เพียงแค่ยกนิ้ว เขาก็อาจถูกบดขยี้จนเหมือนมดที่ถูกช้างเหยียบ! "นี่มันไม่ใช่เพียงแค่ผู้ก้าวข้ามธรรมดา ๆ แน่นอน เราแย่แล้ว! ตระกูลมู่ก่อเรื่องใหญ่เข้าแล้ว!" ผู้อาวุโสรองพูดด้วยเสียงสั่นเครือ ริมฝีปากซีดขาว

เมื่อครู่พวกเขามัวแต่ตกตะลึงในพลังของมู่เหลย จนลืมนึกถึงผลลัพธ์ของการสังหารจินห่าวไปเสียสิ้น! จินห่าวเป็นถึงนายน้อยของสำนักจินอวี้ การตายของเขาจะต้องสร้างความปั่นป่วนครั้งใหญ่ให้กับสำนักนี้อย่างแน่นอน! ชายชราผู้นี้เพียงลำพังคนเดียวก็สามารถล้างตระกูลมู่ให้สิ้นซากได้แล้ว!

ผู้อาวุโสใหญ่ตะโกนสุดเสียงพร้อมชี้ไปยังมู่เหลย "มู่เหลย ไอ้สารเลว! รีบไปตายซะ! นี่เป็นหายนะที่เจ้าเองเป็นคนก่อขึ้น อย่าทำให้ตระกูลต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วย!"

"มู่เหลยเป็นคนสังหารจินฮ่าว ไม่เกี่ยวกับพวกเรา! หากท่านจะฆ่าก็ฆ่าเขาเถอะ ข้าอ้อนวอนท่านอย่าฆ่าพวกเราเลย! พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ ทั้งสิ้น!" ผู้อาวุโสรองร้องอย่างสิ้นหวังพยายามตัดขาดความเกี่ยวข้องกับมู่เหลย เช่นเดียวกับมู่คุนที่ชี้นิ้วไปยังมู่เหลย "มู่เหลย! รีบไปตายซะ! อย่าทำให้พวกเราต้องรับโทษ! อย่าเป็นผู้ที่ทำให้ตระกูลตกต่ำ!"

ผู้คนในตระกูลมู่ต่างพากันตำหนิมู่เหลยว่าเขาไม่ควรลงมือกับจินห่าว ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ควรสังหารจินห่าว หากมู่เหลยถูกจินห่าวฆ่าก็ไม่เป็นไร แต่เมื่อเขาสังหารจินห่าว ทุกอย่างกลับตาลปัตร!

ท่ามกลางเสียงตำหนิและด่าทอเหล่านั้น มู่เหลยกลับไม่แยแส แถมยังรู้สึกขบขันอีกด้วย เขามองเห็นสิ่งที่ตระกูลนี้เป็นมาโดยตลอด หากมีค่าก็ได้รับการเชิดชู แต่หากหมดประโยชน์ก็โดนขจัดออกไปอย่างไร้ความปรานี พวกเขาคิดว่า หากเขายอมตายเองจะทำให้ตระกูลรอดพ้นจากหายนะงั้นหรือ? ช่างไร้เดียงสาเสียจริง!

ในขณะที่ลมพายุพัดกระหน่ำ และสายฟ้าฟาดระเบิดอยู่บนท้องฟ้า มู่เหลยยังคงยืนหยัดอยู่ท่ามกลางความสิ้นหวังของทุกคน มู่เล่ยผู้เป็นพ่อของเขาเองก็เตรียมใจจะสละชีวิตตนเพื่อเปิดโอกาสให้มู่เหลยหนีรอดไปได้ นั่นคือหนทางเดียวที่เขานึกออกในขณะนี้

"ผู้อาวุโส ท่านจัดการได้เลย" มู่เหลยกล่าวพร้อมมองไปยังจางเหล่าซือ ผู้ที่เงียบมาตลอดพร้อมกับรอยยิ้ม จางเหล่าซือพยักหน้าตอบ จากนั้นร่างของเขาก็หายวับไปในพริบตา เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง เขายืนอยู่ตรงหน้าชายชราแล้ว

"หยุดโวยวายได้แล้วไหม?" จางเหล่าซือพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและตบไปที่ศีรษะของชายชรา ชายชราโกรธเป็นไฟ เตรียมจะตอบโต้ทันที แต่กลับตกใจเมื่อพบว่าพลังทั้งหมดในร่างกายของเขาถูกกดดันจนขยับไม่ได้ แม้แต่เปลือกตาก็ยังไม่สามารถขยับได้! ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตระหนก และความหวาดกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน

ผู้ที่สามารถหยุดเขาได้เพียงพริบตา และทำให้พลังของเขาหมดสิ้นต้องเป็นผู้ที่มีพลังเกินกว่าขั้นผู้ก้าวข้าม และอย่างน้อยก็ต้องอยู่ในขั้นขั้นข้ามเคราะห์หรืออาจจะขขั้นเซียนแท้! ตระกูลมู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีผู้แข็งแกร่งระดับนี้อยู่?

ชายชราไม่มีโอกาสขอชีวิต เพราะมือของจางเหล่าสือได้ตบลงบนศีรษะของเขาแล้ว การเคลื่อนไหวนี้ดูธรรมดาและเรียบง่ายเหมือนการตบแตงโม แต่การตบครั้งนี้กลับคร่าชีวิตของผู้ที่อยู่ในขั้น ผู้ก้ามข้าม ได้อย่างง่ายดาย!