กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 548 ข้ามีวิธีการ
กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 548 ข้ามีวิธีการ
“เชิญนั่ง”
หลี่อวิ๋นเดินออกมาทีละก้าว ทีละก้าว มุมปากปรากฏรอยยิ้มอันอ่อนโยน เขายื่นนิ้วออกไปชี้ข้าง ๆ ทันใดนั้นเก้าอี้ยาวเจ็ดตัวก็ปรากฏขึ้น
“ขอบพระคุณเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์”
เซียวอู๋ซางมุมปากกระตุก
การกระทำเช่นนี้ การสร้างสิ่งของขึ้นมาอย่างไร้ขอบเขต ทำให้เขาตกใจยิ่งนัก
เมื่อครู่ เพียงชั่วขณะ เขาสามารถยืนยันได้ว่าตนเองไม่ได้สัมผัสถึงความผันผวนของห้วงมิติ นั่นหมายความว่า นี่มิใช่สิ่งของที่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์นำออกมาจากแหวนเก็บของ
แต่เป็นสิ่งที่เขาโบกมือสร้างขึ้น กลายเก้าอี้ยาวเจ็ดตัว
ช่างน่ากลัว
เท่าที่เขารู้ ราชันเซียนยังไม่มีความสามารถเช่นนี้
การสร้างสิ่งของขึ้นมาอย่างไร้ขอบเขต เกี่ยวข้องกับกฎเกณฑ์ฟ้าดิน และกฎเกณฑ์ฟ้าดินก็คือต้นกำเนิดของโลกใบหนึ่ง คนทั่วไปไม่อาจเข้าใจวิธีการนี้ได้
จากเรื่องนี้ พลังอำนาจของเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ อาจจะสูงส่งกว่าที่ทุกคนคาดการณ์ไว้ เมื่อมีเรื่องนี้ เซียวอู๋ซางก็รู้สึกโล่งใจ
หากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ยอมลงมือ ภูเขาเทียนหมาง คงไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป
“ผู้อาวุโส”
เซียวอู๋ซางประสานมือ
แต่เขายังพูดไม่จบ ก็ถูกหลี่อวิ๋นยกมือขึ้นขัดจังหวะ
“ความคิดของเจ้า ข้าเข้าใจดี แต่เกรงว่าจะต้องทำให้เจ้าผิดหวัง”
หลี่อวิ๋นโบกมือเบา ๆ ดวงตาทั้งสองข้างเงยขึ้น มองเซียวอู๋ซางแวบหนึ่ง กล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ของโลกใด ๆ”
“เพราะฉะนั้น”
“เจ้าต้องการให้ข้าช่วยโลกสุเมรุ ปราบปรามปราชญ์อสูรแห่งภูเขาเทียนหมางผู้นั้น เป็นไปไม่ได้”
“…”
เซียวอู๋ซางพูดไม่ออก
เขามองผู้อาวุโสหลายคนที่อยู่ข้างกายแวบหนึ่ง ตอนที่พวกเขามาที่นี่ พวกเขาได้รับรู้ข่าวสารมาบ้าง เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ไม่ยินดีที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่น
เดิมทีพวกเขาไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นความจริง
หากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ไม่ยอมช่วยเหลือ โลกสุเมรุคงจะต้องพบกับปัญหา
นั่นคือราชันเซียน!
ช่วงเวลานี้ เขาหายสาบสูญไป ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ใด แต่ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าสักวันหนึ่ง เขาจะต้องกลับมา สร้างภูเขาเทียนหมางขึ้นมาใหม่
รอจนกระทั่งภูเขาเทียนหมางปรากฏขึ้นอีกครั้ง เผ่ามนุษย์ในโลกสุเมรุ คงจะต้องพบกับหายนะ
ปราชญ์อสูรแห่งภูเขาเทียนหมางผู้นั้น ไม่เคยเป็นมิตรกับเผ่ามนุษย์
“ผู้อาวุโส โปรดอย่าเพิ่งปฏิเสธ”
ในเวลานี้ ชายชราคนหนึ่งข้างกายเซียวอู๋ซางเอ่ยขึ้น
เขาผมขาวโพลน ดวงตาขุ่นมัว สวมชุดนักพรตขนาดใหญ่ปกคลุมร่างกาย มือข้างหนึ่งถือไม้เท้า ดูเหมือนคนชราที่ใกล้จะตาย
แต่อีกฝ่ายสามารถมาที่นี่ และเซียวอู๋ซางยังคงให้ความเคารพ
จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่าฐานะและพลังอำนาจของเขา มิใช่เรื่องธรรมดา ชายชราลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า กล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ผู้อาวุโสเชี่ยวชาญการทำนายกลไกสวรรค์ ย่อมต้องเข้าใจ ตระกูลเซียว มิใช่ตระกูลธรรมดา”
“อืม”
หลี่อวิ๋นพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ
“ตระกูลเซียว ไม่ธรรมดา บรรพบุรุษของพวกเขาเคยมีราชันเซียนปรากฏตัวขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นยังมีมากกว่าหนึ่งคน เคยเข้าร่วมสงครามยมโลก สร้างคุณประโยชน์ให้กับโลกเพลิงนิล”
“ข้าอับอายยิ่งนัก”
ชายชราประสานมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอับอาย
บรรพบุรุษแข็งแกร่งเช่นนั้น มาถึงยุคปัจจุบัน ตระกูลเซียวกลับไม่มีราชันเซียนปรากฏตัวขึ้น ดูเหมือนกำลังจะล่มสลาย
แน่นอน เรื่องนี้ มิใช่ความผิดของพวกเขา
เพียงแต่โลกเพลิงนิลได้แตกสลายออกเป็นสามส่วน โลกสุเมรุเพียงใบเดียว ไม่อาจทำให้ตระกูลเซียวสร้างราชันเซียนขึ้นมาได้ แต่เรื่องนี้ มิได้ทำให้พวกเขาลืมเลือนความรุ่งโรจน์ของบรรพบุรุษ
ท้ายที่สุด ภายในดินแดนบรรพบุรุษของพวกเขา ยังคงมีอาวุธราชันเซียนสองชิ้น
สิ่งของเช่นนี้ พูดอย่างไม่เกรงใจ ในโลกสุเมรุคืออาวุธสังหาร ราวกับกระบี่วิเศษในตำนาน ตราบใดที่มันไม่ปรากฏตัว ก็ไม่มีใครกล้าต่อกร
“แต่ว่า…”
หลี่อวิ๋นเปลี่ยนน้ำเสียง ใบหน้าเต็มไปด้วยความขบขัน กล่าวว่า “เจ้าคงไม่คิดว่า บรรพบุรุษของพวกเจ้า เคยมีความสัมพันธ์กับหอคอยกลไกสวรรค์กระมัง?”
“…”
ชายชราใจสั่น รีบกล่าวว่า “ผู้น้อยไม่กล้าเทียบเคียง”
เดิมที เขาคิดเช่นนั้น เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ผู้นี้แข็งแกร่งเช่นนี้ บางทีในยุคที่ยมโลกยังคงอยู่ อาจจะเคยสร้างชื่อเสียงเอาไว้
หากทั้งสองฝ่ายเคยมีความสัมพันธ์กันเล่า?
ตอนนี้ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้
“ไม่ปิดบังผู้อาวุโส ตระกูลเซียว แม้จะไม่รุ่งเรืองเหมือนในอดีต แต่พลังอำนาจก็ยังคงอยู่ ตราบใดที่ผู้อาวุโสยอมลงมือ ปราบปรามภูเขาเทียนหมาง ทุกอย่างสามารถพูดคุยกันได้” ชายชรากล่าวอย่างระมัดระวัง
คำพูดนี้ ชัดเจนยิ่งนัก
ตราบใดที่หลี่อวิ๋นยอมลงมือ ทุกอย่างสามารถพูดคุยกันได้
ท้ายที่สุด หากภูเขาเทียนหมางยังคงอยู่ ตระกูลเซียวก็ยังคงตกอยู่ในอันตราย เพราะบรรพบุรุษของพวกเขา เคยเป็นศัตรูกับภูเขาเทียนหมาง
เวลาผ่านไปนับไม่ถ้วน บรรพบุรุษของพวกเขาได้ละสังขารไปแล้ว แต่ปราชญ์อสูรแห่งภูเขาเทียนหมาง ยังคงมีชีวิตอยู่ ใครจะรับรองได้ว่าปราชญ์อสูรผู้นั้น จะไม่คิดบัญชีกับพวกเขา
หากปราชญ์อสูรแห่งภูเขาเทียนหมางคิดถึงพวกเขา
แม้ว่าตระกูลเซียวจะมีอาวุธราชันเซียนสองชิ้น แม้จะมีมากกว่านั้น ก็ยังคงไร้ประโยชน์ เพราะอาวุธก็คืออาวุธ เมื่อเทียบกับราชันเซียนแล้ว ยังคงห่างไกลกันมาก
“ข้ายังคงยืนยันคำพูดเดิม ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวใด ๆ ของโลกสุเมรุ”
หลี่อวิ๋นส่ายหน้า
คำพูดนี้ ทำให้ทุกคนในตระกูลเซียว รู้สึกราวกับตกอยู่ในเหวน้ำแข็ง
ทว่าคำพูดต่อมา ทำให้ทุกคนมีดวงตาเป็นประกาย
“แต่ว่า…”
หลี่อวิ๋นเว้นวรรคครู่หนึ่ง กล่าวอย่างเชื่องช้าว่า “ข้ามีวิธีการ ที่จะทำให้ตระกูลเซียว กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง เจ้าสนใจหรือไม่?”
