ตอนที่ 45 สัญญาการแต่งงาน
ตอนที่ 45 สัญญาการแต่งงาน
“!!!!”
หลิงอวิ๋นรู้สึกเหมือนถูกยั่วยวนอย่างไม่ทันตั้งตัว
“อ๊ะ น้องชาย หัวใจของเจ้าเต้นเร็วมากเลยนะ”
ปลายนิ้วของกู้ชิงเฉิงจรดลงบนหน้าอกของหลิงอวิ๋น เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ พยายามเจาะทะลุเข้ามาในจมูกของเขาอย่างไม่เกรงใจ
กลิ่นหอมจากตัวลู่เสวี่ยเหยาเป็นกลิ่นที่เย็นเยียบ พร้อมกับแฝงด้วยกลิ่นสุราบางๆ ทำให้คนที่ได้กลิ่นไม่อาจปฏิเสธการดื่มด่ำ
แต่กลิ่นหอมจากตัวกู้ชิงเฉิงกลับร้อนแรงเหมือนเปลวเพลิงที่พร้อมจะหลอมละลายทุกสิ่ง ทำให้หลิงอวิ๋นรู้สึกได้ว่าหัวใจเขาเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ และมีไฟร้อนพุ่งขึ้นในช่องท้อง
“ฮึ! ผู้ชายสกปรก พอเจอสตรีงามก็เป็นแบบนี้ทุกคน!”
เสียงเย็นชาของหานเยว่ดังก้องในห้วงความคิดของหลิงอวิ๋น เขาสะดุ้งและถอยห่างจากกู้ชิงเฉิงทันที ก่อนจะบังคับร่างกายให้ดับไฟร้อนที่กำลังโหมกระหน่ำในตัว
“โอ้?”
ดวงตาของกู้ชิงเฉิงสว่างวาบอย่างแผ่วเบา นางรู้สึกแปลกใจที่เขาไม่หลงไหลจนหลุดลอยไปในเสน่ห์ของนาง ดูท่าว่าหนุ่มคนนี้จะไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น!
“ท่านกู้ ค่ำคืนนี้ล่วงไปแล้ว หากไม่มีธุระอื่น ข้าคงต้องขอตัว”
หลิงอวิ๋นก้าวถอยหลังเพียงครึ่งก้าว เพื่อเปิดทางออกจากห้อง แสดงเจตนาชัดเจนว่าเขาต้องการให้นางจากไป
“ฮึฮึ”
กู้ชิงเฉิงยิ้มเบาๆ ที่มุมปาก “หลิงอวิ๋นเอ๋ย พี่สาวแค่ล้อเล่นเจ้าเท่านั้น อย่าตกใจไปนักเลย”
พูดเสร็จกู้ชิงเฉิงนั่งลงอย่างสง่างาม ไม่เหมือนกับเมื่อครู่ที่นางเผยเสน่ห์เย้ายวนอย่างเต็มที่ แต่ถึงอย่างนั้นหลิงอวิ๋นก็ยังคงระแวง ไม่กล้าเข้าใกล้
แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงเด็กหนุ่มวัยสิบหกปี แต่การต้องอยู่ลำพังในห้องยามค่ำคืนกับหญิงงามระดับทำลายล้าง ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควบคุมตัวเองได้
เหมือนครั้งที่แล้วในป่าไผ่ม่วง...
กู้ชิงเฉิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “ครั้งนี้ที่พี่มาหาเจ้า เป็นเพราะเรื่องของคนผู้หนึ่ง—หลิงเฟยหยาง”
หลิงอวิ๋นถามอย่างรวดเร็ว “เขาคือหลิงเฟยหยางจากเมืองหินสวรรค์ใช่หรือไม่?”
“ใช่แล้ว เขามาจากเมืองหินสวรรค์และเป็นคนจากตระกูลหลิง!”
“นั่นคือท่านพ่อของข้า! เจ้าบ้านกู้ ท่านรู้จักท่านพ่อของข้าหรือ?”
หลิงอวิ๋นรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่จำความได้ เขาไม่เคยพบหน้าพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ภาพลักษณ์ของพ่อทั้งหมดในหัวของเขา มาจากคำบอกเล่าของแม่เซียวหลิวหลีและคำพูดลอยๆ ของญาติๆ ในตระกูลหลิง
จากคำบรรยายเหล่านั้น ภาพลักษณ์ของพ่อคือชายผู้สง่างาม หล่อเหลา ไร้ความกังวล เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ยืนหยัดอยู่ในโลกนี้
“เกี่ยวกับพ่อของเจ้า มีข่าวลือมากมาย ข้าไม่สะดวกจะบอกอะไรเจ้ามากนัก เจ้าต้องรอจนกว่าจะพบความจริงด้วยตัวเองในภายหน้า”
ขณะที่พูดกู้ชิงเฉิงก็หมุนมือนุ่มๆ ของนาง และในฝ่ามือของนางก็ปรากฏกล่องหยกสีเขียวอ่อนใบหนึ่งขึ้นมา
“หลิงอวิ๋น สิ่งที่อยู่ในชั้นล่างของกล่องหยกนี้สำคัญต่อทั้งเจ้าและข้า จงเก็บมันไว้ให้ดี”
กล่องหยกตกลงในมือของหลิงอวิ๋นอย่างแม่นยำไร้ที่ติ
หลิงอวิ๋นยังไม่ทันตั้งตัวดี กู้ชิงเฉิงก็หายตัวไปเหมือนกับแหวกมิติหายไปจากห้องอย่างลึกลับ
ฟู่ว!
หลิงอวิ๋นถอนหายใจลึก พยายามเก็บความสงสัยที่กู้ชิงเฉิงทิ้งไว้ลงชั่วคราว แล้วหันมามองกล่องหยกในมือของตน
ยกมือเปิดกล่องขึ้น
ข้างในกลับมียันต์ระดับหกสิบแผ่น!
“โว้ว โว้ว โว้ว!”
“ยันต์โจมตีรุนแรงระดับหก!”
หลิงอวิ๋นตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
ยันต์ระดับหกเช่นนี้ สามารถใช้ฆ่าผู้แข็งแกร่งในขอบเขตแดนเร้นลับได้เลยทีเดียว!
เพียงแค่แผ่นเดียวก็มีมูลค่ามหาศาล และแทบไม่มีในท้องตลาด
แต่กู้ชิงเฉิงกลับมอบให้เขาถึงสิบแผ่นในคราวเดียว!
ไม่เสียทีที่เป็นสตรีที่ร่ำรวยที่สุดในแคว้นฟ้าคราม!
แต่ทว่า...
สิ่งที่มีค่าเช่นนี้ นางมอบให้เขาโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร?
หลิงอวิ๋นไม่สามารถห้ามตัวเองจากการมองสิ่งที่อยู่ใต้ยันต์เหล่านั้นได้อีกต่อไป มันคือเอกสารสีแดงฉบับหนึ่ง
เมื่อเขาหยิบขึ้นมาเปิดดู!
“อ๊ากกกก!”
หลิงอวิ๋นลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ราวกับถูกเข็มแทงก้น!
มันคือสัญญาการแต่งงาน!
เจ้าบ่าวคือเขา… หลิงอวิ๋น!
ส่วนเจ้าสาว... กลับเป็น...
กู้! ชิง! เฉิง!!!
โอ้ สวรรค์!
“หรือว่านี่จะเป็นฝีมือของท่านพ่อที่ข้าไม่เคยพบหน้า?”
หลิงอวิ๋นส่ายหัวทันที แม้ว่ากู้ชิงเฉิงจะร่ำรวยมาก แต่เขาหลิงอวิ๋นไม่ใช่คนที่จะพึ่งพาผู้หญิงเพียงเพราะเงิน!
นอกจากนี้ลู่เสวี่ยเหยาก็ดูแลเขาดีมาก แถมพวกเขายัง... โบ๊ะบ๊ะกันแล้ว...
เขาจะไม่มีวันทำให้ลู่เสวี่ยเหยาผิดหวังเด็ดขาด!
“รับยันต์โจมตีไปก่อน ส่วนเรื่องสัญญาการแต่งงานนี้ เอาไว้หาทางยกเลิกทีหลัง”
หลังจากเก็บของอย่างเรียบร้อย หลิงอวิ๋นหยิบเม็ดยาวัฏจักรสมุทรที่ได้จากรางวัลอันดับภูผาสายน้ำออกมา
“หนึ่งเม็ดเม็ดยาวัฏจักรสมุทรสามารถเพิ่มลมหายใจพลังปราณในตันเถียนของผู้ฝึกยุทธ์ในขอบเขตกงล้อสมุทรได้ถึงห้าวา!”
หลิงอวิ๋นตรวจสอบภายในตันเถียนของตนเอง ตอนนี้เขาอยู่ในขอบเขตกงล้อสมุทรชั้นหนึ่ง มีลมหายใจพลังปราณห้าวาอยู่ในร่างกาย!
“ไม่รู้ว่าทั้งสิบเม็ดเม็ดยาวัฏจักรสมุทรนี้ จะทำให้ข้าขึ้นไปถึงขั้นไหนในขอบเขตกงล้อสมุทร?”
หลิงอวิ๋นกลืนเม็ดยาวัฏจักรสมุทรลงไปหนึ่งเม็ด จากนั้นจึงเริ่มฝึกฝนด้วยคัมภีร์เปิดฟ้าปฐมจักรวาล
ในขณะเดียวกัน...
ที่จวนของจ้าวอู๋จี!
เพี๊ยะ!
เสียงฝ่ามือดังขึ้น
หลี่เทียนหรงถูกตบจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้นด้วยฝ่ามืออันหนักหน่วง
“นางสารเลว! บอกข้ามาเดี๋ยวนี้! เจ้ากับไอ้หลิงอวิ๋นมีความสัมพันธ์สกปรกอะไรกันแน่!”
จ้าวอู๋จีโกรธจนหน้าขึ้นสีแดงก่ำ เส้นเลือดที่คอปูดโปน ใบหน้าเหี้ยมโหดจนดูน่ากลัว!
“สามี... ฟังข้าอธิบายก่อน!”
หลี่เทียนหรงคลานเข้าไปหาหน้าขาของจ้าวอู๋จี พลางร้องไห้สะอึกสะอื้น
“สามี... สามี เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด ข้าเพิ่งรู้จักเจ้าโจรนั่นในตอนที่แข่งอันดับภูผาสายน้ำ เราไม่มีทางจะมีความสัมพันธ์กันได้เลย!”
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!”
จ้าวอู๋จีเตะหลี่เทียนหรงกระเด็นลงไปอีกครั้ง ความอดทนของเขาใกล้จะหมดสิ้นแล้ว!
เขาไม่สนใจว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร เขาเพียงต้องการคำตอบที่ชัดเจน!
“สามี... ข้า...ข้า…”
หลี่เทียนหรงไม่กล้าสบตาจ้าวอู๋จีที่จ้องมาอย่างดุดันราวกับคมดาบ
ริมฝีปากของนางสั่นระริก แต่ก็ไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้
“นางสารเลว!!”
ในที่สุดจ้าวอู๋จีก็ไม่มีข้อสงสัยใดเหลืออยู่ ความหวังเล็กน้อยที่เขาเคยมีถูกทำลายจนสิ้น
เขาถูกทรยศจริงๆ!!
“อ๊าาา!!”
“นางสารเลว! นางสารเลว! นางสารเลว!!”
ดวงตาของจ้าวอู๋จีแดงก่ำ ผมที่มัดไว้หลุดออก ทั้งร่างของเขาแผ่พลังออกมาจนเกิดเสียงระเบิดปราณดังกึกก้อง
ข้าวของเครื่องใช้ และของในห้องกระเด็นไปทั่วทุกทิศ ขณะที่ทั้งห้องสั่นไหวอย่างรุนแรง
ความโกรธจนคลั่ง!
นี่คือสภาพของจ้าวอู๋จีในเวลานี้
ความอัปยศที่ใหญ่หลวง ไม่มีชายคนใดจะรับได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจ้าวอู๋จีรักหลี่เทียนหรงอย่างสุดหัวใจ
แต่หลี่เทียนหรงกลับไปหาชายอื่นนอกบ้าน!
“นางสารเลว! บอกมาไอ้ชายผู้นั้นมันเป็นใครกันแน่!!”
ดวงตาของจ้าวอู๋จีเปล่งประกายด้วยความโกรธอันหนาวเหน็บ ราวกับดาบคมสองเล่มที่พุ่งทะลุเข้าหาหลี่เทียนหรง
“พูด! พูดมาเดี๋ยวนี้!!”
จ้าวอู๋จีคว้าอากาศเบื้องหน้าแล้วบีบคอของหลี่เทียนหรงอย่างไร้ความปรานี
หลี่เทียนหรงสัมผัสได้ถึงลมหายใจแห่งความตาย!
“นางสารเลว! หากเจ้าไม่พูดออกมา ไม่เพียงแค่เจ้าจะต้องตาย แต่ทั้งตระกูลหลี่ของเจ้าก็ต้องล่มสลาย!”
ผมสีดำของจ้าวอู๋จีพัดกระจายไปทุกทิศทาง ราวกับปีศาจที่น่ากลัว
หลี่เทียนหรงกลัวจนขวัญหนี นางเคยเตรียมใจที่จะยอมตายตั้งแต่เรื่องทั้งหมดเปิดเผย
แต่เมื่อนึกถึงตระกูลหลี่ความรู้สึกในใจของนางก็ปั่นป่วน ภาพใบหน้าของเหล่าญาติสนิทลอยเข้ามาในความคิด ทำให้นางตัดสินใจยอมรับความจริงอย่างลำบาก นางเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา
“ฉู่เทียนหยาง...”
“ฉู่เทียนหยาง! ฉู่เทียนหยาง! ฉู่เทียนหยาง!!!”
“ทำไมต้องเป็นเขา! ทำไมต้องเป็นเขา!!!”
จ้าวอู๋จีโยนหลี่เทียนหรงลงกับพื้นอย่างแรง ความโกรธและความแค้นที่ท่วมท้นในใจไม่มีที่ให้ระบาย!
เพราะฉู่เทียนหยางได้ตายไปแล้ว!
คนตาย!!
“อืม... เดี๋ยวก่อน มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!”
จ้าวอู๋จีหันศีรษะกลับไปมองหลี่เทียนหรงอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยแสงอันหนาวเหน็บ “แล้วไอ้เรื่องทั้งหมดนี้ มันเกี่ยวอะไรกับเจ้าโจรหลิงอวิ๋น?!”
______________________________
จะซิทคอมไปไหน5555
