【เรือนจำเซลล์พิศวง】 บทที่ 57 การควบคุมโรคระบาด

 

ชื่อเต็มทางวิชาการคือ The-Seed-of-Destiny (เมล็ดพันธุ์แห่งโชคชะตา)

ต่อไปนี้จะเรียกสั้นๆ ว่า Seed (เมล็ดพันธุ์)

เมื่อผู้เริ่มต้นผ่านเหตุการณ์โชคชะตาเป็นครั้งแรก เลือกสาขาวิชาหลักและได้รับการจัดสรรคะแนน

จะมีการ 'หว่าน' เมล็ดพันธุ์ลงในร่างกายหลักผ่านเครื่องมือแห่งโชคชะตา โดยเมล็ดพันธุ์จะแตกต่างกันไปตามสาขาวิชาหลักที่เลือก

นอกจากนี้ บุคลิกภาพที่แตกต่างกันของแต่ละคน รวมถึงการพัฒนาในภายหลัง ก็จะส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภายในของเมล็ดพันธุ์ด้วย

เมล็ดพันธุ์คือรากฐานของอัศวินฝึกหัด มันบ่งบอกถึงแนวทางการพัฒนาในอนาคตของแต่ละบุคคล... ในขณะเดียวกัน ตัวมันเองก็เป็นถังเก็บพลังงานด้วย

การใช้ความสามารถลึกลับทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการพยากรณ์ การประกอบร่าง หรือโรคระบาด จะดึงพลังงานส่วนหนึ่งจากเมล็ดพันธุ์นี้

เมื่อมีการจัดสรร "คะแนนโชคชะตา" พลังงานที่เมล็ดพันธุ์นี้สามารถเก็บไว้ได้ก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อคะแนนโชคชะตาที่ลงทุนในสาขาวิชาหลักถึง 5 คะแนน เมล็ดพันธุ์จะ 'งอก' เข้าสู่ขั้นตอนต่อไป... บทนี้เป็นบทพื้นฐาน จึงจะไม่อธิบายโดยละเอียด

สำหรับวิธีการเติมพลังงานให้กับเมล็ดพันธุ์ แบ่งได้เป็นสองประเภทใหญ่ๆ

ประเภทแรกคือการดูดซับจากแหล่งเดียวกัน เช่น หากคุณเชี่ยวชาญด้านความสามารถเกี่ยวกับโรคระบาด คุณสามารถดึงพลังงานจากสิ่งมีชีวิตที่ป่วยเป็นโรคได้

ประเภทที่สองคือการเติมพลังด้วยตนเอง เช่น สำหรับความสามารถด้านการพยากรณ์ทางจิต คุณสามารถดูดซับพลังงานจากดวงดาวในจักรวาลในช่วงเวลาที่กำหนดได้

ในภายหลัง เมื่อมีการพัฒนาความสามารถหรือสวมใส่อุปกรณ์โชคชะตาพิเศษ ก็อาจได้รับวิธีการเติมพลังงานเพิ่มเติม เช่น ความสามารถ 'บังคับดูดซับ' หรือ 'ฟื้นฟูอัตโนมัติ' เป็นต้น

ข้อควรระวังเป็นพิเศษการประกอบร่าง

ในขั้นอัศวินฝึกหัด หากพลังงานในเมล็ดพันธุ์หมด จะไม่สามารถใช้เวทมนตร์หรือพลังพิเศษใดๆ ได้ โปรดระมัดระวังปริมาณพลังงานที่เหลืออยู่ในระหว่างการต่อสู้เป็นพิเศษ

...

หนังสือ《วิชาโรคระบาด》เริ่มต้นด้วยการอธิบายก้อนพลังงานในสมองของฮั่นตงอย่างละเอียด

"เมล็ดพันธุ์แห่งโชคชะตา... ตามที่อธิบายในหนังสือ เมื่อลงทุนคะแนนโชคชะตา 5 คะแนน เมล็ดพันธุ์จะงอกกลายเป็น 'ต้นไม้พรสวรรค์' งั้นหรือ?

แน่นอนว่า อาจมีขั้นตอนระหว่างกลางระหว่างเมล็ดพันธุ์กับต้นไม้พรสวรรค์ก็ได้"

ฮั่นตงพอจะเข้าใจความหมายของก้อนพลังงานลึกลับในสมองของเขาแล้ว

ต่อไปเขาจำเป็นต้องเรียนรู้วิธีใช้พลังงานจากเมล็ดพันธุ์อย่างมีสติ

"ตอนนี้ฉันสามารถใช้ดาบสั้นเป็นสื่อกลาง เปลี่ยนพลังงานจากเมล็ดพันธุ์ให้เป็นคุณสมบัติโรคระบาด แล้วยิงออกจากปลายดาบได้... เรียนรู้ต่อไปกันเถอะ"

วิธีการอ่านหนังสือของฮั่นตงค่อนข้างพิเศษ เขาต้องเตรียมสมุดโน้ตไว้ด้วย

วางหนังสือเรียนไว้ทางซ้ายมือ สมุดโน้ตไว้ทางขวามือ

มือขวาถือปากกา ขณะที่สายตากวาดอ่านและพินิจพิเคราะห์เนื้อหาในหนังสือ มือขวาจะบันทึกคำสำคัญและประโยคสำคัญลงในสมุดโน้ตโดยอัตโนมัติ เพื่อเพิ่มความเข้าใจและความทรงจำเกี่ยวกับความรู้สำคัญ

...

เนื้อหาในหนังสือการประกอบร่าง

โรคระบาดเป็นแขนงวิชาย่อยที่มีพลังโจมตีรุนแรงที่สุดในวิทยาการลึกลับ

มุ่งเน้นการวิจัยจุลชีพที่ก่อโรครุนแรง

ส่วนใหญ่เป็นเชื้อรา นักวิชาการโรคระบาดจำนวนน้อยมากที่จะศึกษาเกี่ยวกับแบคทีเรีย หรือไวรัสที่ยากจะเข้าใจยิ่งกว่า (เนื่องจากข้อจำกัดของการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบัน การพัฒนากล้องจุลทรรศน์หยุดอยู่เพียงแค่ขั้นกล้องจุลทรรศน์แบบใช้แสงเท่านั้น ยากที่จะวิเคราะห์เซลล์ และยิ่งไม่สามารถสังเกตไวรัสได้)

เมื่ออัศวินเรียนรู้วิธีควบคุมเชื้อรา พวกเขาจะสามารถเพิ่มคุณสมบัติโรคระบาดในการโจมตีทุกครั้ง เมื่อฟันฝ่าศัตรู โรคระบาดจะทำลายเนื้อหนังของพวกเขาและเพิ่มความเสียหาย

ในขณะเดียวกันก็สามารถควบคุมเชื้อราเพื่อสอดแนมและสำรวจในพื้นที่ขนาดเล็กได้

หรือจะเชี่ยวชาญด้านพิษจากเชื้อรา ใช้ร่วมกับคทาในการโจมตีระยะไกล ไม่สนใจเกราะป้องกันภายนอกของศัตรู โจมตีร่างกายโดยตรง

ต่อไปเราจะพูดถึง【การควบคุมโรคระบาด】

ก่อนเริ่มต้น เราต้องแบ่งผู้เริ่มเรียนออกเป็นสองประเภท

ประเภทแรกคืออัศวินฝึกหัดที่ไม่เคยสัมผัสกับโรคระบาดมาก่อนเลย

ก่อนเริ่มเรียน จำเป็นต้องให้ตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีปริมาณเชื้อราก่อโรคเกิน 300 หน่วยซิมป์สัน (หน่วยวัดไร้มิติ ใช้วัดปริมาณเชื้อราก่อโรคในพื้นที่หนึ่งๆ)

ผู้เริ่มเรียนประเภทนี้ต้องปล่อยให้ตัวเองติดเชื้อราที่ผิวหนังหรือระบบร่างกายอย่างน้อยสามชนิด

โดยไม่ใช้วิธีการรักษาภายนอกใดๆ อาศัยเพียงพลังงานจากร่างกายและเมล็ดพันธุ์เพื่อปรับตัวเข้ากับโรค ให้ร่างกายค่อยๆ ปรับตัวเข้ากับเชื้อราในกระบวนการที่เจ็บปวดนี้ สร้างสภาพแวดล้อมที่มีความหลากหลายของเชื้อราในร่างกาย

เรียกสั้นๆ ว่า "ร่างกายที่เหมาะกับเชื้อรา"

เมื่อสร้างร่างกายแบบนี้ได้แล้ว ก็จะสามารถเริ่มการฝึกฝนวิชาโรคระบาดในขั้นต่อไปได้

ประเภทที่สองคืออัศวินฝึกหัดที่เคยสัมผัสกับโรคระบาด เคยติดเชื้อโรคระบาดร้ายแรงและหายเอง หรือมีความสามารถเกี่ยวกับโรคระบาดติดตัวมาตั้งแต่ต้น

ผู้เริ่มเรียนประเภทนี้มี "ร่างกายที่เหมาะกับเชื้อรา" แฝงอยู่แล้วบางส่วน จำเป็นต้องกระตุ้นให้แสดงออกมาในทิศทางที่ต้องการ วิธีการเฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของแต่ละคน

หากไม่สามารถกระตุ้นได้ โปรดใช้วิธีการเริ่มต้นแบบแรก

...

โดยสรุปแล้ว การเริ่มต้นก็คือการสร้าง "ร่างกายที่เหมาะกับเชื้อรา"

แม้ว่า "แขนของมนุษย์กินศพ" และ "ใบมีดสั้นของหมอโรคระบาด" จะอยู่ในประเภทโรคระบาด แต่ฮั่นตงไม่คิดจะยึดติดอยู่กับสิ่งเดียว

ไม่ต้องพูดถึงห้าสาขาวิชาหลัก

แค่ในวิทยาการลึกลับก็มี 'โรคระบาด' 'การพยากรณ์' 'การประกอบร่าง' และแขนงวิชาอื่นๆ ที่ฮั่นตงยังไม่รู้จักอีกมากมาย

ด้วยความสามารถในการเก็บ 'สารสกัดเซลล์' ฮั่นตงจึงสามารถพิจารณาการพัฒนาในหลายมิติได้

"โรคระบาด... ขอเพียงแค่แขนขวามีความสามารถนี้ก็พอ ส่วนอื่นๆ ของร่างกายฉันยังมีแผนอื่น"

ฮั่นตงมีการวางแผนอย่างรอบคอบสำหรับอนาคต เขารู้ชัดเจนว่าควรทำอะไรในขั้นตอนปัจจุบัน

"'แขนของมนุษย์กินศพ' เข้ากับคำอธิบายเกี่ยวกับร่างกายที่เหมาะกับโรคระบาดในหนังสือแล้ว ฉันแค่ต้องเน้นการฝึกฝนที่แขนข้างนี้ก็พอ"

หลังจากอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับ 'การควบคุมโรคระบาดขั้นพื้นฐาน' จบแล้ว

ฮั่นตงสวม "ชุดหมอจงอยปากนก" โดยตั้งใจเปิดแขนขวาไว้ด้านนอก แล้วกลับไปยังพื้นที่ด้านนอกของ【ท่อระบายน้ำเก่า】

กลุ่มเชื้อราที่ปกคลุมผนัง

สปอร์เชื้อราที่ล่องลอยในอากาศ

นี่ไม่ใช่สถานที่ฝึกฝนโรคระบาดที่ดีที่สุดหรอกหรือ?

ค่อยๆ ยกแขนขวาขึ้น นึกถึงคำอธิบายที่เกี่ยวข้องในหนังสือ

ฮั่นตงมุ่งความสนใจไปที่แขน พยายามสร้างความเชื่อมโยงกับเชื้อราและโรคระบาดในสภาพแวดล้อม... พลังงานจาก【เมล็ดพันธุ์】เริ่มถูกใช้ไปอย่างช้าๆ

...

ภายในสำนักงาน

อาจารย์ปาช่าที่เมาจนทำให้เชื้อราในร่างกายผิดปกติ ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาหลังจากปรับสภาพร่างกายด้วยตัวเองในระหว่างการนอนหลับ

"เจ้าหนูนิโคลัสนั่นไปไหนแล้ว?"

ปาช่ายืดเส้นยืดสายเดินออกมาจากห้องพัก สายตาเห็นหนังสือวิชาโรคระบาดที่เปิดอยู่บนโต๊ะทำงานพร้อมกับบันทึกภาษาอังกฤษที่เขียนแน่นหน้ากระดาษทันที

เธอเดินตามกลิ่นที่หลงเหลืออยู่ในอากาศออกไปนอกพื้นที่สำนักงาน

ภาพที่เกิดขึ้นใน【ท่อระบายน้ำเก่า】ทำให้ปาช่าเบิกตากว้าง ความง่วงหายไปหมดสิ้น

ฮั่นตงยืนอยู่ห่างจากเธอประมาณสามเมตร

โดยมีฮั่นตงเป็นจุดศูนย์กลาง เส้นใยเชื้อราบนพื้นพันรอบขากางเกงของเขา

แม้แต่บนปลายรองเท้าหนังก็มีเห็ดขนาดเล็กงอกขึ้นมาสองสามดอก

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือแขนข้างขวาของฮั่นตง

รูขุมขนบนผิวหนังของแขนอยู่ในสภาพ 'เปิดกว้าง'

คล้ายกับการหายใจทางปาก รูขุมขนที่เปิดกว้างกำลังค่อยๆ ดูดซับสปอร์เชื้อราในอากาศ เติมพลังงานที่สูญเสียไประหว่างการควบคุมโรคระบาด

ต้องรู้ว่า เมื่อปาช่ามาถึง【ท่อระบายน้ำเก่า】 หลังจากสร้าง "ร่างกายที่เหมาะกับโรคระบาด" ขั้นต้นแล้ว เธอก็ใช้เวลาสามวันกว่าจะเรียนรู้การควบคุมโรคระบาดขั้นพื้นฐานได้

แต่ฮั่นตงกลับทำสำเร็จทั้งหมดนี้ในเวลาเพียงสองสามชั่วโมงที่เธอหลับไป