เด็กน้อยออกไปรอข้างนอกก่อนนะ ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน (อ่านฟรี 17/01/2568)

“เมื่อครั้งก่อนเหรอ...” เย่เซวียนทวนคำพูดของอีกฝ่ายก่อนจะนึกถึงบางอย่างขึ้นมา

บางอย่างที่มันเพิ่งจะผ่านไปได้ไม่นานและยากที่จะลืมเลือนสำหรับตัวเขา

ทันทีที่ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่อีกฝ่ายจะสื่อคือเรื่องอะไร หน้าของเขาก็แดงขึ้นมาเล็กน้อยทันที

แต่ถึงจะเป็นเพียงแค่เล็กน้อย หญิงสาวก็สามารถสังเกตเห็นได้ไม่ยากนัก เพราะเธอแอบมองใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลานั่นเอง

ความจริงแล้วเธอก็ค่อนข้างจะรู้สึกเขินอายมิใช่น้อย แถมยังกลัวด้วยว่าอีกฝ่ายจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายหรือไม่ เธอได้แต่หวังว่าชายหนุ่มตรงหน้าที่เป็นพี่ชายกำมะลอของเธอก็จะมีความรู้สึกพิเศษบางอย่างเหมือนที่เธอรู้สึกอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็คงจะจบลงหลังจากผ่านไปอีกไม่นาน

ซึ่งเธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลยสักนิด!

“ใช่ค่ะ” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“อะ...งั้นขอรบกวนหน่อยก็แล้วกัน” ชายหนุ่มก็ตอบรับอย่างแผ่วเบาเช่นกัน

แม้ภายนอกเขาจะพยายามทำเป็นนิ่งเงียบ แต่หัวใจของเขากลับเต้นรัวเสียยิ่งกว่ากลองชุดเสียอีก ถึงอย่างไรการที่ชายหญิงอยู่ด้วยกันภายในห้องพักตามลำพัง อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น จริงไหมล่ะ?

แอ๊ดดด ปึก!

เสียงประตูค่อย ๆ ปิดสร้างความตื่นเต้นให้กับทั้งคู่มากยิ่งขึ้นไปอีก ถึงแม้จะเคยแนบชิดกันมาแล้วหนึ่งครั้งก็จริง แต่ในครั้งนั้นเป็นเพราะด้วยอารมณ์พาไปจนขาดสตินึกคิด

ในครั้งนี้พวกเขามีสติเต็มร้อย แถมยังจินตนาการภาพที่กำลังจะเกิดขึ้นไปไกลเสียด้วย

“พี่ชายดื่มชาก่อนไหม? เดี๋ยวไปนอนดูหนังกันต่อ” หญิงสาวกล่าวเชิญชวนออกมาหลังจากที่เธอเห็นว่าชายหนุ่มเดิมเข้าห้องมาแล้ว

“เอาสิ กำลังหิวน้ำพอดีเลย” เย่เซวียนกล่าวตอบรับน้ำใจของอีกฝ่ายพลางถอดรองเท้าไว้ที่ข้างประตูห้อง

พอมาสังเกตให้ดีเขาพบว่าผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างจะมีฐานะที่ดีไม่ใช่น้อย จากเครื่องเรือนและสิ่งของภายในห้องตั้งแต่ทางเข้าห้องแห่งนี้ แค่ดูก็รู้ว่ามีราคาเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

“นี่น้ำชา ถึงจะไม่ใช่ของดีเท่าไรแต่ก็อร่อยนะคะ” หญิงสาวเดินนำเย่เซวียนไปยังห้องนั่งเล่นก่อนจะชงน้ำชาให้อีกฝ่ายได้ดื่มดับกระหาย

“ฮ่าฮ่า ขอบคุณนะ พี่ก็ไม่ได้เป็นคนเรื่องมากหรอก อยู่ที่บ้านก็กินน้ำก็อกต้มประจำ” ชายหนุ่มตอบกลับไปแบบติดตลก

แต่ความจริงแล้วเขาทำเช่นนั้นจริง ๆ เพราะชีวิตของเขานั้นยากจนเป็นอย่างมาก เพิ่งจะมามีช่วงหลังที่มีระบบเข้ามาเลยทำให้ชีวิตดีขึ้น แต่เขาก็ยังไม่มีเวลาปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตสักเท่าไร

‘เราคงต้องหาเวลาปรับปรุงร้านสักหน่อย ไหนจะเรื่องไปรับคุณปู่กลับมาอยู่ด้วยอีก’

ครึ่งหลัง

‘ทำไมถึงรู้สึกเหมือนเวลา 24 ชั่วโมงมันน้อยจังเลยนะ ทั้ง ๆ ที่มันก็เท่ากันทุกวันแท้ ๆ’

‘...’

‘ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เจอกับพ่อและแม่ไหม ไม่รู้ว่าพวกท่านจะเป็นอย่างไรบ้าง’

‘ทำไมคุณปู่ถึงไม่ยอมพูดอะไรเลยนะ หวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อทุกอย่างดีขึ้นท่านจะยอมบอกอะไรเราบ้างนะ’

ชายหนุ่มเหม่อลอยครุ่นคิดถึงสิ่งต่าง ๆ มากมาย เนื่องจากชีวิตของเขามันเปลี่ยนแปลงรวดเร็วจนเกินไปทำให้เขาทำตัวไม่ค่อยจะถูกสักเท่าไรนัก

“คิดอะไรอยู่เหรอคะ?” เสียงของหญิงสาวข้างกายดังขึ้นมาเรียกสติของชายหนุ่มเสียก่อน

“เปล่าหรอก แค่คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะ” ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยใบหน้าเหม่อลอยเล็กน้อย

ครืด หมับ

ทันใดนั้นหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกายก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินมากอดชายหนุ่มจากด้านหลัง สัมผัสจากบางสิ่งอันแสนอ่อนนุ่มทำให้ใบหน้าของเย่เซวียนแดงก่ำยิ่งกว่าเดิมไปอีก

“ถ้ามีอะไรที่ไม่สบายใจ ปรึกษาหนูได้ตลอดเลยนะคะ อย่าเก็บไว้ให้มันกดดันเพียงลำพัง หนูยินดีรับฟังพี่ชายทุกอย่าง” หญิงสาวกล่าวออกมา

“ขอบใจนะ” เย่เซวียนที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในน้ำเสียงของอีกฝ่ายก็ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม

ต้องยอมรับว่าเรื่องพวกนี้มันทำให้เขาค่อนข้างเครียดอยู่เหมือนกัน

“พี่ชาย...วันนี้มีธุระอะไรไหม? ต้องรีบกลับหรือเปล่า” แมรี่กล่าวถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

แววตาของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาในบางสิ่ง ยิ่งเห็นแบบนี้ร่างกายของเย่เซวียนก็เกิดอารมณ์บางอย่างขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม ตัวของชายหนุ่มร้อนรุ่มไปหมด!

“กะ..ก็ไม่นะ ทำไมเหรอ” ชายหนุ่มถามกลับไปด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย ภายในหัวของเขาเต็มไปด้วยความคิดต่าง ๆ มากมาย

“แล้วเหนื่อยไหมคะวันนี้” อีกฝ่ายไม่ได้ตอบคำถาม แต่กลับถามคำถามกลับมาแทน

“ก็เหนื่อยนิดหน่อยนะ ต้องให้คำปรึกษาคนตั้งเยอะ ไหนจะมีเรื่องให้คิดอีก” ชายหนุ่มตอบกลับไปโดยไม่ได้คิดอะไรมาก

“ถ้าอย่างนั้น...พี่ชายสนใจ ไปนอนคุยกันในห้องนอนของหนูไหมคะ?” หญิงสาวกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ใบหน้างดงามขึ้นสีแดงตัดกับผิวที่ขาวผ่องของเธอเป็นอย่างยิ่ง

ชายที่ถูกเรียกว่า ‘พี่ชาย’ ก็ถึงกำอึ้งตะลึงจนลืมตอบคำถามของอีกฝ่าย หลังจากตั้งสติได้เขาจึงรีบกล่าวขึ้นมาว่า

“แน่นอน ไปกันเถอะ”

‘เหมาเจ๋อ นายไปรอที่นอกห้องตรงทางเดินก่อนนะ ถ้าพี่ชายไม่เรียกก็อย่าเข้ามาในห้องล่ะ’ เย่เซวียนกล่าวในใจบอกกับวิญญาณของเด็กน้อยที่อยู่ไม่ไกลนัก

เขาจะไม่ทำผิดพลาดแบบเดิมซ้ำสองเด็ดขาด!

วันนี้เขาจะต้องได้เปิดประสบการณ์ให้ได้!

“พี่ชายจะทำอะไรเหรอครับ? ผมไม่อยากอยู่คนเดียว...” เด็กน้อยที่ยืนมองตาแป๋วกล่าวออกมาด้วยความกังวล

‘เรื่องของผู้ใหญ่นิดหน่อยน่ะ นายยังเด็กอยู่ไปรอข้างนอกเถอะนะ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก’ เย่เซวียนพยายามอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจแบบสั้นที่สุด

ถึงแม้ในเวลานี้เขาจะเต็มไปด้วยอารมณ์และตัณหามากขนาดไหน แต่ก็ยังไม่ลืมว่าข้างกายมีวิญญาณเด็กน้อยอยู่คนหนึ่ง!

“ก็ได้ครับพี่ชาย งั้นผมจะไปนั่งรอหน้าห้องนะครับ” เด็กน้อยเดินทะลุกำแพงออกไปนอกห้องคอนโดแห่งนี้ด้วยใบหน้าเหงาหงอย

ชายหนุ่มรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรนัก

เพราะทุกคนก็ล้วนต้องการเวลาส่วนตัวกันทั้งนั้นนั่นแหละ

ซึ่งเพราะการกระทำในครั้งนี้นี่เอง ทำให้หลังจากนี้จะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมาให้เขาต้องเผชิญ แต่แน่นอนว่าตัวของเย่เซวียนในตอนนี้ย่อมไม่รับรู้อะไร หลังจากเห็นว่าวิญญาณเด็กน้อยออกไปรอด้านนอกแล้ว ชายหนุ่มจึงเดินเข้าห้องนอนไปพร้อมกับหญิงสาวข้างกายด้วยหัวใจที่เต้นรัว

คืนนี้คงจะอีกยาวนานเป็นแน่...