บทที่ 146 ขอให้รักเขามาก ๆ (2)
หนิงจื้อเชียนอยู่กับหนิงเสี่ยง จัดการบริเวณโดยรอบให้ออกมาเป็นสนามรบเล็ก ๆ พาหนิงเสี่ยงเกลือกกลิ้งอยู่ตลอดช่วงหัวค่ำ เล่นกันจนทั้งสองตัวเต็มไปด้วยฝุ่น พร้อมเหงื่อท่วมตัว กระทั่งทั้งคู่ต่างเหนื่อย หนิงจื้อเชียนนอนแผ่ราบราวกับเสื่อ ส่วนหนิงเสี่ยงกลับนอนอยู่บนตัวเขา มองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน ทั้งคู่ต่างห...
