บทที่ 124 ของขวัญ (1)
อีกประเดี๋ยวต้องให้ของขวัญเด็กๆ แล้ว จัวหย่วนจึงต้องนำไปก่อน เพียงแต่ในตอนที่จากไป สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนจากทางด้านหลังว่าเขากำลังก้มหน้ายิ้ม จู่ๆ เสิ่นเยว่ก็นึกขึ้นได้ถึงตอนที่เขาจะออกศึก เขาเตะชู่จวีเข้าประตูที่สนามหญ้า นางเองก็มองออกได้จากทางด้านหลังว่าเขากำลังยิ้ม เสิ่นเยว่ยิ้ม นึกถึงคำพูดน...