บทที่ 89 เปลี่ยนตำแหน่งฟ้าดิน การประชุมยุทธภพแห่งอู๋กั๋ว
###
“อาจารย์ ข้าจะให้คนไปแจ้งเขาว่ามาพบเราในวันถัดไป”
สวี่เหยียนรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าอาจารย์ตอบรับคำขอ
เซี่ยหลิงเฟิงเป็นสหายคนแรกของเขาในวิถียุทธ และการที่เขาสามารถบรรลุเจตจำนงกระบี่ก่อนจะทะลวงเข้าสู่ขั้นเซียนแท้นั้น เซี่ยหลิงเฟิงมีส่วนช่วยไม่น้อย
“อาจารย์ ศิษย์น้องกำลังฝึกฝนแปดทิศ ข้าสังเกตว่าการบรรลุของเขานั้นแตกต่างจากข้า ข้าจึงอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเขา บางทีเราอาจจะได้บรรลุสิ่งใหม่ ๆ”
สวี่เหยียนขอความเห็นจากอาจารย์
หลี่เสวียนนิ่งไปชั่วครู่ เขาฉุกคิดถึงบางสิ่ง แปดทิศที่เขาสอนศิษย์นั้นจะมีการบรรลุที่แตกต่างกันไปในแต่ละคน ถ้าศิษย์แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน อาจจะทำให้เกิดการบรรลุใหม่ ๆ ได้
ไม่เพียงแค่แปดทิศ แม้แต่วิถียุทธเองก็เช่นกัน
แม้ว่าสวี่เหยียนจะฝึกฝนวิถียุทธสายหลัก แต่เมิ่งชงกลับฝึกฝนวิถียุทธทางร่างกาย ซึ่งก็สามารถแลกเปลี่ยนกันได้
บางที การแลกเปลี่ยนกันอาจจะทำให้ศิษย์สามารถบรรลุสิ่งใหม่ ๆ ได้ และอาจเสริมสร้างความสำเร็จในวิถียุทธ
และตัวเขาเองก็อาจได้รับประโยชน์จากการแลกเปลี่ยนนี้เช่นกัน
เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่เสวียนก็พยักหน้า “แปดทิศนั้นแฝงไว้ด้วยหลักการของฟ้าดิน การบรรลุของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไปตามระดับของการฝึก การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นย่อมส่งเสริมการบรรลุได้
“เจ้ากับเมิ่งชงคิดที่จะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน นั่นเป็นเรื่องดี
“ในเมื่อพวกเจ้าเป็นศิษย์ของข้า วิถียุทธที่พวกเจ้าบรรลุก็สามารถใช้เป็นแนวทางแลกเปลี่ยนกันได้ ไม่ว่าจะเป็นวิถียุทธสายหลักหรือสายร่างกาย
“บางทีพวกเจ้าจะได้บรรลุสิ่งใหม่ ๆ เพิ่มเติมจากการแลกเปลี่ยนกัน”
สวี่เหยียนได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกตื่นเต้น “ขอรับ อาจารย์!”
“ไปเถอะ!”
หลี่เสวียนพยักหน้า
สวี่เหยียนจากไปด้วยความตื่นเต้น
“เมิ่งชงน่าจะใกล้บรรลุวิชาตัวเบาแล้วสินะ?”
หลี่เสวียนครุ่นคิด
ทันใดนั้น พลังแห่งโชคชะตาก็ปรากฏขึ้น
“ศิษย์ของเจ้า เมิ่งชง บรรลุวิชาเกราะทองคำสุริยะใหญ่ขั้นต้น เจ้าได้รับการเสริมสร้างพลังร่างกายเพิ่มขึ้น!”
พลังร่างกายของหลี่เสวียนแข็งแกร่งขึ้นในทันที
การบรรลุขั้นเล็กของเมิ่งชงส่งผลไม่มากนัก ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นประมาณหนึ่งเท่า
ตอนนี้เขามีศิษย์สองคนแล้วและได้รับประโยชน์ไม่น้อย หลี่เสวียนจึงเริ่มคิดว่า ควรจะรับศิษย์คนที่สามหรือไม่
หากจะรับศิษย์คนที่สาม เขาควรคิดค้นวิชายุทธแบบใดดี?
ศิษย์ที่เขารับนั้นไม่ควรมีมากเกินไป เน้นที่คุณภาพไม่ใช่จำนวน
ท้ายที่สุดแล้ว การคิดค้นวิชายุทธใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะวิชาที่แข็งแกร่ง
“ข้าควรออกไปเดินเล่นบ้างหรือไม่? อยู่แต่ในเมืองหยุนซานแบบนี้ ข้าจะรับศิษย์ใหม่ได้อย่างไร?”
หลี่เสวียนเริ่มครุ่นคิด
เขาไม่แน่ใจว่าการที่เขาติดอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แบบนี้เป็นเพราะการเดินทางข้ามมิติหรือไม่ แต่มันทำให้เขากลายเป็นคนติดบ้านมากขึ้น
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่จำเป็นต้องออกไปลำบากหาทรัพยากรเพื่อเพิ่มพลังให้ตนเองอีกแล้ว เพราะศิษย์ของเขาสามารถทำแทนได้ทั้งหมด สิ่งนี้ทำให้เขายิ่งติดบ้านมากกว่าเดิม
ในช่วงเวลานี้ เขานึกถึงเด็กหญิงของศาสนาเทียนมู่ขึ้นมา เด็กสาวคนนี้มีความสามารถด้านการแพทย์ที่ไม่เลว แถมยังสามารถชักจูงคนชั่วให้กลายเป็นคนดีได้อีกด้วย
"เด็กสาวคนนี้ไม่เลวทีเดียว แต่พรสวรรค์ของนางจะเป็นอย่างไรบ้าง? ถ้านางไม่มาที่เมืองหยุนซาน ข้าเองก็ไม่มีเหตุผลจะไปหานางเพื่อตั้งใจรับเป็นศิษย์"
"การฝึกฝนวิถียุทธ ย่อมต้องการการสนับสนุนบางอย่าง เช่น ยาเม็ด ข้าควรลองคิดค้นวิชาที่เกี่ยวข้องกับการปรุงยา"
หลี่เสวียนตกลงไปในภวังค์ความคิด
เขามีไอเดียเกี่ยวกับสาขาวิชายุทธที่สามในใจแล้ว
เพียงแค่เขายังไม่แน่ใจว่าจะคิดค้นมันออกมาอย่างไร และต้องการศิษย์ที่เหมาะสมเพื่อบรรลุสิ่งนี้
การฝึกวิถียุทธจะขาดยาไม่ได้!
แม้ว่าศิษย์อย่างสวี่เหยียนและเมิ่งชงจะเป็นอัจฉริยะที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งยา แต่สำหรับนักยุทธทั่วไป ยาเม็ดเป็นสิ่งจำเป็น
ยิ่งไปกว่านั้น หากต้องการกลั่นกระดูกทองคำ การมียาเม็ดที่เหมาะสมก็จะช่วยเสริมได้
แม้การใช้ยาช่วยกลั่นกระดูกทองคำจะทำให้กระดูกไม่บริสุทธิ์และแข็งแกร่งเท่ากับการกลั่นด้วยพรสวรรค์ของตนเอง แต่สุดท้ายมันก็ยังคงเป็นกระดูกทองคำ
รากฐานของวิถียุทธย่อมแข็งแกร่งกว่ากระดูกทองแดงมาก
“ในดินแดนภายใน น่าจะมียาเม็ดหรือยาช่วยสนับสนุนการฝึกวิถียุทธ ข้าต้องถามเซี่ยหลิงเฟิงเมื่อเขามาถึง หากได้ข้อมูลเหล่านี้มา ข้าก็จะสามารถคิดค้นวิชาขึ้นมาได้ง่ายขึ้นมาก”
หลี่เสวียนวางแผนในใจ
นอกเมืองหยุนซาน ในป่าลึก
สวี่เหยียนและเมิ่งชงยืนอยู่บนภาพแปดทิศ
“นี่คือแผนภูมิเชี่ยน หมายถึงฟ้า นี่คือแผนภูมิคุน หมายถึงดิน…”
สวี่เหยียนเหยียบอยู่บนแผนภูมิแปดทิศ พลางอธิบายความเข้าใจของเขาทีละขั้นตอน
เมิ่งชงฟังอย่างตั้งใจ ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง
“ศิษย์น้อง นี่คือวิชาตัวเบาที่ข้าบรรลุ”
สวี่เหยียนอธิบายเสร็จ จากนั้นก็แสดงวิชาตัวเบาให้ดู ร่างกายของเขาพริ้วไหว รวดเร็วและเงียบเชียบ
จากนั้นเขาก็เล่าถึงกระบวนการที่เขาบรรลุวิชาตัวเบานี้
ทันใดนั้น เขาก็เหยียบก้าวข้ามตำแหน่งเดิม ร่างกายของเขาเปลี่ยนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว
“นี่คือวิชาเปลี่ยนตำแหน่ง ข้าบรรลุมันได้ในขณะต่อสู้กับเลือดไร้ใจ”
สวี่เหยียนอธิบายวิชาเปลี่ยนตำแหน่งอย่างละเอียด
เมิ่งชงฟังด้วยความประทับใจและกล่าวว่า “ศิษย์พี่ ท่านมีพรสวรรค์จริง ๆ ข้าคงสู้ท่านไม่ได้”
“ไม่หรอก พรสวรรค์ของเราเพียงแค่เน้นกันคนละด้านเท่านั้น”
สวี่เหยียนส่ายหน้าตอบ
“ศิษย์พี่ นี่คือความเข้าใจของข้า”
เมิ่งชงก็อธิบายการบรรลุของตนเองในช่วงที่ผ่านมาเช่นกัน
สวี่เหยียนเริ่มครุ่นคิด
ความเข้าใจบางอย่างของเมิ่งชงเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดถึงมาก่อน
สองพี่น้องร่วมสำนักได้แลกเปลี่ยนความเห็นกัน พวกเขาเริ่มจากการพูดคุยเกี่ยวกับวิชาตัวเบา
สวี่เหยียนพยายามอธิบายวิชาเปลี่ยนตำแหน่ง เพื่อให้เมิ่งชงมีแนวทางในการบรรลุวิชาใหม่ แต่เมิ่งชงกลับรู้สึกว่าวิชานี้ไม่เหมาะกับเขา
ดังนั้น เขาจึงต้องบรรลุวิชาตัวเบาที่เหมาะสมกับตัวเองแทน
ในช่วงเวลาต่อมา สวี่เหยียนและเมิ่งชงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันทุกวัน โดยส่วนใหญ่เป็นการที่สวี่เหยียนอธิบายวิชาตัวเบาของเขา
หลี่เสวียนแอบเฝ้าดูอยู่เงียบ ๆ และรู้สึกทึ่งมาก “แปดทิศยังสามารถบรรลุได้แบบนี้หรือ? ข้าในฐานะอาจารย์ยังไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย พวกศิษย์ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ พวกเขายิ่งบรรลุมากขึ้นเรื่อย ๆ!”
เขารู้สึกว่าเมิ่งชงใกล้จะบรรลุวิชาตัวเบาแล้ว
สวี่เหยียนเองก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ จากการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และเขาก็ไม่รู้ว่าจะบรรลุวิชาอะไรที่แข็งแกร่งออกมาได้
หลังจากเฝ้าดูพวกเขาสักพัก หลี่เสวียนก็ไม่ได้สนใจพวกเขาต่อ แต่กลับไปสอนสือเอ้อร์เกี่ยวกับวิชาฝึกอวัยวะภายในแทน
วันหนึ่ง เหมือนเช่นทุกวัน
หลี่เสวียนนอนอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายใจ ครุ่นคิดถึงวิชายุทธสาขาต่าง ๆ และวิธีการคิดค้นวิชาให้แข็งแกร่งและลี้ลับมากขึ้น
ทันใดนั้น แสงสีทองก็ปรากฏขึ้น
“ศิษย์ของเจ้า เมิ่งชง บรรลุวิชาตัวเบา เคลื่อนกายสายฟ้า เจ้าได้รับวิชานี้และบรรลุถึงขั้นสูงสุดแล้ว”
เคลื่อนกายสายฟ้า!
วิชานี้คล้ายกับวิชาเปลี่ยนตำแหน่งของสวี่เหยียน แต่ก็แตกต่างกัน วิชาเคลื่อนกายสายฟ้านั้นจะย้ายตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็นซ้าย ขวา หน้า หลัง หรือแม้แต่บนและล่าง
แม้จะเคลื่อนที่ในแนวราบที่ค่อนข้างจำกัด แต่มันสามารถเคลื่อนที่ได้หลายครั้งติดต่อกัน นั่นหมายความว่าสามารถเปลี่ยนตำแหน่งได้อย่างต่อเนื่อง
นี่เป็นวิชาตัวเบาที่ใช้ในการต่อสู้โดยเฉพาะ สามารถเข้าใกล้ศัตรูอย่างรวดเร็วและหนีออกมาได้ทันที คล้ายกับวิชาเปลี่ยนตำแหน่ง แต่ก็มีความแตกต่างกันอยู่บ้าง
วิชาเคลื่อนกายสายฟ้านี้เหมาะกับสไตล์ของเมิ่งชงมากกว่า ด้วยวิชายุทธร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา เมื่อต่อสู้ในระยะประชิด เขาย่อมได้เปรียบมากกว่า
วิชาที่เหมาะสม ย่อมเป็นวิชาที่ดีที่สุด
“วิชาเปลี่ยนตำแหน่ง + วิชาเคลื่อนกายสายฟ้า เจ้าบรรลุวิชา เปลี่ยนตำแหน่งฟ้าดิน และเจ้าบรรลุวิชานี้ถึงขั้นสูงสุดแล้ว”
จากนั้นพลังแห่งโชคชะตาก็ส่งผลอีกครั้ง
เปลี่ยนตำแหน่งฟ้าดิน!
วิชานี้เกิดจากการผสมผสานระหว่าง วิชาเปลี่ยนตำแหน่ง และ วิชาเคลื่อนกายสายฟ้า มันลี้ลับและซับซ้อนยิ่งขึ้น หากมีพลังเพียงพอก็สามารถพลิกฟ้าดินได้ เปลี่ยนตำแหน่งในพริบตา
หลี่เสวียนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก “ศิษย์ข้า เจ้าช่วยเสริมสร้างวิถียุทธของข้าให้แข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว!”
พลังของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
“ศิษย์อัจฉริยะมารวมตัวกัน แลกเปลี่ยนความรู้วิถียุทธกัน ย่อมช่วยส่งเสริมการบรรลุของกันและกันได้ดีจริง ๆ”
หลี่เสวียนมองเห็นโอกาสใหม่ในสายตา
“ยิ่งไปกว่านั้น วิชาที่ข้าคิดค้นให้ศิษย์แต่ละคนก็แตกต่างกัน การที่พวกเขาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันย่อมทำให้เกิดการบรรลุวิชายุทธใหม่ ๆ มากขึ้น
“สวี่เหยียนและเมิ่งชง พวกเขาแลกเปลี่ยนความรู้กันระหว่างวิถียุทธสายหลักกับวิถียุทธทางร่างกาย บางทีพวกเขาอาจได้รับการบรรลุจากการแลกเปลี่ยนนี้
“หากพวกเขาสำเร็จ ข้าก็จะได้รับพลังแห่งโชคชะตาที่ช่วยส่งเสริมการพัฒนาในวิถียุทธของข้าเช่นกัน”
หลี่เสวียนรอคอยอย่างใจจดใจจ่อให้ศิษย์ทั้งสองของเขาค้นพบวิชายุทธใหม่ที่แข็งแกร่งขึ้น และเพิ่มพูนพลังแห่งโชคชะตาให้แก่เขา
ยิ่งเขาได้รับวิชายุทธมากเท่าไร ก็จะยิ่งช่วยให้การคิดค้นวิชาต่อไปง่ายขึ้น เพราะเขาจะไม่หลงทาง
เมิ่งชงที่เพิ่งบรรลุวิชา เคลื่อนกายสายฟ้า ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน เขาได้บรรลุวิชาที่เหมาะกับตัวเองในการต่อสู้แล้ว
“อาจารย์ ข้าบรรลุวิชาตัวเบาได้แล้ว!”
เมิ่งชงกล่าวด้วยความตื่นเต้นเมื่อกลับมา
“ไม่เลวเลย แต่การเคลื่อนกายสายฟ้าของเจ้านั้นมีข้อจำกัดอยู่ มันดีในการต่อสู้ในระยะใกล้ แต่หากเจ้าต้องเดินทางไกลหรือตามล่าศัตรู มันจะไม่เหมาะนัก”
หลี่เสวียนพยักหน้าและชี้ให้เห็นข้อจำกัดของวิชานี้
เมิ่งชงได้ยินแล้วก็เริ่มครุ่นคิด
การต่อสู้นั้นมักจำกัดอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ การใช้วิชาเคลื่อนกายสายฟ้าทำให้เขาสามารถเข้าถึงศัตรูได้อย่างรวดเร็วและหลบหลีกการโจมตีของศัตรูได้
แต่หากต้องตามล่าศัตรูในระยะไกล มันคงไม่เหมาะสม
วิชาเคลื่อนกายสายฟ้านั้นมีจุดเด่นในเรื่องการเคลื่อนไหวระยะสั้นและการหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
“อาจารย์ ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะพยายามให้มากขึ้น!”
เมิ่งชงกล่าวด้วยแววตาที่แน่วแน่
ในขณะนั้นเอง สือเอ้อร์กลับมาจากภายนอกพร้อมกับถือไก่ตัวหนึ่งในมือ เมื่อเห็นเมิ่งชง เขามีท่าทีเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้า
“เจ้ามีอะไรจะบอกข้าหรือ?”
เมิ่งชงขมวดคิ้วถาม
“ข้าได้ยินข่าวมาจากอาณาจักรอู๋ เกี่ยวกับตัวท่าน...”
สือเอ้อร์พูดด้วยท่าทีลังเล
“ข่าวอะไร?”
เมิ่งชงถามด้วยความสงสัย ตั้งแต่เขาหนีจากอาณาจักรอู๋มายังเมืองหยุนซาน และฝากตัวเป็นศิษย์ของหลี่เสวียน เขาก็ไม่สนใจเรื่องอื่นเลย มุ่งมั่นฝึกฝนวิถียุทธอย่างเดียว
“จักรพรรดิอู๋เคยตั้งรางวัลสิบหมื่นตำลึงทองเพื่อจับตัวท่าน แต่หลังจากที่จับท่านไม่ได้มานาน ตอนนี้รางวัลก็เพิ่มขึ้นแล้ว ใครจับท่านได้ จะได้รับโสมพันปีอายุสามพันปี สมุนไพรวิเศษอีกสิบต้น และจะได้ตำแหน่งขุนนาง...”
สือเอ้อร์พูดด้วยความเกรงใจ
เมิ่งชงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “จักรพรรดิอู๋ใจป้ำขนาดนั้นเลยหรือ? ข้าสำคัญขนาดนั้นในสายตาเขาเลยหรือ?”
สือเอ้อร์แอบขำในใจ เพราะเมิ่งชงเป็นคนที่ทำให้จักรพรรดิอู๋ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ทำให้ต้องเก็บตัวอยู่ในวัง ไม่สามารถออกไปเที่ยวได้ จักรพรรดิอู๋จะไม่โกรธเกลียดเมิ่งชงได้อย่างไร?
“เพราะเหตุนี้ ชาวยุทธในอาณาจักรอู๋จึงจัดการประชุมยุทธภพ เพื่อเลือกผู้นำยุทธภพและรวมกำลังกันจับท่านเพื่อรับรางวัลจากจักรพรรดิอู๋
“ว่ากันว่าจักรพรรดิอู๋รับปากไว้ว่าใครที่จับท่านได้จะได้รับตำแหน่งขุนนางในยุทธภพ และจะได้ครองพื้นที่หนึ่งตำบลเป็นเขตปกครองของตน”
สือเอ้อร์เล่าต่อด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกประหลาดใจในความใจป้ำของจักรพรรดิอู๋
สำหรับชาวยุทธในอาณาจักรอู๋ นี่ถือเป็นโอกาสสำคัญที่จะสร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้กับยุทธภพ
ขณะนี้ชาวยุทธที่แข็งแกร่งในอาณาจักรอู๋ได้รวมตัวกันเพื่อเตรียมเลือกผู้นำยุทธภพและวางแผนจับตัวเมิ่งชง
หลี่เสวียนในใจก็อดประหลาดใจไม่ได้ จักรพรรดิอู๋ต้องเกลียดชังศิษย์คนที่สองของเขามากเพียงใด
หากเมิ่งชงไม่ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของเขาและฝึกฝนวิถียุทธที่แข็งแกร่ง เขาก็คงถูกจับตัวกลับไป และชะตากรรมของเขาคงน่าสังเวช
เมิ่งชงได้ยินแล้วก็ยิ่งกระตือรือร้น เขาถามอย่างตื่นเต้น “การประชุมยุทธภพจัดขึ้นที่ไหน? เมื่อไหร่?”
“อีกสามวัน ที่เขาเทียนผิงในอาณาจักรอู๋”
สือเอ้อร์ตอบ
“เขาเทียนผิง?”
เมิ่งชงตื่นเต้นจนต้องลูบศีรษะล้านของตัวเองและพูดว่า “จักรพรรดิอู๋เจ้าเล่ห์ เจ้าติดหนี้ข้าสิบหมื่นตำลึงทอง โสมพันปีสามพันปี สมุนไพรวิเศษสิบต้น ข้าได้แต่ต้องไปทวงคืนจากเขา!”
สือเอ้อร์ทำหน้าตาประหลาดใจในขณะที่แอบสงสารจักรพรรดิอู๋
“ส่วนตำแหน่งขุนนาง ข้าคงไม่เอา ข้าจะไปเลือกของชดเชยจากคลังสมบัติของจักรพรรดิอู๋แทนแล้วกัน”
เมิ่งชงกล่าวต่อ
เขาอิจฉาศิษย์พี่ที่เคยปล้นคลังสมบัติของจักรพรรดิฉี และตอนนี้ถึงคราวของเขาที่จะได้ปล้นคลังสมบัติของจักรพรรดิอู๋บ้างแล้ว
สือเอ้อร์ได้ยินเช่นนั้นก็อดนึกถึงสวี่เหยียนไม่ได้ เขาเองก็เคยปล้นคลังสมบัติของจักรพรรดิฉี
“อาจารย์ ข้าขอไปอาณาจักรอู๋สักครั้ง”
เมิ่งชงลูบหัวตัวเองแล้วหัวเราะหึหึ
“เจ้าจะไปก็ไปเถอะ”
หลี่เสวียนไม่ได้ห้ามอะไร
ด้วยพลังของเมิ่งชงในตอนนี้ การกวาดล้างอาณาจักรอู๋ไม่ใช่ปัญหาอะไร
จักรพรรดิอู๋คงต้องเจอกับชะตากรรมที่แย่แน่
“ขอรับ อาจารย์ ข้าจะกลับมาโดยเร็ว!”
เมิ่งชงกล่าวด้วยความตื่นเต้น
“อ้อ อาจารย์ ท่านอยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม? ข้าจะไปขอจากจักรพรรดิอู๋ให้”
เมิ่งชงถามต่อ
หลี่เสวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ลองดูว่ามีหนังสืออะไรดี ๆ ไหม เช่น ตำราแพทย์ ตำรายา หรือบันทึกต่าง ๆ ข้าจะได้อ่านฆ่าเวลา”
“เข้าใจแล้ว อาจารย์ ข้าจะหาหนังสือหายาก ๆ มาให้ท่านแน่นอน!”
เมิ่งชงตอบรับอย่างเข้าใจ
เขารู้ดีว่าหนังสือที่อาจารย์ของเขาต้องการย่อมไม่ใช่หนังสือที่ขายทั่วไปตามท้องตลาดแน่นอน
หลี่เสวียนพยักหน้า “เจ้าก็แค่ระวังตัวให้ดีละกัน”
เมิ่งชงหัวเราะหึหึ “อาจารย์ ท่านไม่ต้องห่วงหรอก จักรพรรดิอู๋ถึงอย่างไรก็เคยช่วยล้างแค้นให้ข้า ข้าจะไม่ทำให้เขาลำบากมากนักหรอก”
จากนั้นเมิ่งชงก็เตรียมตัวออกเดินทางไปเขาเทียนผิงเพื่อเข้าร่วมการประชุมยุทธภพและแย่งชิงตำแหน่งผู้นำยุทธภพ จากนั้นก็จะไปขอรางวัลจากจักรพรรดิอู๋
สวี่เหยียนกล่าวขึ้นในตอนนั้นว่า “ศิษย์น้อง เขาเทียนผิงอยู่ไกลมาก ข้าว่าขี่ม้าไปดีกว่า ถึงจะช้ากว่าการวิ่ง แต่ก็สบายกว่ามาก”
เมิ่งชงเห็นด้วย “ขอบใจศิษย์พี่”
หลังจากที่เขาไปเลือกม้าในคอก เขาก็ขี่ม้าไปยังเขาเทียนผิงด้วยความตื่นเต้น
“อาจารย์ ข้าจะไปหาหนังสือให้ท่านดีไหม?”
สวี่เหยียนถามอาจารย์ที่กำลังนั่งเล่นหยกในมือ
เขาเกือบลืมไปแล้วว่า อาจารย์ของเขาเป็นผู้บรรลุใกล้เคียงกับเส้นทางแห่งเต๋า เวลาว่างของเขาน่าจะเหลือแค่สอนศิษย์และอ่านหนังสือเท่านั้น
เขารู้สึกผิดอยู่บ้างที่ตัวเองมัวแต่ฝึกฝนจนลืมความชอบของอาจารย์ไป
