บทที่ 51: แม่เจ้า พวกนายเป็นเกย์แก่กันสองคนเหรอ!
หลายวันต่อมา...
ที่กองทัพเรือ มารินฟอร์ด
“ท่านจอมพล พลเรือโทการ์ปกลับมาแล้วครับ” ผู้ช่วยของเซ็นโงคุชื่อว่า สตากี้ เข้ามารายงานในสำนักงาน
“ไอ้แก่บ้านั่น! ในที่สุดก็กลับมา ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเขา!” เซ็นโงคุวางเอกสารในมือ พลางทำหน้าบึ้งตึง
ก่อนหน้านี้ เขารู้สึกปวดหัวกับการสอบสวนเรื่อง นักดาบปริศนาฝีมือระดับสูง ที่ยังไม่คืบหน้า และไม่นานก็ได้รับข่าวว่าคร็อกโคไดล์ หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัดถูกจับ ซึ่งการที่การ์ปเป็นคนจับนั้น ทำให้เซ็นโงคุยิ่งโกรธหนัก เพราะพลังของเจ็ดเทพโจรสลัดเป็นสิ่งที่ช่วยรักษาสมดุลให้กับกองทัพเรือและโลกใหม่ การเสียคร็อกโคไดล์ไปย่อมส่งผลให้เหล่าโจรสลัดในโลกใหม่ยิ่งฮึกเหิม
ถึงแม้ว่าการ์ปจะรายงานว่าคร็อกโคไดล์ทำความผิดจริง และได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานของราชาคอบร้าแห่งอาณาจักรอาลาบาสต้า แต่เซ็นโงคุมองว่าการ์ปจัดการเรื่องนี้อย่างบุ่มบ่ามเกินไป เขาเชื่อว่าน่าจะให้คำเตือนคร็อกโคไดล์ลับๆ และปล่อยให้เขายังรักษาตำแหน่งเทพโจรสลัดไว้ได้ เพื่อให้สมดุลยังคงอยู่
แต่ตอนนี้การ์ปกลับส่งคร็อกโคไดล์ไปยังเอนิเอสล็อบบี้ ซึ่งคนที่ไปที่นั่นจะถูกส่งไปยังคุกอิมเพลดาวน์แทบทุกคน การที่คร็อกโคไดล์จะกลับมาใช้ประโยชน์ได้อีกแทบเป็นไปไม่ได้แล้ว
ยิ่งคิด เซ็นโงคุก็ยิ่งโมโห เขาทุบเอกสารลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะนึกถึงเรื่องอีกเรื่องขึ้นมาได้ เขาหันไปถามสตากี้ “จริงสิ เมื่อไม่กี่วันก่อน สแปนดัมโทรมาบอกว่าเขาถูกคนลึกลับทำร้ายที่เอนิเอสล็อบบี้ สืบอะไรได้หรือยัง? เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการ์ปหรือเปล่า?”
“จากการสืบสวนของหน่วยสอดแนมในเอนิเอสล็อบบี้ เหตุการณ์ที่สแปนดัมถูกโจมตี เกิดขึ้นช่วงเวลาที่พลเรือโทการ์ปกำลังพาคนไปที่ศาล ดังนั้นการ์ปไม่มีเวลามากพอที่จะลงมือได้ครับ” สตากี้ตอบ
เซ็นโงคุพยักหน้าแล้วถามต่อ “แล้วมีโอกาสไหมที่คนของการ์ปทำ? อย่างเช่นผู้ช่วยของเขา โบกาตร์ ก็มีฝีมือพอที่จะทำได้”
สตากี้ส่ายหัวทันที “โบกาตร์อยู่กับพลเรือโทการ์ปตลอดเวลา และจากเวลาที่เรือรบพลเรือโทการ์ปปมาถึงและเวลาที่สแปนดัมถูกโจมตี แม้แต่พลเรือโทการ์ปเองถ้ารีบสุดๆ ก็ไม่สามารถวิ่งไปถึงหอคอยยุติธรรมได้ทันเวลา”
“ตามการวิเคราะห์ของหน่วยสอดแนม คาดว่าคนร้ายอาจจะซ่อนตัวอยู่ที่หอคอยมาก่อนที่เรือของพลเรือโทการ์ปจะมาถึง หรือไม่ก็เป็นคนในเอนิเอสล็อบบี้เอง” สตากี้อธิบาย
เซ็นโงคุฟังด้วยความครุ่นคิด
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ช่างพวกนั้นไปเถอะ เราไม่มีหน้าที่ต้องคอยเก็บกวาดเรื่องให้พวกเขา!” เซ็นโงคุพูดด้วยเสียงทุ้ม จากนั้นก็ถามต่อว่า “ว่าแต่ การ์ปบอกว่าจะพาหลานชายมาที่กองทัพเรือด้วย เขามาแล้วหรือยัง?”
“ดูเหมือนจะมีแค่โลแลนครับ” สตากี้ตอบ พร้อมกับทำหน้าประหลาดเล็กน้อย “และจากข้อมูลที่ได้รับ โลแลนเหมือนจะเป็นผู้ใช้พลังผลปีศาจครับ”
แม้แต่บนเรือของการ์ป ก็มีสายลับของเซ็นโงคุอยู่หลายคน เพราะในฐานะจอมพลของกองทัพเรือ เขาต้องคอยตรวจสอบข้อมูลสำคัญของผู้นำทุกคนเสมอ
“ผู้ใช้พลังผลปีศาจ? แปลกตรงไหน? หรือว่าเป็นสายโรเกีย?” เซ็นโงคุที่เคยเห็นผู้ใช้ผลปีศาจมานับไม่ถ้วน ถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทางแปลกๆ ของสตากี้
“เอ่อ... ท่านจอมพล พลังของโลแลนคือการเรียกเรือรบออกมาครับ...”
“เรือรบ?” เซ็นโงคุขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ผลปีศาจสายพารามีเซียที่กลายเป็นเรือรบเหรอ?”
“ไม่ครับ ดูเหมือนว่าจะสามารถเรียกเรือรบขนาดมหึมามาได้ มันใหญ่กว่าเรือรบปกติถึงสิบเท่า!”
“พลังในการเรียกวัตถุแบบนี้มีด้วยเหรอ?” เซ็นโงคุรู้สึกทึ่งเล็กน้อย ก่อนจะสั่งทันที “ไป! เราไปดูกันเถอะ!”
ไม่นานนัก เซ็นโงคุและผู้ช่วยของเขาก็มาถึงท่าเรือ ก่อนที่จะได้เห็นเรือรบขนาดยักษ์จากระยะไกล
“บ้าไปแล้ว!” เซ็นโงคุตาโตเมื่อเห็นเรือรบขนาดมหึมา “นี่มันเรือรบที่ใหญ่เกินไปแล้ว! แค่ดูจากเกราะเหล็กและปืนใหญ่ที่ติดตั้งอยู่ก็รู้เลยว่ามันมีพลังทำลายสูงมาก!”
เซ็นโงคุคิดในใจว่าหากกองทัพเรือมีเรือลำนี้เข้าร่วมกองกำลัง จะช่วยให้แผนการขยายอิทธิพลในโลกใหม่เกิดขึ้นได้เร็วขึ้นมาก
ทหารเรือจำนวนมากเริ่มมารวมตัวกันที่ท่าเรือเพื่อดูเรือรบขนาดใหญ่ โลแลนสั่งให้เหล่านามิและเพื่อนๆ อยู่บนเรือ ส่วนเขาเดินทางไปยังเรือของการ์ป แล้วเดินลงท่าเรือพร้อมกับปู่ของเขา
“พลเรือโทการ์ปกลับมาแล้ว!”
“สวัสดีครับท่านการ์ป!”
“ตำนานแห่งกองทัพเรือกลับมาแล้ว!”
เนื่องจากนิสัยที่เป็นกันเองของการ์ป เขาจึงได้รับความนิยมอย่างมากในกองทัพเรือ
“ท่านจอมพลมาแล้ว!” เสียงฮือฮาดังขึ้นจากด้านหลังฝูงชนที่กำลังมุงดูเรือรบขนาดมหึมา เมื่อฝูงชนเปิดทาง เซ็นโงคุและผู้ช่วยก็เดินเข้ามา
“ฮ่าฮ่าฮ่า การ์ป! ในที่สุดแกก็กลับมา! ช่วงนี้งานเยอะมาก ข้ารอให้แกมาช่วยงานไม่ไหวแล้ว!” เซ็นโงคุโผเข้ากอดการ์ปทันที ทั้งสองเป็นเพื่อนเก่าจากยุคเดียวกัน มิตรภาพของพวกเขาลึกซึ้งมาก
เซ็นโงคุตบหลังการ์ปแล้วพูดว่า “ไอ้แก่ ข้าได้ยินว่าแกพาหลานชายมาด้วย มันอยู่ไหนล่ะ?” แต่ในความเป็นจริง เซ็นโงคุแอบมองโลแลนตั้งแต่แรกแล้ว แต่ในฐานะจอมพลกองทัพเรือ เขาต้องรักษาภาพลักษณ์บ้าง ไม่ควรทำตัวประจบเด็กใหม่
การ์ปแยกตัวออกจากเซ็นโงคุแล้วดึงโลแลนเข้ามาใกล้ “เจ้านี่ ไม่นึกจะเข้ามาทักทายเจ้าเซ็นโงคุบ้างเหรอ?”
โลแลนทำความเคารพด้วยท่าทางนอบน้อม “สวัสดีครับ ท่านเซ็นโงคุ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ดีมาก เจ้าหนุ่ม!” เซ็นโงคุดึงโลแลนเข้ามาใกล้แล้วพูดพร้อมหัวเราะ “โลแลนเอ๋ย ฉันกับปู่ของเธอเป็นพี่น้องร่วมสาบานนะ เราสนิทกันมากเหมือนใส่กางเกงตัวเดียวกันเลย!”
แต่เมื่อโลแลนได้ยินเช่นนั้น เขาก็รีบกระโดดถอยห่างจากเซ็นโงคุทันที พร้อมทำหน้าตกใจ “เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าพวกคุณเป็นพวกสาย เกย์ กันน่ะ!”
เสียงโลแลนดังไปทั่วท่าเรือ ทำให้บรรยากาศที่เคยครึกครื้นเงียบลงอย่างน่าประหลาดใจ สายตาแปลกๆ ของทุกคนในท่าเรือต่างหันมามองเซ็นโงคุกับการ์ป
