บทที่ 47: คุณปู่ ฉันมีเรือรบแล้ว!

เย็นวันนั้น หลังจากที่กองทัพเรือเติมเสบียงเสร็จเรียบร้อย เรือรบก็เตรียมพร้อมออกจากท่า โลแลนพาคาลิฟาและทาชิงิกลับมาที่เรืออย่างรีบร้อน

บนดาดฟ้าเรือ การ์ปรอหลานชายตัวดีของเขาอยู่ เมื่อเห็นโลแลนกลับมา เขาก็เบิกตาขึ้นอย่างสงสัย “โลแลน แล้วคนนี้เป็นใครอีกล่ะ?”

ทาชิงิแนะนำตัวอย่างสุภาพ “ท่านพลเรือโทคะ นี่คือเลขาที่นายน้อยโลแลนเพิ่งจ้างมาค่ะ”

“เลขา???” การ์ปทำหน้าเหวออย่างเห็นได้ชัด ขณะที่โบก้าร์ดก็เหลือบมองโลแลนด้วยสายตาประหลาด พวกเขารู้สึกว่าโลแลนกำลังใช้ชีวิตในแบบที่สนุกสนานเกินไป ตั้งแต่พาสาวๆ เข้ามาทีละคน ตอนนี้ก็จ้างเลขาส่วนตัวที่เป็นสาวงามอีกคน

การ์ปมองหลานชายตัวดีของเขาอย่างสงสัย “นี่เจ้าหนู! ปู่เป็นถึงพลเรือโทยังไม่มีเลขาสักคน แล้วแกที่ยังไม่ได้เป็นทหารเรือด้วยซ้ำ จะมีเลขาไปทำไม?”

คำพูดของการ์ปทำให้โลแลนรู้สึกไม่พอใจ “พลเรือโทน่ะเป็นแค่ตำแหน่งเล็กๆ ไม่จำเป็นต้องมีเลขาหรอก” โลแลนพูดพร้อมกับเบะปาก “หลานของปู่นี่กำลังจะเป็นราชาแห่งกองทัพเรือ! มีเลขาคนเดียวน่ะมันน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าหาคนที่เหมาะสมได้ ฉันกะจะจ้างเลขาเพิ่มอีกหลายคนเลย!”

“ไอ้เจ้าหนู! แกว่าตำแหน่งพลเรือโทเป็นแค่ตำแหน่งเล็กๆ งั้นเหรอ!” การ์ปโมโหจนหนวดกระตุก ตาขยายใหญ่ด้วยความโกรธ

“อย่าโมโหสิ ปู่! อย่าโมโห” โลแลนรีบเดินเข้ามาแล้วตบหลังการ์ปเบาๆ “ระวังสุขภาพหน่อยสิ เดี๋ยวไม่ดีต่อร่างกายนะ”

การ์ปเริ่มสงบลง แต่ทันใดนั้นความรู้สึกแปลกๆ ก็แล่นเข้ามาในหัว ทำไมเจ้าหนูนี่ถึงจู่ๆ มาอ่อนน้อมแบบนี้? ไม่ใช่นิสัยของมันแน่ๆ มันต้องมีอะไรตามมาอีก!

การ์ปจ้องเขม็ง “ไอ้หนู! ถ้าแกกล้าพูดอะไรที่จะทำให้ฉันโมโหอีก ฉันจะสั่งสอนแกด้วยหมัดเหล็กของฉันแน่!”

การ์ปกังวลว่าโลแลนจะพูดอะไรแบบ “ปู่ตอนนี้อย่าพึ่งตายนะ ต้องรอให้ฉันได้ขึ้นตำแหน่งเดียวกับปู่ก่อนถึงจะตายได้!”

ถ้าหลานพูดแบบนั้นจริงๆ เขาก็คงอับอายอีกครั้ง

“ปู่ ทำไมถึงมองฉันในแง่ร้ายแบบนั้นล่ะ? ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ ฉันก็แค่ต้องการให้ปู่ใจเย็นๆ และรักษาสุขภาพ ก็แค่อยากทำให้ปู่มีความสุขเท่านั้นเอง” โลแลนพูดด้วยท่าทีประจบ

การ์ปหรี่ตามองโลแลนด้วยความสงสัย... ทำไมฟังดูไม่ค่อยน่าเชื่อเลยนะ...

เขาพ่นลมหายใจพร้อมพูดว่า “พูดมาเถอะ! เจ้าหนูกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า~” โลแลนยิ้มกว้าง “ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็เรากำลังจะไปถึงกองทัพเรือแล้วนี่นา ผมก็แค่ขอให้ปู่ช่วยดูแลหน่อย ถ้ามีใครกลั่นแกล้งหลาน ปู่ต้องช่วยหลานด้วยนะครับ!”

“เจ้าหนู! นี่ต้องให้พูดอีกหรือไง!” การ์ปตวัดตาด้วยความเคร่งขรึม “ใครกล้ารังแกแก ฉันจะไม่ปล่อยมันไว้แน่!”

การ์ปที่หาได้ยากที่จะมีหลานยอมมาเป็นทหารเรือ จะปล่อยให้ใครมาแกล้งหลานจนหลานท้อถอยไม่ได้แน่ เขาคงไม่ปล่อยให้ใครลอยนวล!

โลแลนรู้สึกพอใจอยู่ในใจ... ท่าทีนี้แหละที่เขาต้องการ! เพราะเมื่อตอนที่ไปถึงกองทัพเรือ ใครจะรู้ว่าจะมีเรื่องให้ต้องตัดสินใจอะไรอีกบ้าง!

ถ้าทำให้คนอื่นไม่พอใจขึ้นมา ชีวิตเขาคงแย่แน่ แต่ตราบใดที่ปู่ปกป้องอยู่ เขาก็จะสามารถทำอะไรตามใจได้สบายใจ

“เอาล่ะๆ เลขาก็เลขา ขึ้นเรือได้แล้ว ต้องรีบออกจากท่าให้ทันก่อนหมอกจะขึ้น” การ์ปที่ถูกหลานชายช่วยนวดหลังจนรู้สึกดีขึ้น ก็เริ่มเร่งให้เตรียมตัวออกเดินทาง

แต่โลแลนส่ายหัว “ปู่ครับ ผมจะไม่ไปกับเรือของปู่แล้วนะ”

คำพูดนี้ทำให้การ์ปโกรธทันที ราวกับไปกระตุ้นจุดอ่อนของเขา “เจ้าหนู! แกพูดว่าอะไรนะ! ถ้าแกกล้าพูดเรื่องเป็นโจรสลัดอีก ฉันจะหักขาแกจริงๆ!”

โลแลนยักไหล่แล้วทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่อง “ปู่ครับ ทำไมไม่ฟังผมให้จบก่อนล่ะ? ผมแค่จะไม่ไปกับเรือของปู่ ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไปกองทัพเรือซะหน่อย”

การ์ปขมวดคิ้ว “หมายความว่าไง? ถ้าไม่ไปกับเรือรบแล้วจะไปยังไง?”

โลแลนหัวเราะเบาๆ แล้วเลิกคิ้วขึ้น “ปู่ครับ ผมมีเรือรบเป็นของตัวเอง!”

ในช่วงหลายวันที่อยู่บนเรือของการ์ป โลแลนรู้สึกไม่สะดวกสบายกับการพาเหล่าผู้ติดตามมาด้วย การมีเรือรบของตัวเองจะทำให้เขาสามารถใช้ชีวิตบนเรือได้อย่างอิสระและมีความสุขเต็มที่

“ไร้สาระ! เรือรบของแกมาจากไหน!” การ์ปสะบัดมือของโลแลนออกด้วยความไม่พอใจ

การพูดเล่นก็ต้องมีขอบเขตบ้าง! เรือรบไม่ใช่สิ่งที่ใครจะมีได้ง่ายๆ นอกจากกองทัพเรือและรัฐบาลโลกแล้ว ใครจะมีเรือรบได้?

โลแลนยิ้มลึกลับแล้วพูดขึ้นว่า “ฮ่าๆ ปู่ครับ ผมกินผลปีศาจไปเมื่อปีที่แล้ว ความสามารถของมันค่อนข้างพิเศษหน่อย มันสามารถเรียกเรือรบหรูหราออกมาได้”

“ผลปีศาจที่เรียกเรือรบได้?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น การ์ปขมวดคิ้ว “แกอย่ามาหลอกปู่เล่นนะเจ้าหนู”

ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูแปลก แต่ความสามารถของผลปีศาจก็มักจะมีอะไรที่เหลือเชื่ออยู่แล้ว การมีผลที่เรียกเรือรบก็อาจเป็นไปได้

“ตาเห็นย่อมดีกว่าหูฟังครับ ปู่ดูให้ดี!” โลแลนพูดพร้อมกับกระโดดขึ้นไปในอากาศด้วย เดินชมจันทร์ จากนั้นเขาก็ใช้ความคิดเรียกเรือรบสุดหรูจากระบบออกมา

ทันใดนั้น บนผืนน้ำทะเลที่กว้างใหญ่ เรือรบขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้น! ขนาดของมันใหญ่กว่าเรือรบทั่วไปถึงสิบเท่า! พร้อมทั้งติดตั้งอาวุธครบครัน ทั้งปืนใหญ่และปืนป้องกันภัยในระยะประชิด

ทันทีที่เรือรบสุดอลังการปรากฏขึ้น เรือทุกลำในท่าต่างก็ถูกบดบังรัศมีราวกับกลายเป็นเพียงแค่เรือธรรมดาทั่วไป เมื่อเทียบกับนกฟีนิกซ์ที่โดดเด่นที่สุดในฝูง!