บทที่ 145 หายใจอย่างอิสระ (1)
เธอเดินออกไปรับสาย "อาจารย์หนิง" "ขอลาหยุดทำไมเหรอ" เสียงของเขาดังออกมาจากปลายสาย เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง "ฉัน......มีธุระนิดหน่อย" "ป่วยเหรอ" "เปล่า" "เรื่องอะไรกันแน่" เสียงของเขาดังขึ้นมาเล็กน้อย "พ่อของฉันป่วยน่ะ" เธอพูดความจริง "อยู่ที่ไหน โรงพยาบาลของพวกเราเหรอ" "เปล่า......" "ที่ไหนเหรอ" ระดับเ...