บทที่ 143 ทนไม่ได้ (1)
"แม่ ผมไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ" พูดจบ ก็รู้สึกว่าขากางเกงถูกดึงไว้ จึงก้มหน้าไปมอง เป็นหนิงเสี่ยงที่ดวงตาแทบจะลืมไม่ขึ้น ยืนอย่างไม่มั่นคง พลางดึงเขาอยู่ ภายในใจทั้งรู้สึกน่าขัน ทั้งรู้สึกเจ็บปวด ถึงขนาดนี้ ก็ยังฝืนตัวเองเพื่อเล่นเปียโนให้เขาฟัง....... เขาหันข้างอุ้มเขาขึ้น เวินอี้ก็หยิบกล่องใบหนึ่งออก...
