บทที่ 142 สุขสันต์วันเกิด (1)
รู้ว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหน แถมยังลักพาตัวเด็กออกไปจากที่นี่ได้ ดูเหมือนว่าจะใช้เวลาในการเตรียมการนานทีเดียว หนิงจื้อเชียนมาที่ร้านกาแฟตามนัด เจวียนจื่อก็ร้องไห้จนตาปูดตาบวมเช่นกัน และตอนนี้ยังคงร้องไห้อยู่ เขานั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามเธอ หลังจากที่เจวียนจื่อเอ่ยเรียกหมอหนิงหนึ่งคำก็เอาแต่ร้องไห้ตลอด "คุณ...
