บทที่ 114 ศาสตราวุธล้ำค่าถูกสร้าง ง้าวฟางเทียนฮวา!
ห้องตีเหล็กส่วนตัวของเหยียนจิ่งซานนั้น จริงๆ แล้วเพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่กี่เดือน!
หลังจากมาถึงอำเภอชิงซาน เขาตีอาวุธด้วยตัวเองทุกวัน เตาหลอมธรรมดาเขาใช้ไม่คล่อง ในฐานะช่างฝีมือชื่อดังจะไม่มีห้องตีเหล็กที่เหมาะสมได้อย่างไร?
ดังนั้นชายชราจึงตัดสินใจเด็ดขาด!
ค่ายทหารสร้างห้องหินขนาดใหญ่ขึ้นมาทันที
มันสร้างจากหินทนไฟทนความร้อน ไม่เพียงมีเตาหลอมและเตาเผาแบบมืออาชีพ ยังมีถ่านหินและแร่คุณภาพดีที่สุด แม้แต่ค้อนแต่ละอันก็เป็นของสั่งทำพิเศษ
อาเหยียนให้ความสำคัญกับห้องตีเหล็กนี้มากกว่าใคร
ปกติแล้วนอกจากตัวเขา ไม่ให้ใครเข้าไปเลย
แต่ตอนนี้กลับให้เว่ยฮั่นยืม แสดงว่าให้ความสำคัญกับเขามาก
เรื่องนี้ทำให้เกิดความตื่นเต้นในค่ายตีเหล็ก วันรุ่งขึ้นภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน เว่ยฮั่นก็เดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้าไปในห้องหินและเริ่มปิดตัวเองเพื่อฝึกฝนอย่างเต็มที่
นี่คืออาวุธวิเศษชิ้นแรกของเขา ต้องไม่ประมาทเด็ดขาด!
เว่ยฮั่นวางแผนจะใช้ครึ่งเดือนแรกในการขัดเกลาผลงานของตัวเองอย่างละเอียด และใช้เหล็กธรรมดาตีอาวุธทดลองสองสามชิ้นเพื่อฝึกฝน ครึ่งเดือนหลังจึงจะเริ่มตีอาวุธจริงๆ
อาวุธวิเศษไม่เคยสร้างได้ง่ายๆ
มันอาจจะอยู่กับเว่ยฮั่นหลายสิบปีหรือเป็นร้อยปี จำเป็นต้องสร้างให้สมบูรณ์แบบที่สุดในครั้งเดียว เพื่อแสดงต่อสายตาชาวโลก แม้จะต้องใช้เวลาหลายเดือนก็คุ้มค่า
ในช่วงเวลาต่อมา!
เสียงเคาะดังติ๊งๆ ต่อเนื่องจากห้องตีเหล็ก
เว่ยฮั่นใช้เวลาครึ่งเดือนตีอาวุธทดลองสามชิ้น
อาวุธทดลองทั้งสามชิ้นนี้ล้วนเป็นผลงานชั้นเยี่ยม แต่ละชิ้นตีจากเหล็กกล้าพับทบพันครั้งด้วยมือ แล้วจึงตีเป็นรูปทรงหอกง้าว
แม้วัสดุจะธรรมดา แต่ก็เปลี่ยนของธรรมดาให้วิเศษได้!
หอกง้าวแต่ละเล่มดูทรงพลังมาก ไม่ด้อยไปกว่าอาวุธของแม่ทัพกองพันเลย หากโยนออกไป ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ฝึกยุทธ์มากมายแย่งชิงกัน
แต่นี่เป็นเพียงของทดลองเท่านั้น!
อาวุธวิเศษในใจเว่ยฮั่นจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร?
ผ่านไปครึ่งเดือน เขาก็เริ่มตีอาวุธจริงทันที
เขาเริ่มจากการหลอมเหล็กกล้าและแร่หายากทีละก้อน หลังจากหลอมรวมกันเป็นน้ำเหล็กแล้ว ก็ยกค้อนขึ้นเริ่มเคาะวันแล้ววันเล่า!
เว่ยฮั่นไม่ได้เริ่มขึ้นรูปทันที!
เขาใช้เวลาสิบวัน ทำงานอย่างบ้าคลั่งวันละ 18 ชั่วโมง เพื่อตีพับแร่หายากให้กลายเป็นเหล็กกล้าพิเศษพันทบ!
ตอนนี้เหล็กกล้าได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว!
แม้แต่อาวุธวิเศษที่คมที่สุดก็ไม่อาจตัดให้เป็นเศษเหล็กได้
เว่ยฮั่นพอใจและเริ่มเผาให้แดง ขึ้นรูป ชุบน้ำ ปรับแต่ง ขัด ฝัง ลับคม!
เขาใช้ทักษะการตีเหล็กระดับสูงสุดทั้งหมด ไม่ด้อยไปกว่าช่างฝีมือชั้นยอดของโลก แม้แต่เลือดที่ใช้ชุบก็เป็นเลือดของสัตว์อสูรธาตุน้ำอันล้ำค่า
ใช้เวลาหนึ่งเดือนกับอีกสามวัน!
อาวุธวิเศษในใจเว่ยฮั่นก็เสร็จสมบูรณ์
หอกง้าวยาว 1 จั้ง 8 ฉื่อ 3 ชุ่นนี้ มีน้ำหนักรวม 18,000 จิน ทั้งเล่มเป็นสีดำลึกลับ ด้ามจับสลักลายมังกรซ้อนกัน ปลายหอกยาว 3 ฉื่อถูกขัดจนสะท้อนแสงราวกับดาบคม
การออกแบบใบมีดสองข้างเพิ่มความดุดันและน่าสะพรึงกลัว!
ที่โคนยังแกะสลักหัวมังกรเก้าเศียร ภายในมีรู 81 รู
"วูบ!"
เว่ยฮั่นพอใจมากยกมือคว้า
อาวุธวิเศษหนักหมื่นจินส่งเสียงครวญครางออกมา
มันราวกับมีวิญญาณ หรือเหมือนมีปีศาจกำลังคำราม ให้ความรู้สึกกระหายเลือดที่น่ากลัวมาก
"เฮ้!"
พลังลมปราณในตัวเว่ยฮั่นพลุ่งพล่าน พลังสีเลือดอันรุนแรงไหลเข้าสู่อาวุธวิเศษอย่างไร้อุปสรรค
หัวมังกรที่ปลายอาวุธดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา ไม่เพียงแต่ทั้งตัวเปล่งแสงสีเลือด แต่ยังมีรัศมีอำมหิตเข้มข้นขึ้น
เขาแทงและฟันเบาๆ!
ก้อนเหล็กกล้าพันทบสองก้อนที่วางอยู่ข้างห้องตีเหล็กก็ถูกแทงทะลุ
ใบมีดของอาวุธไม่เพียงไม่มีรอยแม้แต่น้อย แต่ยังเปล่งประกายเย็นเยียบน่าสะพรึงกลัว
"ดี ดี ดี ฮ่าๆๆ!"
"ต่อไปเจ้าจะชื่อว่าง้าวฟางเทียนฮวา!"
เว่ยฮั่นรู้ว่าตัวเองไม่เก่งเรื่องตั้งชื่อ!
แต่เขากล้าใช้ชื่อแฝงว่าจางเฟย เฉาเฉา
การตั้งชื่ออาวุธวิเศษนี้ว่าง้าวฟางเทียนฮวาก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ดูทรงพลังดี ไม่ใช่หรือ?
แต่มันก็ยังแตกต่างจากง้าวฟางเทียนฮวาในตำนานของลิโป้อยู่มาก!
ความแตกต่างอยู่ที่ปลายหอกยาวกว่าและดูทรงพลังกว่า ง้าวฟางเทียนฮวาของลิโป้มีใบพายรูปพระจันทร์เสี้ยวสองข้าง แต่ง้าวเล่มนี้มีใบมีดรูปขวานสองข้าง รูปทรงดูหยาบและโหดร้ายกว่า เชื่อว่าเมื่อฟันลงไปคงจะรู้สึกดีมาก
ขณะที่เว่ยฮั่นกำลังจมอยู่ในความสุขที่ได้อาวุธวิเศษ กำลังคิดว่าเมื่อไหร่จะไปเทือกเขาหมื่นลี้เพื่อทดสอบฝีมืออย่างเต็มที่ เสียงของเหยียนจิ่งซานก็ดังมาจากนอกประตู
"เสี่ยวเฟย เสร็จแล้วหรือ?"
"ออกมาคารวะท่านแม่ทัพฟานหน่อย เขามีธุระจะสั่งเจ้า!"
เว่ยฮั่นได้ยินแล้วใจหายวาบ คิดในใจว่าแย่แล้ว!
โดยสัญชาตญาณเขาอยากจะเก็บง้าวฟางเทียนฮวาในมือ
แต่ทั้งสองคนก็ผลักประตูเข้ามาเห็นอาวุธวิเศษในมือเขาเสียแล้ว
ผู้มาเยือนคือเหยียนจิ่งซานและฟานทู เห็นฟานทูถือหอกปราบมารในมือ เกราะทั้งตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ใบมีดของหอกยังมีรอยบิ่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการสู้รบมาอย่างหนัก
ที่มาหาถึงที่คงต้องการซ่อมอาวุธ! ส่วนเหตุผลที่ไม่หาเหยียนจิ่งซานซ่อม ก็เพราะชายชราต้องการส่งเสริมเขา
แต่บังเอิญมาเจอง้าวฟางเทียนฮวาในมือเว่ยฮั่นเข้าพอดี!
ทั้งสองคนตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วสายตาก็มองมาที่เว่ยฮั่นโดยไม่รู้ตัว"อาเหยียน!" เว่ยฮั่นรู้สึกอึดอัด
"เจ้า? นี่เจ้า...?" เหยียนจิ่งซานพูดอย่างตื่นเต้น "เสี่ยวเฟย นี่คืออาวุธวิเศษที่เจ้าใช้เวลากว่าเดือนตีออกมาใช่ไหม?"
"ใช่ขอรับ" เว่ยฮั่นพยักหน้ารับอย่างจนใจ "นี่คือง้าวฟางเทียนฮวา ก็ถือเป็นอาวุธวิเศษชิ้นแรกของข้าขอรับ"
"ดี ดีมาก!"
เหยียนจิ่งซานรับง้าวฟางเทียนฮวามาอย่างตื่นเต้น แล้วพินิจพิเคราะห์อย่างละเอียด!
แม้ชายชราจะอายุมากแล้ว แต่พละกำลังก็ไม่น้อย สามารถยกง้าวหนักกว่าหมื่นจินได้อย่างง่ายดาย และเขาก็รีบออกไปนอกห้องตีเหล็กเพื่อทดลองทันที
"เอาหินทดสอบดาบมา!"
"เอามาหลายๆ ก้อน เร็วเข้า!"
เหยียนจิ่งซานตะโกนอย่างตื่นเต้น สร้างความวุ่นวายพอสมควร
ทำให้เว่ยฮั่นที่ต้องการเก็บเงียบถึงกับหน้าเจื่อนไป ได้แต่ปล่อยให้เขาทดลองต่อไป
จากนั้นหินทดสอบดาบหลายก้อนก็ถูกยกมา ชายชราถือง้าวฟางเทียนฮวาฟันลงไปทีหนึ่ง หินทดสอบดาบหนาๆ ก็ถูกตัดขาดราวกับเต้าหู้ แล้วเขาก็แทงอย่างแรง!
"พรวด!"
หินทดสอบดาบหนาเท่าโต๊ะกลมถูกแทงทะลุทันที!
"โอ้พระเจ้า นี่มันอาวุธวิเศษอะไรกัน? ทำไมถึงแทงทะลุหินทดสอบดาบหนาขนาดนี้ได้ในครั้งเดียว? นี่... นี่มันเกินจริงไปแล้วนะ?"
"เสี่ยวเฟยคนนี้ ตีอาวุธวิเศษออกมาได้จริงๆ ด้วย พระเจ้า มันคงติดอันดับบนสุดของอาวุธวิเศษแล้วสินะ?"
"ไม่ใช่แค่นั้น ข้าเคยเห็นอาเหยียนตีหอกปราบมารฟันหินทดสอบดาบ ยังฟันไม่ขาดครึ่งเลย!"
"ไม่จริงกระมัง? งั้นฝีมือของเสี่ยวเฟยคงเหนือกว่าอาเหยียนแล้วสิ?"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างตกตะลึง!
เหยียนจิ่งซานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ "ฝีมือของเสี่ยวเฟยแน่นอนว่าเหนือกว่าข้า ถือว่าศิษย์เหนือครูจริงๆ แม้ง้าวฟางเทียนฮวานี้จะใช้วัสดุไม่ดีเท่าของช่างฝีมือชั้นยอดของโลก แต่ฝีมือก็ไม่ด้อยกว่าพวกเขาเลย การออกแบบก็ยอดเยี่ยมมาก อย่างน้อยก็ต้องติดอันดับ 100 อันดับแรกของอาวุธวิเศษแน่นอน!"
"100 อันดับแรก?" ทุกคนเบิกตากว้างอีกครั้ง ฟานทูยิ่งสีหน้าเปลี่ยนไป ดวงตาเปล่งประกายร้อนแรง หัวเราะก้องพลางพูดว่า "ดี ฮ่าๆๆ ของดีแท้ๆ ง้าวเล่มนี้ข้าชอบ!"
