ตอนที่ 3 การมาถึงของลิ้นเทพ

ตอนที่ 3 การมาถึงของลิ้นเทพ

"เฮ้! เฮ้!"

ท่าทีเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน ของชายวัยกลางคน ทำให้เซี่ยหยูรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ชายคนนี้ขโมยกินมื้อดึกของเขาไปทั้งชาม จะไม่เสียอะไรเลยงั้นเหรอ?

เมื่อคิดแล้ว เซี่ยหยูก็ยื่นมือออกไปพร้อมพูดว่า "เงิน?"

"เงิน?" ชายวัยกลางคนชะงักเล็กน้อย

เซี่ยหยูชี้ไปที่ชามราเมนที่ว่างเปล่า

"กินเสร็จแล้ว ก็ต้องจ่ายเงินสิ มันเป็นเรื่องปกติธรรมดา หรือจะกินฟรี?"

"เท่าไหร่?"

"อืม... ขอคิดก่อน นี่เป็นมื้อดึกที่ตาแก่นั่นทำเฉพาะวันนี้ และก็มีแค่สองชาม แต่แกกินไปหนึ่งชาม งั้นก็คิด10,000 เยน ก็แล้วกัน"

เซี่ยหยูจับคางของตัวเองแล้วพูดออกไปอย่างไม่ใส่ใจ

เขาต้องการแค่จะกระตุ้นชายคนตรงหน้าที่เสียมารยาทคนนี้สักหน่อย ต่อให้จะเป็นลูกค้าประจำหรืออะไร เขาก็ไม่สนใจ

สำหรับเขา การที่มีใครมาขโมยกินมื้อที่ดีที่สุดของวันไป นั่นไม่ใช่เรื่องที่จะปล่อยผ่านไปง่ายๆ เซี่ยหยูรู้สึกขุ่นเคืองเต็มที่

แปะ!

ใครจะไปคิดว่าชายวัยกลางคนจะไม่ต่อรองหรือพูดอะไรสักคำ

เขาเพียงแค่หยิบกระเป๋าเงินจากกระเป๋าเสื้อโค้ทสีดำเทา แล้วดึงธนบัตร 10,000 เยนออกมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

"ถ้าการใช้เงิน ทำให้ได้กินอาหารของเถ้าแก่เซี่ยทุกวัน ฉันก็ยอมทุ่มเงินจนหมดตัวเลย"

เซี่ยหยูถึงกับพูดอะไรไม่ออก

ในโตเกียว ราคาราเมนหนึ่งชาม ปกติอยู่ที่ 600-700 เยน คิดเป็นเงินหยวนก็ประมาณ 40 หยวน ส่วนธนบัตร 10,000 เยนก็เท่ากับ 600 หยวน ซึ่งซื้อราเมนธรรมดาได้ถึง 10 กว่าชาม

ไม่ต้องสงสัยเลย ชายคนนี้ต้องเป็นเศรษฐีแน่นอน เซี่ยหยูไม่ลังเลที่จะหยิบธนบัตรหนึ่งหมื่นเยนนั้นใส่กระเป๋าของตัวเอง

บ้าชะมัด ทุกวันเขาต้องกินขนมปังราคาถูกจากร้านสะดวกซื้อ ถ้าจะโทษก็โทษปู่ของเขา เป็นตาแก่ที่ขี้เหนียวเกินไป ทุกวันนี้ให้เงินเขาแค่ 1,000 เยน

แล้ว 1,000 เยน มันทำอะไรได้บ้าง?

ข้าวกล่องเบนโตะในร้านสะดวกซื้อ กล่องนึงก็ 400 เยน ส่วนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็ราคาอยู่ที่ 100-250 เยน

โชคดีที่เขาสามารถขี่จักรยานไปโรงเรียนได้ ไม่ต้องเสียค่าเดินทาง ไม่อย่างนั้นเซี่ยหยูต้องอดอาหารไป 1 มื้อ อย่างแน่นอน

ชีวิตของเซี่ยหยูในโตเกียวนั้นยากลำบาก เขาต้องคอยเฝ้าดูการลดราคาที่ร้านสะดวกซื้ออยู่เสมอ

เมื่อไหร่ที่เห็นข้าวกล่องเบนโตะลดครึ่งราคาหรือใกล้หมดอายุ เขาจะรีบกลายเป็นสุดยอดนักปั่นจักรยานไปซื้อในทันที

โชคดีที่เขายังไม่เคยป่วยหนัก จากการกินอาหารหมดอายุเลย

โดยสรุปแล้ว การที่คนที่เกิดใหม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ คงไม่มีใครอยากมาอีกแล้ว

เซี่ยหยูยังคงลูบธนบัตร 10,000 เยน ในกระเป๋าของเขาอย่างช้าๆ คิดไปว่าจะไปหาอาหารที่ไหนให้กินอิ่มหนำเติมพลัง

"นายคือเซี่ยหยูใช่ไหม?"

เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น ทำให้เซี่ยหยูหลุดจากความคิดของตัวเอง

"แน่นอน!" เซี่ยหยูตอบด้วยความมั่นใจ

ตอนนี้เขารู้สึกดีกับชายคนนี้มากขึ้น เมื่อเห็นว่าเขายอมจ่ายเงินโดยไม่พูดมาก

ชายวัยกลางคนหันไปหาชายชราในครัวแล้วถามด้วยเสียงดัง "เถ้าแก่เซี่ย..."

ชายชราเดินออกมาจากครัวด้วยท่าทางสงบ มือไขว้กันที่ด้านหน้า มองมาที่เขาอย่างเย็นชา

"คุณคามิบาระ มีอะไรจะชี้แนะหรือ?" ชายชราถาม

"เด็กคนนี้คือหลานของคุณเหรอ?" คามิฮาระถามพลางชี้ไปที่เซี่ยหยู

เมื่อชายชราพยักหน้า เขาถึงได้ยิ้มบางๆ

"ผมตกลงเรื่องที่คุณขอไว้แล้ว แต่ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นหลานของคุณ ผมเลยอยากเห็นฝีมือทำอาหารของเขาก่อน เพราะคุณกำลังจะจากไป ผมก็ต้องหาคนมาแทน"

"เข้ามา" ชายชราเรียกเซี่ยหยูด้วยน้ำเสียงเข้ม

เซี่ยหยูเดินตามเข้าไปในครัวโดยไม่ได้คิดอะไร เพราะเขากำลังตื่นเต้นกับข้อความจากระบบที่เพิ่งปรากฏขึ้น

“ทำอาหารมื้อดึกที่ทำให้คามิบาระพอใจ เพื่อให้เสร็จสิ้นภารกิจเริ่มต้น”

แต่เมื่อยืนอยู่หน้าห้องครัว เซี่ยหยูถึงกับมึนงง เพราะเขาไม่รู้จะเริ่มทำอาหารอย่างไร!

เขามองไปที่ชายชราอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ตาแก่นั่นยังคงยืนนิ่งด้วยท่าทางเคร่งขรึม

"ตอนที่ฉันอายุเท่าแก ฉันก็เป็นเชฟใหญ่ที่คุมร้านอาหารของตระกูลแล้ว ตอนนี้ถึงตาแกแล้ว" ชายชราพูดอย่างเย็นชา

อย่าเพิ่งสิ! เซี่ยหยูรู้สึกใจเต้นรัว ปู่ไม่เคยสอนเขาทำอาหารเลย เอาแต่ใช้เขาเป็นลูกมือในครัวตลอด

เหมือนจะอ่านใจได้ ปู่ส่ายหัวและพูดต่อ

"แกคิดว่า ที่ฉันทำอาหารมื้อดึกให้กินทุกวัน เพื่ออะไร?

นี่คืออาหารที่ง่ายและอิสระที่สุด ถ้าแกยังจำวิธีทำอาหารไม่ได้สักจาน แปลว่าแกไม่ใส่ใจในการพัฒนาฝีมือการทำอาหาร...แกสูญเสียจิตวิญญาณแห่งตระกูลเซี่ยแล้ว!"

เมื่อได้รับแรงกดดันจากทั้งระบบและปู่ของเขา เซี่ยหยูจึงสูดหายใจลึกและตัดสินใจลงมือทำทันที

คำถามคือ จะทำอาหารอะไรดี?

เขาคิดสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นว่า "ราเมน! ราเมนเนื้อที่เพิ่งกินไป! เอาจานนี้แหละ!"

เขาหันไปที่ร้านแล้วตะโกนว่า "คุณคามิบาระ คุณไม่รังเกียจที่จะทานราเมนเนื้ออีกสักชามใช่ไหม?"

คามิบาระนั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะในร้านที่เล็กมาก เขาได้ยินการสนทนาระหว่างสองปู่หลานทั้งหมด

"ถ้าอร่อย ฉันก็ไม่รังเกียจหรอก" คามิบาระตอบพร้อมรอยยิ้ม

"งั้นกรุณารอสักครู่..."

เซี่ยหยูยืนค้ำคางตัวเองที่โต๊ะทำอาหาร ตรงหน้ามีเครื่องนวดแป้งแรงสูงที่ใช้ทำราเมน

น้ำในหม้อใหญ่ก็ถูกตั้งไฟบนเตาแก๊สแล้ว อีกไม่นานจะเดือดและปล่อยไอร้อนออกมา

ขั้นตอนแรกในการทำราเมน คือต้องแก้ปัญหาเรื่องเส้นก่อน

ในร้านไม่มีเส้นสำเร็จรูป ดังนั้นเขาจำเป็นต้องทำเอง ซึ่งการทำราเมนที่ดีต้องอาศัยฝีมือพื้นฐานที่คล่องแคล่ว เช่น การนวดแป้ง การตัดเส้น การดึงเส้น การต้มเส้น และการเสิร์ฟ ทุกขั้นตอนส่งผลต่อรสชาติสุดท้ายของอาหารและไม่ควรมองข้าม

ทันใดนั้น ระบบก็แจ้งว่า

ระบบ: ท่านยังไม่ได้รับรางวัลแพ็กเกจผู้เริ่มต้น ขอแนะนำให้รับก่อนแล้วค่อยเริ่มทำอาหารจานแรกของตัวเอง

แพ็กเกจผู้เริ่มต้นคืออะไร?

ความคิดของเซี่ยหยูถูกขัดจังหวะ แต่เขาไม่ได้รู้สึกหงุดหงิด กลับรู้สึกตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นมากกว่า

เสียง "ติ๊ง" ดังขึ้นในหัวของเขา และทันใดนั้นก็มีแผนผังทักษะคล้ายเกมปรากฏบนจอตาของเขา

ทักษะการทำอาหารระดับ Lv2

แต้มทักษะที่ยังไม่ได้ใช้: 1

"ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทักษะการทำอาหารของฉันเลื่อนจาก Lv1 เป็น Lv2 แล้วนี่? เอ๊ะ? เลเวลอัพแล้วยังได้แต้มทักษะอีก 1 แต้ม?" เซี่ยหยูพูดด้วยความสับสน

ระบบจึงแสดงบันทึกประจำวันของเขาอย่างละเอียด:

- วันที่ 20 กรกฎาคม 2016 เวลา 19:36 น.

เซี่ยหยูจัดการกับวัตถุดิบประเภทเนื้อสัตว์ 10 ชุด

ได้รับค่าประสบการณ์ 10 คะแนน

- วันที่ 20 กรกฎาคม 2016 เวลา 20:20 น.

เซี่ยหยูจัดการกับวัตถุดิบประเภทอาหารทะเล 10 ชุด

ได้รับค่าประสบการณ์ 10 คะแนน

- วันที่ 20 กรกฎาคม 2016 เวลา 21:00 น.

เซี่ยหยูจัดการกับวัตถุดิบประเภทผัก 10 ชุด

ได้รับค่าประสบการณ์ 10 คะแนน

บันทึกนี้ดำเนินไปจนถึงหลังเที่ยงคืน

การเลื่อนทักษะจาก Lv1 ไป Lv2 ใช้เพียง 100 คะแนน แต่จาก Lv2 ไป Lv3 ต้องใช้ถึง 1,000 คะแนน

"รับรางวัลแพ็กเกจผู้เริ่มต้น!" เซี่ยหยูตัดสินใจรับรางวัลก่อน

ระบบตอบกลับ "คุณได้รับสิทธิ์ หมุนวงล้อฟรี 1 ครั้ง"

หน้าจอวงล้อปรากฏขึ้น พร้อมกับคำอธิบายอย่างละเอียดข้างๆ

【วัตถุดิบ】: ได้รับวัตถุดิบระดับสูงจากระบบเทพปรุงอาหาร

【เครื่องครัว】: ได้รับเครื่องครัวระดับสูงจากระบบเทพปรุงอาหาร

【ตำราอาหาร】: ได้รับตำราอาหารคุณภาพระดับสีฟ้าขึ้นไป

【ของใช้สิ้นเปลือง】: ได้รับไอเท็มที่ใช้แล้วหมดไปในครั้งเดียว

【พิเศษ】: โอกาสต่ำมากที่จะได้รับทักษะเทพอย่าง 'ลิ้นเทพ' หรือ 'มือเทพ'

โอ้โห! ลิ้นเทพ?

เซี่ยหยูรู้สึกเหมือนหลงเข้ามาในโลกของการ์ตูน ยอดนักปรุงโซมะ ขึ้นมาเลย!

--------------------------------

ฝากติดตาม สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ

หากพบคำผิด แจ้งได้เลย