ตอนที่ 1 จุดเปลี่ยนของชีวิต
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามายังห้องนอนที่เต็มไปด้วยข้าวของระเกะระกะ เสื้อผ้าที่ใส่แล้วถูกโยนกองทิ้งใส่ในตะกร้าอย่างลวกๆ โดยที่บนเตียงมีร่างของชายหนุ่มวัย 25 กำลังนอนเหม่อมองเพดานอย่างไร้จุดหมาย
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นที่หัวเตียง ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ได้สนใจมันเลยแม้แต่น้อย เขายังคงครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เคราะห์ร้ายที่เกิดขึ้นกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา
ก้องภพ หรือที่เพื่อนๆ เรียกว่า ‘ก้อง’ เขาเคยเป็นสตันต์แมนที่มีชื่อเสียงในวงการภาพยนตร์ หลังจากผ่านการแสดงมาหลายต่อหลายเรื่อง เขาก็ได้มาแจ้งเกิดกับการแสดงเรื่อง ‘มหาประลัยนักสู้พันธุ์พยัคฆ์’ ที่ทำให้ชื่อเสียงของเขาดังกระฉ่อนไปทั้งวงการ
ทว่าในขณะที่ชีวิตกำลังรุ่งโรจน์อยู่นั้น โชคชะตาก็เหมือนเล่นตลก เพราะเขากลับประสบอุบัติเหตุครั้งใหญ่ที่ทำให้ต้องพักรักษาตัวเป็นเวลานานแรมปี
และนั่นจึงทำให้เขาถูกทางค่ายหนังปลดออกจากงาน ส่งผลให้ทุกๆ อย่างในชีวิตของก้องภพพลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบไม่ทันตั้งตัว
“ทำไมชีวิตคนเราถึงซวยได้ขนาดนี้วะ?”
ก้องภพพูดกับตัวเองขณะเหม่อมองที่เพดาน เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไปดี
ทันใดนั้นได้มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตู นั่นทำให้ก้องภพสะดุ้งตื่นจากความคิดพลางหันหน้ามองไปยังต้นทางของเสียง
“ฉันเอกเอง นายอยู่หรือเปล่า?” ชายผู้มาเยือนส่งเสียงอยู่หน้าประตู
“ช่วงนี้ยิ่งไม่อยากคุยกับใครอยู่ด้วยสิ” ก้องภพพึมพำเบาๆ กับตัวเอง
ในทีแรกเขาคิดจะทำเป็นไม่อยู่เพราะยังไม่อยากสนทนากับใครในตอนนี้ แต่ก็มาฉุกคิดขึ้นได้ว่าเพื่อนของตนอุตส่าห์เดินทางมาไกล หากจะทำลายน้ำใจของเพื่อนก็กระไรอยู่
เมื่อคิดเช่นนั้นก้องภพจึงยอมลุกไปเปิดประตูด้วยสายตาเบื่อหน่าย และเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้พบเข้ากับเอกนิษฐ์ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
“ก้อง! นายเป็นยังไงบ้างวะ? ฉันส่งข้อความไปก็ไม่ยอมอ่าน เลยมาดูอาการถึงห้องเนี่ย!” เอกนิษฐ์เอ่ยถามทันทีด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง “ฉันเป็นห่วงนายมากเลยนะเพื่อน”
“ไม่รู้ว่ะ ฉันแค่รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก” ก้องภพตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “มันเหมือนฉันได้เสียทุกอย่างในชีวิตไปหมดแล้ว”
“เออน่า...ชีวิตคนเรามันก็มีขึ้นมีลงแบบนี้แหละ ไม่ได้แปลว่านายจะอยู่ในสภาพนี้ตลอดชีวิตเสียหน่อย” ชายหนุ่ม พูดปลอบพลางยกถุงใส่ขนมขึ้นมา “แล้วกินอะไรหรือยัง? ฉันซื้อขนมเบื้องร้านโปรดนายมาฝาก”
หลังจากนั้นคนทั้งสองเดินมานั่งลงที่เก้าอี้เพื่อพูดคุยถึงเรื่องราวในอดีตตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่เมื่อคุยถึงเรื่องเป้าหมายในอนาคต ก้องภพกลับเงียบไปโดยไม่มีคำตอบอะไรออกจากปาก
“ถ้านายยังไม่รู้จะทำยังไงต่อ ถ้างั้น...เอางี้ไหม นายมาเล่นเกมเป็นเพื่อนฉันหน่อย ช่วงนี้ฉันกำลังเล่นเกมหนึ่งอยู่ สนุกมากเลยล่ะ” เอกนิษฐ์เอ่ยปากเสนอแนะ
“เกม? ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นเกมหรอกนะ” ก้องภพส่ายหน้าพลางตอบด้วยความเบื่อหน่าย
“แต่นายก็ยังว่างไม่ใช่เหรอ? ก็ใช้เวลาช่วงนี้มาเล่นเกมเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ไม่แน่มันอาจจะช่วยให้นายลืมความเศร้าก็ได้นะ” ชายหนุ่มพยายามพูดโน้มน้าวใจของอีกฝ่าย
ก้องภพนิ่งไปชั่วขณะจากนั้นได้ย้อนถามว่า “นายคิดว่าเกมนี้มันจะช่วยให้ฉันหายเศร้าได้จริงๆ น่ะเหรอ?”
“ก็ไม่รู้สิ แต่ลองดูก็ไม่เสียหายหรือเปล่าวะเพื่อน ถึงมันไม่ได้ช่วยอะไรแต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าการที่นายเอาแต่นอนหายใจทิ้งไปวันๆ” เอกนิษฐ์ยิ้มมุมปากขณะพูด “ลองเปิดใจเล่นดูสักครั้งนะ”
“อะๆ เอางั้นก็ได้...ฉันจะลองเล่นดู แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าเกมมันไม่สนุกแบบที่นายคุยโม้เอาไว้ นายได้โดนฉันไล่เตะก้นแน่” ก้องภพชี้นิ้วไปยังเพื่อนที่นั่งตรงข้าม
“รับประกันเลยว่านายจะติดใจ” เอกนิษฐ์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มมั่นอกมั่นใจ
“แล้วเกมมันชื่ออะไรล่ะ?”
“ชื่อเกมว่า Legends of Odyssey เป็นเกมที่กำลังมาแรงที่สุดในตอนนี้เลย ขนาดตอน CBT มีคนลงทะเบียนไปแล้วล้านไอดี” เอกนิษฐ์พูดอย่างกระตือรือร้น
“เอาดีๆ นั่นมันเยอะใช่เล่นเลยนะ แบบนี้ค่อยน่าคาดหวังขึ้นมาหน่อย”
“แน่นอนสิวะเพื่อน ถ้าเกมมันไม่ดีจริงฉันไม่แนะนำนายหรอก” เอกนิษฐ์ยักไหล่อย่างภาคภูมิใจจากนั้นยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาที่ข้อมือ
“โอ้ เดี๋ยวฉันต้องไปทำธุระต่อแล้วล่ะ” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับตบที่บ่าเพื่อนเบาๆ “เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ เชื่อฉันสิ”
“ขอบใจเพื่อน” ก้องภพยิ้มให้พร้อมกับลุกจากเก้าอี้เพื่อเตรียมเดินไปส่งเพื่อน
เมื่อเดินไปถึงหน้าประตูห้องพัก เอกนิษฐ์หันกลับมาพูดกับก้องภพอีกครั้ง “อย่าลืมเล่นเกมนะเว้ย ไม่งั้นฉันโกรธนายแน่”
“เออๆ เดี๋ยวโหลดมาเล่นตอนนี้เลย ไปทำธุระได้แล้วไป” ก้องภพพูดพลางพยายามผลักดันเพื่อนออกจากประตูห้อง
เมื่อเพื่อนออกจากห้องไปแล้ว ก้องภพจึงเริ่มค้นหาเครื่องเล่นเกมที่เขาเก็บไว้สักมุมหนึ่งของห้อง และหลังจากควานหาอยู่ครึ่งชั่วโมงก็ไปเจอว่ามันถูกยัดเก็บไว้อย่างลวกๆ ที่ลิ้นชักใส่หนังสือ
เขาหยิบเครื่องเล่นเกมรูปทรงครึ่งวงกลมสีขาวที่มีการสลักชื่อ Vortex Interactive เอาไว้ขึ้นมาปัดฝุ่นก่อนจะลองกดปุ่มตรงมุมขวาของอุปกรณ์เพื่อเปิดเครื่อง
แสงไฟหลากสีได้สว่างวาบขึ้นมาทดแทนสีขาวเดิมของอุปกรณ์ “โอ้ ยังใช้งานได้อยู่แฮะ”
ก้องภพล้มตัวลงนอนที่เตียงและสวมเครื่องเล่นเกมเข้ากับศีรษะของตัวเอง จากนั้นภาพโฮโลแกรมหน้าต่างเลือกเล่นเกมได้ปรากฏขึ้นมาซ้อนทับกับภาพของเพดานห้องนอน
เขานึกถึงชื่อเกม Legends of Odyssey ในใจ และเพียงแค่เสี้ยววินาที ภาพไอคอนของตัวเกมก็ปรากฏขึ้นมา
“โอโห...เกมบ้าอะไรวะเนี่ย ใช้พื้นที่ตั้ง 80 TB” ก้องภพอุทานทันทีเมื่อได้เห็นขนาดไฟล์ของตัวเกม จากนั้นเมื่อเขาทำการดาวน์โหลดและติดตั้งตัวเกมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก้องภพสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะสั่งให้เปิดใช้งานเกม
เกิดแสงสีขาวสว่างวาบขึ้นมาทั่วทั้งสายตาของเขาและในวินาทีต่อมา ภาพของโลกใบใหม่ได้ปรากฏขึ้นมาทดแทนภาพของห้องนอน
ดินแดนที่ปกคลุมไปด้วยสีขาวโพลนและเงียบสงบมากจนเพียงแค่เสียงฝีเท้าก็ทำให้เกิดเสียงดังก้องกังวานไปทั่วทั้งบริเวณ สถานที่แห่งนี้ดูราวกับสรวงสวรรค์ในจินตนาการของใครบางคน
“ยินดีต้อนรับสู่ Legends of Odyssey ค่ะท่านผู้กล้า” เสียงหญิงสาวดังขึ้นมาจากสักที่หนึ่ง
ก้องภพสะดุ้งโหยงก่อนจะหันไปพบเข้ากับหญิงสาวสวมชุดยาวสีขาวบริสุทธิ์ ผิวขาวราวกับหิมะ เส้นผมที่ยาวสลวยของเธอก็มีสีเดียวกัน และเธอกำลังยิ้มแย้มให้เขา
“ข้าคือ เทพีอัลบาหรือท่านจะเรียกข้าว่า ‘อัลบา’ เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” เธอกล่าวด้วยเสียงที่หวานใส “ข้ามีหน้าที่แนะนำผู้กล้าที่เข้ามายังดินแดนแห่งนี้ ท่านผู้กล้าต้องการให้เรียกนามของท่านเช่นไรคะ?”
“อะ...อ๋อ ต้องตั้งชื่อก่อนสินะ” ก้องภพได้สติหลังจากกำลังงุนงงกับการเข้ามาเล่นเกมครั้งแรก “อืม...แล้วจะใช้ชื่ออะไรดีล่ะ?”
เขาครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “งั้นใช้ชื่อว่า ก้องภพ ตามชื่อจริงละกันครับ” เขาพูดกับเทพีสีขาว
“รับทราบค่ะ ท่านผู้กล้าก้องภพ ท่านสามารถปรับรูปร่างหน้าตาของท่านให้แตกต่างจากหน้าตาจริงๆ ของท่านได้ มิทราบว่าท่านผู้กล้าต้องการจะเปลี่ยนแปลงไหมคะ?”
“เอ่อ...ไม่ครับ ใช้หน้าตาแบบเดิม”
“รับทราบค่ะ ต่อไปกรุณาเลือกอาชีพของท่านด้วยค่ะ!”
อัลบากวาดมืออย่างช้าๆ และทันใดนั้นเบื้องหน้าของก้องภพก็ปรากฏหน้าต่างโปร่งแสงขึ้นมา บนหน้าต่างนั้นมีตัวเลือกอาชีพหลากหลายที่ส่องประกายอย่างงดงาม
อัลบากล่าวต่อ “แต่ละอาชีพมีคุณสมบัติและความสามารถที่แตกต่างกัน ดังนั้นเชิญเลือกอาชีพที่เหมาะสมกับสไตล์การเล่นของท่านได้เลยค่ะ”
ก้องภพจ้องมองตัวเลือกเหล่านั้นด้วยความตื่นเต้น โดยหน้าต่างได้มีการบอกข้อมูลไว้อย่างละเอียด
[นักรบผู้พิชิต (Champion Warrior)
นักรบผู้พิชิตเป็นอาชีพที่มีพลังโจมตีสูง ใช้อาวุธหนักเช่นดาบใหญ่หรือดาบยาวในการโจมตี
จุดแข็ง: พลังโจมตีสูง, มีความสามารถในการโจมตีที่หลากหลายรูปแบบ
จุดอ่อน: พลังป้องกันต่ำ, ต้องพึ่งพาเพื่อนร่วมทีมในการสนับสนุน]
[นักปราชญ์เวทมนตร์ (Arcane Sage)
นักปราชญ์เวทมนตร์ สามารถร่ายคาถาโจมตีและฟื้นฟูพลังชีวิตของพันธมิตร เป็นสายที่มีพลังเวทมนตร์สูงที่สุด
จุดแข็ง: สามารถโจมตีระยะไกลและฟื้นฟูพลังชีวิตเพื่อนร่วมทีม,พลังเวทมนตร์สูง
จุดอ่อน: พลังชีวิตต่ำ, ต้องมีเพื่อนร่วมทีมคอยรับดาเมจให้]
[เงาเพชฌฆาต (Shadow Ranger)
เงาเพชฌฆาต มีความว่องไวและความแม่นยำสูง สามารถลอบโจมตีและสังหารศัตรูจากระยะไกล
จุดแข็ง: ความว่องไวสูง, ความแม่นยำสูง, ความสามารถในการลอบเร้น
จุดอ่อน: พลังชีวิตและพลังป้องกันต่ำ]
[นักรบแห่งแสง (Warrior of Light)
นักรบแห่งแสงเป็นอาชีพที่มีพลังชีวิตสูงมาก มีความสามารถในการป้องกันและรับความเสียหายจากศัตรู
จุดแข็ง: พลังชีวิตและพลังป้องกันสูง
จุดอ่อน: พลังโจมตีต่ำ, ความว่องไวต่ำ]
“นักรบผู้พิชิต” ก้องภพพูดเบาๆ กับตนเองพลางพิจารณาภาพที่ปรากฏอยู่ในหน้าต่าง นักรบกำลังถือดาบใหญ่สัมผัสได้ถึงพลังโจมตีที่แข็งแกร่ง
“นักปราชญ์เวทมนตร์” ภาพของนักเวทสวมเสื้อคลุมยาว มือถือไม้คทาที่ส่องประกายแสงเวทมนตร์ พลังงานลึกลับหมุนวนรอบตัวนักเวท รับรู้ได้ถึงความสามารถควบคุมพลังเวทที่ทรงอำนาจ
“เงาเพชฌฆาต” ภาพของตัวละครสวมเสื้อเกราะเบาถือมีดสองเล่มในมือพร้อมกับสะพายธนูไว้ที่หลัง ใบหน้าถูกปิดบังบางส่วนด้วยผ้าคลุม ชวนให้นึกถึงการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเงียบกริบ
“นักรบแห่งแสง” ภาพนักรบสวมชุดเกราะหนัก ถือขวานและโล่ขนาดยักษ์ในมือ สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งอันมหาศาล
“อืม...ทุกอาชีพดูน่าสนใจหมดเลยแฮะ” ก้องภพลูบคางตัวเองขณะกำลังคิดวิเคราะห์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจได้ “ถ้างั้นขอเลือกอาชีพนักรบผู้พิชิตครับ”
“รับทราบค่ะ” หลังจากสิ้นเสียงอัลบา ร่างกายของก้องภพก็ปรากฏชุดเกราะพร้อมกับดาบเหล็กสะพายที่ด้านหลังและกำไลสีเงินที่แขนข้างซ้าย จากนั้นหน้าต่างแสดงผลได้ปรากฏพร้อมกับแสดงข้อความ
[ผู้เล่น ก้องภพ อาชีพ นักรบผู้พิชิต เลเวล 1
พลังชีวิต 50 จุด พลังโจมตี 60 จุด พลังป้องกัน 50 จุด
สกิลต่อสู้ ดาบเพลิง]
[ได้รับอุปกรณ์สวมใส่ได้แก่ ชุดเกราะขั้นพื้นฐานสำหรับผู้เล่นเลเวล 1 จำนวน 1 ชิ้น
ดาบขั้นพื้นฐานสำหรับผู้เล่นเลเวล 1 จำนวน 1 ชิ้น ช่องเก็บของจำนวน 50 ช่อง
ขวดฟื้นฟูพลังชีวิตขวดเล็ก จำนวน 10 ขวด ขวดฟื้นฟูมานาขวดเล็ก จำนวน 10 ขวด]
“หากท่านผู้กล้าต้องการใช้คำสั่งต่างๆ สามารถกดปุ่มที่กำไลได้เลยค่ะ” อัลบาเอ่ยปากแนะนำ
ก้องภพทดลองกดปุ่มที่กำไล เกิดเป็นภาพโฮโลแกรม แสดงหน้าต่างคำสั่งต่างๆ เช่น ข้อมูลส่วนตัว แผนที่ เควสต์ที่ได้รับ รวมไปถึงข้อมูลของไอเทมที่ได้รับอยู่ในช่องเก็บของ
“จริงสิ เกือบลืมไป เวลา 1 วันภายในเกมจะเทียบเท่ากับ 1 ชั่วโมงในชีวิตจริง ดังนั้นท่านผู้กล้าไม่ควรอยู่ในเกมนานเกิน 10 นะคะ” อัลบาส่งรอยยิ้มเป็นมิตรให้ก้องภพ “ท่านผู้กล้าพร้อมสำหรับการผจญภัยหรือยังคะ?”
“พร้อมครับ” ก้องภพตอบด้วยความรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่รอคอยเขาอยู่
“ถ้าอย่างนั้นขอให้ท่านผู้กล้าสนุกกับการผจญภัยในโลก Legends of Odyssey ค่ะ” สิ้นเสียงของหญิงสาวก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาอีกหนพร้อมกับส่งก้องภพเข้าสู่โลกของการผจญภัย...
