บทที่ 94 ยอดอัจฉริยะในบัญชีมังกรซ่อนเร้น ตรวจสอบตนเองวันละสามครั้ง!

เว่ยฮั่นเดาถูกจริงๆ

เพิ่งกินข้าวเช้าเสร็จเริ่มทำงาน เขาก็เห็นท่านแม่ทัพฟานมาตรวจการอย่างยิ่งใหญ่ เป็นชายร่างกำยำที่มีความกดดันสูงเมื่อคืนจริงๆ

อาจเป็นเพราะนอนไม่หลับเมื่อคืน หรืออาจเพราะอัดอั้นตันใจ ฟานทูหน้าตาบึ้งตึงนำทหารองครักษ์เข้าค่าย รวบรวมกำลังทหารทั้งหมดเริ่มฝึกทันที

กองทัพใหญ่ของกบฏตอนนี้รวมตัวกันอยู่ในค่ายนอกเมือง

ในค่ายในเมืองนอกจากโรงตีเหล็ก กองเสบียง กองขนส่งแล้ว ก็มีแค่กองลาดตระเวนกว่าพันนายประจำการอยู่

และวันนี้ความโกรธของฟานทู ชัดเจนว่ามุ่งมาที่พวกเขา

บนลานฝึกในค่าย ทหารกบฏกองลาดตระเวนกว่าพันนายยืนตรงอย่างเคร่งเครียด ไม่มีใครกล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย ในใจก็รู้สึกหวาดกลัว

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของฟานทู หลายคนถึงกับขาอ่อน

"ยังไง?" ฟานทูตวาดอย่างหงุดหงิด "พวกเจ้ามีแค่นี้เองหรือ? กับสภาพอ่อนแอแบบนี้ พวกเจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะรักษาอำนาจของท่านอ๋อง มีคุณสมบัติอะไรที่จะแทนท่านอ๋องดูแลอำเภอชิงซาน? ไร้ประโยชน์ พวกเจ้าล้วนไร้ประโยชน์"

"พวกเจ้าไอ้พวกเลวทราม คิดว่าไม่ได้ทำศึกก็จะปล่อยตัวหรือ? แค่ร่องรอยของโจรตัวเล็กๆ ก็หาไม่เจอ ข้าจะเอาพวกเจ้าไว้ทำอะไร?"

"ตอนนี้ลงโทษพวกเจ้าให้ฝึกกระบวนทัพสี่ทิศ ถ้าข้าไม่สั่งให้หยุด ใครกล้าหยุดก็ลากออกไปลงโทษทางทหารทันที เข้าใจไหม?"

"ขอรับ!" เหล่าทหารตะโกนพร้อมกัน

พวกเขารู้ดีว่านี่เป็นการลงโทษ จึงไม่มีใครกล้าต่อต้าน จัดแถวแล้วเริ่มฝึกทันที

นี่เป็นกระบวนทัพที่ซับซ้อนมาก ทหารยืนอยู่ในตำแหน่งต่างๆ แต่ละคนเหมือนถูกกระบวนทัพชักนำ เปลี่ยนตำแหน่งไปมาเป็นระยะ

"ฆ่า!"

"ฆ่า!"

"ฆ่า!"

เหล่าทหารตะโกนไม่หยุด เพื่อกระตุ้นพลังเลือดของตัวเอง

พลังเลือดของพวกเขาเชื่อมโยงถึงกัน รวมตัวกันเป็นพลังอันน่าสะพรึงกลัว

เหนือกระบวนทัพยังปรากฏเงาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ - มังกรเขียว เสือขาว เต่าดำ และหงส์แดง พวกมันคำรามฟ้าร้อง ท่าทางดุร้าย ขณะเดียวกันพลังเลือดของทหารก็ถูกใช้อย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างกัดฟันอดทน

"ฮึ่ย!"

เว่ยฮั่นที่กำลังยุ่งอยู่เงยหน้ามองหนึ่งที อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุก

เขารู้สึกได้ถึงภัยคุกคามอันร้ายแรงจากเงาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่อย่างเลือนราง นั่นเป็นพลังที่สามารถทำลายผู้ฝึกยุทธ์ขั้นขัดเกลากระดูกได้อย่างง่ายดาย

พลังที่แผ่ออกมานั้นยิ่งใหญ่ราวกับภูเขาไท่ซานทับลงมา ทำให้คนไม่กล้าต่อต้าน พลังสังหารนับหมื่นสามารถข่มขวัญศัตรูได้อย่างง่ายดาย

"อย่ามอง!" เหยียนจิ่งซานเตือนจากด้านข้าง "นี่เป็นกระบวนทัพสี่ทิศที่ดัดแปลงมาจากค่ายกลของสำนักเซียน ต้องเป็นกองทัพชั้นยอดเท่านั้นถึงจะฝึกได้ มันแฝงไว้ด้วยความลึกลับไม่สิ้นสุด สามารถรวมพลังเลือดและพลังสังหารของคนนับล้านเข้าด้วยกัน สร้างสภาวะทั้งรุกและรับ"

"หลายปีมานี้ อาศัยกระบวนทัพสี่ทิศ ฟานทูนำทัพสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งไปมากมาย บุกเมืองไปหลายเมือง ยังกวาดล้างรังความประหลาดไปไม่น้อย ถือว่าไร้พ่ายเลยทีเดียว!"

"เจ้าเด็กน้อยไม่เคยเห็นโลกกว้าง พลังก็อ่อนแอมาก มองไม่กี่ทีก็อาจจะเป็นลมเพราะพลังสังหารของกระบวนทัพได้ พวกเขาก็ฝึกของพวกเขาไป ไม่เกี่ยวกับโรงตีเหล็กของเรา"

"ขอรับ!"

เว่ยฮั่นรีบพยักหน้ารับทันทีที่ได้ยิน

แต่ในดวงตาของเขากลับมีประกายวาววับ

เพราะในหน้าต่างคุณสมบัติของเขา โดยไม่รู้ตัวได้เพิ่มทักษะใหม่ขึ้นมา - กระบวนทัพสี่ทิศ 《ไม่สมบูรณ์》: ความชำนาญขั้นเริ่มต้น 1/500,000!

"นี่ไม่ใช่ว่าข้าอยากแอบเรียนนะ แต่เป็นระบบบันทึกอัตโนมัติต่างหาก!" เว่ยฮั่นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำปนเศร้า "แค่ขั้นเริ่มต้นก็ต้องใช้ความชำนาญ 500,000 แล้ว นี่มันกระบวนทัพอะไรกัน? แค่เวอร์ชันไม่สมบูรณ์ก็เจ๋งขนาดนี้?"

หลังจากรำพึงรำพันแล้ว!

เว่ยฮั่นก็แอบมองพวกเขาฝึกกระบวนทัพต่อ พยายามจะบันทึกรายละเอียดให้มากที่สุด เผื่อว่าในอนาคตจะได้มีวิชาค่ายกลเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งอย่าง

แม้ว่าต่อไปอาจจะไม่ได้ใช้ แต่บันทึกไว้ก็ไม่เสียหาย และอาเหยียนก็บอกว่ามันมีพลังมหาศาล ยังสามารถทำร้ายความประหลาดได้ด้วยไม่ใช่หรือ?

จุดนี้เว่ยฮั่นสนใจมาก

"พี่หู!" เว่ยฮั่นกวาดตามองฟานทูแล้วอดไม่ได้ที่จะถามช่างตีเหล็กที่สนิทกัน "ท่านแม่ทัพท่านนี้ช่างน่าเกรงขามจริงๆ เขามีที่มาอย่างไรหรือ?"

"เจ้าไม่รู้รึ? ข้าลืมไปเลย เจ้าเป็นคนท้องถิ่นของอำเภอชิงซาน ไม่รู้จักชื่อเสียงของท่านแม่ทัพฟานก็เป็นเรื่องปกติ" ตงหูหัวเราะฮึๆ แล้วอวดอ้างอย่างภาคภูมิใจ "นี่คือท่านแม่ทัพฟานทู แม่ทัพผู้กล้าแห่งกองทัพของท่านราชาเสี่ยว ปัจจุบันดำรงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่กองหน้า มีกำลังทหารแปดหมื่นนายอยู่ในมือ"

"เขามาจากตระกูลฟาน ตระกูลใหญ่แห่งมณฑลยวี่โจว ว่ากันว่าเขามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เกิด ฝึกวิชายุทธ์มาตั้งแต่เด็ก และยังได้เข้าสำนักสี่ทิศ หนึ่งในสิบสองสำผู้ฝึกยุทธ์ใหญ่แห่งยวี่โจว เรียนรู้วิชายุทธ์ชั้นสูง ตอนนี้อายุแค่ 32 ปี ก็เป็นถึงขั้นชำระไขกระดูกระดับสูงสุดแล้ว"

คนรอบข้างฟังตงหูอวดอ้าง ต่างก็เริ่มสนใจ!

ทุกคนพูดกันจ้อกแจ้กช่วยเสริม

"ใช่ ข้าโตมาพร้อมกับชื่อเสียงของท่านแม่ทัพฟานเลยนะ เขาเป็นหนึ่งในบุรุษชั้นยอดของยวี่โจวเลย!"

"ลุงสอ เจ้าไม่อายรึ? อายุเกิน 40 แล้วยังกล้าบอกว่าโตมาพร้อมกับชื่อเสียงของท่านแม่ทัพฟานอีก?"

"พูดบ้าอะไร ข้าอายุแค่ 18 ปีเอง แค่ดูแก่กว่าวัยเท่านั้นแหละ!"

"ฮ่าๆๆ! แก่เร็วเกินไปแล้วมั้ง?"

เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งตงหูหัวเราะฮึๆ แล้วพูดต่อ "พูดถึงชื่อเสียงของท่านแม่ทัพฟาน ในยวี่โจวของเราไม่มีใครไม่รู้จักเลย ใต้บัญชาของเขามีสัตว์วิเศษชื่อดังอย่างช้างทองมังกร ว่ากันว่าสามารถแบกของหนักหนึ่งแสนจินได้ ในมือถือหอกปราบมารหนักหมื่นจิน เมื่อกวาดออกมาก็สังหารได้ทั้งเทพและพุทธ ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือและความประหลาดตายในมือเขาไปกี่มากน้อยแล้ว"

"ยังไม่หมดแค่นั้น!" ช่างตีเหล็กฟันเหลืองยิ้มแล้วต่อบท "หอกวิเศษหนักหมื่นจินในมือเขานั่นเป็นฝีมือการตีของอาเหยียน ตอนนี้อยู่อันดับที่ 587 บนอาวุธวิเศษ ส่วนตัวเขาเองอยู่อันดับที่ 264 บนบัญชีมังกรซ่อนเร้น!"

"บัญชีอาวุธวิเศษ? บัญชีมังกรซ่อนเร้น?" เว่ยฮั่นงุนงง

"แม้แต่เรื่องนี้เจ้าก็ไม่รู้รึ?" ตงหูกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย มองเหมือนกำลังดูถูกญาติยากจนจากชนบท แล้วอธิบายอย่างรำคาญ "นี่เป็นบัญชีที่สำนักกลไกฟ้าแห่งราชวงศ์ต้าหลี่ประกาศออกมา ผู้ที่อายุต่ำกว่า 35 ปีและมีศักยภาพโดดเด่นล้วนมีสิทธิ์ติดอันดับ"

"ผู้ที่มีชื่ออยู่บนบัญชีมังกรซ่อนเร้น ตราบใดที่ไม่ตาย อนาคตย่อมเป็นผู้ครองอำนาจในพื้นที่หนึ่ง อย่างน้อยก็สามารถตั้งสำนักและดูแลพื้นที่หนึ่งได้ ดังนั้นทุกคนล้วนภาคภูมิใจที่ได้ขึ้นบัญชีมังกรซ่อนเร้น"

"แต่น่าเสียดายที่บัญชีนี้ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปจะขึ้นได้ ราชวงศ์ต้าหลี่มีหนึ่งร้อยแปดมณฑล แต่ละมณฑลมีผู้ฝึกยุทธ์นับล้าน แต่มีเพียงสองสามคนเท่านั้นที่สามารถขึ้นบัญชีได้ แต่ละคนล้วนเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ"

เว่ยฮั่นเตือนตัวเองเงียบๆ "ดูเหมือนว่าโลกนี้จะมีอัจฉริยะไม่น้อยเลยแฮะ ข้าไม่ควรดูถูกผู้คนในโลกนี้"

ความหยิ่งผยองและพอใจในตนเองที่ค่อยๆ เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมาเนื่องจากพลังที่เพิ่มขึ้น ถูกเขาลบล้างจนหมดสิ้นในชั่วขณะนี้

โลกนี้มีผู้แข็งแกร่งมากมายดุจเมฆในท้องฟ้า แม้แต่กระบวนทัพก็สามารถใช้ความอ่อนแอเอาชนะความแข็งแกร่งได้ แค่ในอำเภอชิงซานเล็กๆ นี้ก็มีวิธีการนับไม่ถ้วนที่สามารถเอาชีวิตเขาได้ เว่ยฮั่นจะมีคุณสมบัติอะไรมาหยิ่งผยองและพอใจในตนเอง?

ต้องพิจารณาตนเองทุกวัน จึงจะมีชีวิตที่ยืนยาว!

นี่ก็เป็นองค์ประกอบพื้นฐานของผู้ที่จะมีชีวิตอมตะ

"ซ่อนตัวต่อไปเถอะ!"

เว่ยฮั่นหัวเราะเบาๆ ในใจรู้สึกปลอดโปร่งและอิสระ