บทที่ 852 : ฉันค่อนข้างชอบนายนะ มาร่วมหัวจมท้ายไปกับฉันเถอะ
[_แปลโดยแฟนเพจ ยักษา_แปร_มาติดตามในแฟนเพจ_เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ.]
[_Thai-novel _ลงไวกว่าที่อื่น.ทุกที่ 5 ตอนแต่_จะราคาแพงที่สุด_]
[_หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น_อีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ_100คน. ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ_]
บทที่ 852 : ฉันค่อนข้างชอบนายนะ มาร่วมหัวจมท้ายไปกับฉันเถอะ
“กัปตัน...กัปตัน คุณไม่คิดทบทวนอีกสักหน่อยเหรอครับ?”
ลูกเรือต่างพากันตกตะลึงเมื่อได้ยินคำตัดสินใจของคาเวนดิช
“แน่นอนสิ ฉันมาถึงจุดนี้ได้โดยไม่ต้องพยายามอะไรเลย เพียงแค่พรสวรรค์ของฉัน ก็บรรลุสิ่งที่โจรสลัดนับไม่ถ้วนทำไม่ได้ ฉันจะทวงชื่อเสียงที่หายไปกลับคืนมา!”
ในยุคสมัยแห่งโจรสลัดเช่นนี้ วิธีที่ง่ายที่สุดในการขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์คือการหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมมาประลองฝีมือ
บรรดาช่างภาพที่ซ่อนตัวอยู่ตามมุมต่างๆจะถือโอกาสแอบถ่ายภาพ และเขียนบทความเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นลงในหนังสือพิมพ์
การตัดสินใจของคาเวนดิชในตอนนี้ คือการประกาศท้ารบกับคนที่ขโมยชื่อเสียงของเขาไป เพียงแค่เอาชนะและสังหารอีกฝ่าย ชื่อเสียงก็จะกลับคืนมาหาเขา
เขาไม่ได้บ้าคลั่งถึงขั้นไปเล็งนักแสดงของหน่วยงานบันเทิงร้อยอสูร แต่กลับเล็งไปที่แจ็ค ผู้ซึ่งกำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ แม้ว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้เขาซวยกว่าก็ตาม
การท้าทายแจ็ค อย่างมากที่สุดก็แค่ทำให้กลุ่มโจรสลัดจักรพรรดิกลุ่มเดียวไม่พอใจ แต่ถ้าไปยุ่งกับหน่วยงานบันเทิงร้อยอสูร ปัญหาคงจะไม่จบแค่กลุ่มโจรสลัดจักรพรรดิกลุ่มเดียว
ส่วนสาเหตุที่เลือกแจ็ค ไม่ใช่ไคโด...
เขายังไม่บ้าขนาดนั้น แม้ว่าจะกระหายชื่อเสียง ชอบความมีชื่อเสียงและผลประโยชน์ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นบ้าคลั่ง เขารู้ดีว่าการท้าทายไคโด สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด อาจนำมาซึ่งหายนะ
แต่ด้วยเหตุนี้เอง หลังจากนั้นไม่นาน สถานการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้นบนเรือแมมมอธเหล็กของแจ็ค
......
หลังจากเสมอกับเซ็ตสึนะ แจ็คก็เริ่มฝึกฝนตนเอง พาลูกน้องออกไปต่อสู้ หล่อหลอมตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่ว่าจะเป็นโจรสลัดหรือทหารเรือ ตราบใดที่ไม่ใช่พวกเดียวกัน ก็ต้องสู้
พลังของไดโอโดบวกกับความสามารถของเผ่ามนุษย์เงือก ทำให้แจ็คเป็นคู่ต่อสู้ที่จัดการได้ยาก จนกลายเป็นที่หวาดกลัวของโลกใหม่ ช่วงหนึ่งทหารเรือเห็นเขาก็ไม่อยากยุ่งด้วยเลย
โชคดีที่เรือแมมมอธเหล็กของแจ็คมีความเร็วไม่มากนักเนื่องจากน้ำหนักของมันเอง การเผชิญหน้ากับคนที่ตั้งใจจะหนีจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะไล่ตาม
“พี่ใหญ่แจ็ค พบเรือโจรสลัดลำใหม่ เป็นซูเปอร์โนว่าของปีนี้ครับ”
“ซูเปอร์โนว่า? หวังว่าคงจะพอมีฝีมือหน่อยนะ เอาเรือเข้าไปใกล้แล้วเตรียมพร้อมรบ!”
ถ้ามีฝีมือ เขาก็จะลงมือเอง ถ้าฝีมือไม่ถึงก็ให้ลูกน้องจัดการ แต่เรือของเขายังไม่ทันได้ขยับ คนดูต้นทางก็ส่งเสียงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“พี่ใหญ่แจ็ค! พวกเขามุ่งหน้ามาทางนี้ครับ!”
พวกเขาไม่ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้มานานแล้ว เห็นศัตรูไม่หนีแต่กลับบุกเข้ามา คนดูต้นทางถึงกับสงสัยว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า
“ชีพเฮด ขอข้อมูลหน่อย”
แจ็คลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว แม้แต่อัลเครมี่ที่อยู่บนไหล่ของเขาก็ยังเซไปด้วย ก่อนที่ใบหน้าเล็กๆจะเผยสีหน้าไม่พอใจออกมา
“อะ..ครับ! นี่คือ...กลุ่มโจรสลัดงดงาม กัปตันมีค่าหัว 280 ล้านเบรี...”
“280 ล้านเบรี เหอะ หวังว่าจะทำให้ฉันสนุกบ้างนะ รอฉัน 10 นาทีนะ ขอแค่ 10 นาที ฉันจะจัดการพวกนั้นให้หมดเอง”
คำพูดที่อ่อนโยนในตอนท้ายเห็นได้ชัดว่าไม่ได้พูดกับลูกน้อง แต่พูดกับอัลเครมี่ของเขา หลังจากส่งมันกลับเข้าไปในห้องโดยสารแล้ว แจ็คก็เดินมาที่หัวเรือ
“เดินหน้าเต็มกำลัง!”
แจ็คไม่ได้ต้องการให้ลูกน้องของเขายิงปืนใหญ่ให้แม่นยำ สิ่งที่เขาต้องการคือการฝึกฝนการต่อสู้ ดังนั้นพลปืนบนเรือจึงไม่ได้ยิงสวน แต่กลับบังคับเรือพุ่งเข้าชนเรือของศัตรูโดยตรง
เมื่อเรือทั้งสองแล่นเข้าหากันในระยะประชิด ลูกเรือของแจ็คก็ต้องตะลึงกับการกระทำของคาเวนดิชอีกครั้ง เขาพุ่งเข้าใส่เรือของแจ็คอย่างไม่เกรงกลัว
...
"แจ็คอยู่ไหน? ออกมาหาฉัน! พวกลูกน้องกระจอกพวกนี้หลีกไปให้พ้น!"
คาเวนดิชมองไปยังกลุ่มโจรสลัดที่กรูกันเข้ามาด้วยแววตาเหยียดหยาม ลูกเรือบนเรือของแจ็คดูแปลกตา ถึงแม้จะมีชีพเฮ้ดกับจินลามี่ที่ดูเป็นปกติ แต่ส่วนใหญ่กลับเป็นพวกกล้ามโต ซึ่งไม่ตรงกับรสนิยมของเขาเลยสักนิด
แต่ภายใต้ความดูแคลนนั้น เขากลับรู้สึกพึงพอใจอยู่ลึกๆ แม้คนเหล่านี้จะเป็นศัตรู คาเวนดิชก็ยังชอบที่เป็นจุดสนใจของพวกเขา
"ไม่ต้องให้หัวหน้าแจ็คลงมือหรอก แค่ฉันคนเดียวก็จัดการมือใหม่ที่อ่อนหัดอย่างแกได้อยู่แล้ว!"
การที่คาเวนดิชพุ่งขึ้นมาบนเรือแล้วตรงเข้ามาท้าทายหัวหน้าโดยไม่สนใจพวกเขา มันเหมือนกับเป็นการตบหน้าพวกเขา ชีพเฮ้ดจึงแปลงร่างเป็นแมมมอธหมายจะจัดการคาเวนดิช แต่กลับถูกใครบางคนคว้าไหล่เอาไว้
"หลีกไป ฉันจะจัดการหมอนี่เอง นายกับจินลามี่พาคนไปจัดการคนอื่นๆ จับเป็นนะ"
"ครับ! ตามฉันมา!"
ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของแจ็ค เมื่อเขาตัดสินใจแล้ว ชีพเฮ้ดก็เปลี่ยนทิศทาง ปล่อยให้แจ็คจัดการตรงนี้เอง
"หนุ่มน้อย ฉันถูกใจนาย ฉันให้โอกาสนายมาเข้าร่วมกับพวกเรา"
พฤติกรรมบ้าบิ่นของคาเวนดิช กลับทำให้แจ็ครู้สึกถูกใจ ฐานะซูเปอร์โนว่า สำหรับจักรพรรดิ์ทั้งสี่ในตอนนี้ เปรียบเสมือนใบเบิกทางในการชักชวน ต้องขึ้นมาถึงระดับนี้ ถึงจะมีโอกาสได้รับการทาบทามจากจักรพรรดิ์
นิสัยและค่าหัวของคาเวนดิชในตอนนี้ สอบผ่านเกณฑ์ของแจ็คแล้ว เขาจึงเอ่ยปากชักชวน
"คุณชายอย่างฉันไม่มีทางเข้าร่วมกับกลุ่มคนป่าเถื่อนอย่างพวกแกหรอก ฉันผู้สง่างามกับพวกนายมันคนละชั้นกัน ที่ฉันมาที่นี่ ก็เพราะนายมาแย่งชื่อเสียงที่ควรจะเป็นของฉันไปต่างหาก"
คาเวนดิชจัดหมวกคาวบอยบนศีรษะ จากนั้นก็กัดดอกกุหลาบในมือ แล้วชักดาบขึ้นมา วาดลวดลายในอากาศ นั่นคือดูรันดัล ดาบชั้นยอดที่หาได้ยาก
"เตรียมตัวแพ้ได้เลย บทบาทของนายมันจบลงแล้ว"
"แกพูดพล่ามกับทำท่าไร้สาระไปตั้งสองนาที"
"แกว่าไงนะ...?"
เมื่อได้ยินคำพูดของแจ็ค ใบหน้าของคาเวนดิชก็มีโทสะ แต่แจ็คไม่สนใจ พูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"เรือเข้าเทียบท่าใช้เวลาสามนาที แกพล่ามไปสองนาที ดังนั้นแกเหลือเวลาอีกแค่ห้านาที ในเมื่อแกปฏิเสธข้อเสนอของฉัน พวกแกก็คือศัตรู"
"ไอ้สารเลว...เพลงดาบวงเวียน!"
คาเวนดิชไม่พอใจที่โดนแจ็คดูแคลน จึงพุ่งเข้าใส่แจ็คด้วยความเร็วสูงพร้อมกับดูรันดัลในมือ เมื่อเข้าใกล้แจ็คก็กระโดดขึ้นสูงกลางอากาศ ก่อนจะฟาดฟันดาบลงมาเป็นวงโค้งงดงามเล็งไปที่คอของเจค
คาเวนดิชเป็นอัจฉริยะด้านการใช้ดาบโดยกำเนิด แม้ไม่ได้ฝึกฝนมากมายก็บรรลุถึงขั้นสูงสุด เคยใช้เพลงดาบนี้ปลิดชีพผู้คนมานับไม่ถ้วน
ในสายตาของคาเวนดิช แจ็คเป็นแค่ยักษ์ใหญ่ทึ่มๆที่รับมือได้ง่ายที่สุด แต่คมดาบที่ไร้เทียมทานในการต่อสู้ครั้งก่อนๆ กลับต้องพบกับอุปสรรคในครั้งนี้
เคร้ง!
ร่างกายของเจคตั้งตระหง่านราวกับหอคอยเหล็ก แม้คาเวนดิชจะฟาดฟันสุดกำลัง ก็ไม่อาจทำให้เจคขยับได้แม้แต่น้อย มีเพียงฮาคิที่แผ่ออกมารุนแรงเท่านั้นที่บ่งบอกว่าเจคกำลังตั้งรับการโจมตี
"พอดูได้... แต่ก็อ่อนหัดเกินไป"
มือใหญ่ของแจ็คฟาดเข้าใส่คาเวนดิชตรงๆ คาเวนดิชกำลังตกอยู่ในภวังค์ความสงสัย เมื่อดาบที่ฟาดฟันสุดกำลังของตนเองถูกปัดออกอย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัวก็ถูกปัดกระเด็นออกไปราวกับแมลงวัน
