บทที่ 139 ฉันยังเหมือนเดิม (2)
เขาเดินตามมาเปิดประตูให้เธอ แล้วเดินออกไปด้านนอกเป็นเพื่อนเธอ จากหน้าประตูไปถึงที่จอดรถของเธอ ระยะทางเพียงสิบเมตรสั้น ๆ เธอค่อย ๆ เดินไป นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความเย็นชา "คุณโทษฉันหรือเปล่า" เธอเอ่ยถามเขาที่ยื่นอยู่ข้าง ๆ เธอ "โทษเธอเรื่องอะไร" เขาย้อนถาม "ฉัน......ไม่ได้ดูฟ่านฟ่านให้ดี ๆ...
