บทที่ 139 ฉันยังเหมือนเดิม (1)
"เสี่ยงเสี่ยง ขอเเม่ดูมือหน่อยสิจ้ะ ดีขึ้นหรือยัง" หร่วนหลิวเจิงนั่งยองลง ยื่นมือออกไปหาหนิงเสี่ยง หนิงเสี่ยงแหงนหน้ามองไปหาพ่อ จึงได้ยื่นมือออกไป พูดด้วยเสียงเด็กเเหลมเล็ก "ใกล้หายแล้วครับ" หร่วนหลิวเจิงกุมมือของเขาไว้ จ้องมองรอยกัดนั้น แล้วรู้สึกเสียใจมาก "ขอโทษนะลูก เสี่ยงเสี่ยง แม่ต้องขอโทษหนู แ...
