ทุกคนเปลี่ยนอาชีพ : แต่นักฝึกมังกรกากสุดงั้นเหรอ? ตอนที่ 12 สังหารในพริบตา จ้าวแห่งทุ่งภูเขา

“อั๊ง…”

เสี่ยวเย่บินเข้าไปด้วยเสียงมังกรคำรามและการสะบัดหางเบา ๆ นั้นก็ซัดใส่จิ้งจอกเทากระหายเลือดไปแล้ว

มีเสียงดังเล็กน้อย จิ้งจอกเทากระหายเลือดแหลกเป็นชิ้น ๆ ชิ้นเนื้อนับไม่ถ้วนระเบิดลอยขึ้นกลางอากาศ

เสี่ยวเย่อ้าปากอย่างแม่นยำและหาชิ้นหัวใจที่อร่อยที่สุดจากชิ้นเนื้อและกลืนเข้าไปในคำเดียว

พริบตาเดียว!

แม้ว่าเขาจะได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ลู่ฟานก็อดใจไม่ให้ตื่นเต้นไม่ได้

สมกับเป็นมังกร พวกมังกรแข็งแกร่งจริง ๆ

ในอดีต ลู่ฟานต้องปวดหัวเมื่อต้องมาเจอกับจิ้งจอกเทากระหายเลือด เพราะว่าต่อให้เขาจะเอาชนะมันได้ แต่เขาจะต้องบาดเจ็บอย่างมิอาจเลี่ยง

แต่ตอนนี้ ต่อหน้าของเสี่ยวเย่ จิ้งจอกเทากระหายเลือดไม่มีโอกาสแม้แต่จะหลบหนี มันโดนสังหารเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและกลายเป็นอาหารของเสี่ยวเย่

ทุ่งภูเขาที่มักจะเต็มไปด้วยอันตรายได้กลายเป็นสถานที่ปลอดภัยสำหรับลู่ฟาน

เรื่องจริงใช่ไหม? ถ้ามีเสี่ยวเย่เขาก็ไปต่อได้เลยไม่ใช่หรือ?

หลังจากกินหัวใจจิ้งจอกเทากระหายเลือดไปแล้ว เสี่ยวเย่ยังไม่อิ่มแม้แต่นน้อย มันบินขึ้นและถามลู่ฟานว่าจะออกล่าต่อได้ไหม

ลู่ฟานยิ้มและโบกมือให้

“ถ้าอยากไปก็ไปเลย แต่อย่าไปไกลมากล่ะ”

“อั๊ง”

เสี่ยวเย่ตะโกนด้วยความตื่นเตจ้นและบินด้วยความดีใจไปยังที่ที่ไกลกว่า

หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงโหยหวนของมอนสเตอร์เลเวล 12 ไฮยีนาทุ่งหญ้าที่อ้อนวอนขอความเมตตา จากนั้นก็มีเสียงระเบิดพร้อมกับเสียงหอนของไฮยีนาทุ่งหญ้าที่หยุดไปอย่างฉับพลัน

ด้วยค่าสถานะของเสี่ยวเย่ ไม่ว่าจะเป็นมอนสเตอร์หน้าไหนที่เลเวลต่ำกว่า 20 ย่อมถูกสังหารในพริบตาในคราเดียว

ลู่ฟานสัมผัสได้ว่าเสี่ยวเย่ฆ่ามอนสเตอร์สองตัวต่อเนื่อง ซึ่งทำให้ทั้งเขาและเสี่ยวเย่ได้รับค่าประสบการณ์มากมาย

เมื่อเสี่ยวเย่เป็นสัตว์เลี้ยงของเขา หลังจากฆ่ามอนสเตอร์ในป่าแล้วเขาจะได้ทั้งกำลังต่อสู้และค่าประสบการณ์ในเวลาเดียวกัน

เดิมทีลู่ฟานวางแผนจะกลับบ้านหลังจากที่หาสมบัติเจอแล้ว แต่ในตอนนี้เขาตัดสินใจที่จะอยู่ในทุ่งภูเขาต่ออีกหลายวัน

เหลือเวลาอีกไม่ถึงสัปดาห์ก่อนที่จะถึงการสอบครั้งสุดท้าย นักเรียนมากมายใช้เวลานี้เพื่อเพิ่มพูนทักษะการต่อสู้และเก็บเลเวลอย่างบ้าคลั่ง

แม้เสี่ยวเย่จะอยู่ด้วย ลู่ฟานก็มั่นใจว่าการเข้าสู่มหาวิทยาลัยสิบอันดับแรกนั้นจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขา แต่ลู่ฟานก็ยังต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นและได้อันดับสูงของโซนภาคใต้ในปีนี้

เพราะเมื่อเขาได้เป็นผู้มีคะแนนสูงสุด ทางการจะให้รางวัลกับเขาอย่างเอื้อเฟื้อ

ไม่ว่าจะอย่างไร เขาต้องเพิ่มเลเวลของเสี่ยวเย่ให้ถึงเลเวลสิบก่อน จริงไหม?

ลู่ฟานเดินเข้าไปยังทุ่งภูเขาที่ลึกขึ้นและล่ามอนสเตอร์เลเวลสูงเพื่อเพิ่มเลเวลของเขาและเสี่ยวเย่ จากนั้นจึงกลับเมื่อถึงเวลา

ลู่ฟานตะโกนหาเสี่ยวเย่ที่อยู่ไกลจากเขา

“เสี่ยวเย่ ไปที่อื่นกันเถอะ ไปหาพวกตัวที่เก่งกว่านี้และอร่อยกว่านี้กัน”

“อัํง!”

เสียงตื่นเต้นของเสี่ยวเย่ดังตามมาตามด้วยเสียงบินกรีดอากาศ เสี่ยวเย่บินตรงมาหาลู่ฟาน

ลู่ฟานไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ เขาคิดกับตัวเอง

‘มีปีกอยู่แล้วทำไมถึงขี้เกียจให้อุ้มอีกล่ะเนี่ย?’

แต่เขาจะทำอะไรได้กับลูกมังกรของเขาล่ะ? เขาต้องเอาใจมัน

ชายหนุ่มและมังกรเดินลึกเข้าไปในทุ่งภูเขาภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง

……

เวลาสี่วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ลึกในทุ่งภูเขา มีหินขนาดใหญ่และพุ่มไม้ที่สูงถึงสองเมตร พื้นที่นี้ทั้งซับซ้อนและอันตรายยิ่งกว่าส่วนนอก

เพราะที่นี่จะมีมอนสเตอร์กินเนื้อที่โจมตีก่อนที่มีเลเวล 25 ขึ้นไป

บอกตามตรง มีเพียงนักล่ามอนสเตอร์เลเวล 30 ที่มากับทีมเท่านั้นที่กล้ามาที่นี่

“กรามกัด!”

ลู่ฟานสั่ง เสี่ยวเย่ที่กางปีกสยายเกือบ 8 เมตรพุ่งลงมาจากกลางอากาศ กรามเปล่งแสงสีแดงและพุ่งเข้าใส่สิงโตสีแดงสามหัว

“โฮกกก”

สิงโตโลหิตสามหัวปกคลุมไปด้วยบาดแผลคล้ำและปางตายแล้ว มันจะอดทนต่อพลังอันรุนแรงได้อย่างไร?

แม้ว่าร่างของมันจะแข็งแกร่ง แต่มันก็โดนกำจัดไปด้วยกรามใหญ่ของเสี่ยวเย่ มันล้มลงกับพื้นกระอักเลือดและนิ่งไม่ไหวติงหลังจากตัวกระตุกหลายครั้ง

“ดีมาก!”

ลู่ฟานยิ้มเบา ๆ และชมเสี่ยวเย่ที่เติบโตใหญ่กว่าเดิมหลายเท่าในอากาศ

“เย้!”

เสี่ยวเย่ที่ถูกชมนั้นบินตีลังกาด้วยความตื่นเต้นเหมือนกับเด็กน้อย

ในตอนนี้ แสงสีทองปรากฏบนตัวลู่ฟาน

มันทำให้ลู่ฟานมีความสุข เขาจะได้อัพเกรดอีกแล้วสินะ?

ใช่แล้ว สิงโตโลหิตสามหัวตัวนี้มีพลังมาก มันคือมอนสเตอร์กึ่งบอสเลเวล 25 และถือว่าเก่งในทุ่งภูเขาแห่งนี้

เป็นธรรมดาที่ค่าประสบการณ์จากการสังหารมันจะทำให้ลู่ฟานที่กำลังจะเพิ่มเลเวลได้เพิ่มเลเวลขึ้นอีกครั้ง

ในตลอดสี่วันที่ผ่านมา เสี่ยวเย่และลู่ฟานเดินทางไปทั่ว และมอนสเตอร์ที่พวกเขาฆ่าก็มีเลเวล 20 ขึ้นไป ลู่ฟานได้รับค่าประสบการณ์มากมาย

เพียงแค่สี่วัน ลู่ฟานก็เพิ่มเลเวลจาก 10 เป็น 14 เป็นความเร็วราวกับจรวด