กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 536 เผ่าอสูรก็ควรกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!

กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 536 เผ่าอสูรก็ควรกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!

“ยมโลก”

“ท้ายที่สุดก็เป็นเพียงความเพ้อฝัน”

ปราชญ์อสูรลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า ดวงตาของเขาส่องประกาย ร่างกายสูงใหญ่ ราวกับภูผา

เมื่อคำพูดดังขึ้น

ดวงดาวโดยรอบสั่นสะเทือน ลมพายุโหมกระหน่ำ สายฟ้าฟาด ฟ้าร้องคำราม

ภายในสวรรค์และปฐพี

กฎเกณฑ์ฟ้าดินมากมาย ปรากฏขึ้นพร้อมกัน ภาพที่น่ากลัวนับไม่ถ้วน ปรากฏขึ้นในห้วงมิติ นั่นคือภาพที่เต็มไปด้วยเลือด ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยซากศพ

สิ่งมีชีวิตมากมาย ราวกับเทพมาร กำลังกระอักเลือดบนท้องฟ้า

ราวกับเป็นวันสิ้นโลก

โลกนับไม่ถ้วน กำลังแตกสลาย ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงได้

“นั่นคืออะไร?”

มีคนหนึ่งมองดูภาพบนท้องฟ้า ร่างกายของเขาราวกับตกอยู่ในเหวน้ำแข็ง ภาพนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก พวกเขาเห็นสิ่งมีชีวิตในระดับยืนยงมากมาย ถูกทำลายจนกลายเป็นผงธุลี

ยิ่งไปกว่านั้น ยังคงมีราชันเซียนหลายคนถูกทำร้ายจนทะลุหน้าอก ศีรษะแตกสลาย

ในส่วนลึกของภาพ ราวกับมีเงาร่างอันยิ่งใหญ่สองร่าง ยืนหยัดอยู่ ณ ปลายขอบฟ้า พวกเขากำลังเผชิญหน้ากัน หมอกหนาปกคลุม ทุกสิ่งทุกอย่างโดยรอบ

ภาพทั้งหมด มัวสลัว ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เห็นเพียงเงาร่างสองร่างเลือนราง

“น่ากลัวยิ่งนัก ราวกับเป็นสนามรบโบราณ ส่งผลกระทบต่อโลกนับไม่ถ้วน สิ่งมีชีวิตมากมายเข้าร่วมสงคราม สวรรค์และปฐพีกลายเป็นสีเลือด!”

“แทบจะเป็นหายนะ!”

“แม้แต่บุคคลระดับยืนยงก็ยังไม่อาจต้านทานได้!”

มหาจักรพรรดิคนหนึ่งกล่าวด้วยความตกใจ

เพียงแค่มองภาพ ก็ยังคงน่ากลัวยิ่งนัก ใครเล่าจะรู้ว่าหากอยู่ในสถานที่แห่งนั้น จะสิ้นหวังเพียงใด

สงครามที่ทำลายล้างโลกเช่นนี้ พวกเขาที่อยู่ในนั้น ไม่ต่างอะไรกับมดปลวก เพียงแค่พลังกระแทกเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำลายล้างพวกเขาได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงโลกใบนี้

“นี่คือสงครามยมโลกในอดีต!”

สิ่งมีชีวิตในระดับยืนยงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้วงมิติ

เขาคือชายชราคนหนึ่ง ผมของเขาขาวโพลน ร่างกายของเขาโค้งงอ รอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายเสื่อมโทรม เสื้อคลุมขนาดใหญ่ปกคลุมร่างกายของเขา ปลิวไสวตามสายลม

ในเวลานี้ สีหน้าของชายชราเคร่งขรึม เขามองดูภาพในห้วงมิติ ถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

เขาเข้าใจ นี่เป็นเพียงภาพในอดีตที่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ประวัติศาสตร์ถูกสายธารแห่งกาลเวลาฝังกลบ วันนี้เหตุผลที่ภาพนี้ปรากฏขึ้น เพราะปราชญ์อสูรคนหนึ่ง ที่เคยเข้าร่วมสงคราม ฟื้นคืนชีพขึ้นมา

ภาพที่ทุกคนเห็น เป็นมุมมองของปราชญ์อสูรคนนั้น

“สงครามที่ยมโลกถูกทำลายในอดีตหรือ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา ผู้คนมากมายต่างก็ตกอยู่ในความเงียบ

พวกเขาไม่ใช่คนโง่

ภาพเช่นนี้ปรากฏขึ้น มิใช่หมายความว่า ปราชญ์อสูรคนนั้น ไม่เพียงแต่ไม่เป็นไร แต่ยังคงรักษาบาดแผลจนหายดีแล้วหรือ?

บุคคลที่น่ากลัวยิ่งนักเช่นนี้ปรากฏขึ้น มองไปทั่วโลกสุเมรุ ใครเล่าจะสามารถต้านทานได้?

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงโลกสุเมรุ

แม้แต่โลกทั้งหลายในตอนนี้ รวมกัน ก็ยังคงไม่อาจเป็นคู่มือของปราชญ์อสูรคนนั้น

“ไม่นานมานี้ ยมโลกแห่งโลกแสงนิล เพิ่งจะกวาดล้างโลกหนึ่งใบ ตอนนี้ยมโลกแห่งโลกแสงนิลแม้จะถูกทำลาย แต่พลังอำนาจก็ยังคงอยู่ พวกเจ้าคิดว่าการที่ปราชญ์อสูรปรากฏขึ้นในวันนี้ เกี่ยวข้องกับเจ้าแห่งยมโลกหรือไม่?”

เบื้องล่าง มีคนหนึ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัย

เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น ทุกคนต่างก็ตกอยู่ในความเงียบ

หากปราชญ์อสูรและเจ้าแห่งยมโลก ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกัน พวกเขาไม่มีทางเชื่อ

ขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความเงียบ

ทันใดนั้น พลังกดดันอันน่ากลัว พุ่งลงมาจากท้องฟ้า ตกลงบนร่างกายของทุกคน ทุกคนต่างก็รู้สึกราวกับมีภูผาขนาดใหญ่กดทับลงบนร่างกาย

ทำให้พวกเขาหายใจไม่ออก

ภายในตำหนัก ปราชญ์อสูรมองดูทุกคน การแสดงออกของพวกเขา เขามองเห็นทั้งหมด มุมปากของเขายกยิ้มอย่างเย็นชา

“เผ่ามนุษย์หรือ?”

“เผ่าพันธุ์ที่ต่ำต้อยในอดีต วันนี้กลับรุ่งเรืองเช่นนี้หรือ?”

ในอดีต โลกเพลิงนิลยังคงสมบูรณ์ นั่นคือช่วงเวลาที่เขาแข็งแกร่งที่สุด เผ่ามนุษย์ถูกกดขี่ ผู้แข็งแกร่งของเผ่ามนุษย์มากมาย ถูกบังคับให้เดินทางไปยังโลกอื่น

เผ่ามนุษย์ที่ยังคงอยู่ในโลกเพลิงนิล ไม่อาจต่อต้านได้

การมีชีวิตอยู่ หรือความตาย อยู่ที่อารมณ์ของเขา

เวลาผ่านไปนับไม่ถ้วน

ทุกอย่างเปลี่ยนไป

เผ่ามนุษย์ที่เคยเป็นเพียงอาหารของเผ่าอสูร วันนี้กลับกลายเป็นผู้ปกครองโลกเพลิงนิล ยิ่งไปกว่านั้น จิตสำนึกวิญญาณของเขาตรวจสอบ พบว่าเผ่าอสูรมีเพียงไม่กี่คนที่ยังคงมีชีวิตอยู่

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเผ่าอสูรในระดับยืนยง

แม้แต่เซียนแท้ หรือมหาจักรพรรดิ ก็ยังคงมีน้อยมาก

เห็นได้ชัดว่า ในช่วงเวลาที่เขาไม่อยู่ เผ่าอสูรตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่

“ข้ากลับมาแล้ว เผ่าอสูรก็ควรกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!”

ปราชญ์อสูรพึมพำกับตัวเอง เขาสองมือไพล่หลัง ดวงตาล้ำลึก ภายในนั้นมีจิตสังหารกำลังแผ่กระจาย แต่ไม่นานก็หายไป

“ก่อนหน้านั้น มีบางเรื่องที่ต้องจัดการ”

“มดปลวกบางตัว คงยังไม่รู้ตัวว่าตนเองได้ปลุกบุคคลเช่นไรขึ้นมา คิดว่าบุคคลระดับยืนยงสามารถสั่งการราชันเซียนได้หรือ?”

“ช่างน่าขัน!”

เมื่อคำพูดสุดท้ายดังขึ้น

ปราชญ์อสูรก้าวเท้าหนึ่งก้าว ร่างกายของเขาหายไปในทันที

ราวกับว่าเขาไม่เคยปรากฏตัวขึ้น มีเพียงตำหนักสีดำ ตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น เตือนสติผู้คนมากมายว่า สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ มิใช่ภาพลวงตา