Chapter 56: หลักการควบคุมร่างกายและเทคนิคการเตะ
การสอนของกุนเธอร์สันนั้นไม่ซับซ้อน ไม่มีพิธีรีตรองอย่างที่ฉินหรานเคยคิดภาพไว้
กุนเธอร์สันแค่สาธิตให้ดูทั้งหมด 3 ท่า
นั่ง นอน เดิน
การนั่งคือควบคุมส่วนล่างของร่างกายในท่านั่งเก้าอี้อากาศ นอนคือนอนลงไปและผ่อนคลายร่างกายและจิตใจเหมือนทารก และเดินคือก้าวเดินบนพื้นด้วยการใช้ทั้งฝ่าเท้ารวมทั้งนิ้วเท้าด้วย
กุนเธอร์สันอธิบายทุกท่าทางและการเคลื่อนไหวอย่างละเอียด เขาถึงกับอธิบายรายละเอียดบางอย่างซ้ำ
"มันเป็นแค่รายละเอียดเล็ก ๆ แต่รายละเอียดเล็ก ๆ เหล่านี้แหละที่เป็นหัวใจของหลักการควบคุมร่างกาย ระหว่างนั่งเก้าอี้อากาศ สันหลังของเธอต้องตรงและนิ่ง เมื่อเธอนอนลง จำไว้ว่าต้องผ่อนลมหายใจให้ลึกและยาว ร่างกายของเธอต้องผ่อนคลายเหมือนเด็ก เมื่อเธอเดิน นิ้วเท้าของเธอต้องสัมผัสกับพื้น ทุกครั้งที่นิ้วเท้าสัมผัสกับพื้น จะเกิดคลื่นสั่นสะเทือนเล็ก ๆ ขึ้นและแผ่ผ่านไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ"
...
[กุนเธอร์สันต้องการสอนหลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณให้คุณ คุณต้องการจ่ายคะแนนสกิลระดับทอง 1 คะแนนเพื่อเรียนรู้หรือไม่?]
"ต้องการ!" ฉินหรานประหลาดใจนิดหน่อยเมื่อเห็นการแจ้งเตือนของระบบบอกว่าต้องใช้คะแนนสกิลระดับทองแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจไม่เรียนรู้สกิล
จนถึงตอนนี้ ฉินหรานก็ยังไม่รู้ว่าคะแนนสกิลระดับทองคืออะไร แต่ว่าแค่ชื่อก็บ่งบอกถึงความสูงค่าของมัน แต่ของสูงค่าที่ไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้ฉินหรานได้ มันก็เป็นแค่ของไร้ประโยชน์
ฉินหรานต้องเพิ่มความแข็งแกร่งภายในระยะเวลาสั้น ๆ และนี่คือโอกาสที่ลอยมาตรงหน้าเขา
[สกิลที่เรียนรู้: หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ (พื้นฐาน)]
[ชื่อสกิล: หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ (พื้นฐาน)]
[ค่าสถานะที่เกี่ยวข้อง: พลังโจมตี, ความคล่องแคล่ว, พลังป้องกัน, พลังจิต, ความฉลาด]
[ชนิดสกิล: สนับสนุน]
[ผลลัพธ์: คุณเรียนรู้วิธีการวางท่าทาง การเคลื่อนไหว และการเทคนิคการหายใจให้มีประสิทธิภาพ ค่าสถานะ ทั้งหมด +1]
[เงื่อนไขการใช้งาน: กำลังกาย]
[เงื่อนไขการเรียนรู้: พลังโจมตี F+, ความคล่องแคล่ว F+, Consititution F+, พลังจิต F+, ความฉลาด F+]
[หมายเหตุ: นี่เป็นแค่บทเรียนเริ่มต้นของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ แต่มันก็มีผลต่อสกิลอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องนะ!]
คลื่นความรู้สึกอุ่น ๆ โถมออกจากหัวใจของฉินหราน มันกระจายไปทั่วร่างกายของเขาในทันที เป็นกระแสพลังที่ชำระล้างจิตวิญญาณของฉินหราน เมื่อรู้สึกตัวอีกที เขาก็รับรู้ถึงพลังใหม่ของตนได้ทันที
หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณแทบจะเปลี่ยนเขาเป็นคนใหม่
"ค่าสถานะ ทั้งหมด +1!"
เมื่อเขามองไปที่รายละเอียดของ [หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] เขาก็รู้สึกได้เลยว่าคุ้มค่ากับการลงทุนด้วยคะแนนสกิลระดับทอง
[ค่าสถานะ: พลังโจมตี E; ความคล่องแคล่ว E; พลังป้องกัน E; พลังจิต E-; ความฉลาด D-]
รางวัลค่าสถานะมากกว่าที่ได้จากสกิลอื่นรวมกันเสียอีก อีกอย่าง ฉินหรานยังไม่มีสกิลไหนเลยที่เพิ่มค่าพลังจิตของเขาได้
หลังจากหายใจลึก ๆ สองสามครั้ง เขาก็ค่อย ๆ สงบใจลงจากความตื่นเต้นเมื่อครู่ได้ และสังเกตเห็นสีหน้าประหลาดใจเอามาก ๆ ของกุนเธอร์สัน
"นี่... นี่เธอเข้าใจถ่องแท้แล้ว?" สิ่งที่เห็นทำให้กุนเธอร์สันถึงกับพูดจาตะกุกตะกัก
แม้ว่ากุนเธอร์สันจะพูดอะไรทำนอง "ก่อนที่เธอจะดำเนินการตามแผน เธอควรแข็งแกร่งขึ้นก่อน" แต่เขาก็ไม่คิดว่าหลังจากสาธิตให้ดูแค่ครั้งเดียวฉินหรานก็สามารถเข้าถึงหลักการของวิชานี้ได้ อย่าว่าแต่ช่ำชองทักษะนี้เลย
นี่มันเหนือกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก
กุนเธอร์สันนั้นค่อนข้างประทับใจในศักยภาพและความกระตือรือร้นในการเรียนรู้ของอัลทิลลี่ แต่เธอก็ยังใช้เวลาสี่ปีเต็มกว่าเธอจะชำนาญวิชานี้ แม้ว่ากุนเธอร์สันจะประเมินศักยภาพของฉินหรานไว้สูงกว่าอัลทิลลี่มาก แต่นี่ก็ยังสูงกว่าที่เขาประเมินไว้เสียอีก
ณ เวลานี้ อัศวินคนสุดท้ายนั้นรู้สึกประหลาดใจเป็นที่สุด
"ผมค่อนข้างเรียนรู้ได้เร็วกว่าคนอื่น เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ" ฉินหรานจำเป็นต้องหาคำอธิบายให้แก่กุนเธอร์สัน มันเป็นการโกหกโดยบริสุทธิ์ใจ ็เขาไม่มีทางเลือกอื่น บางอย่างมันก็พูดออกไปไม่ได้
ตั้งแต่ฉินหรานเข้ามาเล่นเกมใต้ดินนี่ เขาก็เข้าใจคำว่า โกหกโดยบริสุทธิ์ใจ มากขึ้น
"อย่างนั้นเหรอ?" กุนเธอร์สันยังคงมองฉินหรานอยากจะค้นหาศักยภาพอื่นที่ซ่อนอยู่
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อที่ฉินหรานบอก เป็นเพราะพรสวรรค์ของฉินหรานนั้นดูจะสูงเกินไปสำหรับเขา ในประวัติศาสตร์ของศาสนจักรแห่งอรุณรุ่งนั้น มีคนที่ถูกเรียกเป็น "บุตรแห่งพระเจ้า" และมีแค่คนกลุ่มนี้ที่แสดงพรสวรรค์สุดยอดเช่นนี้ แต่ว่าบุตรแห่งพระเจ้าคนสุดท้ายที่ถูกบันทึกเอาไว้ก็มีชีวิตอยู่เมื่อ 500 ปีมาแล้ว มันนานมากจนกุนเธอร์สันเองก็ไม่สามารถทำความเข้าใจได้
แต่สิ่งหนึ่งที่บอกได้แน่นอน ฉินหรานนั้นเข้าใจพื้นฐานของ [หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] ได้แทบจะในทันที กุนเธอร์สันแน่ใจ เพราะว่าเขาฝึกฝนวิชานี้มาตั้งแต่ยังเด็ก เขารู้ได้เพียงแค่มองฉินหราน สิ่งที่เห็นนี้มาพร้อมความอยากรู้อยากเห็น ทำให้กุนเธอร์สันอยากจะสอนวิชาอื่นเพิ่ม
"อย่างนั้นเธอก็เรียนรู้เรื่องต่าง ๆ ได้เร็วกว่าคนอื่นงั้นเหรอ? ดี ฉันมีวิชาป้องกันตัวอีกอย่างที่สอนเธอ ดูให้ดีล่ะ!" กุนเธอร์สันพูด
กุนเธอร์สันไม่ได้พยายามจะปิดบังหรือระงับความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง ทันทีที่พูดจบ เขาก็เริ่มสาธิตท่าเตะชุดหนึ่ง อธิบายรายละเอียดการเคลื่อนไหวไปพร้อม ๆ กับการสาธิต
[กุนเธอร์สันต้องการสอนการเตะพื้นฐานให้คุณ คุณอยากใช้คะแนนสกิล 1 คะแนนเพื่อเรียนรู้หรือไม่?]
ฉินหรานตกตะลึงไปแล้ว เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเรื่องดี ๆ แบบนี้จะเกิดขึ้นจริง ๆ
ถ้าเกิดว่ามันไม่ขัดกับตัวตนของเขาในดันเจี้ยนนี้ เขาคงกอดกุนเธอร์สันแน่น ๆ ไปแล้ว
"นี่เป็นเพราะว่าฉันเจออีเว้นท์ลับใช่ไหมเนี่ย?" ฉินหรานคิดเงียบ ๆ
เห็นได้ชัดเจนว่ากุนเธอร์สันสาธิตสกิลชุดที่สองเพราะว่าฉินหรานสามารถเข้าใจหลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณได้ในทันที
เป็นอีกครั้งที่ฉินหรานรู้สึกตื่นเต้นมากกับผลลัพธ์การลงทุนด้วยคะแนนสกิลระดับทอง ตอนที่ความรู้สึกยินดีแผ่ไปทั่วหัวใจ เขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
มันช่างคุ้มค่าจริง ๆ
ส่วนการเรียนรู้ [การเตะพื้นฐาน]?
ไม่ต้องใช้สมองเลย
"เรียน!"
[เรียนรู้สกิล: การเตะพื้นฐาน (พื้นฐาน)]
[ชื่อสกิล: การเตะพื้นฐาน (พื้นฐาน)]
[ค่าสถานะที่เกี่ยวข้อง: พลังโจมตี, ความคล่องแคล่ว, พลังป้องกัน]
[ชนิดสกิล: โจมตี]
[ผลลัพธ์: ขาของคุณมีความว่องไวมากกว่ามือ เมื่อคุณจู่โจมด้วยการเตะ การเตะครั้งที่สองจะให้ผลลัพธ์ เพิ่มความคล่องแคล่ว +1]
[เงื่อนไขการใช้งาน: กำลังกาย]
[เงื่อนไขการเรียนรู้: หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ]
[หมายเหตุ: กรุณาจำเอาไว้ว่า ระดับของสกิลการเตะพื้นฐานและสกิลอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ไม่สามารถสูงกว่าระดับของสกิลหลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ]
...
อีกครั้งที่ความรู้ไหลเข้าสู่ร่างกายของฉินหรานและผสาน เมื่อกระบวนการจบลง ฉินหรานก็แสดงการเตะอย่างต่อเนื่องด้วยขาทั้งสองข้าง เงาเป็นสายตัดผ่านอากาศตามมาด้วยเสียงดังก้อง
ตอนนี้ พลังโจมตีและความคล่องแคล่วของฉินหรานอยู่ในระดับ E แล้ว รวมกับการสนับสนุนจากสกิล [การต่อสู้มือเปล่า] และ [การเตะพื้นฐาน] ระหว่างการเตะครั้งที่สองที่ฉินหรานลอง ค่าพลังโจมตีและความคล่องแคล่วของเขาก็จะถึงระดับ E+
ความรุนแรงเทียบเท่ากับนักยกน้ำหนักแชมป์โลก
ฉินหรานแสดงท่าเตะทั้งชุดทิ้งเงาเป็นทาง เป็นการประสานกันระหว่างความเร็วราวสายฟ้าและความแข็งแกร่งล้ำลึก กุนเธอร์สันรู้สึกกลัวฉินหรานแล้ว ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
บุตรแห่งพระเจ้า นี่คือบุตรแห่งพระเจ้าจริง ๆ
เขาโห่ร้องอยู่ในใจ ประหลาดใจกับความสามารถของฉินหราน ความตื่นเต้นที่ไม่มีมาานพลุ่งพล่านในใจของกุนเธอร์สันแต่มันก็สงบลงอย่างรวดเร็วและแทนที่ด้วยความเสียใจบาง ๆ
ถ้าฉินหรานปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อห้าสิบปีที่แล้ว....
ความคิดที่ควบคุมไม่ได้นี้ผุดขึ้นในใจของเขาแต่เขาก็ผลักมันทิ้งไปพร้อมการถอนหายใจยาว ในชีวิตไม่มีคำว่าถ้า กุนเธอร์สันมองฉินหรานแสดงท่า [การเตะพื้นฐาน] ที่เพิ่งเรียนรู้
ท่าเตะชุดนี้ไม่มีท่าพิเศษอะไร แก่นของมันคือการใช้ความแข็งแกร่งของผู้ฝึกมาปลดปล่อยศักยภาพของขาทั้งสองข้างออกมาอย่างเต็มที่และเพิ่มความเร็วการเตะ แน่นอนว่า เมื่อบรรลุถึงระดับหนึ่ง มันก็จะส่งผลต่อส่วนอื่น ๆ ของร่างกายด้วย เช่น มือ แม้ว่าฉินหรานจะยังไม่บรรลุระดับนั้น กุนเธอร์สันก็เชื่อว่าเขาจะบรรลุถึงได้ในไม่ช้าอย่างไรเสียฉินหรานก็เป็นบุตรแห่งพระเจ้า
...
ฉินหรานหยุดเมื่อเขาใช้กำลังกายไปเกือบหมด เขาหวังว่ากุนเธอร์สันจะสอนสกิลอื่นให้เขาอีก เขามองกุนเธอร์สันอย่างกระตือรือร้นแต่ฉินหรานก็ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ กุนเธอร์สันนั้นเหม่อลอยไปไกลและไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางของเขาเลยสักนิด
แต่ฉินหรานก็ไม่มีอะไรให้ต้องบ่น อย่างไรเสีย ถ้าสกิลถูกจัดตามหมวดหมู่ของหนังสือสกิล [การเตะพื้นฐาน] น่าจะอยู่ในระดับเวทมนตร์ และ [หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] น่าจะอยู่ในระดับหายาก
สำหรับฉินหราน การได้เรียนรู้ทั้งสองสกิลนี้ยิ่งกว่าพอเสียอีก ต่อให้เขาทำภารกิจหลักล้มเหลวเขาก็ไม่รู้สึกเสียใจแล้ว แต่ว่า เขาจะไม่ทิ้งภารกิจโดยเจตนาแน่ ๆ
ฉินหรานวางมือลงบนเข่า กำลังกายที่หายไปเกือบหมดของเขาค่อย ๆ ฟื้นฟูขึ้นมาขณะที่ร่างกายของเขาใช้สกิล [หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] เพื่อหายใจและผ่อนคลายอย่างเป็นธรรมชาติ ความรู้สึกอบอุ่นตามมาจากการหายใจอย่างสงบ และแผ่กระจายไปทั่วร่าง มันยอดเยี่ยมมาก
"[หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] เป็นวิชาพื้นฐานที่อัศวินแห่งรุ่งอรุณทุกคนต้องฝึกเมื่อเข้าร่วม มันถูกใช้เป็นพื้นฐานของวิชาอื่น ๆ มันอาจจะต้องใช้เวลานานในการฝึกและเลื่อนสู่ระดับที่สูงขึ้ เมื่อพื้นฐานของเจ้าสูงถึงระดับหนึ่งแล้ว การเรียนรู้สกิลอื่นจะใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว!" เสียงของกุนเธอร์สันดังอยู่ในหูฉินหราน น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปจากปกติเล็กน้อยแต่ไม่นานก็กลับเป็นปกติิ
ฉินหรานไม่ได้สังเกตเห็นความแตกต่างเล็กน้อยนั้นแต่เขารู้สึกซาบซึ้งกับสิ่งที่กุนเธอร์สันเตือนมากและรู้สึกขอบคุณจากหัวใจแม้ว่าระบบจะให้ข้อมูลเหมือนกับที่กุนเธอร์สันพูดก็ตาม
"เธออย่าปล่อยให้พรสวรรค์เสียเปล่า ฉินหราน! จำคำของฉันไว้ ส่วนตอนนี้พวกเราควรกลับมาที่ปัญหาหลักของพวกเรา เจ้าอีวานนั่น" กุนเธอร์สันไม่ได้เตือนฉินหรานด้วยน้ำเสียงเข้มงวด เป็นคำเตือนที่แฝงด้วยความจริงจังเอาไว้ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเรื่องกลับมาที่ปัญหาหลักของพวกเขา
พวกสารเลวที่จ้องสมบัติพันปีตาเป็นมัน
