บทที่ 90 โหมดฝึกฝนอัตโนมัติ 5,000 เท่า เทคนิคชำระจิตถึงขีดสุด!

เสียง "ปุ้บ ปุ้บ ปุ้บ!" ดังขึ้นในความมืด

นกกระจอกสามตัวพุ่งออกไปในทุกทิศทางราวกับภูติผี

พวกมันเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว ไม่ส่งเสียงร้อง และบินอยู่กลางอากาศ

นอกจากเสียงปีกกระพือเบาๆ แล้ว แทบไม่มีเสียงอื่นใด แม้แต่คนเงยหน้ามองก็อาจไม่สังเกตเห็นพวกมัน

ในตรอกหลิวชิงมีบ้าน 42 หลังสองข้างทาง มีผู้อาศัยหลายสิบครอบครัว รวมกว่าร้อยคน

ส่วนใหญ่ตอนนี้หลับใหลไปแล้ว มีเพียงบ้านป้าสามข้างบ้านเว่ยฮั่น และอีกสองสามหลังที่ยังมีแสงไฟและความเคลื่อนไหว

นกกระจอกสามตัวกลับมารายงานหลังสำรวจอย่างละเอียด

เสียง "จิ๊บ จิ๊บ จ๊อบ จ๊อบ" บอกเล่าข้อมูลต่างๆ ไม่หยุด

"บ้านป้าสามปิดประตู ในบ้านมีแสงไฟ มีเงาคนสองคนนั่งอยู่ริมหน้าต่างไม่ส่งเสียง? และไม่ขยับเขยื้อนเลย?"

"บ้านลุงตวนที่สี่ทางซ้ายกำลังผ่าฟืนในลาน? ดึกดื่นแบบนี้ผ่าฟืนทำไม?"

"บ้านคุณยายหลิวท้ายตรอกไม่มีไฟ แต่นางนั่งหวีผมอยู่ริมบ่อน้ำ?"

"และบ้านที่เจ็ดทางขวาของม่าซานเฉวียน ทั้งครอบครัวเจ็ดคนนั่งกินข้าวที่โต๊ะ แต่บนโต๊ะไม่มีอาหารเลย?"

เว่ยฮั่นขมวดคิ้วจดบันทึกข้อมูลที่นกกระจอกสามตัวรวบรวมมา

พวกมันคิดว่าบ้านอื่นๆ ไม่มีปัญหา มีเพียงสี่บ้านนี้ที่ดูผิดปกติ เพราะพวกมันไม่กล้าเข้าใกล้มากนัก

นี่เป็นสัญชาตญาณของสัตว์ปีก พวกมันกล้าแค่แอบมองจากที่ไกลๆ ในอากาศ ไม่กล้าลงไปสำรวจในลานบ้านอย่างละเอียด

"สัญชาตญาณของสัตว์น่าจะแรงกว่ามนุษย์ พวกมันรู้สึกถึงความผิดปกติ บ้านพวกนี้ต้องมีปัญหาแน่ๆ!" เว่ยฮั่นพึมพำด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

ที่จริงคิดดูก็ถูก ใครจะทำพฤติกรรมประหลาดๆ แบบนี้ในยามดึก? มีแต่พวกความประหลาดที่ยากจะคาดเดาด้วยความคิดแบบมนุษย์เท่านั้นที่จะแปลกประหลาดขนาดนี้

มีข่าวลือว่าความประหลาดมีวิธีคิดที่แปลกแยก พวกมันจะทำตามกฎเกณฑ์บางอย่าง ทำซ้ำไปเงียบๆ

พวกมันยังแพร่กระจายเหมือนโรคระบาด ทำให้คนรอบข้างค่อยๆ กลายเป็นเหมือนพวกมัน ในที่สุดก็ถูกควบคุมและทำพฤติกรรมประหลาดเหมือนกัน

"แม่ง สิ่งนี้มาอยู่ในตรอกหลิวชิงตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"แค่สร้างตัวตนใหม่ ทำไมถึงได้โชคร้ายเจอพวกสกปรกพวกนี้นะ"

เว่ยฮั่นส่ายหน้าอย่างจนใจ

แม้จะเตรียมใจไว้แล้วว่าสักวันต้องเจอสิ่งเหล่านี้

แต่ตอนนี้เขาก็ยังรู้สึกไม่สงบนัก

"กลัวอะไรวะ ในเมื่อตัดสินใจจะเผชิญหน้าแล้ว ก็ต้องรีบกำจัดพวกมันให้เร็วที่สุด" เว่ยฮั่นครุ่นคิดด้วยสายตาดุดัน

เมื่อตัดสินใจลงมือแล้วเขาย่อมไม่ลังเลอีก

แต่จะลงมือยังไง ควรเตรียมตัวอะไรบ้าง?

ในฐานะที่เพิ่งเผชิญหน้ากับความประหลาดเป็นครั้งแรก เขาต้องคิดให้รอบคอบ

ตอนนี้สิ่งที่เขามีที่อาจมีผลต่อความประหลาดมีเพียงสองอย่าง

หนึ่งคือลมปราณที่เหนือกว่าคนทั่วไปของเขา มีข่าวลือว่าลมปราณของผู้ฝึกยุทธ์สามารถขับไล่ความประหลาดได้

สองคือ "บทชำระจิต" คัมภีร์เต๋าที่แลกมาจากหอหมื่นสมบัติ มีเพียงพันกว่าตัวอักษร ท่องบ่อยๆ จะช่วยให้จิตใจสงบ

ผู้จัดการหลิวแห่งหอหมื่นสมบัติโอ้อวดว่าหากฝึกฝนจนชำนาญ จะสามารถต้านทานวิธีหลอกล่อของความประหลาด และทำลายภาพลวงตาในโลกได้

แม้จะไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ!

แต่ตอนนี้ก็ต้องลองดูแล้ว!

"ระบบ เปิดโหมดฝึกฝนอัตโนมัติ 5,000 เท่าสำหรับ 'บทชำระจิต'!" เว่ยฮั่นตัดสินใจเด็ดขาด เลือกที่จะเติมเงิน

แม้ "บทชำระจิต" จะง่าย แต่การฝึกให้ถึงขีดสุดก็ไม่ง่าย ตอนนี้สิ่งที่เขาขาดที่สุดคือเวลา จำเป็นต้องใช้เงินแลกเวลา!

โหมดเติมเงินของระบบเป็นแบบเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!

1 ตำลึงเงินสามารถเติมโหมด 10 เท่า!

10 ตำลึงเงินสามารถเปิดโหมด 50 เท่า!

50 ตำลึงเงินสามารถเปิดโหมด 100 เท่า!

และเมื่อถึงโหมด 200 เท่า อัตราการเติมเงินจะคงที่ที่ 1 ต่อ 1 นั่นคือไม่ว่าจะเป็น 200 เท่าหรือ 1,000 เท่า ก็ใช้จำนวนเงินเท่ากัน

เว่ยฮั่นใช้เงินอย่างบ้าคลั่งที่หอหมื่นสมบัติเมื่อครึ่งเดือนก่อน ตอนนี้มีเงินเหลือเพียง 5,000 กว่าตำลึง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเปิดโหมดที่สูงกว่านี้ แต่เปิดไม่ไหวต่างหาก

เติมเงิน 5,000 ตำลึงเสร็จ เขาเหลือเงินไม่กี่ร้อยตำลึง!

[ติ๊ง! หัก 5,000 ตำลึง เปิดโหมดฝึกฝนอัตโนมัติ 5,000 เท่าสำหรับ "บทชำระจิต" เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ความชำนาญปัจจุบัน: ชำนาญ 237/3,000 เพิ่มขึ้น 5,000 ต่อชั่วโมง]

"5,000 ต่อชั่วโมง? อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เต็มแล้ว!"

"หวังว่าในช่วงนี้ พวกมันจะไม่จับตามองข้า"

เว่ยฮั่นนอนพักด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง

ในสมองเต็มไปด้วยคำสอนพันอักษรของ "บทชำระจิต"

เสียงสวดมนต์ราวกับระฆังทองแดงดังก้องในใจไม่หยุด

โหมดฝึกฝนอัตโนมัติความเร็วสูง 5,000 เท่า ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคย

เว่ยฮั่นรู้สึกเหมือนสมองกำลังจะแตก เซลล์สมองนับล้านๆ กำลังแบ่งตัว ระเบิด และถูกใช้งานอย่างบ้าคลั่ง แรงบันดาลใจต่างๆ เชื่อมโยงกันไม่หยุด ความเข้าใจเพิ่มขึ้นเป็นพันๆ เท่า

เขาเกิดความเข้าใจอันลึกซึ้งต่อ "บทชำระจิต" อันลึกลับขึ้นมาทันที

ในความงัวเงีย เว่ยฮั่นจมสู่การนอนหลับลึก

เมื่อตื่นขึ้นมาก็เป็นเช้าวันรุ่งขึ้นแล้ว

เว่ยฮั่นลืมตาขึ้นมอง ก็ยิ้มอย่างดีใจทันที เพราะการฝึกฝนอัตโนมัติทั้งคืนทำให้ "บทชำระจิต" เต็ม แม้จะเสียเงิน 5,000 ตำลึงไปบ้าง แต่ผลลัพธ์ก็ชัดเจนมาก

บทชำระจิต - ขีดสุด ผลพิเศษ: จิตใจเย็นชาดั่งเหล็ก ความต้านทานต่อทักษะหลอกล่อเพิ่มขึ้น 300%

แค่คำอธิบายง่ายๆ นี้ ก็ทำให้เว่ยฮั่นดีใจจนยิ้มไม่หุบ

นี่ไม่ใช่วิธีต้านทานการหลอกล่อของความประหลาดที่เขาต้องการหรอกหรือ?

ความต้านทานเพิ่มขึ้นสามเท่า ตราบใดที่ไม่เจอความประหลาดที่แข็งแกร่งเกินไป พวกธรรมดาก็ไม่มีทางหลอกล่อจิตใจเขาได้

"ติดตามดูอีกสักสองสามวัน ถ้าแน่ใจว่าไม่มีปัญหา ค่อยหาเวลาจัดการพวกมัน"

เว่ยฮั่นป้อนอาหารให้นกกระจอกสามตัว พร้อมสั่งให้พวกมันคอยสอดแนมในตรอกหลิวชิงต่อไป

จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็ออกจากบ้านเพื่อไปทำงานที่กองช่างตีเหล็ก

ยามเช้าในตรอกหลิวชิงคึกคักกว่าทุกวัน แต่ละบ้านตื่นแต่เช้า บ้างก็ล้างหน้าแปรงฟันทำความสะอาด บ้างก็ดุด่าลูกๆ ตรอกเล็กๆ เต็มไปด้วยบรรยากาศครึกครื้นของชีวิตประจำวัน

ป้าๆ หลายคนเห็นเว่ยฮั่นก็ทักทายหยอกล้อ

"โอ้ น้องเฟยจะไปไหนล่ะ? กินข้าวหรือยัง? ถ้ายังไม่ได้กิน มากินข้าวเช้าที่บ้านป้าสิ"

"ขอบคุณป้าขอรับ!" เว่ยฮั่นยิ้มเขินๆ พร้อมประสานมือคำนับ "ข้าต้องรีบไปรายงานตัวที่ค่ายทหารน่ะขอรับ เมื่อวานเพิ่งสมัครเข้ากองช่างตีเหล็กเป็นช่างตีเหล็ก"

"ออ นี่มันงานดีๆ นะ น้องเฟยโชคดีจังเลย!"

"ใช่แล้ว ต่อไปเจริญรุ่งเรืองแล้วอย่าลืมป้านะ"

"อ้อ เจ้ายังไม่ได้แต่งงานใช่ไหม? ป้ามีหลานสาวอยู่ห้าหกคน วันหลังพาไปดูสักหน่อย ชอบคนไหนบอกป้า"

ทุกคนได้ยินแล้วก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที

เด็กหนุ่มขาเป๋คนหนึ่งอาจไม่มีใครสนใจ อย่างมากก็แค่ทักทายเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนบ้าน

แต่ถ้าเป็นเด็กหนุ่มขาเป๋ที่กำลังจะเป็นช่างตีเหล็กของกองกำลังกบฏ คุณค่าก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า เพื่อนบ้านล้วนเป็นคนเจ้าเล่ห์ จะไม่แสดงท่าทีดีๆ ได้อย่างไร?

เว่ยฮั่นยิ้มแย้มพูดคุยกับทุกคนอย่างมีมารยาท แต่สายตากลับจับจ้องไปที่บ้านของป้าอ้วน ลุงตวน คุณยายหลิว และม่าซานเฉวียน เขาเห็นพวกเขาแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่มีอาการบ้าคลั่งเหมือนตอนกลางคืนเลย

ภาพนี้ช่างน่าขนลุกชวนสยองขวัญ!

เว่ยฮั่นลาจากไปโดยไม่แสดงอาการผิดปกติ แต่ในใจกลับระแวดระวังอย่างยิ่ง