บทที่ 9: ทีมค้นผีและการสังหาร
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่การสอบระดับทีมรบขั้นสูง กติกาการสอบจะประกาศดังต่อไปนี้——"
"แผนที่ที่คุณสุ่มได้คือ 【เมือง】 เวลาสอบ 48 ชั่วโมง ในระหว่างการสอบห้ามถอดแว่นจำลองออก มิฉะนั้นจะถือว่าสละสิทธิ์สอบ"
"แถบของเหลวสีแดงที่อยู่หน้าอกของผู้เข้าสอบแสดงถึงแถบพลังชีวิต เมื่อถูกโจมตี ระบบจะคำนวณความเสียหาย หากแถบพลังชีวิตหมด ผู้เข้าสอบจะถูกคัดออกทันที กล่องกระสุนในสนามจะมีเข็มฟื้นฟูพลัง เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เข้าสอบที่มีความสามารถในการฟื้นฟูใช้วิธีการถ่วงเวลาทำให้การสอบไม่ยุติธรรม"
"เพื่อป้องกันการหลบเลี่ยงการต่อสู้ สายคาดเอวของผู้เข้าสอบจะมีสายระเบิดติดอยู่ ทุก ๆ ชั่วโมงอุปกรณ์ป้องกันระเบิดจะหลุดออกทีละอัน เมื่ออุปกรณ์ทั้งหมดหลุดออก สายคาดเอวจะระเบิดและผู้เข้าสอบจะถูกคัดออกทันที"
"ผู้เข้าสอบแต่ละคนต้องทำภารกิจสุ่มสามภารกิจ หากผ่านไปได้ครบ 48 ชั่วโมง จะได้สามดาว หากสมาชิกทีมสี่คนเหลือรอดเพียงคนเดียวก็ถือว่าทีมรอดทั้งหมด นอกจากนี้ หากผู้เข้าสอบคนใดทำภารกิจเสร็จสิ้นจะได้รับดาวเพิ่มหนึ่งดวง หากทีมรอดครบทุกคนจะได้รับเพิ่มอีกหนึ่งดาว และทุก ๆ การกำจัดผู้เข้าสอบสิบคนจะได้ดาวเพิ่มอีกหนึ่งดวง"
ไป่ชู่เหนียนคำนวณระหว่างที่ฟังกฎ หากรอดจนจบจะได้สามดาว ทำภารกิจครบสามจะได้อีกสามดาว หากทีมรอดครบทุกคนจะได้เพิ่มอีกหนึ่งดาว รวมทั้งหมดเจ็ดดาว โดยที่ไม่ต้องไปสู้กับคนอื่นเลย จากที่ลุงจิ่นบอก เขาไม่ควรทำตัวเด่นเกินไป แต่ก็ต้องได้คะแนนดี ดังนั้นให้เจ้าโอเมก้าหูกระต่ายได้สักห้าหรือหกดาวก็น่าจะเพียงพอแล้ว
"ในห้องที่ผู้เข้าสอบอยู่จะมีหนังสือภารกิจ ด้านหลังหนังสือจะเป็นแผนที่ 【เมือง】 ซึ่งระบุตำแหน่งกล่องกระสุนประจำจุด กล่องกระสุนจะมีปืน อาวุธระยะประชิด เข็มฟื้นฟู อุปกรณ์ป้องกันระเบิด และทรัพยากรอื่น ๆ แบบสุ่ม"
"ในห้องที่ผู้เข้าสอบอยู่จะมีอุปกรณ์ป้องกันระเบิดหนึ่งชิ้น กรุณาหาและติดตั้งลงในร่องสายคาดเอวภายใน 10 นาที มิฉะนั้นจะระเบิดและคัดออกทันที"
"การสอบเริ่มต้นแล้ว"
ไป่ชู่เหนียนเล่นกับกระดุมโลหะกลมในมือก่อนจะกดมันลงในร่องสายคาดเอว สายคาดเอวสว่างขึ้นและแสดงการนับถอยหลังหนึ่งชั่วโมงก่อนจะระเบิด
"เฮ้อ เล่นเอาฉันตื่นเต้นเลยแฮะ..." ไป่ชู่เหนียนถูมือของตัวเอง การสอบนี้ดูท่าจะยากไม่น้อย เขาต้องรีบหาทีมของตัวเองให้เจอ ไม่งั้นอาจตายก่อน
เขาไม่ใช้ประตู แต่เตะกรงเหล็กหน้าต่างจนพัง ใช้มือจับขอบหน้าต่างปีนขึ้นหลังคาด้วยพละกำลังของแขน ก่อนจะไต่ท่อระบายน้ำขึ้นไปบนยอดตึกอย่างรวดเร็ว จนมองเห็นเมืองทั้งเมืองได้จากมุมสูง
ปรากฏว่าเพื่อนร่วมทีมของเขาอยู่ไม่ไกลจากกันมากนัก ไป่ชู่เหนียนกวาดสายตาไปรอบ ๆ และเห็นหลานปัวทันที
เห็นได้ชัดว่าหลานปัวไม่ได้ฟังตอนที่กฎสอบถูกประกาศ ตอนนี้เขากำลังนอนเล่นน้ำในบ่อพุ ใช้หางปัดน้ำไปมา ไป่ชู่เหนียนเห็นเงาดำพุ่งผ่านขอบแปลงดอกไม้ไปอย่างรวดเร็ว เป็นสอง alpha ที่สวมชุดทีมสีแดงและติดป้ายชื่อทีม "นักโทษประหาร" แต่ละคนถือมีดทางยุทธวิธีและค่อย ๆ ย่องเข้าไปใกล้หลานปัวอย่างชัดเจน พวกเขาหมายจะลอบโจมตีเพื่อชิงแต้มแน่นอน
เงาของมีดสะท้อนแสงเย็นยะเยือก สอง alpha ร่วมมือกันอย่างไร้ที่ติ โจมตีหลานปัวจากสองทิศพร้อมกัน คนหนึ่งเล็งโจมตีท้อง ส่วนอีกคนพุ่งเข้ามาล็อคคอจากด้านหลัง หมายจะฆ่าให้ตาย
น้ำสามารถส่งแรงสั่นสะเทือนของพื้นไปได้ หลานปัวรู้สึกถึงอันตรายใกล้เข้ามา สัญชาตญาณทำให้เขากระโจนขึ้นจากน้ำทันที หางปลาโปร่งแสงสีน้ำเงินของเขาเปล่งประกายไฟฟ้า
"ปลา... คนปลา?!"
หลานปัวพุ่งลงมาจากอากาศและใช้มือข้างหนึ่งจับกระดูกไหปลาร้าของ alpha มือเรียวยาวของเขากดลึกลงไปในเนื้อ จากนั้นใช้แรงเหวี่ยงตัวเองขึ้นกลางอากาศ และใช้ท่อนแขนบาง ๆ ของเขาบีบคอ alpha จนหักในพริบตา
แถบพลังชีวิตบนหน้าอกของ alpha นั้นหายไปในทันที หลานปัวฉวยมีดทางยุทธวิธีจากร่างไร้ชีวิตของศัตรู และใช้หางของเขาพันคอของ alpha ที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นเขาเหวี่ยงศัตรูขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงกรีดร้องของ alpha ดังขึ้น เมื่อร่างของเขาร่วงลงมาโดยไร้ทางสู้ หลานปัวแทงมีดเข้าไปในกลางหลังของเขา แถบพลังชีวิตของ alpha คนนั้นหายไปเป็นศูนย์
หลานปัวปัดผมสีทองที่เปียกน้ำไว้หลังหู เขาหยิบมีดที่เปื้อนเลือดออกมาจากร่างศพและโยนเล่นในมือ ชุดรัดรูปสีดำที่เขาสวมอยู่แสดงตัวเลขอิเล็กทรอนิกส์ที่หน้าอก จาก "0" กระโดดขึ้นเป็น "2"
เสียงประกาศจากลำโพงบนท้องฟ้าดังขึ้นทันที:
"【ทีมเล่นไปเรื่อยๆ】หลานปัว สังหาร【นักโทษประหาร】เจิ้งจิ่ว"
"【ทีมเล่นไปเรื่อยๆ】หลานปัว สังหาร【นักโทษประหาร】ม๋อเฟย"
---
"อย่าขยับ"
ไป่ชู่เหนียนกวักน้ำจากบ่อพุขึ้นมาล้างใบหน้าและคราบเลือดบนตัวของหลานปัว เขายึดมีดทางยุทธวิธีจากมือของหลานปัวและเสียบไว้ที่สายพาดหน้าอกของตัวเอง จากนั้นหยิบอุปกรณ์ป้องกันระเบิดสองชิ้นจากสายคาดเอวของศพทั้งสอง แล้วติดมันลงในร่องสายคาดของหลานปัว ทำให้เวลานับถอยหลังจาก 1 นาที 9 วินาที กลายเป็น 2 ชั่วโมง
หลานปัวนั่งอยู่บนขอบบ่อพุมาร์เบิล ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น ผมสีทองที่เปียกน้ำหยดลงช้าๆ และหายไปในผ้าพันแผลที่พันรอบคอของเขา
เขาเพิ่งจะจบการต่อสู้ ต่อมฟีโรโมนของเขาปล่อยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกุหลาบขาวออกมาบางเบา
ตอนแรกไป่ชู่เหนียนตั้งใจจะดุเจ้าปลาตัวนี้ที่ไม่เชื่อฟัง แต่พอได้กลิ่นฟีโรโมนที่คุ้นเคยนี้ มันทำให้เขารู้สึกสงบลงอย่างประหลาด เขาลูบผมของหลานปัวเบา ๆ ก่อนจะนั่งยองลงข้าง ๆ และอธิบายกฎการสอบให้เขาฟังอย่างละเอียด
"ฉันจะให้เธอสู้เมื่อจำเป็นเท่านั้น นอกนั้นก็หาที่เงียบ ๆ นั่งเหม่อไปก็พอ"
หลานปัวคิดอยู่สักครู่ ก่อนจะพยายามพูดออกมาอย่างยากลำบากว่า: "อา"
ไป่ชู่เหนียนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยิน แต่ก็ไม่ใส่ใจอะไรมากนัก เขาลูบหัวของหลานปัวเบา ๆ ก่อนจะพึมพำกับตัวเองว่า "ช่วยให้เจ้าโอเมก้าตัวนี้ผ่านได้ห้าหรือหกดาวก็คงง่าย แต่จะทำยังไงไม่ให้หลานปัวได้คะแนนมากไปจนเกินไปนี่สิเป็นปัญหา
ขณะที่กำลังครุ่นคิดเรื่องนี้ ไป่ชู่เหนียนก็สังเกตได้ว่าการออกเสียงของหลานปัวชัดเจนขึ้นกว่า
เมื่อก่อนเล็กน้อย
"ลองพูดตามฉันนะ" ไป่ชู่เหนียนทดสอบ "ไป่ ชู่ เหนียน"
"ไป่..." หลานปัวพยายามออกเสียง
"ไป่ ชู่ เหนียน"
"ไป่ ชู่... เหนียน..." หลานปัวพยายามอีกครั้งแต่ยังไม่คล่อง
ไป่ชู่เหนียนยิ้ม "เอาล่ะ เอาคำง่าย ๆ ดีกว่า เรียกว่า 'พี่ชู่' ก็พอ"
"ชู่ ชู่..."
"พี่ชู่"
"ชู่...เกอ... พี่"
"ดีมาก ฝึกไปเรื่อย ๆ นะ" ไม่กี่นาทีต่อมา หลู่เหยียนและไป่หลานซิงก็มาถึงบ่อพุและรวมกลุ่มกับพวกเขา แต่ละคนกางหนังสือภารกิจออกและเปรียบเทียบกัน เพื่อดูว่ามีภารกิจที่เหมือนกันไหม จะได้ประหยัดเวลาในการทำ
ภารกิจแรกของหลานปัว หลู่เหยียน และไป่หลานซิงนั้นอยู่ที่ห้องสมุดประจำเมือง
ไป่ชู่เหนียนมองแผนที่แวบหนึ่ง ถ้าขับรถจากที่ที่พวกเขาอยู่ไปยังห้องสมุด จะใช้เวลาประมาณ 20 นาที ภารกิจในหนังสือระบุว่าเป็นการติดต่อกับสายลับเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูล ซึ่งตามทฤษฎีแล้วไม่ควรใช้เวลามาก แต่ในขณะเดียวกัน แผนที่ก็ระบุว่ามีกล่องกระสุนวางอยู่ในห้องสมุดด้วย นั่นหมายความว่าทีมอื่น ๆ จะมาแย่งชิงทรัพยากรที่นี่แน่นอน หากมีทีมมากกว่าเข้ามาแย่งชิงกล่องกระสุน ก็อาจทำให้การทำภารกิจล่าช้าไป และถ้าอุปกรณ์ป้องกันระเบิดในกล่องถูกหยิบไปก่อน พวกเขาอาจถูกคัดออกจากการสอบทันทีเพราะไม่มีเวลาพอ####จบบท
