บทที่ 6: แผนการสอบ ATWL และปัญหาที่บ้านจากเงือกซน###
ไป่ชู่เหนียนทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการภารกิจพิเศษในสหพันธ์มาเป็นเวลา 3 ปีแล้ว การออกแบบเส้นทางหลบหนีและการหลีกเลี่ยงหรือทำลายอุปกรณ์เฝ้าระวังทั้งหมดเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับเขา ไม่มีใครสามารถหาหลักฐานการกระทำของเขาได้
โทรศัพท์ที่วางอยู่ข้าง ๆ หน้าจอกะพริบสองครั้ง สายเรียกเข้าระบุชื่อว่า “หัวหน้า” เป็นสายจากประธานเหยียนอี้ ไป่ชู่เหนียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจลึก ๆ ก่อนจะรับสาย
เสียงของเหยียนอี้ในสายฟังดูเคร่งเครียด “นายอยู่ที่ไหน?”
ไป่ชู่เหนียนตอบเบา ๆ “อยู่บ้านครับ”
“นายเอาร่างทดลองพิเศษกลับบ้าน แล้วยังแอบถอดอุปกรณ์ควบคุมของเขาออก?”
“ใช่ แล้วมันยังไงเหรอ?” ไป่ชู่เหนียนพูดอย่างหงุดหงิด “ผมเคยใส่เจ้านั่นมาก่อน มันเจ็บจะตาย”
“นายก็รู้ว่าเขาอันตรายแค่ไหน พาเขากลับไปที่ห้องทดลองของสหพันธ์เดี๋ยวนี้ ร่างทดลองพิเศษมีพลังทำลายที่ควบคุมไม่ได้”
“เขาน่ารักดีออก” ไป่ชู่เหนียนพูดพร้อมกับเขี่ยก้นบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ หลังจากนั้นเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะให้คำมั่น “ผมเฝ้าเขาเอง เขาจะไม่ออกไปทำลายข้าวของหรอก”
“เสี่ยวไป่ นายอยากให้ฉันออกหมายจับนายหรือไง?”
“......”
ขณะที่ไป่ชู่เหนียนกำลังคิดหาทางบ่ายเบี่ยงคำพูดของประธานเหยียน สายอีกสายหนึ่งก็โทรเข้ามา ไป่ชู่เหนียนมองหน้าจอแวบหนึ่งแล้วรีบพูดตัดบทเหยียนอี้ทันที “หัวหน้า คุณลุงจิ่นโทรหาผม มีธุระด่วน คงเป็นเรื่องสำคัญ ผมขอวางสายก่อนนะ เดี๋ยวผมโทรกลับไป”
ก่อนที่เหยียนอี้จะพูดจบ ไป่ชู่เหนียนก็กดวางสายทันที ยังไม่ทันจะถอนหายใจได้เต็มที่ สายของลุงจิ่นก็โทรเข้ามาอีกครั้ง
“ลุงจิ่น มีอะไรหรือครับ?” ไป่ชู่เหนียนที่ถูกปัญหายุ่ง ๆ ถาโถมมาจนหัวหมุนไปหมด เอามือขยี้ขมับขณะกดรับสาย
ลุงจิ่นไม่ได้พูดอะไรละเอียดในโทรศัพท์ เพียงแค่เรียกให้ไป่ชู่เหนียนไปพบที่บริษัทของเขา
ไป่ชู่เหนียนที่เหนื่อยล้าหยิบเสื้อคลุม คาดปืน และคว้ากุญแจรถออกจากบ้าน
ลุงจิ่น หรือหลู่ซ่างจิ่น คือประธานบริษัทเฟยอิงกรุ๊ป (Feiying Group) ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในสหพันธ์การค้าระหว่างประเทศ อีกทั้งยังเป็นสามี alpha
ของประธานเหยียนอี้ สำหรับไป่ชู่เหนียนแล้ว หลู่ซ่างจิ่นถือเป็นทั้งเจ้านายและผู้ใหญ่ที่คอยดูแลเขาเป็นอย่างดี รถสปอร์ตในโรงรถของไป่ชู่เหนียนที่มีอยู่หลายคันมูลค่าหลายล้าน ล้วนแล้วแต่เป็นของขวัญจากลุงจิ่นทั้งสิ้น
หลู่ซ่างจิ่นรออยู่ในห้องพักของตัวเอง แม้จะอายุเกินสี่สิบแล้ว แต่ alpha ผู้นี้ยังรักษารูปร่างได้ดี เขาสวมเสื้อสูทอยู่ที่โต๊ะไม้มะฮอกกานีพลางจิบกาแฟไปพร้อมกับอ่านเอกสารอย่างสบายใจ
“นั่งตามสบาย วันนี้บริษัทไม่ค่อยมีคน” หลู่ซ่างจิ่นสั่งให้ผู้ช่วยนำผลไม้ที่หั่นสดมาให้ไป่ชู่เหนียน “ช่วงนี้เหยียนอี้มอบหมายภารกิจให้เยอะไหม?”
ไป่ชู่เหนียนใช้ส้อมเงินจิ้มเชอร์รี่ที่เอาเมล็ดออกแล้วขึ้นมากิน พลางตอบอย่างไม่ชัดถ้อยชัดคำว่า “ในสหพันธ์งานยุ่งมากครับ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันจะบอกเหยียนอี้ให้ นายจะได้หยุดพักบ้าง” หลู่ซ่างจิ่นยิ้ม “แต่มีเรื่องหนึ่ง ขอให้นายช่วยลุงหน่อย”
ไป่ชู่เหนียนยกคิ้ว “บอกมาได้เลยครับ”
หลู่ซ่างจิ่นดันใบสมัครสอบชุดหนึ่งให้ไป่ชู่เหนียนดู “ลูกชายฉันกำลังจะสอบ ATWL แต่ไม่ยอมฟังพ่อเลย การสอบนี้ส่วนใหญ่ผู้เข้าสอบจะเป็น alpha ฉันกังวลว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ เขาเป็นโอเมก้าตัวเล็ก ๆ แม้ว่าจะไม่บาดเจ็บก็เถอะ แต่ถ้าศักดิ์ศรีโดนทำลาย พ่ออย่างฉันก็คงเจ็บปวดใจเหมือนกัน”
การสอบ ATWL คือการสอบระดับขั้นทีมรบขั้นสูง ผู้เข้าสอบต้องเข้าร่วมเป็นทีมและสามารถใช้ปืนและอุปกรณ์ทุกอย่างในสนามสอบได้ การเอาชีวิตรอดครบ 48 ชั่วโมงถือว่าเป็นการสอบผ่าน นอกจากนี้หากทำภารกิจที่สุ่มแจกในช่วงเวลานั้นสำเร็จจะได้รับคะแนนเพิ่ม การต่อสู้ระหว่างผู้เข้าสอบก็เป็นสิ่งที่อนุญาตได้ ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับความสามารถ
ไป่ชู่เหนียนถึงกับสำลัก “คุณหมายความว่าให้ผมไปสอบนักเรียน? ไม่ไหวมั้ง แล้วถ้าผมทำเด็กพวกนั้นร้องไห้ล่ะจะทำยังไง”
การสอบแบบนี้จริง ๆ แล้วไม่ยุติธรรม เพราะครอบครัวที่มีเงินและอำนาจมักจะมีวิธีที่จะจ้างมือปืนเก่ง ๆ มาเข้าร่วมการสอบเป็นพี่เลี้ยงเด็กของตัวเอง การส่งคนสามคนมาคุ้มกันคน ๆ หนึ่งย่อมทำให้ได้ผลลัพธ์ที่ดี นอกจากนี้ ยังมีธุรกิจที่รับจ้างจัดทีมสอบโดยเฉพาะ แต่ค่าใช้จ่ายสูงลิ่ว ครอบครัวธรรมดาไม่สามารถเข้าถึงได้
หลู่ซ่างจิ่นไม่ใส่ใจ “นายยังไม่ถึงยี่สิบเลยไม่ใช่เหรอ? แล้วใครจะให้นายทำเด็กพวกนั้นร้องไห้ ฉันแค่อยากให้นายช่วยดูแลลูกชายฉันหน่อย แสดงฝีมือนิดหน่อย อย่าเก่งเกินไป ทำตัวซื่อ ๆ หน่อย อย่าให้เขาเสียศักดิ์ศรี”
ไป่ชู่เหนียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ตกลง แต่ผมก็มีเรื่องอยากขอคุณเหมือนกัน”
หลู่ซ่างจิ่นพยักหน้าพร้อมกับพลิกอ่านเอกสารต่อไป
“เพื่อนผมคนหนึ่งทำผิดเล็กน้อย ตอนนี้กำลังซ่อนตัวอยู่ที่บ้านผม ผมกลัวหัวหน้าจะโกรธแล้วจับเขากลับไป” ไป่ชู่เหนียนแต่งเรื่องหน้าตาเฉย “เพื่อนผมก็แข็งแกร่งพอสมควร ทีมของลูกชายคุณขาดคนอยู่ไหม? ผมจะพาเขาเข้าไปซ่อนตัวหน่อย 48 ชั่วโมงผ่านไป หัวหน้าคงหายโกรธแล้ว ซ่อนตัวได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น”
“เพื่อนแบบไหน?”
ไป่ชู่เหนียนเลือกคำตอบอย่างระมัดระวัง “เขาไม่มีขา เดินลำบากหน่อย”
หลู่ซ่างจิ่นพยักหน้าเข้าใจ “อ้อ... คนพิการ น่าสงสารจัง เอาเถอะ ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันจะคุยกับเหยียนอี้ให้ เด็กพิการก็ยังจะไปจับอีก ไม่สมควรเลย”
ไป่ชู่เหนียนถอนหายใจโล่งอก ค่อย ๆ ผ่านพ้นปัญหาไปได้ชั่วคราว รีบกลับไปบ้านดูเจ้าปลาตัวนั้นก่อนดีกว่า
เมื่อเปิดประตูบ้าน ก็ได้กลิ่นน้ำยาซักผ้าหอมฟุ้งไปทั่ว ไป่ชู่เหนียนยืนอึ้ง ก่อนจะเหยียบลงบนพื้นน้ำที่เจิ่งนอง
เขาเดินตามรอยน้ำไปจนถึงหน้าห้องน้ำ แล้วหัวใจก็เต้นรัวเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมา ฟองสบู่จำนวน
มากก็ลอยออกมาจนไป่ชู่เหนียนหน้าฟองไปหมด ขวดน้ำยาซักผ้า Blue Moon ที่หมดเกลี้ยงกลิ้งอยู่บนพื้น ฟองสบู่และน้ำกระจายไปทั่วพื้นและผนัง ส่วนหลานปัวนั่งหมุนอยู่ในเครื่องซักผ้าที่กำลังทำงาน
“บรรพบุรุษของฉัน!” ไป่ชู่เหนียนรีบหยิกหน้าผากตัวเองด้วยความตกใจ###จบบท
