บทที่ 56 ชอบเล่น
“มี... อะไรบางอย่างอยู่ข้างหลังฉัน???”
เมื่อได้ยิน เทพตลอดกาลรู้สึกหนาวจนถึงกระดูก!
ร่างกายของเขาแข็งทื่อทันที
ช่วงเวลาต่อไป......
เขาตัวสั่นเล็กน้อยและพูดด้วยความตกใจ:
“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไปไม่ได้! จะมีอะไรอยู่หลังฉันได้ยังไง ทำไมฉันไม่รู้สึกเลย! พวกนายร่วมมือกันแกล้งฉันทำไมเนี้ย?”
เทพตลอดกาลหวาดกลัวมากจนสูญเสียการควบคุมการแสดงออก และใบหน้าของเขาก็พูดเกินจริงอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม การถอยห่างของคนอื่นกับสีหน้าตกใจมันก็เป็นคำตอบที่บอกเขาแล้ว
มันไม่ใช่แค่แกล้ง!
"ฮิ~ฮิ~อิ!"
เทพตอลดกาลกำลังจะมองย้อนกลับไปและสังเกต
เสียงหัวเราะดังลั่นอยู่ข้างหลังเขา!
ในที่สุดเขาก็สัมผัสได้ถึงหลังเขา!
ความรู้สึกยังคงขยับขึ้นไปทีละน้อยตามหลังของเขา!
จนถึงหลังคอ!
ทันใดนั้น ก็มีมือคู่หนึ่งที่เต็มไปด้วยแผลยื่นออกมาและกดหัวทั้งสองด้าน!
เขารู้สึกถึงแรงมหาศาลที่กดหัวและอยู่ในภาวะตื่นตระหนก
เขาต่อต้านอย่างสุดกำลังและยังยิงปืนพกใส่อีกด้วย
แต่ทั้งหมดเปล่าประโยชน์
ความแข็งแกร่งของมือคู่นั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ!
แรงขึ้น!
จนกระทั่ง......
หัวเขาระเบิด!
“พัฟ!”
หัวของเทพตลอดกาลระเบิดเหมือนแตงโมภายใต้แรงกด!
เลือดพุ่งไปปกคลุมใบหน้าของสตาร์คกับคนอื่น!
ฉากฉับพลันนี้ทำให้ทุกคนตกใจ
“แม่ง! กล้าดียังไงมาฆ่าน้องชายคนเดียวของฉัน!”
หลางจื่อฮุยคำราม หยิบดาบแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างง่อยๆ
แต่เนื่องจากขาข้างหนึ่งเป็นง่อย จึงต้องการใช้กำลังเต็มที่
"ตุบ".
หลางจื่อฮุยล้มลงกับพื้นและล้มลงตรงหน้า "เจ้านั้น"!
หลายคนที่ยังตกใจอยู่ก็มีเครื่องหมายคำถามบนใบหน้า
หลางจื่อฮุย นายเล่นตลกหรอ?
มันเป็นจุดสิ้นสุดของบรรยากาศความหวาดกลัว!
"เจ้านั้น" ดูเหมือนจะสับสนกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของมนุษย์ตรงหน้ามัน
มันไม่ได้ใช้จังหวะนี้ขึ้นไปขี่คอหลางจื่อฮุย แต่กระโดดถอยหลังไปสองสามก้าวเพื่อถอยห่างแทน!
เมื่อดูจากสีหน้าของมัน ปรากฏว่ามีความกังวลและกลัวมนุษย์ตรงหน้าเล็กน้อยเพราะมันไม่เข้าใจ!
หลังจากถอยออกไปแล้ว ทั้งสองฝ่ายก็เผชิญหน้ากัน
ในที่สุด สตาร์คก็มองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของ "เจ้านั้น" ได้อย่างชัดเจน
ริมฝีปากแตก มีแผลที่แขนขาและหัว
มันสูงเพียงเข่าของผู้เล่นและมีหลังค่อมที่เห็นได้ชัดเจนมาก
หากดูเพียงรูปลักษณ์ภายนอก เจ้านี้ดูไม่อันตรายเลยเมื่อเทียบกับปีศาจราตรีหรือนักล่าราตรีเลย
แต่หลังจากดูระดับและปริมาณเลือดแล้ว สตาร์คและคนอื่นๆ ก็ถอยกลับไปสองสามก้าวทันที
เจ้าตัวน้อยแปลกๆนี้ แท้จริงแล้วคือมอนเตอร์ขั้นสูงระดับ D!
"จ๊อกกี้ ขั้นสูงระดับ D! ปริมาณเลือดสูงถึง 6,500 หน่วย! มันมีเลือดมากกว่านักล่าราตรีเลยหรอ!"
*骑师 มาจากคำว่าขี่กับแผนก ไม่รู้จะตั้งชื่อยังไงก็ให้Googleตั้งให้
สตาร์คทำท่าเหมือนเห็นผีตอนนี้
ด้วยเลือดนี้ แม้ว่าเขาจะฆ่ามันได้แต่เขาก็ต้องยิงหลายนัด!
แต่คำถามก็คือ จ๊อกกี้ที่เป็นขั้นสูงระดับ D จะยืนนิ่งเป็นเป้าให้เขาหรอ?
เมื่อสตาร์คยก อูซี่ขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะยิง
จ๊อกกี้กระโดดขึ้นไปบนหลางจื่อฮุย
และมันก็คว้าหัวของหลางจื่อฮุยด้วยมือทั้งสองให้ขวางมันไว้!
“ไอเจ้าตัวน้อยนี้หาที่กำบังหรอ? ฉลาด?” สตาร์คหยุดชั่วคราว
“พัฟ!”
สตาร์คลังเลเล็กน้อย และหัวของหลางจื่อฮุยก็ถูกจ๊อกกี้บดขยี้!
“ตายอีกแล้ว? ดาเมจมันสูงขนาดนั้นเลยหรอ?” ฉันมีหมวกเวลสามถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ปีศาจราตรีสามารถฆ่าผู้เล่นได้ในทีเดียว แถมเจ้านี้ยังระดับสูงกว่านักล่าราตรี!”
ชื่อยี้ฟูถอยหลังหนึ่งก้าว ล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเขาแล้วหยิบไม้เท้าออกมา
สตาร์คก็เริ่มยิงเหมือนกัน
แต่ความเร็วในการเคลื่อนที่และความสามารถในการกระโดดของจ๊อกกี้นั้นยอดเยี่ยมมาก!
สตาร์คยิงเฮดช็อตไปที่จ๊อกกี้ แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้เลยมันก็ยังกระโดดไปมาอยู่ดี
ที่เขายิงไปลดเลือดได้แค่ 10% เท่านั้น!
ด้วยเลือด 6500 หน่วยของจ๊อกกี้มันเพิกเฉยต่อความเสียหายของอูซี่ 10% ได้
ซันไซน์บอยกับอันเฟิงหยิบดาบคมกว้างและเปิดใช้งาน [ทริปเปิลสแลช] แล้ววิ่งไปข้างหน้า
แต่พวกเขาก็ตามจ๊อกกี้ไม่ทันเหมือนกัน!
ความเร็วในการเคลื่อนที่ที่มีโบนัสบวดเพิ่มมาตามจ็อกกี้ไม่ทัน!
"ฟิ้ว!"
จ็อกกี้พบโอกาสที่เหมาะๆและกระโดดเข้าหาสตาร์ค!
แต่น่าเสียดายที่ สตาร์คกลิ้งตัวหลบมันไปได้!
จ๊อกกี้เหลือบมอง สตาร์คด้วยความประหลาดใจ
มันไม่คาดคิดว่ามนุษย์ที่อ่อนแอแบบนี้จะสามารถหลบการโจมตีของมันได้
“เจ้านี้ไม่มีความสามารถในการโจมตีระยะไกล แค่ระวังตอนมันกระโดดเข้าหา!”
หลังจากที่สตาร์คลุกขึ้น เขาก็เตือนเขาทันที
จ๊อกกี้ยังคงกระโดดขึ้นลงในสถานีรถไฟใต้ดินมองหาโอกาส
จริงๆแล้ว จ๊อกกี้ทนดาเมจแล้วบดขยี้ผู้เล่นได้โดยตรงด้วยความแข็งแกร่งของมันเอง
แต่มันชอบกระโดดไปบนหลังมนุษย์แล้วขยี้หัวที่เปราะบางด้วยมือทั้งสองข้าง
นอกจากนี้ยังสามารถเข้าใจได้ว่า
มันไม่สนที่จะบดขยี้อย่างสิ้นเชิงมันชอบกระโดดบนหลังมนุษย์
เอ๊ะ! มันชอบเล่นกับเหยื่อ!