บทที่ 48 ปืนนี้ราคา 10 เหรียญทอง
“เฒ่าซือ อย่าซื้อปืนนี้ ปืนกลมือนี้เป็นของฉัน!”
เมื่อนกพิราบกลายเป็นวิญญาณ เขาสังเกตเห็นปืนกลมืออูซี่ในมือของโจวเจ๋อชวน เขาก็รีบวิ่งไปหอทันที
“ปืนกลมือนี้เป็นของนายหรอ?”
การแสดงออกของสตาร์คเริ่มแปลก "ทำไมนายไม่บอกว่าอาคารที่อยู่อาศัยทั้งหมดรวมทั้ง NPC เป็นของนายเลยล่ะ?"
นกพิราบกลายเป็นวิญญาณและหายใจเข้าลึก ๆ
"ฉันหมายถึง ปืนนี้ตกหลังจากที่ฉันตายถ้าไม่เชื่อก็ไปถาม NPC นี้ได้เลย! เขาคงจะหยิบมันขึ้นมาจากศพของฉันแน่! "
นกพิราบกลายเป็นวิญญาณและมองไปที่โจวเจ๋อชวน โดยหวังว่าเขาจะพูดความจริง
อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะรวมเข้ากับบทบาทของ NPC โจวเจ๋อชวน
เขาแค่ทำเหมือนเขา "ไม่เข้าใจ" สิ่งที่พูดอยู่
“มันคงจะแย่มากๆ ถ้า NPC หยิบมันมาจากศพนายน่ะ”
สตาร์คอยู่ข้างๆ เริ่มโกรธ
“ฉันทำให้ปืนนี้ตกจริงๆ… ยังมีคนอื่น ที่พิสูจน์ได้…”
“หยุดพูดจาถากถางได้แล้ว แม้ว่ามันจะเป็นของนายเมื่อก่อน แต่ตั้งแต่นายตายมันก็ตกมันก็ไม่ใช่ของนายแล้ว!”
สตาร์คมีความอดทนเล็กน้อย
“ฉันเข้าใจกฎเกมดี...แต่ฉันแค่มาที่นี่เพื่อจะบอกว่า ฉันจะซื้อไอเทมที่ฉันทำตกคืนได้ไหม?”
“มันขึ้นอยู่กับความตั้งใจของ NPC”
สตาร์คหันไปมองโจวเจ๋อชวน “พี่ชวน ปืนกลมืออูซี่นี้ขายได้ราคาเท่าไหร่?”
“เท่าไหร่... กี่เหรียญ?” โจวเจ๋อชวนตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด
ปืนกลมืออูซี่ ในห้างสรรพสินค้าโฮสต์มีราคาเพียง 60 แต้มเท่านั้น
คุณสมบัตินี้ดีกว่า อูซี่ที่มาจากที่นี้แน่ๆ
มันอาจเป็นความแตกต่างระหว่างรูปลักษณ์ใหม่ล่าสุดกับรูปลักษณ์ที่มีรอยขีดจากการต่อสู้ แต่มันสะท้อนให้เห็นในคุณสมบัติของอาวุธ
สิ่งสำคัญที่สุดคือฉันหยิบอูซี่นี้ขึ้นมา!
โจวเจ๋อชวนกำลังจะเปลี่ยนไปใช้อาวุธที่ดีกว่าและวางแผนที่จะขายมันในราคาหลายสิบเหรียญเงิน
ผลลัพธ์......
สตาร์คถามว่า "เท่าไหร่"
แต่ถ้าความต้องการมากขนาดนี้คงเพิ่มราคาได้อีก!
“ฉันจะขายให้นายราคาถูกๆ แค่ราคา 5 เหรียญทอง” โจวเจ๋อชวนบอกราคา
“ห้าเหรียญทอง ฉันจะซื้อ!” นกพิราบพูดก่อน
“นายทำภารกิจทีมไม่สำเร็จด้วยซ้ำ นายไปเอาเหรียญทองมาจากไหน?” สตาร์คถามโดยไม่รู้ตัว
“ฉันซื้อมา อัตราส่วนของเหรียญทองต่อเหรียญหยานอยู่ที่ 1:500 เท่านั้น ฉันยังมีเงินพอที่จะซื้ออูซี่จำนวนหนึ่งได้ในราคา 2,500!”
นกพิราบพูดพร้อมกัดฟันกรอด
“อืม...แล้วนายรู้ไหมว่าฉันเพิ่งใช้เงิน 5,000 เหรียญหยาน เพื่อซื้อทักษะของ [ทริปเปิลสแลช]ไป?”
สตาร์คเกาหัวของเขาและมองดูนกพิราบกลายเป็นวิญญาณ: "นายแน่ใจหรอว่าต้องการประมูลกับฉัน"
[สตาร์ค] จริงๆ แล้ว ID นี้ที่ชื่อนี้เพราะมีคนเรียกมากและเขาเปลี่ยนมันหลังจากถูกเรียกหลายครั้งเกินไป
ที่มาของชื่อเล่นนี้ก็ง่ายมากเช่นกัน
คนรวยที่มาพร้อมกับเกราะเหล็กเทคโนโลยี
เขาถูกเปรียบเทียบกับสตาร์คในการ์ตูนอเมริกัน
แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับสตาร์คในการ์ตูนอเมริกันแล้ว เวอร์ชันเมืองดาวนี้ไม่แตกต่างกันเลยแม้แต่น้อย
ทรัพย์สินของเขายังเพียงพอที่จะบดขยี้ผู้เล่นคนอื่นในเกมได้
ถ้าผู้เล่นคนอื่นแข่งขันกับเขา เขาจะทำตามคำพูดเก่าๆ [ใช้เงินทั้งเดือนของคุณเพื่อท้าทายเงินค่าขนมของคนอื่น]
หลังจากมองดูนกพิราบที่กำลังคุกคามเขาสตาร์คก็ตะโกนว่า:
“พี่ชวน ฉันคิดว่าปืนนี้มีค่ามากกว่า 5 เหรียญทอง ฉันจะจ่าย 10 ทองเพื่อซื้อมัน?”
โจวเจ๋อชวนหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากได้ยิน
เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อรองจริงๆ!
“ตกลง ตกลง! ฉันจะขายให้นาย!” โจวเจ๋อชวนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“เฒ่าซือ นาย...นายใช้เหรียญหยานเพื่อปราบผู้เล่นอื่นอีกแล้ว ฉันจะรายงานหัวหน้ากลุ่ม!”
เมื่อนกพิราบกลายเป็นวิญญาณ ดูเหมือนว่าเขาจะทนความอัปยศอดสูไม่ไหว หันหลังกลับและวิ่งหนีไป
“ฉันเห็นอะไร... นักเรียนชั้นประถมทะเลาะกันวิ่งไปฟ้องครูเหรอ?” โจวเจ๋อชวนดูสับสน
สตาร์คส่ายหัวและยิ้ม
“พวกเราซึ่งเป็นเกมเมอร์วันสิ้นโลก เป็นเพียงวงกลมเล็กๆ เพื่อที่จะได้รับประสบการณ์การเล่นเกมที่ดีขึ้น เราได้รวบรวมกลุ่มผู้เล่นหลัก”
“การแบ่งปันข้อมูล การแบ่งปันกลยุทธ์ และความร่วมมือในเกม
ในทำนองเดียวกัน มีการจัดทำข้อตกลงที่มีผลผูกพันบางอย่างด้วย
ตัวอย่างเช่น...เมื่อไม่สามารถใช้ความสามารถในชีวิตจริงของคุณปราบปรามสมาชิกกลุ่มคนอื่นๆ ได้
ตอนนั้นฉันรู้สึกว่ามันมุ่งเป้ามาที่ฉันโดยเฉพาะ "
“ถ้าฝ่าฝืนข้อตกลง...จะถูกทุกคนในกลุ่มจ้องเป็นเป้าหมายร่วมกัน”
สตาร์คตะคอกอย่างเย็นชาเมื่อเขาพูดแบบนี้ "มันทำให้ฉันกลัว
และฉันเข้าร่วมกลุ่มเพียงเพื่อหาเกม
ฉันสรุปกลยุทธ์ที่พวกเขาแบ่งไว้ล่วงหน้าหลายเวอร์ชัน! "
“นั่นสินะ” โจวเจ๋อชวนพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้
“ทำไมต้องอธิบายให้ฟังมากมาย...”
สตาร์คตบหน้าผากของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม: "เพื่อได้ยินข้อความเหล่านี้ในหูของท่าน ฉันเดาว่าข้อความเหล่านี้ถูกปิดด้วยเสียงบี๊บ หรือถูกปิดกั้นโดยตรง?"
“อืม...พี่ชวน รอสักครู่ ผมได้ติดต่อคนขายเหรียญแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงแล้ว”
ห้านาทีต่อมา ชื่อยี้ฟูก็เข้ามา
“ฉันมั่นใจจริงๆ นายกำลังบังคับให้ฉันกลับไปทำงานเก่า!”