บทที่ 29 โดน NPC ปล้น
โจวเจ๋อชวนนึกไม่ถึงว่าผู้เล่นบางคนอยากสัมผัสประสบการณ์เกมแนววันสิ้นโลกให้ดียิ่งขึ้น
จะไปเรียนรู้ทักษะต่างๆในความจริง...
“ไม่แปลกใจเลยทำไมเจ้าสี่คนนั้นเรียกเขาว่าปราบเทพตลอดวัน เขาน่าจะเป็นผู้เล่นในระดับสูงสุดของปิรามิด”
โจวเจ๋อชวนมองไปที่ สตาร์คและรู้สึกรังเกียจน้อยลงกว่าเดิมในทันที
ในสายตาของเขาตอนนี้
สตาร์คเป็นแรงงานคุณภาพสูงมาก!
แน่นอนว่า มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเขาไม่กวนหรือหลอก NPC
“เอามันลงไปก่อน มีเรื่องแน่ถ้ายังอยู่ดาดฟ้าแล้วล่อปีศาจราตรีมาอีกตัว”
โจวเจ๋อชวนรีบบอกให้สตาร์คเอาร่างปีศาจราตรีลง
สตาร์คไม่เพียงแต่ไม่คิดว่ามันลำบาก แต่ยังตื่นเต้นด้วย
มอนสเตอร์ขั้นสูง!
ต้องมีของดีจากซากมันแน่!
เขาแบกร่างปีศาจราตรีกลับไปที่ทางเดินชั้นที่สิบห้า
สตาร์คหยิบมีดหลายแบบออกมาเพื่อเตรียมการแยกส่วน
แต่เมื่อเขากำลังจะลงมือ เขาก็พบว่าตัวเองถูกกักขังโดยพลังที่มองไม่เห็น
【คุณไม่ได้รับอนุญาตให้จัดการรายการนี้】
【คุณไม่ได้รับอนุญาตให้จัดการรายการนี้】
【คุณไม่ได้รับอนุญาต......
“ฉัน?” สตาร์ครู้ว่าข้อความแจ้งเตือนของระบบหมายถึงอะไร
มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ข้อความแจ้งข้อมูลประเภทนี้ปรากฏขึ้น
ระบบตัดสินว่าปีศาจราตรี ไม่ได้ฆ่าโดยเขา!
แม้ว่าจะเป็นมอนเตอร์ที่สตาร์คล่อมา แต่เขาก็ตายและไม่ได้ทำดาเมจนาน
แม้หลังจากการเกิดใหม่ สตาร์คก็ฆ่าปีศาจราตรีด้วยปืนพกได้ แต่ระบบยังคงตัดสินว่าโจวเจ๋อชวนเป็นคนฆ่าปีศาจราตรี
สรุปได้ว่า
เขาถูก NPC ปล้น!
“ไม่นะ คืนนี้ฉันยุ่งแต่ไม่ได้อะไรเลย?” สตาร์คหน้าเศร้า
“จะถือว่าเสียได้ยังไง อย่างน้อยนายก็สะสมประสบการณ์ในการเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลก” โจวเจ๋อชวนเข้ายึดร่างของปีศาจราตรีอย่างมีความสุข
"ประสบการณ์?" หลังจากได้รับการเตือน สตาร์คก็ดูข้อมูลตัวละครของเขา
การโจมตีสี่ครั้ง (โยน + กระสุนสามนัด) ระดับอาวุธและคุณสมบัติได้รับการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญ!
.........
อาวุธลับ lv1 → lv2
อาวุธปืน lv1 → lv4
ร่างกาย: 18 → 19
ความแข็งแกร่ง: 17→18
ความว่างไว: 12→14
ความฉลาด: 10 → 11
.........
“การโจมตีมอนสเตอร์ขั้นสูง ได้รับค่าประสบการณ์มากขนาดนี้เลยหรอ?”
สตาร์คมีความต้องการที่จะตายต่อไปในความมืดต่อ
“หากอยากหาเรื่องกับปีศาจราตรี ฉันแนะนำให้นายไปที่รังของพวกมันในตอนกลางวัน อย่างน้อยนายก็จะไม่ดึงดูดพวกมันมาที่นี่เพราะความกลัวที่พวกมันแผ่กระจายออกไป”
โจวเจ๋อชวนมองผ่านความคิดของสตาร์ค และเตือนเขาอย่างเย็นชา
สตาร์คหัวเราะอย่างเชื่องช้า
ถ้าเขาไม่พบปืนพกนี้มาก่อน เขาคงทำให้ NPC โจวเจ๋อชวน ตายไปแล้ว
โจวเจ๋อชวนเริ่มผ่าซากของปีศาจราตรีแล้ว
*คุณได้รับหัวใจปีศาจราตรีแล้ว
*คุณได้รับกรงเล็บปีศาจราตรีแล้ว
นี่คือไอเทมที่ได้หลังจากฆ่าปีศาจราตรีได้
“ผมขอถามหน่อยสิ สองอันนี้มีประโยชน์อะไร” สตาร์คถามอย่างสงสัย
“หัวใจของปีศาจราตรี วัตถุดิบในการสังเคราะห์ยา กรงเล็บของปีศาจราตรี วัตถุดิบในการหลอมอาวุธ”
โจวเจ๋อชวนให้คำตอบที่เข้าใจง่าย
“ฟู่~ ของดี!” สตาร์คหายใจเข้าลึกๆ แล้วถามว่า "ไอเทมนี้ขายไหม?"
“นายรู้วิธีทำยาหรือสร้างอาวุธหรือไง” โจวเจ๋อชวนเหลือบมองเขา
"เอ่อ... ไม่" สตาร์คส่ายหัว พึมพำในใจ "เห็นได้ชัดว่าการส้รางไอเทมพวกนี้เป็นทักษะในเกม จะเรียนรู้มันได้ยังไงในความจริง?"
“ฉันทำไม่ได้ตอนนี้…ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ทำในอนาคต” สตาร์คพูดเพิ่ม
“ฉันจะขายให้นายทั้งคู่เป็นแพ็คเกจ 5 เหรียญทอง เอาไหม?”
"เฮ้ย! แพงเกินน!"
ภารกิจระดับ D ให้รางวัล 10 เหรียญเงิน
ถ้าอย่างนั้นเขาต้องทำภารกิจระดับ D 50 ครั้งเพื่อซื้อไอเทมวัสดุพวกนี้เหรอ?
“ไม่มีเงิน แล้วจะถามทำไม” โจวเจ๋อชวนโบกมือซ้ายแล้วกลับไปที่ห้อง 1501 ของเขา
บาดแผลที่แขนขวาของเขายังคงมีเลือดไหลออกมา ดังนั้นเขาจึงต้องได้รับการรักษาโดยเร็ว
โชคดีที่เขามีไอเทมฟื้นฟูพื้นฐานมากมาย
ใช้ผ้าพันแผล เครื่องดื่มชูกำลัง และโพชั่นเลือดเริ่มต้นราวกับว่าไม่มีสำคัญ
พลังชีวิตถูกเติมเต็มแล้ว แต่จะใช้เวลาเล็กน้อยเพื่อให้แผลฟื้นตัวเต็มที่
เมื่อมองไปที่ทางเดินที่ว่างเปล่า สตาร์คก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำ: "ดูเหมือนว่าสิ่งที่ชื่อยี้ฟูพูดจะเป็นเรื่องจริง NPC นี้จะกำหนดราคาไอเทมของเขาตามระดับความชื่นชอบ
ไม่งั้นนั้นไอเทมทั้งสองนั้นราคาคงไม่เยอะขนาดนี้…”
สตาร์คถอนหายใจ เดินไปที่ทางเข้าและเริ่มงานก่อสร้าง
“เฮ้ ทำไมเกมเส็งเคร็งนี้ถึงเติมไม่ได้ล่ะ”
ไม่นานหลังจากนั้น เสียงเคาะในอาคารก็หยุดกะทันหัน
สตาร์คสังเกตว่ามีคนส่งข้อความถึงเขาทางแชท
[เฒ่าซือ แอบเล่นเกมคนเดียวมันคงไม่ดีใช่ไหม? 】
*** สตาร์ค 史塔克 ถ้าทับศัพท์มันจะเป็น Shǐ tǎ kè ชือทาเคอร์**
มันเป็น ID ที่คุ้นเคย—อันเฟิง