บทที่ 232 ผักกุยช่ายหางหงส์
ภาษาจีนของเรโนดีอยู่แล้ว และยังฟังดูเป็นธรรมชาติมาก พอพูดออกมาแบบนี้ ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกสนิทสนมกันมากขึ้นทันที ยิ่งมีเฉินอวี่อยู่ที่นี่ด้วย ทุกคนก็เริ่มผ่อนคลายและคุยกันอย่างออกรส ทันใดนั้น เรโนก็พ่นอาหารที่เพิ่งเคี้ยวเข้าปากออกมา "นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พ่อครัวที่นี่เปลี่ยนไปแล้วเหรอ? ทำไมไก่ผัดพริกจาน...