บทที่ 196 ผู้กลืนกิน: นี่มันเกมระดับไหนกันเนี่ย?
[_แปลโดยแฟนเพจ ยักษา_แปร_มาติดตามในแฟนเพจ_เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ.]
[_Thai-novel _ลงไวกว่าที่อื่น.ทุกที่ 5 ตอนแต่_จะราคาแพงที่สุด_]
[_หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น_อีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ_100คน. ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ_]
บทที่ 196 ผู้กลืนกิน: นี่มันเกมระดับไหนกันเนี่ย?
ทว่า...
ในขณะที่เย่เหรินกำลังรอคอยผลของคำทำนายด้วยความคาดหวัง สีหน้าของเขาก็พลันเปลี่ยนไป!
【คำทำนายล้มเหลว】
บ้าเอ๊ย!
แกไม่หวั่นไหวเลยสักนิดงั้นเหรอ?
"ระดับความยากมันเพิ่มขึ้นแล้วเรอะ?!"
เย่เหรินตกใจแทบสิ้นสติ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง!
เขาเห็นกับตาตัวเองว่าเศษเสี้ยววิญญาณนั้นสั่นสะท้านเพราะมลทินแห่งความกลัว!
ตามหลักเหตุผลแล้ว ในสถานการณ์ที่หวาดกลัวเช่นนี้ เศษเสี้ยววิญญาณนั้นไม่มีทางต้านทานพลังแห่งคำทำนายของเขาได้!
แต่ทำไม...
คำทำนายถึงล้มเหลว?!
หรือว่า...
ทันใดนั้น ความคิดอันน่าสะพรึงกลัวก็แล่นเข้ามาในหัวของเย่เหริน
หรือว่า เศษเสี้ยววิญญาณนั้นไม่เชื่อว่าตัวเองจะถูกฆ่า เพราะว่า...
มันมีสิ่งใดหนุนหลัง?!
บางสิ่งที่แม้แต่ตัวมันเองก็ไม่รู้...
ความมืดอันลึกลับ?!
"ซากัส! นายกำลังทำอะไรอยู่? รีบมาช่วยสิ!"
เย่เหรินเห็นท่าไม่ดี จึงตะโกนเรียก
"ข้า...ข้ามาแล้ว..."
ทรราชซากัสพุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว เขาเพิ่งจะหลอมรวมเนื้อและกระดูกเข้าด้วยกัน พลังตอนนี้แทบไม่เหลือเลย
ถ้าจะเปรียบเทียบกับมนุษย์ เขาก็เหมือนกับคนไข้ที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บจากการแตกหักทั่วร่าง
ตอนนี้แค่ขยับตัวยังยากเลย นับประสาอะไรกับการต่อสู้กับเศษเสี้ยววิญญาณที่ไม่รู้จัก
แต่ตอนนี้เขาก็ตัดสินใจสู้ตายแล้ว!
แต่เพียงแค่ปะทะกันครั้งแรก...
"ฉึก!"
เย่เหริน "(ΩДΩ)?"
ร่างของทรราชซากัสถูกหอกเนื้อแทงทะลุ จากนั้นร่างกายทั้งหมดก็กลายเป็นสีเทาขาว
เขาถูกบังคับให้เข้าสู่ห้วงนิทรา เหล่าจ้าวแห่งห้วงลึกไม่มีวันตาย พวกเขาแค่หลับใหล
เศษเสี้ยววิญญาณที่จัดการทรราชได้ในพริบตาไม่สนใจเขาเลยสักนิด โยนร่างที่หลับใหลของทรราชลงไปในทะเลน้ำแข็งลึกของแอนตาร์กติกา ราวกับทิ้งขยะ
เย่เหริน "..."
ฉันจะไปตามคนมาเพิ่ม!
ถ้ามีปัญหา แก้ไม่ตก ก็เรียกตัวเทพออกมาสิ!
เสียงหึ่งกังวานดังขึ้น!
เบื้องหน้าและเบื้องหลังเย่เหริน ปรากฏเงาเลือนรางขึ้นสองสายพร้อมกัน
นั่นคือ...
มนตราแห่งการเล็งเป้า!
กลิ่นอายแห่งความน่าสะพรึงกลัวสองสายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตามติดการเรียกขานของเย่เหริน เข้าปกคลุมเหนือซากปรักหักพังคริสตัลน้ำแข็งแห่งนี้!
บนท้องฟ้า รอยแยกสีดำขนาดมหึมาปรากฏขึ้น ฉีกกระชากออกจากกัน!
เบื้องลึกของรอยแยกนั้น มิใช่ภาพที่พบเห็นได้ทั่วไป หากแต่เป็นความมืดมิดอันลึกล้ำ!
ราวกับว่าแม้กระทั่งแสงสว่างก็ยังถูกกลืนกินจนหมดสิ้น!
ณ ใจกลางความมืดมิดนั้น ทรงกลมขนาดยักษ์ดุจดวงดาวสีดำ กำลังค่อยๆเลื่อนตัวออกมาจากรอยแยก!
นั่นคือ...
จ้าวแห่งความฝัน!
ขณะเดียวกัน บนท้องฟ้าเบื้องหน้าเย่เหริน รอยแยกแห่งมิติก็ปรากฏขึ้น ฉีกกระชากออกเช่นกัน!
ต่างจากการปรากฏตัวอันลึกลับและแปลกประหลาดของจ้าวแห่งความฝัน การมาของผู้กลืนกินนั้น ดูโหดเหี้ยมและป่าเถื่อนอย่างหาที่เปรียบมิได้!
เสียงดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว!
ภูเขาเนื้อขนาดมหึมาเกินกว่าจะจินตนาการ บีบตัวออกมาจากรอยแยกแห่งมิตินั้น!
ภูเขาเนื้อนั้น ก่อตัวขึ้นจากเนื้อเยื่อจำนวนนับไม่ถ้วน
เบื้องบนเต็มไปด้วยปากขนาดยักษ์และหนวดจำนวนมากมาย ส่งกลิ่นเหม็นเน่าคลุ้งไปทั่ว!
ดวงตานับไม่ถ้วนลืมตาขึ้นและปิดลง จ้องมองทุกสิ่งรอบตัวอย่างละโมบ!
ผู้กลืนกิน!
แม้จะเป็นเพียงร่างเงา ร่างกายอันใหญ่โตเกินจริงของมันก็มากพอที่จะทำให้ซากปรักหักพังคริสตัลน้ำแข็งทั้งแห่งนี้ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ!
"ข้ามาแล้ว—!!!"
ผู้กลืนกินคำรามลั่น ดวงตานับไม่ถ้วนของมัน
จ้องเขม็งไปยังห้วงลึกแห่งความมืดมิด ดวงตาเต็มไปด้วยความโลภและความปรารถนา!
มันคือผู้กลืนกิน!
มันปรารถนาที่จะกลืนกินทุกสิ่ง!
"หืม?"
ในชั่วพริบตาที่ผู้กลืนกินปรากฏตัว หอกเนื้อที่เศษเสี้ยวพุ่งโจมตีเย่เหรินก็เข้ามาใกล้
"อั่ม—"
ผู้กลืนกินไม่ลังเลแม้แต่น้อย อ้าปากขนาดมหึมาบนร่างกาย กลืนหอกเนื้อเข้าไปในคำเดียว!
"อร่อย—!!!"
ผู้กลืนกินครางอย่างพึงพอใจ
ทว่า—
เพียงไม่ถึงหนึ่งวินาที ใบหน้าของผู้กลืนกินก็พลันเปลี่ยนไป!
"อึก...อ้อก—!!!"
ทันใดนั้น มันก็รู้สึกคลื่นไส้อย่างรุนแรงจากกระเพาะอาหาร!
"โครก! โครก! โครก—!!!"
กระเพาะอาหารที่เดิมทีสามารถย่อยได้ทุกอย่าง กลับเริ่มบีบตัวอย่างรุนแรง!
"?!"
เสียงร้องโหยหวนแห่งความเจ็บปวดดังกึกก้อง สั่นสะเทือนไปทั่วร่างมหึมาของผู้กลืนกิน
"เป็นไป.. ไม่ได้!"
ความตกตะลึงและหวาดกลัวถาโถมเข้าใส่ผู้กลืนกิน
ผู้กลืนกิน ผู้มีอำนาจในการกลืนกินและย่อยสลายทุกสิ่ง
บัดนี้ กลับไม่อาจย่อยหอกเนื้อเล็กๆนี้ได้!
นั่นเป็นเพราะ...
ระดับพลังที่แตกต่าง!
หอกเนื้อดุจแท่งเหล็กเผาไฟ กวัดแกว่งสร้างความเสียหายอย่างบ้าคลั่งในกระเพาะของผู้กลืนกิน!
"ซู่ๆๆๆ!!!"
เสียงน่าขนลุกดังมาจากภายในร่าง เสียงของเนื้อหนังถูกแผดเผา!
แถบพลังชีวิตของผู้กลืนกินลดลงอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดด้วยตาเปล่า!
เพียงพริบตาเดียว ก็ลดลงไปเกือบหนึ่งในสิบ!
ผู้กลืนกินกัดฟันทนความเจ็บปวด พยายามใช้อำนาจทั้งหมดที่มีเพื่อย่อยหอกเนื้อ
แต่มันก็ไร้ผล!
หอกเนื้อราวกับหนอนที่กัดกินกระดูก ฝังแน่นอยู่ในกระเพาะ ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัว!
"โครก! โครก! โครก!!!"
กระเพาะของผู้กลืนกินเดือดพล่าน ราวกับน้ำที่กำลังเดือด!
ผู้กลืนกินรู้สึกได้อย่างชัดเจน ผนังกระเพาะกำลังถูกกัดกร่อนทีละน้อยด้วยหอกเนื้อ!
"เจ็บ! ข้าเจ็บเหลือเกิน!"
ผู้กลืนกินร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
เพราะรู้ดีว่าระดับพลังของหอกเนื้อเหนือกว่า
ไม่อาจย่อยได้!
ในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตาย...
"ฉันมาแล้ว!"
เย่เหรินชักดาบโลหิต หมอกโลหิตสีแดงฉานปกคลุมผู้กลืนกิน ท่ามกลางมลทินแห่งความหวาดกลัว หอกเนื้อพลันสูญเสียพลัง
เพราะระดับพลังของเย่เหรินเหนือกว่าพลังของเศษเสี้ยว
ผู้กลืนกินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แถบพลังชีวิตที่หยุดลดลงก็กลับมาเต็มในทันที!
แต่ยังไม่จบแค่นั้น
"ฟู่ๆๆๆ!!!"
หอกเนื้อพุ่งออกจากเศษเสี้ยว ราวกับคลังสมบัติของราชา พุ่งกระจายไปทั่วทุกทิศทาง!
ผู้กลืนกินที่อยู่ใกล้ที่สุด ร่างมหึมาไม่อาจหลบเลี่ยง!
ร่างกายอันใหญ่โตเต็มไปด้วยรอยแตกน่าหวาดเสียว เลือดสีแดงฉานพุ่งออกจากรอยแตกเหล่านั้นราวกับน้ำพุ!
ผู้กลืนกินถูกบังคับให้กลืนกินหอกเนื้อจำนวนมาก!
เจ็บปวด!
โอ๊ย! เจ็บ!
เจ็บเหมือนตายไปแล้ว!
"ปีศาจเอนโทรปี! พาพวกเขาไป!"
ในตอนนี้ เย่เหรินรู้สถานการณ์ดีว่าเจียงซุ่ยและคนอื่นๆไม่มีทางสู้ได้เลย
ดังนั้น ปีศาจเอนโทรปีจึงวาร์ปพาเจียงซุ่ยและหวังผิงอันออกไปจากตรงนั้นทันที
ปีศาจเอนโทรปีสมกับเป็นเผ่าพันธุ์มหัศจรรย์ที่แม้แต่จ้าวแห่งห้วงลึกยังเอ่ยปากชม...
แมคสไปซี่รู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากเศษเสี้ยวพลัง แต่ก็ยังสามารถพาเจียงซุ่ยและคนอื่นๆหนีไปได้ ทำให้เย่เหรินหมดห่วง
"..."
ในเวลาเดียวกัน จ้าวแห่งความฝันก็ลงมือ!
ร่างเงาของเขาเปล่งประกายแสงแปลกประหลาด พยายามที่จะบิดเบือนความจริงรอบข้างเพื่อกักขังเศษเสี้ยวพลังนั้น!
ทว่า——
"อื้ม——!!!"
เศษเสี้ยวพลังนั้นสั่นเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำลายโครงสร้างความฝันของจ้าวแห่งความฝันจนแตกละเอียด!
"?!"
ใบหน้าของสหายรักเผยความตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด!
เขาคือจ้าวแห่งความฝันนะ!
ผู้ควบคุมพลังแห่งความฝัน!
แต่กลับไร้ผลโดยสิ้นเชิงต่อหน้าเศษเสี้ยวพลังนั้น!
