บทที่ 192 ปลดอาวุธเพียงครั้งเดียว สะบั้นแขนทรราช
[_แปลโดยแฟนเพจ ยักษา_แปร_มาติดตามในแฟนเพจ_เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ.]
[_Thai-novel _ลงไวกว่าที่อื่น.ทุกที่ 5 ตอนแต่_จะราคาแพงที่สุด_]
[_หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น_อีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ_100คน. ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ_]
บทที่ 192 ปลดอาวุธเพียงครั้งเดียว สะบั้นแขนทรราช
เป็นไปไม่ได้!
จ้าวแห่งห้วงลึกไม่สามารถตายได้!
ในความเข้าใจของทรราชซากัส ห้วงลึกคือคุกที่จองจำเหล่าจ้าวห้วงลึก ไว้ด้วยคำสาปแห่งความเป็นอมตะ!
จ้าวแห่งห้วงลึกจะเพียงหลับใหล ไม่ตายจาก...
แต่คำพูดของเย่เหริน ทำลายความเข้าใจทั้งหมดของซากัส!
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดคืออะไร?
ในปีนั้น สาเหตุที่ซากัสยอมละทิ้งดินแดนของตนเอง มุ่งสู่ห้วงลึกชั้นในสุด
เพื่อเสาะหาวิธีออกจากคุกแห่งนี้
นอกจากต้องการแสวงหาอิสรภาพแล้ว ยังมีเหตุผลสำคัญยิ่งกว่านั้น นั่นคือ--
ราชันย์คทานิเซียส!
ราชันย์คทานิเซียส วิวัฒนาการพลังจนแข็งแกร่งไร้เทียมทาน!
ดังที่กล่าวไว้ก่อนหน้า ราชันย์คทานิเซียส คือหนึ่งในจ้าวแห่งห้วงลึก ที่แข็งแกร่งที่สุดในห้วงลึกเท่าที่รู้จัก!
แม้แต่ จ้าวแห่งความฝัน สหายรักของเย่เหรินยังยอมรับว่ามิอาจเทียบเคียงราชันย์คทานิเซียสได้!
ทรราชซากัส ครุ่นคิด...
พลังต่อสู้ของตน เทียบได้เพียงหนึ่งในสามของราชันย์คทานิเซียส!
ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับราชันย์คทานิเซียส
ซากัสจึงเลือกละทิ้งดินแดน มุ่งสู่ห้วงลึกชั้นในสุด เพื่อค้นหาทางออกอื่น
ทว่าตอนนี้ ซากัสกลับได้ยินว่าราชันย์คทานิเซียส ผู้ที่อยู่ในความทรงจำ...
ผู้ทรงพลังจนทำให้เหล่าจ้าวแห่งห้วงลึกหวาดกลัว...ตายแล้ว?
ยิ่งไปกว่านั้น ถูกสังหารโดยชายหนุ่มตรงหน้า ผู้ดูไร้พิษภัยผู้นี้?!
แล้วจะให้เขาให้ยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไร?!
ชั่วขณะ ความหนาวเหน็บแผ่ซ่าน
จากก้นบึ้งใน "ใจ" ของทรราชซากัส ไหลทะลักไปทั่วร่าง!
ในวินาทีนี้ สายตาที่ซากัสมองเย่เหริน เต็มไปด้วย...
ความตกตะลึง!
และความหวาดกลัว!
เย่เหรินแสยะยิ้ม
"เอาล่ะ ซัค ปลดผนึกเนื้อและกระดูกของนายซะ ฉันจะช่วยจัดการพวกมันเอง!"
เมื่อตระหนักถึงพลังของเย่เหริน ทรราชซากัสก็พร้อมเดิมพันทั้งหมด
ซากัสสูดหายใจเข้าลึก
"ตกลง...แล้วก็ ข้าชื่อซากัส..."
"(o´ω`o)و ไม่มีปัญหา ซัค จัดมาเลย ซัค"
ทรราชซากัส "..."
เจ้าตั้งใจใช่มั้ย?!
"ตู้ม——!!!"
ทันใดนั้น ผืนทะเลโลหิตที่สงบนิ่งก็ปั่นป่วนขึ้นอีกครั้ง!
คราวนี้ ไม่ใช่ผลึกโลหิต แต่เป็น...
เลือด!
เลือดจำนวนมหาศาล!
พวยพุ่งออกมาจากทะเลโลหิตราวกับเขื่อนแตก ไหลบ่าลงสู่ผลึกน้ำแข็งเบื้องล่าง!
"เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง——!!!"
เสียงแตกหักดังเสียดแทง ฟังแล้วชวนให้เสียวฟัน ก้องสะท้อนไปทั่วทั้งโถงน้ำแข็ง!
ผลึกน้ำแข็งที่แข็งแกร่งดุจภูผา บัดนี้กลับเริ่มละลายลง ภายใต้การกัดกร่อนของเลือด!
ละลายหายไปอย่างรวดเร็ว ราวกับหิมะต้องแสงตะวัน!
และเมื่อผลึกน้ำแข็งละลาย ร่างอันน่าสะพรึงกลัวใหญ่โตเกินกว่าจะบรรยาย ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าทุกคน!
มันมีหัวกะโหลกขนาดมหึมา เส้นผ่านศูนย์กลางกว่าร้อยเมตร กะโหลกสีซีดขาวนั้น
เต็มไปด้วยรอยแตกสีดำ ราวกับประกอบขึ้นจากเศษกระดูกนับไม่ถ้วน บิดเบี้ยว น่าเกลียดน่ากลัว แต่ก็แฝงไว้ด้วยความงามพิสดาร!
หนวดขนาดยักษ์จำนวนมากยื่นออกมาจากโพรงอกที่แห้งเหี่ยว
โบกสะบัดไปมาในอากาศ หนวดแต่ละเส้นล้วนปกคลุมด้วยปุ่มดูด
ปุ่มดูดเหล่านั้นมีตะขอแหลมคมงอกออกมา ส่งกลิ่นเหม็นคาวคลุ้ง!
ส่วนล่างของมันเป็นหนวดเส้นมหึมา ยาวหลายกิโลเมตร
หนวดเส้นเล็กๆนับไม่ถ้วนยื่นออกมาจากหนวดเส้นใหญ่
ดุจเส้นเลือดที่บิดเบี้ยว บิดตัวไปมาไม่หยุดหย่อน น่าขนลุกขนพอง!
"โห... หน้าตานายนี่มัน..."
เย่เหรินอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
ทรราชซากัส "..."
"ก๊าซซ——!!!"
สัตว์ประหลาดน่ากลัวตัวนั้น ราวกับรับรู้ได้ถึงสายตาอันรังเกียจของเย่เหริน
มันจึงเงยหัวขึ้นคำรามลั่น เสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
"ข้าถึงขีดจำกัดแล้ว..."
เสียงของซากัสดังขึ้นในหัวเย่เหริน แฝงไว้ด้วยความเหนื่อยล้าและยอมรับ
"ข้า...ไม่มีพลังที่จะผนึกพวกมันได้อีกแล้ว"
ไม่สำเร็จ ก็ตาย!
เย่เหรินแสยะยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาว
"ต่อไปก็ถึงตาฉันแสดงแล้ว"
"วิ้ง——!!!"
ทันใดนั้น หมอกโลหิตสีแดงก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวเย่เหริน
ดวงตาสีแดงก่ำดวงโต หมุนวนไปมา ส่งกลิ่นอายน่าพิศวง!
นั่นคือ...
ทักษะปลดอาวุธระดับจินตภาพ!
"ก๊าซซ——!!!"
สัตว์ประหลาดน่ากลัวตัวนั้น ราวกับสัมผัสได้ถึงภัยคุกคาม จึงคำรามลั่นอีกครั้ง!
เย่เหรินแสยะยิ้มอย่างท้าทาย ยกมือขวาขึ้นช้าๆ ชูนิ้วกลางตรงไปยังอสูรกายร่างมหึมาที่บดบังท้องฟ้า กล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม
“ทำเก่งอีกที พ่อจะส่งให้ลอยขึ้นฟ้าเลย!”
“โฮก——!!!”
ราวกับถูกท่าทางยโสของเย่เหรินยั่วโทสะจนถึงขีดสุด ทรราชซากัสทั้งเนื้อและกระดูกก็คำรามลั่นสะเทือนฟ้าดิน!
เสียงคำรามก้องราวกับสัตว์ร้ายในตำนาน พวยพุ่งด้วยโทสะและเจตนาฆ่าฟันอันไร้ขอบเขต แผ่ซ่านไปทั่วทั้งวังน้ำแข็งในชั่วพริบตา!
ถัดมา อสูรกายมหึมาก็ขยับตัว!
มันค่อยๆยกหมัดขวาขึ้น ทุบลงไปยังทิศทางที่เย่เหรินยืนอยู่!
หมัดนี้ดูเหมือนช้า แต่ความจริงแล้วเร็วราวสายฟ้า!
พลังที่แฝงอยู่ในหมัดนี้ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้!
ต้องรู้ก่อนว่าขนาดตัวของมันใหญ่โตเท่ากับทวีปแอนตาร์กติกาทั้งทวีป!
แค่หมัดเดียวก็ใหญ่กว่าเทือกเขาหิมาลัยทั้งหมดเสียอีก!
หมัดนี้ทุบลงมาราวกับดาวเคราะห์น้อยพุ่งชนโลก!
แรงลมหมัดอันน่าสะพรึงกลัวเสียดสีกับอากาศจนเกิดประกายไฟเจิดจ้า ส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
“ตู้ม——!!!”
ทวีปแอนตาร์กติกาทั้งทวีปสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงภายใต้หมัดเดียว!
ภูเขาน้ำแข็งนับไม่ถ้วนพังทลายลงในพริบตาภายใต้พลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้ กลายเป็นเศษน้ำแข็งกระจายไปทั่วท้องฟ้า!
แม้แต่น้ำทะเลโดยรอบก็ถูกพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้ผลักออกไป ก่อตัวเป็นคลื่นยักษ์สูงหลายร้อยเมตร!
เผชิญหน้ากับหมัดพิฆาตโลกนี้ เย่เหรินไม่หลบไม่หลีก แต่กลับแสยะยิ้มอย่างเหยียดหยาม
“แค่นี้เหรอ?!”
ถัดมา ฉากที่น่าขนลุกก็ปรากฏขึ้น!
ในจังหวะที่หมัดยักษ์บดบังท้องฟ้ากำลังจะสัมผัสร่างของเย่เหริน…
“วิ้งง——!!!”
ดวงตาสีแดงเลือดที่อยู่เหนือหัวเย่เหริน ก็เปล่งแสงสีเลือดเจิดจ้า!
ต่อมา พลังลึกลับ ก็ปกคลุมแขนขวาของทรราชซากัสในทันที!
“อ๊าก——!!!”
ทรราชซากัสคำรามด้วยความเจ็บปวด หมัดยักษ์ที่ดูเหมือนจะหยุดไม่อยู่ กลับหยุดชะงักกลางอากาศ!
“เกิดอะไรขึ้น?!”
รับ…
รับไว้ได้?
มันเห็นชัดเจนว่า แขนขวาของร่างเนื้อและกระดูกของมัน ราวกับถูกพลังที่มองไม่เห็นพันธนาการไว้ ขยับไม่ได้เลย!
“กร๊อบ! กร๊อบ! กร๊อบ——!!!”
จากนั้น เสียงกระดูกแตกหักอันน่าหวาดเสียว ก็ดังก้องไปทั่วซากปรักหักพังของวังน้ำแข็ง!
แขนขวามหึมาของทรราชซากัสเริ่มมีรอยร้าวปรากฏขึ้น!
รอยร้าวเหล่านั้น เหมือนใยแมงมุม แผ่ขยายไปทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว!
“ตู้ม——!!!”
พร้อมกับเสียงระเบิดดังสนั่น แขนขวามหึมาของทรราชซากัส ก็แตกเป็นเสี่ยงๆภายใต้พลังลึกลับ!
เศษกระดูกขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วน ปะปนกับชิ้นเนื้อสีแดงฉาน ร่วงหล่นลงมาเหมือนอุกกาบาต!
“ครืนนน——!!!”
เสียงระเบิดดังกึกก้อง สะท้านไปทั่วทวีปแอนตาร์กติกาอีกครั้ง!