บทที่ 139 แผ่นหินเฝ้ายาม
บทที่ 139 แผ่นหินเฝ้ายาม สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับเส้นด้ายที่ร่วงลงมาไม่หยุด หยาดฝนตกกระทบกับผ้าคลุมที่เรย์ลินสวมใส่ ส่งความรู้สึกเย็นเยียบไปทั่วตัว เรย์ลินที่นั่งอยู่บนหลังหมาป่าลิพานที่พักฟื้นมาตลอดคืน สีหน้าเรียบนิ่ง เขามองผ่านหมอกบางเบาอย่างตั้งใจ เพ่งมองไปยังทิวทัศน์ด้านหน้า เหมือน...
