บทที่ 134 พ่อไม่ได้ตัวคนเดียว (1)
ในที่สุดเธอก็หัวเราะ แค่ไฟร้อนไม่สงบที่ยังคงเหลือในใจเธอ มันลุกโชนขึ้นมาก็เท่านั้น หัวใจเจ้าเอย ของชิ้นน้อยที่แพ้ง่ายเช่นนี้ ไม่หวั่นไหว ก็ไม่เจ็บปวดแล้ว เธอเปิดหน้าต่างรถ ลมในฤดูหนาว พัดผ่านเขามาในห้องคนขับอย่างแรง ผมของเธอถูกลมพัดจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ความคิดก็ค่อย ๆ ถูกแช่แแข็งท่ามกลางสายลมหนาว เ...
