บทที่ 124 ไม่จริงน่า คุณต้องการให้พ่อผมใช้หนี้อีกครั้งเหรอ!

"งั้นฉันจะพาเขาไปตอนนี้ พวกคุณยินยอมไหม?"

"ไม่ยินยอม!"

"แบบนั้นไม่ได้เหรอ?"

สวี่ หรูเหมยกอดอก ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

อาจารย์ใหญ่เซีย ชิงเฟิงพูดต่อ "ลิน เต้าเทียนสำคัญมากต่อโรงเรียนของเราและมนุษยชาติทั้งหมด จะมีข้อผิดพลาดไม่ได้! คุณสามารถคุยกับเขาอย่างละเอียด

ถ้าเขาเต็มใจไปกับคุณ เราก็จะปล่อยเขาไปอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ในขณะเดียวกันคุณต้องปกป้องเขาด้วย

ความปลอดภัย! ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็กลับไปกลับมาจากที่ไหนก็ตามที่คุณมาสิ!"

สวี่ หรูเหมยโบกมืออย่างไม่อดทน "โอเค โอเค ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร ฉันจะคุยกับเขาอย่างเหมาะสมและรับประกันความปลอดภัยของเขา จะไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา ได้ไหม?"

"ตกลงตามนั้น!"

เซีย ชิงเฟิงและอีกสามคนพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อยให้ลิน เต้าเทียน และหายไปในชั่วพริบตา

"เจ้าหนุ่ม ไปกันเถอะ ไปหาที่เงียบๆ กัน!"

ยี่สิบนาทีต่อมา ทั้งสองนั่งอยู่ในร้านกาแฟ

ตอนนี้ชาในถ้วยเหลือครึ่งแล้ว

ลิน เต้าเทียนขมวดคิ้ว "คุณหมายความว่า เมื่อไม่กี่วันก่อน อาจารย์ใหญ่ติ้ง หลานนำทีมไปแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนของคุณ จากนั้นในการแข่งขันแลกเปลี่ยน นักเรียนที่เธอพามาก็ตีนักเรียนชั้นยอดของโรงเรียนคุณจนแหลกเละ ทำให้คุณรู้สึกอับอายขายหน้า"

"หลังจากสืบสวนแล้ว ก็พบว่านักเรียนชั่วร้ายทั้งหมดในเซินเทียนล้วนเป็นลูกศิษย์ของผม ดังนั้นคุณจึงอยากลากผมไปมหาวิทยาลัยเฟิงหยุนของคุณและฝึกนักเรียนชั่วร้ายกลุ่มหนึ่งเพื่อกู้หน้า ใช่ไหม?"

สวี่ หรูเหมยพยักหน้าขณะจิบกาแฟอย่างสง่างาม "นั่นแหละสถานการณ์! มหาวิทยาลัยเซินเทียนของเธอกับมหาวิทยาลัยเฟิงหยุนของฉันต่างก็เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับเดียวกัน ทำไมเราต้องแพ้เธอด้วย? เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ทุกคนก็คิดว่าสถานการณ์ของเราแย่กว่าพวกเขา เซินเทียน ซึ่งจะส่งผลต่องานรับสมัครนักศึกษาในอนาคต!"

"นอกจากนี้ ฉันโกรธมากเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น ติ้ง หลาน อวดอำนาจ! ไม่มีใครแพ้เธอได้! ดังนั้น ฉันต้องโต้กลับและพูดอย่างรุนแรง!"

"คุณภาพการสอนของคุณได้แพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัยใหญ่ๆ แล้ว เป็นเพราะความช่วยเหลือของคุณนี่แหละที่มหาวิทยาลัยเซินเทียนถึงได้สร้างนักเรียนชั่วร้ายกลุ่มหนึ่งขึ้นมา ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากมาหาคุณและตั้งเงื่อนไข!"

สวี่ หรูเหมยจ้องตาลิน เต้าเทียนและพูดอย่างเด็ดขาด "อะไรก็ตามที่ติ้ง หลานให้คุณได้ ฉันก็ให้คุณได้เหมือนกัน และฉันให้คุณได้มากกว่าด้วย! ตราบใดที่คุณช่วยให้ฉันโต้กลับได้ ฉันยินดีจ่ายในราคาสองเท่า!"

"ฉันได้สืบมาอย่างชัดเจนว่าคุณกำลังสอนที่มหาวิทยาลัยเซินเทียน และแต่ละคลาสมีค่าเท่ากับดอกไม้แปลกและสมุนไพรหายากมูลค่า 150 ล้านหยวน! ถ้าฉันให้สมบัติอัจฉริยะมูลค่า 200 ล้านล่ะ?"

"ขอบคุณสำหรับน้ำใจ แต่ผมไม่ไปครับ"

สวี่ หรูเหมยเลิกคิ้ว "อะไรนะ? คุณดูถูกฉัน มหาวิทยาลัยเฟิงหยุน หรือคิดว่าฉันให้ไม่พอ?"

ลิน เต้าเทียนส่ายหน้า "นี่ไม่ใช่คำถามว่าคุณมีปัญญาจ่ายหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องของเงิน แค่ว่าผมไม่มีเวลา ผมยุ่งมากตอนนี้!"

นับตั้งแต่ที่เขารู้เกี่ยวกับวิกฤตในอนาคต เขาก็มีความรู้สึกเร่งด่วนในใจและทำงานหนักกว่าเดิม

โดยพื้นฐานแล้ว ผมใช้เวลา 3-4 วันต่อสัปดาห์ในการเรียน และเวลาที่เหลือก็ใช้ในการฝึกฝนและบ่มเพาะสัตว์ที่เรียกมา

นอกจากนี้ ผมต้องใช้เวลาสองถึงสามวันทุกเดือนในการสอนที่เซินเทียน เวลาจริงๆ แล้วแน่นมาก

โชคดีที่ครอบครัวเบื้องหลังเขารวยและมีอำนาจ และพ่อของเขาเป็นราชามังกร ซึ่งช่วยแก้ปัญหาให้เขาได้มาก มิฉะนั้นหลายสิ่งคงจัดการไม่ได้

จากนั้น ลิน เต้าเทียนก็อธิบายเหตุผลในการปฏิเสธอย่างง่ายๆ

สวี่ หรูเหมยยังไม่ยอมแพ้ "คุณจะไม่คิดอีกครั้งจริงๆ เหรอ? ฉันอุ้มคุณตอนคุณยังเล็ก และคุณยังเรียกฉันว่าป้าสวี่ด้วยนะ!"

ปากของลิน เต้าเทียนกระตุกเล็กน้อย

คุณอุ้มผมตอนเป็นเด็ก และผมยังเรียกคุณว่าป้าสวี่?

คุณล้อเล่นใช่ไหม?

คุณคิดจริงๆ เหรอว่าผมเป็นเด็กและไม่มีความทรงจำหลังคลอด?

ลิน เต้าเทียนปฏิเสธอีกครั้ง "อาจารย์ใหญ่สวี่ ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณ ผมจริงๆ ไม่มีเวลา กรุณากลับไปเถอะครับ!"

ใบหน้าของสวี่ หรูเหมยเคร่งขรึม "ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะต้องพาคุณไปโรงเรียนของฉันให้ได้!"

หลังจากดื่มกาแฟหมดถ้วย ทั้งสองก็ออกไปและแยกย้ายกัน

เขาคิดว่าเรื่องนี้จะผ่านไป แต่วันถัดมา เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อของเขา ราชามังกร

"ลูก สวี่ หรูเหมยมาหาลูกเมื่อวานนี้ใช่ไหม? เธอมาขอให้ลูกเป็นครูของเธอใช่ไหม?"

ลิน เต้าเทียนพยักหน้า "ใช่ครับ แต่ตอนนี้ผมยุ่งมากและจริงๆ แล้วไม่มีเวลาว่าง ดังนั้นผมเลยปฏิเสธเธอไป!"

"อย่าปฏิเสธสิ รับปากเธอเถอะ!"

ลิน เต้าเทียนสับสน "พ่อ ทำไมล่ะครับ? พ่อต้องให้เหตุผลผมนะ!"

ในโทรศัพท์ น้ำเสียงของลิน เอ้าเทียนซับซ้อนมาก "โอ้! เพราะสวี่ หรูเหมยกับพ่อรู้จักกันมานานแล้ว! ก่อนที่จะคบกับติ้ง หลาน เธอเป็นแฟนของพ่อ!"

ลิน เต้าเทียนอึ้งไปเลย

หัวใจของผมเต็มไปด้วยอึ!

ทำไมเขาถึงได้เจออาจารย์ใหญ่ที่เป็นคนรักเก่าของพ่อเขาด้วยล่ะ?

โลกนี้เล็กเกินไปหรือเปล่า?

ลิน เต้าเทียนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ไฟแห่งการนินทาลุกโชนในใจ และถามว่า "แล้วต่อมาเกิดอะไรขึ้นกับพ่อล่ะ?"

ลิน เอ้าเทียนถอนหายใจอีกครั้ง "จะเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ? ก็แน่นอนว่าเราเลิกกันไง!"

"ทำไมถึงเลิกกันล่ะ? ผมว่าเธอก็ดีนะ!"

"ตอนนี้เธอดี แต่สมัยก่อนมันไม่เหมือนกัน! ตอนนั้น เธอยังสาว ฐานะครอบครัวดี และมีพรสวรรค์ดี เธอเลยพัฒนานิสัยเป็นคุณหนู ทำอะไรตามใจชอบ อารมณ์เสียทุกครั้งที่ไม่ได้ดั่งใจ และทำทุกอย่างถ้าไม่ได้สิ่งที่ต้องการ พ่อทนไม่ไหวเลยต้องเลิกกัน!"

ลิน เต้าเทียนพยักหน้า "อ้อ แบบนี้นี่เอง!"

เขาก็ไม่ชอบผู้หญิงที่อารมณ์ไม่มั่นคงและมักก่อปัญหาเหมือนกัน

"แต่ถึงอย่างไร พ่อก็เป็นคนเริ่มเลิกก่อน พูดอีกอย่างก็คือพ่อทิ้งเธอ ดังนั้นพ่อจึงรู้สึกผิดต่อเธอเสมอ! ตอนนี้เธอมาขอร้องพ่อ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพ่อ ดังนั้นพ่อเลยตกลงแทนลูก!"

ลิน เต้าเทียนอึ้งไป "ไม่นะ คุณต้องการให้พ่อผมใช้หนี้อีกครั้งเหรอ?"

ลิน เอ้าเทียนพูดอย่างจนปัญญา "นี่มันเรื่องที่ช่วยไม่ได้นี่นา? ถ้าพ่อใช้หนี้ได้เอง พ่อก็จะใช้เอง! ดังนั้น ลูกเอ๋ย ขอบใจที่ลูกอุตส่าห์ช่วย! เมื่อลูกกลับบ้าน พ่อจะบอกแม่ให้เพิ่มน่องไก่ให้ลูกอีกชิ้นนึง!"

ลิน เต้าเทียนรู้สึกกระวนกระวาย "พ่อ นี่ไม่ใช่เรื่องน่องไก่หรอกนะ! ถ้าพ่ออยากให้ผมช่วยใช้หนี้ ผมก็จะช่วยใช้! ผมกังวลว่าจะอธิบายกับป้าติ้งยังไงต่างหากล่ะ?"

"นั่นก็เป็นปัญหาจริงๆ! ตอนที่พ่อทิ้งสวี่ หรูเหมยและคบกับติ้ง หลาน ผู้หญิงสองคนนี้ก็มองหน้ากันไม่ติดและทะเลาะกันมาจนถึงตอนนี้! ถ้าเธอรู้เข้า เธออาจจะบุกมาฟันพวกเราให้ตายเลยก็ได้!"

ลิน เต้าเทียนพยักหน้า "ใช่ครับ ผมก็กังวลเรื่องนี้แหละ!"

"ดังนั้น ลูกเอ๋ย ลูกต้องคิดอย่างรอบคอบว่าจะแก้ปัญหานี้ให้น่าพอใจได้ยังไง พ่อเชื่อในความสามารถของลูก! พ่อมีธุระอื่นต้องทำ ดังนั้นพ่อจะวางสายแล้วนะ ลาก่อน!"

พูดจบ สายก็ถูกตัดไปทันที

ลิน เต้าเทียน: "..."

เขาโทรกลับหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครรับสาย

แม้แต่ส่งข้อความก็ไม่มีการตอบกลับ

ลิน เต้าเทียนโกรธ "คนอื่นเขานอกใจพ่อ ทำไมมาถึงผม กลับเป็นพ่อที่นอกใจลูกล่ะ?"

(จบบท)