บทที่ 103 ละครสั้น (3)
[_แปลโดยแฟนเพจ ยักษา_แปร_มาติดตามในแฟนเพจ_เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ.]
[_Thai-novel _ลงไวกว่าที่อื่น.ทุกที่ 5 ตอนแต่_จะราคาแพงที่สุด_]
[_หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น_อีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ_100คน. ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ_]
บทที่ 103 ละครสั้น (3)
ชเวซองกุนหันไปมองคังวูจิน พร้อมกับรอยยิ้ม
‘โอ้- อันดับ 1? ยอดเยี่ยมไปเลย.ได้เร็วมากนะ?’
‘ไม่รู้ว่าระบบทำงานยังไง แต่เอาเถอะ อย่างน้อยก็ได้อันดับ 1 นี่นา! กี่วันนี้มีนักข่าวบางคนมาพูดจาแย่ๆ ว่าคงไม่ดีหรอกนะ แต่ตอนนี้ไม่มีใครพูดแบบนั้นแล้วสินะ?’
คังวูจินแอบดีใจกับตัวเอง
ชเวซองกุนพูดกับคังวูจิน “ดีใจให้มากกว่านี้หน่อยสิ พวก ไหนมาตบมือกันหน่อย”
วูจินอยากจะตบมือกับชเวซองกุนซักสิบครั้ง แต่ความตื่นเต้นออกนอกหน้านอกตาไม่เข้ากับคอนเซ็ปต์ เขาเลยตบมือกับชเวซองกุนเบาๆ เพียงครั้งเดียว ชเวซองกุนก็โทรศัพท์ไปสั่งงานพนักงานทันที
“เอ่ออืม เดี๋ยวส่งข้อมูลเกี่ยวกับปฏิกิริยาของฝั่งญี่ปุ่นที่เกี่ยวกับนิติจิตวิทยามาให้ทีนะ อืม อืม”
ชเวซองกุนวางสายไป ฮันเยจองที่เปลี่ยนทรงผมเป็นสีม่วงสั้นๆ ยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้วูจิน
“จริงนะคะพี่ อันดับหนึ่งเลย”
หน้าจอโทรศัพท์มือถือของฮันเยจองแสดงหน้าเพจบล็อกเกอร์คนหนึ่ง บล็อกเกอร์คนนี้จะอัพเดตอันดับ Netflixของญี่ปุ่นทุกสัปดาห์ และตารางอันดับล่าสุดที่เพิ่งอัพเดตนั้น ‘ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล’ ได้ครองอันดับหนึ่งอย่างสง่างาม
[อันดับคอนเทนต์ยอดนิยมของญี่ปุ่นแบบเรียลไทม์]
1. ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล
2. โตเกียวจมน้ำ 2
3. สายลับไซเบอร์พังก์
4. โต๊ะอาหารของนายเดทซูยะ
5. ถนนเหล็ก
•
•
•
•
พอได้เห็นของจริง วูจินยิ่งรู้สึกประหลาดใจ คนต่างชาติดูละครที่ตัวเขาเองแสดง? แถมได้อันดับ 1 อีก วูจินยิ่งสงสัยขึ้นไปอีก
‘เขาให้คะแนนยังไงนะ? คอมเมนต์แย่ ๆ เต็มไปหมดรึเปล่า?’
คนญี่ปุ่นจะมอง ‘นิติจิตวิทยา’ ยังไงนะ? หรือเขาจะคิดยังไงกับ ‘รองหัวหน้าพัค’ ของวูจิน?
ตอนนั้น
“เออ ก็เหมือนแบบกินน้ำจิ้มก่อนแหละนะ แต่ผลงานต่างประเทศครั้งแรกถือว่าประสบความสำเร็จ แค่นี้ถือว่าดีพอแล้ว”
รอยยิ้มของชเวซองกุนเข้มขึ้นขณะอ่านอะไรบางอย่างที่เพิ่งเข้ามาในโทรศัพท์มือถือ
“คนญี่ปุ่นชอบกันมากเลยล่ะ วูจิน”
เวลาเดียวกัน
ตามที่ชเวซองกุนพูด ความนิยม ‘ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล’ ในญี่ปุ่นนั้นไม่ธรรมดาเลย จริง ๆ เรื่อง ‘นิติจิตวิทยา’ เริ่มมีคนพูดกันในโลกโซเชียลตั้งแต่ก่อนที่มันจะเปิดตัวในญี่ปุ่นเสียอีก
ละครเกาหลีที่ได้รับความนิยมอย่างมากในเกาหลีใต้กำลังเข้ามาฉายในญี่ปุ่น
เริ่มแรก ผู้ชมส่วนใหญ่เป็นคนญี่ปุ่นที่คลั่งไคล้เกาหลี แต่กระแสปากต่อปากนั้นรวดเร็วมาก เนื่องจากมีนักแสดงชื่อดังอย่าง รยูจองมิน และ ฮงฮเยยอนที่มีชื่อเสียงในญี่ปุ่นด้วย
ผลลัพธ์ก็คือละครเรื่องนี้คว้าอันดับ 1 ตั้งแต่เริ่มฉาย
มีคอนเทนต์เกาหลีจำนวนมากเปิดตัวใน Netflixของญี่ปุ่นแล้ว แต่ “นิติจิตวิทยาเสเพล” เป็นละครเรื่องแรกที่สามารถครองอันดับ 1ได้ในระยะเวลาอันสั้น ไม่ใช่แค่ครองอันดับ 1ของละคร แต่เป็นอันดับ 1ของทุกคอนเทนต์
“ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล” ได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม
สังคมออนไลน์และเว็บไซต์ของญี่ปุ่นต่างคึกคักไปกับการพูดถึงละครเรื่องนี้
-ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล! ฉันไปดูคอนเทนต์เกาหลีใหม่ที่ขึ้นใน Netflix แล้วชอบมาก!
-พอได้เห็นการแสดงของตัวร้าย... ฉันนอนไม่หลับเลย...
- ชัดเจนเลยว่าเกาหลีนำหน้าญี่ปุ่นในเรื่องตลาดคอนเทนต์ เรื่อง "นิติจิตวิทยา" ก็เห็นความแตกต่างหลายอย่าง โดยเฉพาะการแสดงของนักแสดง!
- รยูจองมิน ผมหยิก น่ารักมาก!
- "นิติจิตวิทยา" สนุกมาก! ฮงฮเยยอน ก็สวย แม้จะเป็นสไตล์ตำรวจ แต่ว่าวายร้ายในตอนต้นนี่ใครกัน ประทับใจมาก
-ไม่สนุกเท่าที่คิด… แต่ว่าการแสดงของนักแสดงก็ยังดีเยี่ยม!
- ใครรู้ชื่อนักแสดงเกาหลีที่เล่นเป็นรองหัวหน้าพัค บอกที
- ฉันก็สงสัยเลยไปค้นมา เป็นนักแสดงหน้าใหม่ชื่อ คังวูจิน!
- ฉันไม่ชอบเลยนะ
- หมายถึงหน้าเธอเหรอ ลองไปส่องกระจกดูสิ
- หนังแนวสืบสวนที่ฉันชอบ! ยาวถึง16 ตอน แต่ฉันก็นั่งโต้รุ้งดูทั้งคืนเลย!
- ทุกตัวร้ายน่ากลัว แต่โดยเฉพาะรองหัวหน้าพัคที่ออกในตอนที่ 1 ถึง4 นี่คือ….หล่อมาก
- ใครรู้ข้อมูลเกี่ยวกับนักแสดงหน้าใหม่ คังวูจิน บอกที
ในโซเชียลมีเดียก็มีเรื่องราวเกี่ยวกับนิติจิตวิทยามากมาย
[@rrruu_45652] [wwwwwผลงานใหม่ของNetflix! ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล! ทุกคนต้องดู(ลิงก์)สนุกมาก! โดยเฉพาะ 4 ตอนแรกนี่แทบจะละสายตาไม่ได้เลย!]
รูปแบบของละครญี่ปุ่นกับเกาหลีแตกต่างกันอย่างชัดเจน ถึงอย่างนั้นคนญี่ปุ่นก็หลงใหลในนิติจิตวิทยา สาเหตุนั้นมีหลายอย่าง แต่ที่ส่งผลมากที่สุดคือบรรยากาศของผลงาน การสร้างเป็น 4 ช่วงด้วยตัวร้าย 4 คน และเนื้อหาหลักคือการสืบสวนและตำรวจ
แม้ไม่ได้ตั้งใจ แต่ในนิติจิตวิทยาก็มีกลิ่นอายแบบญี่ปุ่นผสมอยู่
เพราะว่าในญี่ปุ่นยังคงมีละครแนว “ตำรวจ” หรือ “สืบสวน” ได้รับความนิยมในทุกไตรมาส และกระแสเกาหลีที่กำลังมาแรงก็ช่วยผลักดัน เรียกว่าไม่ประสบความสำเร็จก็แปลก
ที่แปลกคือ
-นิติจิตวิทยา ตัวร้ายแรกของเรื่องเนี่ย ฉันว่าตอนที่เขายิ้มน่ากลัวมาก แต่ทำไมฉันรู้สึกขนลุกนะ?
-ฉันก็เป็นเหมือนกัน น่ากลัวขนาดนั้น แต่ฉันดูย้อนไปหลายรอบมาก
-เพราะเขาหล่อแหละ
คนดูชาวญี่ปุ่นที่ดูนิติจิตวิทยา ส่วนใหญ่พูดถึงรองหัวหน้าพัคบ่อยมาก
-ฉันได้ยินชื่อคังวูจินบ่อยด้วยคงเป็นเพราะอย่างนั้นสินะ
-ฉันไปเจอไอจีของคังวูจินนักแสดงเกาหลีแล้ว ตั้งแต่วันนี้ฉันจะตามส่องเขาแล้ว
ไม่ว่าจะตั้งตารอหรือแค่ดูเพราะอยากรู้เรื่องนิติจิตวิทยาตอนแรกที่ใครหลายคนต่างก็ดูกัน ทำให้รองหัวหน้าพัคได้สร้างความประทับใจให้กับคนดูชาวญี่ปุ่นไปเสียแล้ว
เพราะแบบนั้นหรือเปล่า?
จึงเริ่มมีคอมเมนต์ภาษาญี่ปุ่นเยอะขึ้นในคลิป Youtube เกี่ยวกับนิติจิตวิทยา
โดยเฉพาะคลิปที่ตัดต่อเน้น 'รองหัวหน้าพัค' น่ะ มีเยอะมาก แม้ว่าโดยรวมจะดูน้อย แต่เห็นได้ชัดว่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นิติจิตวิทยาของญี่ปุ่นเปิดตัวใน Netflix แค่ไม่กี่วันเองนะ
สถานการณ์มาถึงจุดนี้แล้ว...
『[ข่าวทางการ] ‘ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล’ ดังเปรี้ยงในญี่ปุ่น ครองอันดับ 1 บน Netflix ญี่ปุ่นแบบเรียลไทม์』
สื่อในประเทศที่ได้กลิ่นก็เริ่มแพร่ข่าวสถานการณ์ในญี่ปุ่น
『เปิดตัวพร้อมคว้าอันดับ 1 บน Netflix ญี่ปุ่น ‘ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล’ ฮิตติดลมบนในญี่ปุ่น』
แล้วก็...
-@Wooji_n
โพสต์ 58
ผู้ติดตาม1000200 คน
ติดตาม7 คน
ผู้ติดตามของคังวูจินทะลุ 1 ล้านคนแล้ว แน่นอนว่าถ้าเทียบกับเมื่อไม่กี่วันก่อน ความเร็วในการเพิ่มขึ้นนั้นชัดเจนมาก
-ฉันรักคุณ! ฉันรักคุณจริงๆ ! (ภาษาญี่ปุ่น)
คอมเมนต์จากญี่ปุ่นที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ช่วงบ่ายแก่ๆ
ห้องประชุมของบริษัทผู้ผลิตแห่งหนึ่งคึกคักและพลุกพล่านสุดๆ พนักงานหลายสิบคนต่างขะมักเขม้นจัดเตรียมของ
“เอาล่ะ! เริ่มจัดเครื่องดื่มและของว่างกันได้แล้วนะ!”
“นี่! เก้าอี้ไม่พอแล้วนะ เก้าอี้สำรองอยู่ไหน?!”
“อยู่ด้านนอก! ไปที่ทางเดินข้างนอก!”
“เดี๋ยวจัดป้ายชื่อนะคะ!”
แล้วบนประตูแก้วของห้องประชุม ก็มีกระดาษติดอยู่
– การอ่านบทละคร
ใช่แล้วห้องประชุมแห่งนี้กำลังจะกลายเป็นสถานที่สำหรับ ‘การอ่านบทละคร’ ของภาพยนตร์ ‘เพื่อนชาย’ โต๊ะรูปตัว ‘ㄷ’ ที่วางติดกันสำหรับผู้กำกับนักเขียนบท และนักแสดง บนโต๊ะนั้นมีเก้าอี้นับสิบตัวเรียงรายเป็นรูปตัว ‘ㅁ’ เก้าอี้เหล่านี้ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับผู้เกี่ยวข้องอย่าง Netflix บริษัทผู้ผลิต ตัวแทนนักแสดง ฯลฯ
อีกไม่กี่สิบนาทีต่อมา
เมื่อการจัดสถานที่สำหรับการอ่านบทใกล้จะเสร็จสิ้น นักแสดงก็เริ่มทยอยเข้ามา
“สวัสดีครับ!!”
นักแสดงหน้าใหม่ต่างก็กระตือรือร้นกันมาก
“สวัสดีครับ- สวัสดีครับ”
นักแสดงสมทบที่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง วันนี้มีคิวอ่านบท "เพื่อนชาย" รวมเป็นนักแสดงทั้งหมดสิบคน มีทั้งคังวูจินและฮวาลิน แต่ครึ่งหนึ่งเป็นนักแสดงหน้าใหม่ โดยรวมแล้วนักแสดงส่วนใหญ่ก็ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก
เอาเข้าจริง คังวูจินเองถ้าพิจารณาดูดีๆ ก็เพิ่งเข้าวงการมา
แต่ไลน์อัพระดับนี้ ก็ถือว่าเหมาะสมกับการเป็นละครตอนเดียว เอาจริงๆ การที่ฮวาลินมาร่วมแสดงละครตอนเดียว ก็ถือเป็นเรื่องแปลก
แต่ที่แปลกกว่าคือ
“อ่า... สวัสดีครับ ผม กูซังฮยอน ผู้จัดการของนักแสดงหน้าใหม่ คนนั้นน่ะครับ”
“อ้อ สวัสดีครับ ผมเป็นผู้จัดการของซองฮี”
“ฮาฮา ซองฮี ช่วงนี้ดูฮอตมากเลยใช่ไหมครับ?”
“จริงเหรอครับ? แต่เทียบกับพระเอกแล้ว คงไม่เท่าไหร่หรอกครับ”
“หมายถึงคังวูจินเหรอ ? อืม เขาเก่งมาก เราสองคนก็เป็นนักแสดงหน้าใหม่ แต่ต่างกันมากเลยล่ะ เฮ้อ”
“ทุกคนก็เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ? นี่อะไรกัน เดบิวต์แค่ไม่กี่เดือนก็มีผู้กำกับควอนกีแท็ก PDยุนบยองซอน เฮ้ย นี่มันไม่น่าเชื่อเลยนะว่าไหมครับ?”
“ใช่ครับ แถมพอมาดูอีกที นิติจิตวิทยาก็ได้อันดับ 1ใน Netflixของญี่ปุ่นด้วย เห็นกันอยูใช่ไหมครับ?”
สิ่งที่พูดคุยกันในกลุ่มผู้จัดการศิลปินที่มาจับจองที่นั่งกันทีละคน เกี่ยวกับคังวูจินมากกว่าฮวาลินไปไกลลิบ
“คุณเคยเจอคังวูจินตัวจริงไหม?”
“ยังเลย นี่เพิ่งจะเจอครั้งแรก ว่าจะลองไปพูดคุยกับเขาดูเวลาพัก”
“หวังว่าเขาจะแบ่งพลังงานโชคสุดปังๆ ให้เราหน่อยเถอะ ฮ่าๆ”
“ผมได้ยินมาว่าเขาไม่ค่อยจะเข้ากับใครเท่าไหร่นะ”
“อ้อ อันนั้นน่ะเหรอ? เอาเถอะ เขามาปรากฏตัวปุ๊บก็ตีตลาดบันเทิงไปแล้ว จะให้ถ่อมตัวมากไปก็คงไม่ได้หรอก”
ถึงแม้ว่าฮวาลินจะมีประสบการณ์มากกว่า แต่ในแง่ของคนรู้จัก คังวูจินมีระดับที่สูงเกินกว่าจะเทียบกันได้
“นอกจาก ‘สำนักงานนักสืบ’ แล้ว นี่เป็นผลงานแสดงนำเรื่องแรกของคังวูจิน ใช่ไหมครับ?”
“เท่าที่ทราบ ก็เป็นโรแมนติกคอมเมดี้เรื่องแรกของเขาเหมือนกันเลยแหละครับ”
“ฮวาลินรับเล่นเรื่องนี้ทำไมนะ? เธอระดับนี้ น่าจะได้บทหนังใหญ่ๆ เข้ามาเยอะแล้ว”
“ไม่รู้สิครับ แต่รู้สึกว่ามันน่าจะประสบความสำเร็จนะ ฮวาลินกับคังวูจินนี่ จริงๆ แล้วสองคนนี้สนิทกันไหม?”
“จากทีมงานที่นี่ ได้ยินมาว่าไม่เลยครับ”
บรรยากาศของเหล่านักแสดงก็คล้ายๆ กัน
ถึงแม้ทุกคนจะยังไม่สนิทกันมากนัก และไม่ได้พูดคุยกันมาก แต่สายตาทุกคนก็มักจะเหลือบไปมองที่ตำแหน่งนักแสดงนำอยู่เสมอ แน่นอนว่าความอิจฉาริษยาคงมีบ้าง แท้จริงแล้วดาวรุ่งพุ่งแรงคนนั้นมีนิสัยเป็นอย่างไรนะ? การแสดงของเขาจะเป็นอย่างไร? จะมีอะไรที่แตกต่างออกไปบ้าง?
สิ่งที่ตัวพวกเขาแตกต่างจากเขาคืออะไรกัน?
ในห้องอ่านบทที่เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ นักแสดงแต่ละคนต่างจินตนาการถึงคังวูจิน ถึงแม้จะอยู่เบื้องหลังมากที่สุดในที่นี้ แต่เขาก็มีอิทธิพลมากที่สุด ทำไมถึงสร้างความฮือฮาขนาดนี้ได้ไง แค่เพียงไม่กี่เดือน วงการบันเทิงของเกาหลีก็พลิกผันเพราะเขา
แล้วตอนนั้นเอง
“สวัสดีค่ะ-”
เสียงหญิงสาวดังก้องไปทั่วห้องอ่านบท เป็นการทักทายอย่างผ่อนคลาย ทำให้สายตาของเหล่านักแสดงและเจ้าหน้าที่กว่าสิบชีวิต ต่างหันไปมองฮวาลินเดินมา เธอผูกผมยาวไว้ ใส่เสื้อแขนสั้น ติดเนื้อ และกางเกงยีนส์หลวมๆ
ดึงดูดสายตา ทุกคู่ไปได้ในพริบตา
ฮวาลินเดินเข้ามาในห้องอ่านบท และทักทายทุกคน แต่
‘รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อยแฮะ’
เพราะส่วนใหญ่เธอไม่เคยเจอใครที่นี่เลย เธอจึงรู้สึกอึดอัดนิดๆ
‘บรรยากาศ ดูหนักๆ จัง แต่คุณวูจินอยู่ไหน’
ฮวาลินเกาที่จุดใต้ตา เธอก็พยายามหาคังวูจิน
ฟึบ
ในตอนนั้น เธอรู้สึกถึงเงาอยู่ข้างหลังไม่นาน เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายก็แทรกเข้ามาในใบหูของฮวาลิน
“คุณฮวาลิน สบายดีไหมครับ”
ฮวาลินสะดุ้ง เธอหันไปมองอย่างรวดเร็ว คังวูจินยืนอยู่ตรงนั้น ฮวาลินอดไม่ได้ที่จะยิ้มบางๆ
“อ่า เอิ่ม”
เธอพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกที่กำลังพุ่งพล่าน แล้วทักทายคังวูจิน
“คุณมาแล้วเหรอคะ”
ฮวาลินกำลังหลงใหลในเสียงของคังวูจิน พูดให้ถูกต้องก็คือ...
‘อูว ฟังเสียงแล้วเหมือนได้ยินท่วงทำนองเลย!’
เธอหลงใหลในเสียงร้องของคังวูจิน ตั้งแต่วันที่เขาเข้าห้องอัดเพลงประกอบละคร มันทำให้ความคลั่งไคล้ของเธอก็ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ฮวาลินจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยกับวูจินเพื่อไม่ให้ตื่นเต้นเกินไปทันที
“ได้ยินว่านิติจิตวิทยาได้อันดับหนึ่งใน Netflix ญี่ปุ่นแล้วนะคะ”
“ครับ”
“ดีจัง แบบว่าจู่ๆ ก็ดังเปรี้ยงปร้างในญี่ปุ่นเลยนะคะ”
เดี๋ยวนะ ฮวาลินเพียงแค่พูดเบาๆ แต่เธอรู้สึกได้ว่าทุกสายตาในห้องนี้ จ้องมองไปที่คังวูจิน
“อ้าว ฉันคงพูดมากไปหน่อย”
“เปล่าเลยครับ”
คังวูจิน ส่ายหัวเบาๆ ด้วยท่าทีเย้ยหยันเดินเข้ามาใกล้แล้วกวาดสายตาไปทั่วห้อง
“······”
ใบหน้าเรียบนิ่ง แต่จริง ๆ ใจของวูจินไม่สงบเลยตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้องนี้
‘อ๊า เฮ้ยทำไมทุกคนมองแต่ฉันเนี่ย ดูแปลก ๆ สงสัยฉันคงต้องทักทายอย่างมีพลังให้ได้ยินทั่วทั้งห้องใช่มั้ย?’
คังวูจินแปลงความกังวลเป็นพลัง แล้วโค้งคำนับทุกคนในห้อง
“สวัสดีครับ ผม คังวูจิน ครับ”
เสียงเย็นชาของเขาแผ่ซ่านไปทั่วห้องอ่านบท แต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับอะไร ไม่ใช่เพราะพวกเขามองข้ามคุณวูจิน แต่เพราะพวกเขายังคงมึนงงกับการกระทำเขา โดยเฉพาะนักแสดงที่ลุกขึ้นยืนตอบสนองโดยสัญชาตญาณ
‘······ออร่าแรงมาก’
‘ชัดเจนเลยว่าต่างออกไป ไม่รู้ว่าต่างยังไง แต่ต่างแน่ๆ’
‘อะไรกันเนี่ย? บรรยากาศที่เขาแผ่ออกมามันบ้าไปแล้ว’
ในขณะเดียวกัน วูจินก็รู้สึกงุนงงเล็กน้อย
‘ทำไมปฏิกิริยาถึงเฉื่อยชาแบบนี้? ทำไมกันนะ?’
คนที่ช่วยคลายบรรยากาศตึงเครียดนี้คือชายหนุ่มที่มีกรามเหลี่ยมคม คุ้นเคยกันดี
“เอ้า พวกคุณยืนกันทำไมเนี่ย?”
ผู้กำกับชินดงชุนที่รับหน้าที่กำกับ ‘เพื่อนชาย’ ข้างๆ เขาคือชเวนานา นักเขียนบท ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย การปรากฏตัวของผู้กำกับชินดงชุน ช่วยคลายความอึดอัดในห้องอ่านบทลงได้บ้าง
“นักแสดงทุกคนมาครบแล้วใช่ไหม? คุณวูจินกับคุณฮวาลินมานั่งด้วยกันเถอะ เริ่มกันเลย”
ผู้กำกับชินดงชุนเดินไปยังเก้าอี้ที่อยู่ด้านบนสุดของโต๊ะ นักเขียนชเวนานาและฮวาลินตามหลังไป ฮวาลินนั่งที่เก้าอี้ด้านขวาสุดของผู้กำกับชินดงชุน
-[อีโบมิน รับบทโดย: ฮวาลิน]
ส่วนคังวูจินนั่งที่เก้าอี้ด้านซ้ายสุด แต่เขามองไปที่ป้ายชื่อที่วางอยู่บนเก้าอี้ของตัวเอง แล้วชะงักไปชั่วขณะ
-[ฮันอินโฮ รับบทโดย: คังวูจิน]
เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่รู้สึกใจหายนิดๆ
‘ตอนนิติจิตวิทยา รยูจองมินนั่งตรงนี้’
เป็นเก้าอี้ที่อยู่ด้านหน้าสุดของนักแสดงทั้งหมด เป็นเก้าอี้ของนักแสดงนำ แน่นอนว่าจำนวนนักแสดงในเรื่องนี้ลดลงครึ่งหนึ่งจากเรื่องนิติจิตวิทยา แต่พระเอกก็คือพระเอก และคังวูจินก็จะต้องมานั่งที่นี่บ่อยขึ้นในอนาคต
อย่างไรก็ตาม
-ฟึบ
วูจินนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับความรู้สึกใจหายนิดๆ
“เอ่อ วูจิน คุณแล้วก็ฮวาลิน ผมมีอะไรจะบอกก่อนเริ่มอ่านบทนะ”
ผู้กำกับชินดงชุนพูดขึ้นอย่างกะทันหัน
“พวกเรา ‘เพื่อนชาย’ มีฉากจูบตั้งแต่แรกเลยใช่ไหม? แต่ว่าเป็นในบทนะ ไม่ใช่ตอนถ่ายทำ ผมเลยคิดว่าควรจะแก้ไขซะหน่อย”
“อะ…อะไรนะ?” วูจินแสดงอาการไม่พอใจเบาๆ ในขณะเดียวกัน ฮวาลินก็แทรกขึ้นมา
“คะ?! ทำไมต้องแก้คะ?”
โอ๊ะ! ฮวาลินหันไปมองวูจินอย่างลับๆ เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองพูดเสียงดังไปนิดหน่อย เธอจึงหน้าเสียทันที
‘เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ? อ๊ะ… ฉันคงทำตัวโอเวอร์ไปแล้ว’
หลังจากไอสองสามครั้ง ฮวาลินก็หันไปมองผู้กำกับชินดงชุน ซึ่งดูตกใจเล็กน้อย
“อ่า…คือ…มันกะทันหันเกินไปค่ะ หมายถึง…ตัดฉากนี้ออกไปเลยหรือเปล่าคะ?”
ผู้กำกับชินดงชุนหันไปมองนักเขียนชเวนานาที่นั่งข้างๆ ก่อนจะ
“ไม่ใช่ครับ คือถ้าจะพูดให้ฟัง มันน่าจะเป็นแบบ เน้นแสดงอารมณ์ของตัวละคร โดยใส่รายละเอียดลงไปมากกว่ามั้งครับ?”
เขาหันไปสบตากับฮวาลิน แล้วตอบไป
“กล่าวโดยสรุปคือ ผมต้องการภาพที่มันดูลึกซึ้งกว่าในบทครับ”
จบ
